Dinsdag 25 November 2003 in categorie Satire
<%image(billgates3.jpg|89|150|Bill Gates)%>
Beste Bill,
Ten einde raad richt ik mij tot u, de hoogste baas van Microsoft, de veroorzaker van Windows. Er is namelijk geen helpdesk die mij helpen kan. Tot voor kort ging alles goed. Ik werkte des avonds lekker aan mijn pc. Daarna ging ik altijd de hond uitlaten. En dat is dan altijd zo leuk met honden, ze leren de geinigste dingen. Op zeker moment kwam Fifi (zo heet de hond van mijn vrouw die
ik altijd moet uitlaten) al met de riem aanzetten als het Windows afsluitmelodietje klonk! Aha, baasje sluit zijn pc af, we gaan naar buiten! Fifi spurt naar de gang, rukt de riem van de haak en staat twee seconden later met de riem in de bek en een verwachtingsvolle blik in de ogen naar baasje te kwispelen.
Sinds kort heb ik een permanente aansluiting op internet. Uw Windows is dan zo attent allerlei veiligheidsupdates eigener beweging te downloaden. Er staat altijd een dermate verontrustende beschrijving bij dat ik die dan maar dadelijk installeer! Er kunnen volgens u allerlei indringers het besturingssysteem binnenkomen! Waarom noemt u zo'n besturingssysteem dan ook Windows? En waarom heet u zelf Gates? Dat is vragen om moeilijkheden! Noem het dan van meet af aan Bunkers ofzo, dan weten inbrekers tenminste meteen dat het onbegonnen werk is!
Maar goed, dit terzijde, ik dwaal af, het kwaad is nú al geschied. Ik installeer dus die veiligheidsupdates en dan wil de computer altijd herstarten. Kijk, en dáár heb ik nou grote problemen mee, meneer Gates. Want dan klinkt óók weer telkens die Windows-deun en daarvan raakt Fifi volledig van slag. Dan staat ze prompt weer met de riem naast mij te keffen en te kwispelen. Mijn vraag is dus: hoe leg ik Fifi het verschil uit tussen een herstart en een permanente afsluiting? Want eigenlijk is Fifi dus een heel irritante hond, zo'n kleine sikkeneurige spleetlikker weet u wel, zo eentje waarmee je op straat als man zijnde meteen als hopeloze suflul wordt aangemerkt.
Ik wil dus zo min mogelijk met dat beest worden gesignaleerd, begrijpt u? Maar door de vele veiligheidslekken en vastlopers in Windows ben ik dagelijks wel zo'n vijf keer de lul! Hup, daar scheurt Fifi weer naar de gang! En als het haar te lang duurt komt ze achtereenvolgens met mijn schoenen, mijn jas, mijn baseballpetje en mijn paraplu aanzetten. Ze begint venijnig aan mij te sjorren, accepteert geen nee als antwoord en ik ben dus gedwongen elke keer een wandeling van minstens vier kilometer met haar te maken. Soms ben ik net terug, moet Windows weer zo nodig opnieuw en kan ik direct wéér op stap. Dat is geen doen zo, dat begrijpt u! Of heeft u zelf geen hond? Nee, dat zal dan wel niet... Anders had u er wel voor gezorgd dat Windows niet steeds opnieuw gestart hoefde te worden.
O wacht... Ik zie hier net dat het geluid uit kan... Loop ik dus al vijf maanden voor niks twintig kilometer per dag.
Had die helpdesk dat niet eerder kunnen vertellen?
Maandag 24 November 2003 in categorie Satire
Deel 1: Het folderjong
Een puber zweeft met een benauwd gezicht een halve meter boven de grond. Onderwijl vindt het volgende indringende gesprek plaats.
Wat heb jij daar in die fietstassen?
- Folders meneer!
Wat voor folders?
- Nou, van de blokker, de zeeman, de praxis en de gamma, meneer...
En wat was je daarmee van plan?
- Die moet ik in de brievenbussen doen, meneer!
Schaam jij je niet?
- Nee meneer.
Weet jij wat 'spammen' is?
- Nee meneer.
Dat dacht ik al.
- Hoezo meneer? Zie ik er zo dom uit dan?
Een jongen die steeds beleefd 'meneer' zegt kan niet van deze tijd zijn.
