Archief: artikelen van
Oktober 2001.
Woensdag 31 Oktober 2001 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen, Persoonlijke notities
Vandaag is mijn oude Toyota naar de APK geweest. Hij kwam erdoor. Toen ik hem kwam ophalen stond hij buiten opgelucht te glimmen. Volgens de garagehouder kon hij weer met gemak een jaartje mee. En inderdaad, de motor sprong kwiek aan, als om het gelijk van de autodokter te onderstrepen.
Terwijl ik voor mijn huis parkeerde zag ik mijn buurvrouw. Zij zag mij niet, want zij loopt krom en ziet alleen nog maar het trottoir en de inhoud van het mandje op haar rollator. Zij is 92. Zij rolt behoedzaam voort, op weg naar een verre bestemming. Zo oogt het tenminste altijd. Vast op koers, in traag maar gestaag tempo. Als vroeger de pakketboot naar Indië, die bij vertrek het geduld uitstraalde dat is gekoppeld aan het besef nog maanden voor de boeg te hebben. Het maakt dan niet meer uit hoe ver je gaat. Alles is ver.
Mijn buurvrouw is waarschijnlijk alleen op weg naar de krantencontainer aan het eind van de straat. Maar haar bestemming had net zo goed Wladiwostok kunnen zijn.
Lees verder...
Maandag 29 Oktober 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ik heb de herfstvakantie gebruikt om de virtual kid aan dit weblog toe te voegen. Ik heb er nu al spijt van. Die koter blijkt behoorlijk bijdehand en lastig. Het is hem ook niet snel naar de zin te maken. Eerst vond hij de lay-out van z'n pagina maar niks. Ik heb hem uitgelegd dat er een beetje eenheid van vorm moest zijn. Maar hij heeft eigenlijk wel gelijk dat het nu niet bepaald oogt als een 'kids-pagina'.
Hij neemt wraak door mij op allerlei manieren te treiteren, te provoceren en af te branden. Ik laat hem z'n gang gaan, want dit schijnt hem enorm tot schrijven te motiveren.
Maar voor mijn ego is het ongezond. Het is verleidelijk te gaan censureren, maar dat zou de doodsteek zijn voor dit initiatief. Ik zal alles lijdzaam ondergaan in de hoop op verbetering.
Ik dacht hem ietwat tegemoet te komen door een vis over zijn beeldscherm te laten zwemmen. Hij hield niet van vis. Vis dus weer gevangen en verwijderd.
Hij heeft wat plaatjes uitgezocht van internet en een enkele uit mijn map 'photoshop-excercities'. Ook hierbij moest ik me soms beheersen. Zo'n knakker heeft het talent om juist dat ene ridicule plaatje eruit te halen dat ik niet op zijn pagina zou willen hebben. Maar hij vond dat ik zo mooi op Bin Laden leek op die manier. Hij zijn zin dus.
Voor mij is het een goede les: laat een idee minstens een week bezinken. Scheelt een hoop tijd en ergernis.
Cats had gelijk.
Maandag 29 Oktober 2001 in categorie Politiek & Maatschappij
Deze column is opgenomen in
Tijdloos Lezen (directe link).
Maandag 29 Oktober 2001 in categorie Gozertje
Ik kwam Ahmed tegen bij de bieb. Gisteren had ik ruzie met hem omdat we oorlogje wilden spelen en hij geen Bin Laden wilde zijn. Hij zei dat het niet mocht van z'n vader. Rot dan maar op, zei ik. Ja toch, aan een Bin Laden die bang is voor z'n vader hebben we niks.
Vandaag zei hij: ik ga je zus neuken.
O ja? Dan ga ik ook jouw zus neuken!
Dat mag niet van de Islam, zei hij.
Zeker omdat zijn zus zo lelijk is. Toen zijn we maar gaan voetballen. Dat mag wel van de Islam. En dat kan ie ook wel goed.
Maandag 29 Oktober 2001 in categorie Persoonlijke notities
In de periode rond mijn verjaardag organiseer ik altijd een picknick voor mijn vrienden in mijn huiskamer. In oktober kan dat namelijk meestal niet buiten. Iedereen neemt zelf iets te eten en te drinken mee. Het gezelschap is aardig multicultureel, met als gevolg een even gevarieerd als afgeladen buffet. Mijn vriendin en ik hoeven in de week daarna niet te koken, zoveel blijft er over.
Kinderen en honden zijn uitdrukkelijk van deze party uitgesloten. Deze categorieën hebben namelijk de onhebbelijkheid om op een huiselijke bijeenkomst veruit dominant te zijn. Ze moeten en zullen aandacht hebben.
