Het gaat goed met de medemenselijkheid in Nederland, hoorde ik vanmorgen bij het ontwaken. De radio bracht het nieuws dat in onze welvaartsstaat duizenden mensen zijn afgesloten van energie en soms ook water. Zij werden afgesloten omdat zij de rekening niet meer konden voldoen. Zij worden vervolgens niet meer aangesloten omdat zij de kosten van vijfhonderd euro daarvan niet kunnen opbrengen. Vijf-hon-derd euro??? Om even weer een kraantje open te draaien? Om de hoofdstop er opnieuw in te schroeven? Om administratief een bitje in de computer om te zetten dat de cliënt weer is aangesloten? Zijn dit de zegeningen van de liberalisatie van de energiemarkt?
Dit lijkt mij bij uitstek een gevalletje voor het Tros-programma Opgelicht.vuil en vunzigLees verder...
Waarnemend premier Ehud Olmert van Israël heeft laten weten een regering van Hamas in Palestina te zullen negeren. Want het zijn terroristen en met terroristen praat je niet. Het zal wel hogere politiek zijn. Of een verborgen agenda van de premier. Want Hamas aan het bewind lijkt me toch de uitgelezen kans om deze terroristen enigszins 'salonfähig' te krijgen. De regeringsverantwoordelijkheid zal hen dwingen tot pragmatische keuzes, andere opties dan geweld. Niet in de laatste plaats door de druk van de anders wegvallende financiële bijdragen uit de VS en Europa.
Meestal zijn persberichten saai. Vooral persberichten van politieke partijen. Vandaag kreeg ik een uitzondering onder ogen. Bij de SP Amsterdam hebben ze in elk geval humor. Daarom zal ik het bericht voor u citeren:
Zouden herinneringen erfelijk kunnen zijn? Althans flarden van herinneringen? Ik wil mij niet begeven in het zweefgebied van vorige levens of reïncarnatie, maar soms krijg ik wel eens beelden voor mijn geestesoog waaraan een sterk gevoel is gekoppeld. Een warm en vertrouwd gevoel meestal. Ze lijken afkomstig uit een andere wereld, met een ander landschap, andere huizen, maar zelden met mensen erbij. Wanneer ze zich voordoen bevinden de beelden en het bijbehorend gevoel zich altijd aan de rand van mijn gedachten, net op de horizon van mijn bewustzijn. Alsof je op de radio naar een zender luistert, terwijl tegelijk de muziek van een andere frequentie er zachtjes op de verre achtergrond doorheen lispelt.
Kwaliteit is een begrip waar maar moeilijk vat op te krijgen is. In het beroemde boek 'Zen and the Art of Motorcycle Maintenance' is het zelfs een hoofdthema. Schrijver Robert Pirsig filosofeert daarin omstandig over wat wij onder kwaliteit moeten verstaan. Ironisch genoeg was het boek indertijd een bestseller, maar onlangs prijkte het op nummer 12 in de lijst van niet-uitgelezen boeken. Menig lezer kwam er domweg niet doorheen. Dus had het boek zélf wel kwaliteit? Ik zal mij niet aan een antwoord wagen, want ik ben geen filosoof.
Toch is het interessant om te zien hoe de wereld om mij heen het oordeel over wat 'goed' is, wat 'kwaliteit' heeft, in de meeste gevallen laat afhangen van wat hun wordt voorgekauwd. Het is ook moeilijk je daaraan te onttrekken in deze tijd van mediageweld.de kwaliteitscrisisLees verder...
Gaan we het in deze kabinetsperiode nog meemaken dat minister Verdonk een keer op een positieve manier in het nieuws komt? Zelf heb ik de hoop al opgegeven. Dit keer is zij weer van plan om iedereen op straat verplicht Nederlands te laten spreken. Dat moet landelijk gaan gelden. Daar zullen de Friezen blij mee zijn. En ook de liefhebbers van vele andere streektalen en dialecten zullen niet opgetogen raken.
Deze maatregel zal de handhavers ervan voor grote problemen stellen.
"U krijgt van mij een bekeuring!"
"Wablief?"
"Ik hoorde u in het openbaar Turks praten!"
"Nee hoor, dat was Limburgs!"
"Wis en waarachtig was dat Turks! Ik heb een Turkse buurman en die klinkt ook zo!"