- Wilt u me nu weer op de grond zetten meneer?
Waarom zou ik?
- Mijn oren gaan nogal zeer doen!
Blijf jij nog maar even hangen.
- Mag ik dan tenminste m'n fiets loslaten meneer? Die fietstassen zitten hardstikke vol!
Ik wil jouw folders niet in mijn brievenbus, begrepen?
- Dan moet u er een sticker opdoen meneer!
Die heb jij er laatst zelf afgetrokken, rotjong!
Deel 2: De TPG-bode.
Temidden van honderden enveloppen drijft een man met een karretje in het water. Onderwijl vindt het volgende indringende gesprek plaats.
Dus u weet het zeker, postbode? U heeft mij echt niets anders te bieden?
- Nee, helaas... Alleen Postcodeloterij en bedelbrieven vandaag.
Daar heb ik niet om gevraagd!
- Uw adres staat er nu eenmaal op.
Ja, dat adres hebben
jullie aan die gasten verkocht! Niet ik!
- Daar ga ik niet over, meneer.
U neemt ze maar weer mee.
- Daar kan ik niet aan beginnen, meneer.
Dan laat ik je mooi in de gracht liggen.
- Maar zo weken de postzegels los!
Ach, wie spaart er tegenwoordig nou nog postzegels...
Nuttig: Infofilter, Antwoordnummer 666, 1000 TL Amsterdam of via
internet.
Gerelateerd: Zooi.
Zaterdag 13 September 2003 in categorie Satire
<%image(crucifix.jpg|150|214|Kabinet voert strenger WAO-beleid)%>
"Zo, kom jij nou maar es een keertje van dat kruis af, want die gein heeft nou wel lang genoeg geduurd! De WAO-regels zijn aangescherpt, we gaan iedereen tot 55 jaar eens even streng herbeoordelen en daar hoor jij dus ook bij. Je kunt tenslotte niet eeuwig de hangjongere uithangen en zo'n flinke jonge vent als jij kan nog best werken. Bovendien is deze hangplek al sinds jaar en dag een doorn in het oog van de buren. En géén gejammer van "Vader vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen." Wij weten namelijk heel góed wat wij doen!
Jij was toch die knaap die de zieken met één enkel gebaar liet opstaan en weer wandelen? Kijk, dat bedoel ik nou! Jij kunt dus best nog aan de slag als reïntegratiemedewerker. Ik lees hier in jouw dossier dat jij zelfs lieden uit de dood kan laten opstaan. Wij kunnen jou dus nog héél goed gebruiken! Want het aantal inactieven op begraafplaatsen loopt óók gigantisch de spuigaten uit. Een kerkhof is tenslotte geen hangmat. Voor die gasten voeren we gewoon de sollicitatieplicht weer in."
Als in dit land dan tóch niets meer heilig is...
Vrijdag 12 September 2003 in categorie Satire
Geachte minister,
Ik ben een vrouw van middelbare leeftijd. Al bijna 30 jaar ben ik werkzaam in de geslachtelijke dienstverlening, waarvan 26 achter de ramen in de buurt van het Oudekerksplein. Misschien herinnert u zich mij wel, want wij zijn in het verleden geloof ik wel vaker met elkaar in onderhandeling geweest. Over 't spreidingsbeleid en dergelijke dingen. Of was dat uw collega?
Maar goed, de zaak ligt zo, ik was dus van plan eerder te stoppen met werken. Daarom dacht ik, ik schrijf u maar even. Niet omdat ik bang ben dat u anders straks voor niks aan de deur komt, maar omdat ik mij behoorlijk genaaid voel. Dat is natuurlijk normaal in mijn beroep, maar er moet wèl wat tegenover staan, als u begrijpt wat ik bedoel.
Jarenlang zit ik me te verheugen op vervroegde uittreding en dan komt u ineens met allerlei belastingmaatregelen die dit
onaantrekkelijk gaan maken. Als u zo nodig moet bezuinigen, prima, maar niet over mijn rug, ja? Dan komt u maar wat minder vaak langs. Zo zoetjes aan willen mijn tieten ook wel eens genieten. Van de zon op Torremolinos ofzo. Het is gewoon een schande om altijd weer de onderliggende klasse te pakken! Heb ik daarvoor nou me halve leven kromgelegen en nacht in nacht uit lopen pezen? Mijn kut moet nodig in de vut. De rek is eruit. En dat terwijl ik vroeger bekend stond als 'Riek met de poes van elastiek'. Ik heb dus nou wel genoeg ingeleverd, zou ik zeggen.