Honden beginnen zichzelf te bedienen en kwispelen de glazen van tafel. Kinderen doen alsof het hun eigen partijtje is en schreeuwen overal doorheen. Wanneer je niet op ze let gaan ze ervoor zorgen dat je daar spijt van krijgt.
Lees verder...
Donderdag 25 Oktober 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Op internet kun je van alles beweren. Daar wordt dan ook gretig gebruik van gemaakt. Nu ik een beetje thuis ben in het verschijnsel weblog ga ik de virtuele werkelijkheid oprekken: ik ga de kinderen ook mee laten doen. Of ik ze nu heb of niet. Dat laat ik in het midden.
Een goed idee van mezelf, dacht ik vannacht. Dit wordt een mooi experiment.
Als ik wel kinderen heb, kan ik ze hiermee creatief stimuleren. Hen betrekken in de bezigheden van hun vader. Of ze daarentegen juist van deelname aan dit project uitsluiten en ze naar eigen goeddunken virtueel verbeteren. Want kinderen zijn nooit wat je ervan had verwacht.
Wanneer ik geen kinderen heb is het een goede gelegenheid voor een proefrit. Een soort 'child-simulator'. Eens zien of zo'n koter eigenlijk wel bevalt. Want wat ik om me heen zie aan kindergedrag stemt mij niet vrolijk. Iedere ouder verdraagt het in de hoop op een liefdevol verzorgde oude dag.
Hoe het ook zij, virtuele kinderen hebben vele voordelen, of ze nu een afspiegeling zijn van de werkelijkheid of slechts fantasie. Het scala aan pedagogische middelen is gewoon veel uitgebreider. Dit biedt de opvoeder in elk geval een uitlaatklep. Waar hij of zij in de dagelijkse werkelijkheid steeds verder juridisch wordt ingeperkt, biedt het internet soelaas. Daar kijkt men niet op een oorvijg meer of minder. Uiteindelijk zal dit het welzijn van de 'echte' kinderen ten goede komen: vader kruipt gewoon achter het toetsenbord als zijn handen gaan jeuken.
Kortom: aan de slag! Ik maak in dit weblog een speciale pagina voor mijn (virtuele) kinderen. De naam ligt voor de hand: Virtual Kids.
Houd mijn weblog dus in de gaten, want binnenkort kunt u hier getuige zijn van de eeuwig durende strijd tussen ouder en kind.
Als Cats dit nog eens had mogen meemaken!
Donderdag 25 Oktober 2001 in categorie Gozertje
De vis is weer weg. Door de plee, weg ermee. Mijn vader zet alle dingen op de pagina die ik wil. Ik mocht vandaag opschrijven wat ik in het menu wilde. Om naar zijn eigen pagina terug te gaan heb ik gezet: Terug naar Ouwelul. Jammer, hij zei niks maar zette het er gewoon in.
Het is vandaag weer wintertijd. Op school heeft Kramer het voor de herfstvakantie uitgelegd. Ik snap het nog steeds niet. Dat zal wel aan Kramer liggen. Want mijn vader zegt dat als je iets niet snapt het altijd aan de leraar ligt. Kramer is mijn leraar. We mogen hem niet bij zijn voornaam noemen. Bij vorige meesters mocht dat wel. Maar hij is ouwerwets. En streng. En te oud om goed te voetballen. De andere meesters zijn veel jonger. En onze groep moet weer net Kramer krijgen.
Woensdag 24 Oktober 2001 in categorie Incrowd: over webloggen
Alleen tekst vinden sommige mensen maar saai. Een plaatje zegt meer dan duizend woorden, is hun excuus. Lees eens een goed boek, zou ik zeggen. Dan praat je wel anders. Maar goed, ik ben hun toch tegemoet gekomen, anders ben je meteen een deel van je publiek kwijt.
Onder de rubriek 'vermaak en zo' (ja, even een stukje naar rechts kijken) heb ik enkele dia-shows opgenomen. Dat viel nog niet mee. Een enkel Javascript voor een diashow is nog te doen, maar twee of meer valt niet mee. Die zitten elkaar in de weg. Ik maak die scripts natuurlijk niet zelf, want ik ben een dummy in programmeren.
Lees verder...
Woensdag 24 Oktober 2001 in categorie Gozertje
Hij heeft vandaag een vis op mijn pagina gezet. Om mij een plezier te doen zeker. Ik lust helemaal geen vis. En nou gaat ook niemand meer lezen. Zitten ze alleen maar naar die vis te koekeloeren. Ik hoop dat ie snel verzuipt.