"Waarom geeft u die dan geen bekeuring? Hij mág helemaal niet Turks klinken in het openbaar!"
"Ik was bij hem thuis."
"En hoe weet u dan dat het Turks was? Misschien sprak hij wel Limburgs! Verstaat u Limburgs?"
"Nee, we zijn hier in Amsterdam."
"Nou, dan versta je dit in elk geval wél: opzouten jij met die bekeuring! Idioot!"
Ja, zoals u ziet bevordert deze maatregel de onderlinge cohesie in de samenleving enorm!babylonische spraakverwarring
Beste lezers, ik had vandaag toch weer zo'n vreselijke aanval van déjà vue! Ik was helemaal van de kaart! Want ik voelde me verplicht om een stukje te schrijven over de terugkeer van Wiegel, over zijn herintreden in de politiek.
Maar dat hád ik toch net gedaan? Of verbeeldde ik mij dat?
Ik pijnigde mijn hersens. Wanneer was dit liberale sketchje ook weer voor het laatst opgevoerd?
Panisch spitte ik de archieven door.
Ik stond net op het punt om Wiegel himself te bellen. Ik móest weten wanneer hij voor het laatst uit z'n hok was geweest. Zó kon ik niet het weekend in... Maar gelukkig, ineens vond ik het. Ik had het stukje bij wijze van spreken nog in mijn achterzak, zo vers was het nog.
Ik maakte een vreugdedansje. Ik was niet gek, ik leed niet aan waanvoorstellingen! Want het was nog geen jaar geleden, kijk maar, hier staat het: terugkeer uit het knekelhuis.
Fijn, ik kan de rest van de dag vrij nemen! Was me dát even schrikken!
Misschien is het een idee voor de VVD om gewoon voortaan een jaarlijkse Wiegelverschijning te organiseren. Hij is toch al bijna heilig verklaard. Dat scheelt een hoop paniek bij 'de mensen in het land'.het liberale sketchje
Task-force Jeugdwerkloosheid! Zo'n naam geeft meteen status en een imago dat laat zien dat hier mensen bezig zijn die van aanpakken weten. Niet voor een kleintje vervaard! Handen uit de mouwen! No-nonsense!
Je kunt die naam bijna achterop een motorjack zetten en er stoer mee door de stad 'biken'. Zelfs Hells Angels gaan eerbiedig aan de kant.
Hans de Boer is voorzitter van die Task-force club. Hij heeft voorgesteld om jeugdige drop-outs zonder school of werk naar 'prep-camps' te sturen. Gewoon een 'voorbereidingskamp' is natuurlijk veel te soft voor de portiekpissende blowjeugd. En een woord van meer dan vier letters kunnen ze bovendien ook niet eens spellen. Het zijn niet voor niets 'drop-outs' in plaats van 'uitvallers'. Prep-camp dus.task-forceLees verder...
U vraagt zich natuurlijk al wekenlang handenwringend af welk stukje u bij de Dutch Bloggies nu eens zult nomineren in de categorie 'Beste post'.
Hulpvaardig als ik ben zal ik u een paar onafhankelijke en onbevooroordeelde suggesties doen: kopieer één van de onderstaande drie links in de drie vakjes bij 'beste post'.
Herstel: Mij wordt meegedeeld dat maar één van de drie stukjes mag worden ingevuld per stemformulier. Anders wordt het hele stemformulier ongeldig! Gauw verbeteren dus s.v.p.! Ik zou zeggen: neem die vetgedrukte maar.
Meer stukken van Verbal Jam mogen er dus helaas niet worden ingevuld. Theoretisch is daar wel een oplossing voor. Ik had die andere 346 goede stukken uit 2005 gewoon tot één lang verhaal aan elkaar kunnen plakken. Maar zoiets valt vást teveel op.
Ga ondanks deze beperkingen gerust stemmen.
Stemmen kan nog tot en met 28 januari 2006. Beter meteen even doen dus...stem verbal jam
Er zijn van die dagen dat er niets uit je handen komt. Werken is bij voorbaat nutteloos. Je zit wat wazig rond te klikken op internet, een beetje zinloos te zappen langs de tv-kanalen. En het frappante is, dat uit het internet en uit de televisie op zo'n moment eigenlijk óók helemaal niks komt. Die voelen zoiets perfect aan, lijkt wel.
