Archief: artikelen van
Dinsdag 04 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Al die kritische opmerkingen over de Islam brengen tevens het peinzen over religie in het algemeen weer op gang. Althans bij mij. In ze zin van: wat een vreemd verschijnsel eigenlijk, dat er nog steeds zoveel waarde wordt gehecht aan verhalen en met name opvattingen van duizenden jaren geleden. Waarom grijpt men daar telkens op terug? Waarom ontstaat er niet een religie van
deze tijd? Waarom blijven wij maar een beetje doormodderen met antieke normen en waarden? Niet dat die op zich nu zo slecht zijn, maar het zou toch goed zijn ze eens te herijken en vervolgens eens flink de bezem te halen door al die verkalkte, in z'n extreme vorm zelfs criminele instituties die bijvoorbeeld zwaar moeilijk doen over een abortus bij een Nigaruaans meisje van negen dat meermalen is verkracht.
Ik respecteer uiteraard de mensen die in een God, een Allah, een Jaweh geloven. Maar getuigt het niet op zijn minst van enige naïviteit om je maatschappelijke opvattingen een afgeleide te laten zijn van stokoude geschiedenissen? Het had per slot van rekening ook heel anders kunnen lopen. Daardoor komen bij mij ietwat baldadige fantasieën op gang. Neem nu die geschiedenis rond de tien geboden.
De tien geboden zijn in feite de basis van ons systeem van normen en waarden. Iedereen met een béétje kennis van het Joods-Christelijke gedachtengoed heeft ervan gehoord. Mozes beklom de berg Sinaï, in het Arabisch
Gebel Musa genoemd, en kreeg daar volgens Bijbel en Thora hoogstpersoonlijk de tien geboden door God overhandigd. Onderstaande foto leidt tot de conclusie dat Mozes een kranig bergsporter moet zijn geweest, maar dit terzijde.
<%image(sinai.jpg|200|150|bron: het baken)%>
Mozes beitelt de tien geboden in twee stenen platen. Oók nog een heel karwei. O ja, een leuk 'weetje' tussendoor is trouwens dat dit steenbeitelen de oorzaak is dat men in die contreien van rechts naar links schrijft: beiteltje in de linkerhand, hamer in de rechter. Ziet u het een beetje voor u? Dat gaat van rechts naar links nu eenmaal het makkelijkst.
Maar goed, terug naar Mozes. Laten we het verhaal zoals beloofd eens anders laten lopen. Mozes staat daar op de berg van God die tien geboden aan te horen. En God verordonneert: "Ok, schrijf op!"
Mozes begint meteen verontwaardigd te protesteren: "Ja, kom zeg! Ik ben uw secretaresse niet! Kom je godverdomme net uit Egyptische slavernij, kun je hier meteen weer aan de slag met een paar stenen tafelen! Doe het lekker zelluf!"
Dat pikt God natuurlijk niet: "Zeg es effe, wil jij mijn naam niet ijdel gebruiken? Staat in artikel 3! Heb jij wel opgelet?"
Mozes: "Wis en zeker heb ik opgelet!"
"Nou, schrijf op dan! En vlug een beetje, want ik heb nog meer te doen."
"Ik vrees dat we hier dan toch een probleempje hebben dat U had moeten voorzien in uw Almachtigheid..."
"En dat is..?"
"Ten eerste had u wel eens van te voren mogen zeggen dat dit gesprek genotuleerd ging worden en dat ik dus een beitel had moeten meebrengen. Ten tweede had U kunnen weten dat ik analfabeet ben. Althans waar het Hebreeuws betreft. Ik heb alleen een Egyptische inburgeringscursus..."
"Jezus! Dat heb ik weer! Een ongeletterde!"
"Jezus? Wie is Jezus nou weer?"
"Die komt in deel twee van mijn boek."
"Een boek? U lijkt wel een politicus. En nog een twééde deel ook? U heeft wèl de smaak te pakken! Ja, U denkt ook, hè: wie schrijft die blijft! Maar goed, dat gaat dus nu effe mooi niet door helaas..."
Kijk, daar sta je dan als Opperwezen met je tien geboden. Kun je toch mooi weer inpakken! Ik vraag me af hoe enkele belangrijke wereldgodsdiensten zich dán zouden hebben ontwikkeld, zo zonder tien geboden en een god die bakzeil haalt. Maar ach, zonder enige twijfel zouden de baardige stamoudsten dan wel weer een ander verhaal hebben verzonnen om het barbaars gepeupel eronder te houden.