Woensdag 24 Oktober 2001 in categorie Gozertje
Mijn vader vroeg of ik soms een hekel aan hem had. Helemaal niet, zei ik. Ik vind het gewoon leuk om hem te jennen. Hij zag er wel een beetje ongerust uit. Ik zal wel schrijven dat ik hem cool vind. Krijg ik misschien een Playstation 2.
Dinsdag 23 Oktober 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ik heb mijn eigen weblogpagina gemaakt. Dat werkt een stuk beter. Er moet nog wel een aantal zaken aan worden toegevoegd, maar de essentie staat overeind.
Van het rare datumformaat ben ik nu ook af. Toch is er nog wel een dillemma: zet ik de nieuwste stukken bovenaan of onderaan? Beide opties hebben voor en nadelen. Het nieuwste bovenaan is het meest actueel, maar chronologisch kan je het niet noemen. Het is alsof je eerst het laatste hoofdstuk van een boek leest.
Andersom werkt het voor de lezer niet motiverend wanneer hij of zij zich eerst door de rijstebrij van oude kost moet heenlezen.
Hier ga ik dus iets op verzinnen! Het beste lijkt mij toch om het chronologisch te doen. Daarnaast maak ik dan een apart vak waarin de laatst toegevoegde bijdrage staat.
Dikwijls sta ik versteld van mijn eigen slimheid!
Dinsdag 23 Oktober 2001 in categorie Gozertje
Waarom moet hij de dingen nou weer net zo neerzetten als bij hem? Met zo'n streep eronder?
Dat staat leuk, zegt hij. Hij moet altijd z'n zin hebben. Mijn moeder zegt dat hij soms net een kind is. Dat vind ik een belediging. Voor mij, bedoel ik.
Mijn vader zegt dat ik veel te bijdehand doe. Altijd als ik wat terug zeg noemt hij me bijdehand. Moet ik soms m'n kop houden? Dan denkt ie weer dat het op school slecht gaat. Het is ook nooit goed.
Maandag 22 Oktober 2001 in categorie Incrowd: over webloggen
Ik ga dit helemaal anders aanpakken. Ik ga mijn eigen sjabloon maken, want dit schiet niet op. Het zit mooi maar onoverzichtelijk in elkaar en telkens wanneer ik er iets aan wil veranderen pakt het resultaat anders uit dan ik wil. Dat komt door al die stomme tabellen. Of door mijn eigen gebrek aan inzicht. Waarschijnlijk beide.
Bovendien, wanneer ik het toch op mijn eigen site zet om die reclamebanner kwijt te zijn, kan ik net zo goed de zaak helemaal in eigen hand nemen.
Dit leest toch geen hond en op die manier kan ik zelf zoveel experimenteren met de layout als ik wil. Het archief zal ik handmatig moeten bijhouden, maar dat werkte bij Blogger toch al niet vlekkeloos.
Het gaat mee zo langzamerhand ook nog eens irriteren dat je, om een creatief mooi resultaat te bereiken, steeds meer moet programmeren. Daar houd ik niet van en dat zal ik dan ook nooit goed genoeg kunnen. Neem bijvoorbeeld Flash. Dat vind ik nou best leuk om te doen. Maar wanneer je sommige Flash-sites ziet zinkt de motivatie me al bij voorbaat in de schoenen: dat zal ik dus nooit kunnen. Want daar is heel wat uitgekiend programmeerwerk aan te pas gekomen. Waarom zijn er nu geen simpeler tools om gewoon te realiseren wat ik voor de geest heb?
Sorry, beetje pissig vandaag geloof ik.
Wat kan andermans creativiteit soms toch ontmoedigend zijn.
Maandag 22 Oktober 2001 in categorie Gozertje
Ik mag alles schrijven. Hij zal niks weghalen heeft hij beloofd. Ja, ja. Dat moet ik geloven. Wacht maar tot ik over kut en lul enzo begin. Of over de aardbeien in z'n kont. Kijken of ik dan nog zoveel moet schrijven. Hij zegt dat die dingen aambeien heten. Ik vond het al raar. Toen bij de apotheek vroeg hij of aardbeienzalf door het ziekenfonds werd vergoed. Dan ging hij een recept bij de dokter halen. Ja zeg, daar ga ik dus effe niet bij horen, bij zo'n man. Ik ga wel naar buiten.