Aan het eind van de dag vraag je je onvermijdelijk af: "Wat heb ik nou eigenlijk gedáán vandaag?"
Mja, een beetje willekeurig zitten klikken en knoppen drukken.
Op zo'n moment ben je blij dat je niet bij een lanceerinstallatie voor kernraketten werkt.
Want dan had de wereld er nu beslist héél anders uitgezien.
Nietsdoen kan dus wel degelijk nuttig zijn...het zombiegevoel
In de reacties op de website Amsterdam Centraal (waar ik ook voor schrijf) trof ik een stukje aan van een jongere. Het intrigeerde mij mateloos.
Het ging zo:
ZakaRiia..(L)
iiK wenS JJ Kap0t Veel SuCCeS ens0 ,,
omDatt iiCk het JJ Gewo0n GuN ,,
Je Weet zelf,,
iiCk ben Gewo0n je NUMMER 1 Fan ,,
En NEE niiet blij w0rden ..:$:$
Ghehe Nee je wEet zelff je bent egttt
een t0ppertjje;)
MaaRjaaaa iik heb nu wel GENOEG gesChreven,,
iiK h0u van j0u (L)
Ik stel me zo voor dat over honderdvijftig jaar de leerlingen van het VWO op hun eindexamen Nederlands de volgende vragen krijgen voorgelegd:
Wat heeft de dichter hier bedoeld?
Wat was destijds de functie van het alternerend gebruik van hoofdletters en kleine letters?
Tot welke stroming in de literatuur moet dit gedicht worden gerekend?
Het rijmschema staat bekend als het 'dubbele komma-rijm'. Welke regels in het gedicht zijn hiervan een voorbeeld?
En dat ze het dan ook nog een keer mooi op toon moeten voordragen...
Nederland kijkt dikwijls ietwat laatdunkend naar ontwikkelingslanden. Stiekem natuurlijk, want je mag het niet hardop zeggen. We zijn ervan overtuigd dat wij bijvoorbeeld veel beter weten hoe je een democratie op poten zet. Want ontwikkelingslanden zijn in het populistisch spraakgebruik maar achterlijke culturen, de positie van de vrouw is schandelijk, de corruptie viert hoogtij en bij verkiezingen moeten we altijd waarnemers sturen.
Maar feitelijk is Nederland qua democratie zélf een ontwikkelingsland. Dat wordt ons weer eens ingewreven op het moment dat in Chili mevrouw Michelle Bachelet tot president wordt gekozen. Wijzelf slagen er alleen in een vrouw aan het hoofd van de regering te krijgen via het antieke systeem van erfopvolging. Nederland heeft ook nog nooit één vrouwelijke premier kunnen produceren. Vele ontwikkelingslanden liggen wat dat betreft decennia op ons voor.
Toen iemand op de radio de zinsnede 'direct taalgebruik' een beetje te snel uitsprak, pikte mijn brein in eerste instantie alleen het gedeelte 'rectaal gebruik' op. Ik ben niet anaal gefixeerd, dus men moet op de radio voortaan gewoon zorgvuldiger articuleren.
"There are more things in heaven and earth, Horatio, than are dreamt of in your philosophy,"*) sprak Hamlet al eeuwen geleden in het gelijknamige stuk van Shakespeare. En hij had gelijk. In de Volkskrant lees ik namelijk ineens dat er twee verschillende soorten GSM-frequenties bestaan, waarvan de ene beter is dan de andere. Heb ik nooit geweten. En Hamlet al helemáál niet.
De beste frequenties, GSM900, zijn door de overheid destijds toegewezen aan KPN en Vodafone (voorheen Libertel). Ze hebben het grootste bereik en leveren meer dekking met een kleiner aantal zendmasten. De minder goede frequenties, GSM1800, zijn uitgegeven aan de andere aanbieders.het mobieltje van hamletLees verder...
Het gedreutel van regering en kamer over de missie naar Afghanistan is inmiddels te betitelen als een 'missie naar afgangistan'. Na Srebrenica hebben onze militaire jongens en meisjes hun uiterste best gedaan om de geschonden reputatie weer wat op te krikken. Ze waren hierin net een beetje geslaagd. Helaas, in enkele weken tijd weten de polderpolitici het imago van betrouwbare en professionele bondgenoot weer door de latrine te spoelen. Persoonllijk zal mij dit worst wezen, maar voor de jongens en meisjes is het sneu. Eigenaardig is dat er indertijd niet werd gezeurd over de veiligheid van onze troepen in Irak of over de deelname van Nederlandse commando's aan supergeheime operaties van de Amerikanen in Afghanistan. Maar nu staat kennelijk in de sterren dat er moeilijk gedaan moet worden.