Maar wij zitten er maar mee...
Maandag 03 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Geachte mevrouw Lita,
Ik heb in uw blad gelezen dat u relatieproblemen bespreekt. Mijn naam is Ajmal en ik kom uit Afghanistan, net als mijn vrouw Gulalai. Wij zijn ingeburgerd en hebben een taalcursus gedaan. We zijn allebei al heel modern. En mijn vrouw is geëmancipeerd. Daar is ze meteen mee begonnen zodra ze hier kwam.
Het is namelijk een misverstand dat moslimvrouwen niet geëmancipeerd zijn. Ze doen het alleen op hun eigen manier heb ik gemerkt.
En dát geeft nu juist veel problemen binnen ons huwelijk de laatste tijd. Volgens mij emancipeert zij namelijk helemaal de verkeerde kant op.
Ik zeg bijvoorbeeld tegen haar: "Van mij mag je die burka nu wel uitdoen."
Want ik had nu juist gehoopt dat Gulalai er in Nederland wat meer sexy ging bijlopen. Lekker strakke truitjes en zo, dan kan ik eindelijk de hele dag eens van haar tieten enzo genieten. We zijn nu toch aangepast? We zijn nu toch Westers? Nou dan!
Lees verder...
Zondag 02 Maart 2003 in categorie Verhelderende Gesprekken, Politiek & Maatschappij
Uit de raadsvergadering
"Voorzitter, we krijgen klachten..."
"Is dat zo?"
"Tjesusmina! Dat vind ik toch zó'n irritante gewoonte!"
"Wat nou weer? We krijgen toch aan de lopende band klachten? Ik snap niet wat..."
"Neeheee: mensen die de hele tijd zeggen: Is dat zo!"
"Kom nu maar terzake! Klachten waarover?"
"Over de VOP!"
"Eh... Help me eens even..?"
"De Voetgangers Oversteek Plaats!"
"O die! De zebra! Wat is daar mis mee dan?"
"Die loopt niet dóór over de vrije trambaan! Wel over de rijweg, maar niet over de trambaan."
"Dat vind ik nu weer typisch van die groenleefbaarlinkse oppositiepraat! Die tram moet toch lekker kunnen door-racen?"
"O, dus de dienstregeling gaat tegenwoordig boven een mensenleven?"
"Ja! Ja! Want als de tram niet op tijd rijdt krijgen we óók weer gezeur!"
"We krijgen gezeur en schadeclaims als de tram iemand doodrijdt!"
"Ja, en dáárom hebben we nou juist die zebra lekker niet doorgetrokken! Bij een proces zijn ze kansloos. Slim van ons toch?"
"Ik vind het eigenlijk je reinste bestuurscriminaliteit om mensen zo in gevaar te brengen..."
"Ach, zeik toch niet zo! De burger heeft tenslotte ook een stukje eigen verantwoordelijkheid!"
"Zo zijn er al heel wat ongelukken gebeurd, als ik even mag opmerken! Een paar waarschuwingslichten is toch wel het minste dat we kunnen doen dan..."
"Ja, kom effe zeg! Weet je wat die dingen kosten? We krijgen straks ook nog een personeelsuitje en een studiereis naar New York!"
"Die zebra is toevallig wél precies tegenover het revalidatiecentrum!"
"Nou dan! Prima geregeld toch? Dan is er toch al een goede voorziening in de buurt? Voor het geval dát?"
Discussie gesloten. Nog iets voor de rondvraag dan maar weer?
Zaterdag 01 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Ons wordt altijd voorgehouden dat het gebruik van illegale software en het downloaden van mp3-tjes niet netjes is. Bijzonder crimineel zelfs. Nou, dat hangt er nog maar van af blijkbaar! Namelijk van het feit of je groot bent of klein.
Kleine gebruikers worden allerwegen bestraffend toegesproken door grote bedrijven, met Microsoft voorop. Hoor wie het zegt! Microsoft heeft zelf één lange historie van bij elkaar gejatte ideeën en concepten. Neem alleen maar Windows: dat hele desktop-principe is schaamteloos afgekeken van Apple.