Zondag 21 Oktober 2001 in categorie Gozertje
Ik moet alles eerst op een blaadje schrijven. Dan zet hij het voor me op internet. Hij gaat eerst alles zitten verbeteren. En de maand erboven. En netjes indelen. Anders sta ik voor gek, zegt ie. Sta ik toch wel. Met zo'n mafkees.
Zondag 21 Oktober 2001 in categorie Persoonlijke notities
Mijn verjaardag vandaag. Maar het is nu na middernacht, dus we hebben het ergste alweer achter de rug. Taart en drank zijn op, het huis is weer leeg. De heerlijke rust die dan over je komt, daar kun je weer een jaar op vooruit.
Hieperdepiep...
Zaterdag 20 Oktober 2001 in categorie Gozertje
M'n vader heeft weer wat bedacht. Ik moet hier schrijven. Net strafwerk. En het ziet er waardeloos uit. Dit is toch geen kinderpagina? Toen ik zei dat ik het anders wilde kon dat niet.
Dan valt jouw bladzij uit de toon, zei hij.
Wat is uit de toon vallen?
Dat het niet op elkaar lijkt of niet bij elkaar past.
Dan kun je beter ook niet naast me op straat gaan lopen. Jij bent lelijk, ik niet. Jij valt dus uit de toon.
Als je groot bent word je net zo lelijk als ik. Zegt hij. Maar daar geloof ik niks van. Ik lijk gelukkig al op m'n moeder.
Vrijdag 19 Oktober 2001 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname, Incrowd: over webloggen
Dat met die archieflinks werkt niet zoals gewenst. Daar ga ik maar eens iets anders op verzinnen.
Na ettelijke pogingen lukte het wel om de archieflinks actief te krijgen, maar de link die terug gaat naar de hoofdpagina levert alleen maar een directory listing op.
Tja, het had dus toch wel iets simpeler gekund.
Vrijdag 19 Oktober 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ik heb dit weblog overgezet naar een ftp-server. 't Is gelukt, maar voor de argeloze thuiscomputeraar lijkt me dit toch wat hoog gegrepen. Hier moet je absoluut bedreven in zijn. Waarmee ik maar wil zeggen dat ik gelukkig geen argeloze thuiscomputeraar ben. Maar ik leef wel met ze mee. Hoewel: als het te simpel wordt krijg je misschien te veel slap geouwehoer. Dat was de reden dat ik al jaren geleden stopte met IRC.
Toch twijfel ik of ik argeloos ben...
Woensdag 17 Oktober 2001 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Wat ik toch zo bijzonder irritant vind, is dat op de radio ineens bepaalde dingen anders gezegd worden dan we sinds jaar en dag deden. Berucht voorbeeld van al wat langer geleden is de uitdrukking 'de/het spits afbijten'. Zowat iedereen in Nederland zei altijd 'de spits afbijten', maar nee: op tv en radio werd het opeens 'het spits afbijten'. Heeft daar natuurlijk een redacteur gezeten die het niet zeker wist, het vervolgens in Van Dale opzocht en zag dat het allebei kon. Kortom, laten we dan maar weer eens bijdehand gaan doen en er 'het' van maken. En de rest van journalistiek Nederland begint het prompt na te blaten. Laten ze liever eerst maar eens opletten dat ze de klemtoon van allerlei woorden en uitdrukkingen goed leggen. Ik ben geen taalpurist, maar wat ze af en toe uitkramen...
Laatst weer een reclame op de radio: 'Het prospectus'. Krijg nou wat, denk ik, het is toch de prospectus? Toch maar even opzoeken. Blijkt inderdaad allebei te kunnen. Tientallen jaren heb ik iedereen de prospectus horen zeggen, maar nu gaat er weer een copywriter wijs zitten doen. De reclame valt daardoor op, zul je zeggen, maar ik onthoud alleen 'het prospectus'. De prospectus waarvan? Geen idee meer.
Misschien ben ik wat overgevoelig op dit punt. Thuis moet ik al telkens mijn vriendin verbeteren. Zij weet regelmatig niet of iets 'de' of 'het' moet zijn. Maar zij is een Israëlische allochtoon. Dan mag het.
Woensdag 17 Oktober 2001 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Media
Ik moet het tóch even over 'Lekker Weg' hebben: heeft u óók zo de pest aan die reclames op zondag? Die met Meta de Vries?
U weet wel: "Jongens, nog even op Meta wachten en dan..."
Op de achtergrond horen we dan een conducteursfluitje van een op tijd vertrekkende trein!