Gisteren presenteerde de Raad van Bestuur voor de Publieke Omroep de nieuwe net-indeling voor de televisie. Er komt een algemeen net, een cultureel net en een net voor 'jongeren' tot 50 jaar. De omroepen zijn hier fel tegen. Zij verliezen hun vaste zender en hun herkenbaarheid. Op zichzelf is de gekozen zenderprofilering naar thema niet onlogisch. De radiozenders zijn al jaren ingedeeld volgens dit principe en dat werkt naar behoren. Jammer alleen dat ook dáár weer klappen gaan vallen.
Inmiddels lijkt er in Hilversum en Den Haag een felle machtsstrijd gaande, waarbij allerlei belangen door elkaar lopen. Staatssecretaris Medy van der Laan wil de omroepen een nieuw model opleggen en flink bezuinigen, de Raad van Bestuur tracht de schade te beperken door met een eigen plan te komen, de omroepen verliezen zeggenschap en klimmen woedend in de hoogste boom of zendmast, de programmamakers vrezen voor hun baan en hun creatieve vrijheid.
Welke onbenul schrijft nu eigenlijk de toespraken van Balkenende? Dit is de prangende vraag die ik u vandaag eens voor de voeten wil werpen, beste lezers. Want het gaat van kwaad tot erger.
De premier gaf de aftrap voor 2006 op de nieuwjaarsbijeenkomst van de CDA-afdeling Zuidhorn in de provincie Groningen. Via radioreporter Bert van Slooten mocht ik het volgende uit de mond van Balkenende optekenen.
"Kan ik garanderen dat onze militairen in Uruzgan geen schot hoeven te lossen?
Kan ik garanderen dat onze militairen er zonder kleerscheuren afkomen?
Nee, dat kan ik niet!"
Met deze bijna retorische vragen werden alle open deuren in Zuidhorn en ver daarbuiten ingetrapt. Want in die trant had hij natuurlijk nog wel even kunnen doorgaan.kleerscheurenLees verder...
Sommige weblogs zie ik wel eens opscheppen over de eigen geweldigheid. Vooral als ze met een stelletje zijn. Dan durven ze beter.
Ze hebben groot gelijk, een ander zegt het niet.
Zelf ben ik daar enigszins terughoudend in geworden, want mijn imago is geloof ik toch al niet zo best. In het verleden schreef ik ter vermaak van de lezer nog wel eens fel, polemisch en vernietigend, in de beste traditie van lieden als Komrij en Busken Huet. Daar was het weblogwereldje kennelijk nog niet aan toe, de sport daarvan werd niet begrepen. Ik kijk dus doorgaans wel uit om mezelf op de borst te kloppen.
Vandaag knijp ik bij wijze van uitzondering maar eens ferm de neus dicht en laat ik de eigen roem flink rondstinken: dit is toch wel één van de beste weblogs in het Nederlandse taalgebied! Met mooi geschreven stukken en fijne extra's als audio en video. Dat kom je niet vaak tegen. Dat moet maar eens worden gezegd.
En daarin heb ik groot gelijk: een ander zegt het niet.
Om mijn betoog kracht bij te zetten presenteer ik u met onverholen trots een nieuwe audio-aflevering:
<%media(Verbal_Jam_-_De_Koopjesloper.mp3|De Koopjesloper)%>
Tekst én muziek: Verbal Jam.
Zo, nu maar weer even het raam open om te luchten.
In de Volkskrant dreigt de voormalige Amerikaanse ambassadeur Paul Bremer dat de VS Nederland zullen 'straffen' als we geen extra troepen naar Afghanistan sturen.
Hier heeft onze regering zich mooi in de nesten gewerkt. Dat krijg je als je letterlijk teveel voor de troepen uit loopt. De verantwoordelijke ministers wekten binnen de NAVO allerlei verwachtingen, om er vervolgens achter te komen dat een coalitiegenoot en het parlement moeilijk gingen doen.in de nestenLees verder...