Dus let goed op welk verhaal u laat ophangen op Prinsjesdag, anders sta ik volgende keer niet in voor uwe edelachtbare delen. Dan zullen alle meiden hier u eens léren wat inkrimpen is...
Tot genoegen en tot ziens,
Blonde Riek.
Zo, die kan hij in z'n zak steken.
Vrijdag 05 September 2003 in categorie Satire
<%image(voorkom vergissingen.jpg|200|45|)%>
De 'Vereniging tot Behoud van de Ware Nederlandse Kruideniersgeest' staat op haar achterste benen. Dat was te verwachten. Volgens het woordenboek staat het begrip
kruideniersgeest voor 'bekrompen, kleingeestige mentaliteit' en deze uitdrukking dreigt nu in één klap een holle frase te worden. De zwaar aangeslagen voorzitter van de vereniging laat ons weten:
"Ja, het schandaal van de dag is natuurlijk de buitensporige beloning van Aholds nieuwe topman Anders Moberg. Alles bij elkaar opgeteld tien miljoen euro op jaarbasis! Dat is toch de doodsteek voor onze Vereniging, meneer? Wat hebben wij al niet gedaan in de afgelopen eeuw om de Ware Kruideniersgeest levend te houden? Het publiek zegeltjes laten plakken tot hun tong hen op de schoenen hing, klassiekers als het Snoepje van de Week (kent u het nog, van De Gruyter?), klantenkaarten, bonuskaarten, twee halen één betalen maar dan wel in gehalveerde verpakking, sparen voor porselein, op de kleintjes blijven letten... Teveel om op te noemen!"
De voorzitter raakt steeds heftiger geëmotioneerd. Op een toon waarin bevlogenheid en diepe frustratie om de voorrang strijden, vervolgt hij: "O ja, en u herinnert zich ongetwijfeld die ludieke actie "Ren je rot en sla een junk in het kot", met nota bene Prins Bernhard als beschermheer! Daar hebben wij toch in één klap, nou ja, een paar klappen, landelijk enorm veel
goodwill mee gekweekt onder onze klanten. Dat sloeg toch veel meer aan dan die primitieve bordjes als
"Voorkom vergissingen, hang uw tas aan de haak" of later
"Camera's waken over uw en onze eigendommen".
Dankzij de Kruideniersgeest, de echte zuinige Kruideniersmentaliteit, heeft de voedseldetaillist kunnen overleven, zeg ik u! Zelfs toen de supermarkten multinational werden hebben wij nog getracht het imago een beetje kleinschalig te houden door invoering van het begrip 'grootgrutter'. Het publiek is daar toen ingetrapt, maar nú zie ik toch echt geen mogelijkheid meer om de consument nog langer knollen voor citroenen te verkopen! En dan praat ik nog niet eens over al die koffie- en cacaoboeren in de Derde Wereld die al die jaren loonmatiging hebben betracht om onze spaarzame Kruideniersgeest levend te kunnen houden! Dat is toch niet meer uit te leggen, een dergelijke verkwisting? Waarom moet Ahold zo nodig een topman uit Zweden halen, vraag ik u? Heeft die man al een inburgeringscursus gehad? Vast en zeker niet! Hij spreekt nog niet eens Nederlands, wed ik! Hoewel... Het verschil tussen vakkenvullen en zakkenvullen kent hij al..."
Boycot Albert Heijn!
Vrijdag 29 Augustus 2003 in categorie Satire
<%image(Agt, Dries van 2.jpg|73|100|Dries van Agt)%>
Ik dacht bij mijzelve: ik doe er beter het zwijgen toe. Immers, de man heeft in de loop der jaren een overvloed aan aandacht gehad, dewelke hij nimmer werkelijk verdiende. De wrange gedachte nochtans dat hij alhier in dit kritisch forum zomaar de dans ontspringt is onverdraaglijk, tormenteert mijn ziel reeds de ganse week. Waarde vrienden, lezers, sta mij toe daarom een luttel stukje aan hem te wijden, al was het maar om mijn geprangd gemoed te luchten.