Nou, voor die trein ruimen wij efkes een hele regel in:
hahahahahahahahahahahaaaaaaaahaaaaaaaaaahaaaaaaaaa!!!
En dan die stem van Meta! Die is het vreselijkst
Lees verder...
Woensdag 17 Oktober 2001 in categorie Politiek & Maatschappij
Wat ik toch zo bijzonder irritant vind, is dat op de radio ineens bepaalde dingen anders gezegd worden dan we sinds jaar en dag deden. Berucht voorbeeld van al wat langer geleden is de uitdrukking 'de/het spits afbijten'. Zowat iedereen in Nederland zei altijd 'de spits afbijten', maar nee: op tv en radio werd het opeens 'het spits afbijten'. Heeft daar natuurlijk een redacteur gezeten die het niet zeker wist, het vervolgens in Van Dale opzocht en zag dat het allebei kon. Kortom, laten we dan maar weer eens bijdehand gaan doen en er 'het' van maken. En de rest van journalistiek Nederland begint het prompt na te blaten. Laten ze liever eerst maar eens opletten dat ze de klemtoon van allerlei woorden en uitdrukkingen goed leggen. Ik ben geen taalpurist, maar wat ze af en toe uitkramen...
Laatst weer een reclame op de radio: 'Het prospectus'. Krijg nou wat, denk ik, het is toch
de prospectus? Toch maar even opzoeken. Blijkt inderdaad allebei te kunnen. Tientallen jaren heb ik iedereen
de prospectus horen zeggen, maar nu gaat er weer een copywriter wijs zitten doen. De reclame valt daardoor op, zul je zeggen, maar ik onthoud alleen 'het prospectus'. De prospectus waarvan? Geen idee meer.
Misschien ben ik wat overgevoelig op dit punt. Thuis moet ik al telkens mijn vriendin verbeteren. Zij weet regelmatig niet of iets de of het moet zijn. Maar zij is een Israëlische allochtoon. Dan mag het.
Wind je niet op, De Jong...
Woensdag 17 Oktober 2001 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten
Dat wordt geen poedersuiker op de oliebollen dit jaar.
Maandag 15 Oktober 2001 in categorie Verhelderende Gesprekken
Ik kreeg een wanhopige mail van de heer V. Hij schreef:
"Geachte heer. Op mijn bedrijf is een reorganisatie gaande!"
Dat klinkt bekend, veel mensen klagen daar de laatste tijd over.
"Het ergste is nog dat je uiterst denigrerend wordt behandeld. Ze hebben een externe interim-manager ingehuurd. Een vrouw in een eng mantelpak. Als ik een voorstel doe krijg ik te horen: 'Het is niet aan jou om...' Als ik op de personeels-vergadering een kritische vraag stel, word ik uitgemaakt voor 'negatief'. Ik slaap slecht. De hele tijd lig ik te draaien en te denken hoe ik een ferm antwoord had kunnen geven. Maar ik kan toch moeilijk ruzie gaan maken. We leven toch niet meer in de jaren dertig van de vorige eeuw? Ik verdom het om nederig met mijn pet in de hand te gaan staan, zogezegd. Alles wordt ver boven ons hoofd beslist vanuit een ivoren toren.
Lees verder...
Woensdag 10 Oktober 2001 in categorie Persoonlijke notities
Lezen van een beeldscherm is geen luxe. Dat is een van de redenen dat het 'papierloze kantoor' nog steeds geen werkelijkheid is. LCD schermen zijn een stap vooruit.
Wanneer je optimaal beeldschermleesgemak wilt, moet je er even wat geld inpompen. Dat is met de meeste dingen in het leven zo, helaas.
Het traject is als volgt:
Lees verder...
Woensdag 10 Oktober 2001 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Het besluit is gevallen: ik doe het toch maar in het Nederlands. Ik heb toch al niet de illusie dat iemand de moeite gaat nemen om dit te lezen en zeker niet van een beeldscherm. Daar krijg je RSI in je nek van, of beeldscherm-staar. Om deze aandoeningen te voorkomen is een aardige investering nodig, maar dan kun je het jezelf erg confortabel maken. Lees hiervoor mijn 'WinterTip' verderop.
Ook heb ik wat zitten experimenteren met de templates, want dat is nog moeilijk kiezen. Een van de templates veranderde telkens automatisch van kleur. Die hebben ze er tussen gezet voor degenen die echt helemáál zeker willen weten dat niemand hun weblog leest. Ik houd wel van een beetje rustig, dus is het deze geworden.