Ik stond mijn brood te smeren, toen mijn brein spontaan dacht: "Het is allemaal botertje tot de boom!"
Dit eigenzinnig initiatief van de hersencellen overviel mij enigszins. Het is een oude uitdrukking, nog steeds in trek bij bejaarde moeders en grootmoeders. Maar wat betekende hij ook alweer? Best kans dat de opeenvolgende generaties elkaars stomweg hebben nagepraat en in de loop der tijd geen notie meer hadden van wat ze nu eigenlijk uitkraamden.
Je staat argeloos bij de bushalte en een wildvreemde merkt op: "Het is allemaal botertje tot de boom!"
Dan wil je uiteraard niet dom overkomen.
"Huh? Ja, wat u zegt! Mijn idee! Zó is dat!"de boterkwestieLees verder...
Om toppoliticus te kunnen worden moet er beslist een steekje aan je los zijn. Dit blijkt dezer dagen weer met Ariel Sharon. Vorige week kreeg hij een lichte beroerte. Een normáál mens pikt de waarschuwing op en gaat dan acuut heel rustig aan doen. Zeker op 77-jarig leeftijd. Je neemt op z'n minst de gelegenheid te baat om je een paar weekjes te laten vertroetelen door fijne verpleegsters. Zo niet Sharon, die stond na twee dagen alweer buiten het hospitaal om zijn kabinet te roepen.
Woensdagavond kreeg Sharon een zware hersenbloeding. Waarschijnlijk door de bloedverdunners die hij innam vanwege de eerdere beroerte. Drie operaties moesten eraan te pas komen om de bloeding te stelpen en de druk in de hersenen te verminderen. De artsen houden hem een tijdje in een kunstmatig coma, anders gaat hij meteen weer meteen drie keer de wereld rondbellen om machtspolitiek te bedrijven en Palestijnen te pesten.
Misschien was Hermans een groot schrijver. Ik ken zeker vijf meeslepende boeken van zijn hand. Maar zijn latere werk was erger dan matig. Heeft iemand dat ooit durven toegeven? Ik ontmoette hem een aantal malen, meestal ten huize van de familie Van Oorschot, waar hij zijn eerste boeken liet uitgeven.
W.F.Hermans had weinig manieren. Of misschien had hij ze wel, maar dan wist hij ze voortreffelijk te verbergen. Op feesten had hij iets ongenaakbaars. Mensen die hem ongevraagd iets vroegen, of de schrijver benaderden met een vriendelijke opmerking, werden meestal getrakteerd op oneliners van het soort: Hoe komt u daar nou in godsnaam bij, wat een kolder!
Op een van de feesten had hij al snel de duurste fles wijn te pakken, zette hem tussen zijn benen en dronk hem vervolgens klokkend leeg, waarna hij zich hardop afvroeg wie dat vieze bocht had menen te moeten kopen. Een hork dus. Wellicht zelfs op wielen.hork op wielenLees verder...
De televisiebeelden tonen een armetierig bosje bomen, dat zo te zien krampachtig probeert nog onder de categorie 'natuur' te blijven vallen. Toch is het bos in Onderbanken momenteel het bekendste bos van Nederland, omdat het ten dode is opgeschreven. De opstijgende Awacs-vliegtuigen van het nabijgelegen Duitse vliegveld Geilenkirchen hebben er namelijk last van.
Maar de bewoners van Onderbanken hebben op hun beurt last van de Awacs-herrie. En zo werd het bosje een symbolische barricade in de strijd tegen de Awacs. Het is een vrijwel verloren gevecht, want de bomen mogen worden omgezaagd.omgezaagde democratieLees verder...
De nominaties voor de Dutch Bloggies 2006 zijn weer van start gegaan. Aangezien ik in de loop der jaren een twijfelachtige reputatie heb opgebouwd als kritisch volger van dit fenomeen, kan ik ook deze keer niet achterblijven. U begrijpt dat mijn gezeur pas zal verstommen als eindelijk iedereen doorheeft dat ie gewoon op Verbal Jam moet stemmen. Voor wie nog brak is van 't ouwejaar: dit was zelfspot.
De organisatoren doen hun uiterste best om het geheel eerlijk te laten verlopen. Kritiek van vorige jaren hebben ze zoveel mogelijk ter harte genomen. Ik kan niet anders dan ze daarmee complimenteren.