Nee, het besef van normen en waarden is erg groot bij al die superrijke multinationals. Zolang het maar niet over henzelf gaat. Wanneer iemand op een zolderkamer een geweldige uitvinding doet, maar helaas geen geld heeft om die wereldwijd te patenteren, mag u drie keer raden wie er dan mee aan de haal gaat. Precies, in één keer goed.
De muziekindustrie jankt de hele wereld bij elkaar omdat ze zogenaamd zo begaan zijn met het lot van de arme muzikant. De meeste muzikanten zijn inderdaad arm, maar dat zal de muziekindustrie een rotzorg zijn. Het is ook allemaal zo betrekkelijk, een kwestie van
hoe de regeltjes zijn gemaakt.
Bach, Mozart, Vivaldi, Chopin, als platenmaatschappij kun je ongelimiteerd al dit briljante werk uitmelken omdat de rechten op die antieke muziek vrij zijn.
Uiteraard zou het wat ingewikkeld worden om alle nazaten en erfgenamen op te sporen, maar ik noem het verschijnsel alleen om te laten zien hoe arbitrair en onhoudbaar het hele systeem is. Dat blijkt ook wel uit het volgende.
De rechten op composities duren in Europa maar vijftig jaar. En dat gaat nog een interessant probleem worden, getuige een
artikeltje op Planet Multimedia. De rechten op muziek uit de jaren vijftig kunnen de komende tien jaar gewoon vrijkomen in Europa, in tegenstelling tot in de VS, waar de rechten 95 jaar geldig blijven. Men vreest dat Europa aldus een vrijhandelszone wordt voor de jaren-50 rock.
Maar goed, ze zoeken dat allemaal maar lekker uit, feit blijft: het is allemaal zo betrekkelijk.
Bij collega
Cinner lees ik de tragische geschiedenis van
Thomas Taylor, de tekenaar die het eerste Harry Potter boek 'The Philosofer's Stone' illustreerde voor het luttele bedrag van 440 Euro. De tekeningen brachten op een veiling 125000 Euro op, maar de rechten lagen bij uitgeverij
Bloomsbury. En zo is de inmiddels armlastige Thomas destijds toch maar even lekker genaaid en gebonden door die fijne Bloomsbury.
Het ene onrecht mag niet met het andere worden goedgepraat, maar langs een soort 'natuurlijke omweg' wordt via het programma voor illegale software- en muziekuitwisselen
Kazaa kennelijk toch weer een beetje recht gedaan. Zo voelt dat tenminste.
Moment, even afpoeieren: kwaaie
BSA aan de deur...
Vrijdag 28 Februari 2003 in categorie Verhelderende Gesprekken, Politiek & Maatschappij
Uit de raadsvergadering.
"Dames, heren: het wordt weer Krokusvakantie!"
"De tijd van de loslopende vandaaltjes!"
"En wat doen wij daar dan tegen?"
"Het ijsbaantje maar weer?"
"Jottum, het ijsbaantje!"
"Ik zie het al aan jullie opgetogen gezichtjes: ijsbaantje bij acclamatie aangenomen!"
Nog iets voor de rondvraag, geachte leden van de raad?
Dinsdag 25 Februari 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Geurtjes mogen niet meer. Al lang niet meer eigenlijk. Onaangename geurtjes wel te verstaan. Of om nóg preciezer te zijn, geurtjes waarvan ons is
aangepraat dat ze onaangenaam zijn. Er bestaat inmiddels een complete anti-luchtjes maffia, aangevoerd door Ambi.
Wanneer uw huis niet ruikt naar een geur uit de Ambi-collectie
stinkt het er. Indien u geen deodorant gebruikt loopt men met een boog om u heen. Een natuurlijke dosis eerlijke, verse en opwindende zweetlucht kán gewoon niet meer.
Begrijp me goed, er is niets mis met een parfummetje af en toe om uzelf een beetje op te doffen en uzelf een sexy gevoel te geven. Of voor de heren een lekkere aftershave, al vind ik dat al op het randje.
Maar dat ons door de commercie wordt wijsgemaakt dat we stinken is onaanvaardbaar! Waar bemoeien ze zich mee? We worden zelfs aangemoedigd om een frisheidsspray te gebruiken bij kleding die feitelijk in de was moet of naar de stomerij. Onhygiënisch en ronduit een gevaar voor de volksgezondheid.
Ik zou daarom zeggen: mens durf te stinken! Want eerlijke geur heeft een signaalfunctie.