Een politicus wordt geacht verstandige woorden te spreken, hoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit zelden voorkomt. Een hoogleraar wordt eveneens verondersteld zich in zinnige termen te uiten. Dit komt vaker voor, al moet ook hier in alle oprechtheid worden opgemerkt dat het hoogleraarschap allerminst een garantie is voor prudentie. Emeritus hoogleraar, ex-politicus en voormalig premier Dries van Agt hebben wij nog nimmer op een verstandig woord kunnen betrappen.
O zeker, hij doet zijn best de schijn van intellectueel en
éminence grise op te houden. Vanwege de archaïsche zinnen die hem veelvuldig over de dunne lippen druipen heeft hij het predikaat 'eloquent' verworven. Laat ik, als zovelen voor mij, deze mythe krachtig tegenspreken: inhoudelijk heeft deze schertsfiguur niets, maar dan ook
niets te melden. Hij vouwt bedachtzaam zijn handen, tuit zijn immer zuinige mondje, strijkt zijn smoel uit en geeft vervolgens met quasi-welgekozen woorden een schijnheilige mening die in werkelijkheid het niveau van de borreltafel niet ontstijgt.
Gij zag wellicht Dries van Agt zondagavond jongstleden bij Joost Zwagerman in het programma 'Zomergasten', hetwelk ik voor deze speciale gelegenheid zal omdopen in 'Zomerzotten'. Het lijdt nauwelijks twijfel dat de heer Zwagerman trek had in een avondje ouderwets clownesk vertier. Immers, geen van zijn gasten heeft tot dusver ook maar één enkele zin mogen afmaken zonder door hem in de rede gevallen te worden. Maar uitgerekend Van Agt liet hij telkens eerbiedig uitpraten.
Ter misnoegen ende vermaeck kregen de kijkers aldus opnieuw bevestigd hoe terecht alle kwalificaties zijn die in het verleden de heer Van Agt zijn toegemeten. Zoals daar zijn: charlatan, non-valeur, ijdeltuit, poseur, pias, jezuiet en januskop.
Wat is dat toch voor Pavlov-gedrag van die omroepen om telkens weer dit soort malloten voor de buis te slepen?
Het lijk van Luns, is dát niet wat?
Woensdag 27 Augustus 2003 in categorie Satire
<%image(mars.jpg|80|80|Mars)%>
Op
Mars is vandaag alarmfase rood in werking getreden. Aangezien de planeet van zichzelf al rood is, duidt dit op een extra zorgwekkende situatie. Directe aanleiding is het feit dat het meest naburige hemellichaam, de Aarde, op dit moment slechts 56 miljoen kilometer ver weg staat. Zo dichtbij is de Aarde sinds 60.000 jaar nog niet geweest en het zal ook nog wel weer twintig eeuwen duren voor het wéér zover is. De Marsbewoners vrezen dan ook dat de buurplaneet deze gelegenheid zal aangrijpen voor een invasie.
Die angst is niet denkbeeldig. In het verleden is er namelijk al sprake geweest van oorlogszuchtige stemmingmakerij door wereldvreemde wezens als H.G. Wells en Orson Welles. In
'War of the Worlds' schilderden zij de Marsianen af als een agressief volkje en die propaganda ging er destijds in als koek bij de Aardebewoners. Ook zijn er de afgelopen decennia diverse vijandelijke verkenningsmissies vanaf de Aarde uitgevoerd. Nog dit afgelopen voorjaar hebben observatoria op Mars signalen opgevangen dat omvangrijke Aardse legers invasietactieken oefenden in de woestijnen van een land dat zij Irak noemen. Het zou wel héél toevallig zijn wanneer deze manoeuvres niet waren bedoeld als voorbereiding op het leven in de barre vlakten van Mars!
Tel daarbij op dat de machtigste ruimtevaartnatie op Aarde sowieso een allergie vertoont voor alle andere mogendheden die maar enigszins naar rood zwemen en er is voor Mars alle aanleiding bijzonder op de hoede te zijn.
Je moet je tenslotte ook eens kunnen verplaatsen in het standpunt van een ander.