Helaas is de eerste valsspeler door hen toch alweer gesignaleerd. Sommigen zijn onverbeterlijk en de organisatie moest in de loop der tijd telkens weer nieuwe tegenmaatregelen verzinnen. Dit heeft geleid tot een uitgebreid reglement. De procedure is ingewikkeld en kan de vergelijking met een vergunningsaanvraag bij de gemeente voor het plaatsen van een dakkapelletje inmiddels glansrijk doorstaan.dutch bloggies 2006Lees verder...
Mijn vriendje Tim vroeg of hij in deze vakantie nou eens een keertje bij mij mocht komen logeren. Hij verveelt zich natuurlijk. Hij en z'n ouders zijn vorig jaar naar Groningen verhuisd. Naar zo'n grote boerderij met heel veel plat land eromheen. Geeneens koeien op die boerderij. Ze hebben 'm verbouwd om in te wonen. Geen reet an dus.
Die ouders van hem zijn hartstikke rijk. Zijn moeder is rechter en z'n vader is professor in iets moeilijks.
Tim zegt voor de gein altijd 'edelachtbare' tegen z'n moeder als ze aan tafel zitten. Dat moet je namelijk altijd tegen een rechter zeggen: edelachtbare.
"Mag ik effe de hagelslag, edelachtbare?"
Maar dat zie ik dus helemaal niet zitten, dat Tim bij ons komt logeren. Ik ga jullie vertellen waarom.
In de zomervakantie heb ik namelijk bij Tim gelogeerd. Hij heeft een hele grote kamer op de zolder. En veel gaaf speelgoed. Ja, je moet toch wát in die negorij.
Zo noemt mijn vader dat: die negorij. Geen idee wat dat is. Volgens mij zijn d'r helemaal nauwelijks negers in Groningen. Het klinkt in ieder geval niet best.
En het spookt daar.
Overdag viel 't nog wel mee. Maar 's nachts was 't helemaal niks. We lagen dan samen op Tim z'n kamer in bed. Stil daaro, jongen! Hartstikke stil! Ik kon er niet van slapen gewoon. En stikdonker. Het maakte geen moer uit of ik m'n ogen nou open of dicht had. Ik zag he-le-maal niks! Je zou zó denken dat je blind was.
Nou en toen begon het. Tim lag natuurlijk gewoon lekker te pitten. Die is die klerestilte gewend. Ineens hoorde ik allerlei eng gerommel boven me. Er zat iemand op het dak! Ik schrok me het lazerus.
Ik riep Tim, maar die lul wou eerst niet wakker worden. Ik gooide m'n kussen naar de hoek waar ie ergens moest liggen. Helemaal mis, want ik hoorde een vette plons. Daar stond dus z'n aquarium. Kussen zeiknat. Maar goed, de vissen waren wakker en Tim eindelijk ook.
"Dat zijn de spreeuwen onder de dakpannen," zei Tim. Hij draaide zich om en ging gewoon weer verder slapen.
Ik moest pissen. Maar ik durfde niet. Ik was bang dat ik in donker de weg niet terug kon vinden.
Een half uur later schrok ik me wéér wezenloos jongen! Christustepaard nogantoe, ik piste bijna in m'n bed!
Ergens aan de andere kant van 't huis klonk een vreselijk gekrijs! Echt niet normáál gewoon!
"Aaaaaaaah! Aaaaaaaah! Iiiiieeee! Eèèèèhaaaah!!!" En maar achter mekaar door! Als een varken dat geslacht gaat worden.
Dat waren dan vast en zeker de geesten van de varkens die hier vroeger woonden! Die kwamen spoken omdat Tim z'n ouders de boerderij hadden verbouwd! Als wraak dat ze nu dood en dakloos waren!
Tim sliep gewoon door. Ik wist nu waar ie ongeveer moest liggen en ik smeet m'n natte kussen weer zijn kant op. Dit keer meteen raak. Want zo'n zeiknatte bom werkt een stuk beter.
Ik riep tegen Tim: "Hoor je dat? Wat is dát nou weer voor dier?"
"O, dat is m'n moeder," zei Tim gapend, "Dat ken je toch wel? Dan zijn ze aan 't seksen!"
"Je bedoelt neuken?"
"Ja, neuken..."