Voor sommigen wordt het geurtjesvrij zijn zelfs een regelrechte obsessie. Een vriend van mij kocht eens een tweedehands auto. De vorige eigenaar had kennelijk een fobie voor luchtjes. Het geurmilieu in de auto moest volledig onder controle blijven. Aan de spiegel hing een of ander Indisch geurhoutje, in de deurvakken lagen geurbuiltjes en onder alle stoelen lagen van die Brise Continue dingen die een normaal mens op de wc al vreselijk vindt. De Volkswagen Polo was qua geur aldus één groot rijdend toilet. Nog maanden later werd ergens onverwacht zo'n walmend Brise-geval onder een zitting vandaan getrokken. Tot grote frustratie van mijn vriend, die moest constateren dat hij dus al die maanden voor niks met de ramen open had gereden om die verdomde Lelietjes-van-dalen-lucht uit de wagen te krijgen.
Je mag verdorie nooit meer eens gewoon lekker ouwerwets stinken! Gewoon effe voldaan en omstandig ruften op de pot! Nee hoor, de oude vertrouwde methaanlucht moet zo nodig weer terstond gesubstitueerd worden door zoiets vreselijks als artificiële dennengeur! Wat heeft
u eigenlijk voor rotlucht op de wc?
Voor het antwoord op die vraag doen we natuurlijk even een straatinterviewtje. Want zo gaat dat tegenwoordig.
Eens kijken, wie nemen we daarvoor...
"Die ouwe nicht daar, die houdt wel van geurtjes."
"Steil plan".
Wij erop af.
"Mogen we u een vraag stellen?"
"Ga jij mij een vraag stellen..? Nou, dat moet dan maar hè? Omdat je zo'n lekker kontje hebt..."
"(grrr slik) Wat voor geurtje heeft u op het toilet?"
"Wat voor geurtje? Ik heb een hele rij geurtjes lieve jongen! Gewoon ón-voor-stel-baar! Van de Ambi-pur flaconnetjes die ejaculeren als je erop drukt, so to speak... "
"Ja maar wélke dan?"
"Nou, let me see, je vindt 't misschien bloody ridiculous... Citron, Aqua, Ocean, Fruit, Tropical breeze, the full works zeg maar..."
"En wanneer gebruikt u wèlke?"
"Ja, dát moet je mij niet vragen beste kerel, dat is volkomen at random zeg maar, dat beslis ik tijdens het schijten, you see? Maar ik moet es verder... Good luck er maar mee, zou ik zeggen..."
"Hij had wel iets weg van die -hoe heettie- die Willem Oltmans, vinje nie?"
"Nah, nee, dat zál toch niet? Neeee..."
"We houden het voor onze eigen gemoedsrust op een look-alike, ok?"
Sommige mensen doen alternatief. Dan mag je een wierookstokje aansteken na het ontlasten. Nog weken later vraagt dan de familie: "O, ben je bij die-en-die geweest?" Want die wierookwalm gaat in al je poriën zitten.
Anderen houden het simpel en leggen discreet, maar toch dwingend uitnodigend, een doosje lucifers op de stortbak. De ontbrandende zwavel verdrijft de stank. Ja doei, mij te link, ik ben géén Palestijns zelfmoordcommando...
Hoe wordt de geur bij u bestreden?
Maandag 24 Februari 2003 in categorie Politiek & Maatschappij, Opinie, Israël en het Midden-Oosten
De beste reden om tegen een oorlog in Irak te zijn is onze onwetendheid. En zolang je niet betrouwbaar op de hoogte wordt gebracht moet je geen toestemming geven. Niet dat Rumsfeld, Powell of Bush op die toestemming zitten te wachten, die gaan hun gang wel. Maar de zaken worden altijd anders voorgesteld dan ze zijn, de werkelijke motieven zijn anders, agenda's stapelen zich in het verborgene op.
Een aardige illustratie van hoe het gewone publiek wordt voorgelogen gaf vorige week de documentaire "Dead in the Water" van Christopher Mitchell. Voor wie hem niet heeft gezien: tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 wordt het ongewapende Amerikaanse spionageschip USS Liberty voor de kust van Gaza door Israëlische vliegtuigen en patrouilleboten met opzet getorpedeerd en gebombardeerd. Vierendertig doden zijn het gevolg. De zaak wordt in de doofpot gestopt.
Lees verder...