"Moet dat zo'n teringherrie maken?"
"Waarom denk je dat we op het platteland zijn gaan wonen?"
Ik snapte het helemaal. In de stad zouden de buren meteen de politie bellen. Vooral als ze die edelachtbare zo tekeer hoorden gaan.
"Maar dat doen jouw ouders toch ook?" vroeg Tim.
Ik zei maar effe niks. Mijn ouders hoorde ik nóóit! Maar dat ging ik Tim natuurlijk niet aan z'n wijsneus hangen.
"Is dat nou veel werk, zo'n aquarium?" vroeg ik dus maar eens onnozel.
"Of neuken ze soms niet?"
Jammer, mislukt. Ik haalde m'n schouders op, maar dat zag ie in donker natuurlijk niet.
"Ik moet héél nodig pissen! Is hier boven ergens óók een wc?"
Mijn moeder vroeg deze week onder het eten: "Waarom wil je nou niet dat Tim hier eens komt logeren?"
Ik wist alleen maar een dom antwoord: "Jullie zijn altijd zo stil 's nachts!"
Daar begreep mijn moeder niks van.
Mijn vader ineens wèl. Hij kreeg tenminste zo'n vuile grijns op zijn gezicht. Want die heeft vorig jaar daar geholpen met de verbouwing. Hij is toen een nachtje overgebleven en heeft het dus vast óók gehoord!
"Oh, maak je maar geen zorgen! Als Tim hier is, dan blèren we wel wat!"
En toen vertrouwde mijn moeder het niet meer. Dus nou mag Tim lekker niet komen!de edelachtbare
Herinnert u zich dat bijdehante kleine jochie nog? Ons Gozertje? Nou ja, klein, hij is inmiddels alweer een jaar ouder en heeft eindelijk weer wat geschreven! Dat werd tijd. Zijn andere verhalen staan hier.
Mijn vriendje Tim vroeg of hij in deze vakantie nou eens een keertje bij mij mocht komen logeren. Hij verveelt zich natuurlijk. Hij en z'n ouders zijn vorig jaar naar Groningen verhuisd. Naar zo'n grote boerderij met heel veel plat land eromheen. Geeneens koeien op die boerderij. Ze hebben 'm verbouwd om in te wonen. Geen reet an dus.
Die ouders van hem zijn hartstikke rijk. Zijn moeder is rechter en z'n vader is professor in iets moeilijks.
Tim zegt voor de gein altijd 'edelachtbare' tegen z'n moeder als ze aan tafel zitten. Dat moet je namelijk altijd tegen een rechter zeggen: edelachtbare.
"Mag ik effe de hagelslag, edelachtbare?"de edelachtbareLees verder...
Mijn lezers en iedereen die hen lief is wens ik het allerbeste in 2006. En laat ik niet kinderachtig zijn, ook de meer of minder publieke figuren die hier het vorig jaar onderwerp waren van mijn kritiek en spot kunnen niettemin rekenen op mijn goede wensen voor het komend jaar.
Zij hebben die misschien wel het hardste nodig van ons allemaal. Het valt immers niet mee om tot inkeer te komen, je eigen karakterstelsel grondig te herzien of voor de verandering je éigen normen en waarden eens kritisch te beschouwen in plaats van die aan anderen op te leggen. Ieder goed wensje is daarbij mooi meegenomen.
Voor Verbal Jam wens ik heel bescheiden een miljoenenpubliek. Wel een beetje beschaafd en snugger graag, anders heb ik er alleen maar last van...
Het weblog Verbal Jam bestaat sinds 10 oktober 2001.
De naam van het blog refereert aan een verbale jam-sessie.
Er staan inmiddels duizenden artikelen, foto's, video's en audio-producties in. Bij elkaar zóveel vertier, dat het een wonder mag heten dat er nog geen vermakelijkheidsbelasting over wordt geheven.
Het gaat goed met de medemenselijkheid in Nederland, hoorde ik vanmorgen bij het ontwaken. De radio bracht het nieuws dat in onze welvaartsstaat duizenden mensen zijn afgesloten van energie en soms ook water. Zij werden afgesloten omdat zij de rekening niet meer konden voldoen. Zij worden vervolgens niet meer aangesloten omdat zij de kosten van vijfhonderd euro daarvan niet kunnen opbrengen.
