Archief: artikelen van
Augustus 2002.
Vrijdag 30 Augustus 2002 in categorie Persoonlijke notities
Soms kom je jezelf op een vreselijke manier tegen! Dan wordt het bijzonder moeilijk de coherentie van het ego nog enigszins intact te houden. Want zeg nu zelf: is het niet om te janken wanneer je ineens staat ingedeeld als hulpleider en tijger Shere Khan bij de Welpen?
Ik weet van niks! Ik heb nooit bij de Scouting gezeten! Ik heb nooit iets moeten hebben van dat stelletje pedo-padvinders!
Zul je net zien: komt straks het Algemeen Strafblad erachter! Dan moet ik óók Spong inhuren om mijn naam te zuiveren. Alweer niet goed voor mijn reputatie!
Mijn naam is mijn intellectueel eigendom!
Vrijdag 30 Augustus 2002 in categorie Altijd handig
De Tefal hapjespan heeft nu in het midden van de bodem een rode punt, de zogeheten
thermospot. Zodra de pan heet genoeg is wordt de stip effen rood.
Ook deze uitvinding voeg ik toe aan de lijst van verbeterpunten voor de mens. De thermospot kleurt effen rood zodra uw partner heet genoeg is... Romantischer geformuleerd:
"A la bonne température, le motif devient rouge..."
en daarna samen erotisch afwassen...
Vrijdag 30 Augustus 2002 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Uit het onderstelpend aantal reacties op mijn parlementaire verslaggeving alhier trek ik de conclusie dat de kloof tussen burger en politiek nog even wijd is als altijd, de ambities van de LPF ten spijt.
Is er iemand onder u die de parlementaire enquête überhaupt een beetje volgt? Ik betrap mijzelf op de gedachte dat dit best eens confronterend zou kunnen zijn. Immers, wij zijn allemaal niet vies van enig geritsel op z'n tijd. Wie absoluut onkreukbaar is plaatse de eerste reactie...
want stenen gooien doen we hier niet
Donderdag 29 Augustus 2002 in categorie Altijd handig
Ik kocht een nieuwe Tefal hapjespan. Met nu zelfs aan de
buitenkant óók een anti-aanbaklaag. Ze denken tegenwoordig ook aan álles!
Voor de volgende versie van de mens lijkt mij dit een aardig verbeterpunt: een anti-aanbaklaag. Met name voor de snel aangebrande types.
Woensdag 28 Augustus 2002 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Vandaag beloofde een interessante dag te worden. Aan de orde was namelijk gang van zaken rond de bepaald niet onomstreden Noordzuidlijn in Amsterdam.
Voor minder ingewijden: de Noordzuidlijn is een metrolijn die volgens de nieuwste tunnelboortechnieken dwars door de slappe veenmassa onder het centrum van Amsterdam geboord zal worden. De Amsterdammers wachten handenwringend af welke panden straks gaan instorten. Wanneer het dus even tegenzit kunt u straks onze nieuwste toeristische attractie bezoeken: The Amsterdam Grand Canyon!
Maar terzake, want zoals u weet behandel ik hier niet de verhoren zélf, maar haal ik de leermomenten eruit. Wat heeft dit Noordzuidlijn verhoor u en mij wijzer gemaakt?
- Johan Bosch is de bouwmanager die vanuit de gemeente verantwoordelijk is voor de aanleg van de Noordzuidlijn. Hij moet dus zorgen dat het project niet ván maar ónder de grond komt. Hij kreeg een vreemde email van ene heer Kroezen.
- Die heer Kroezen is een technisch directeur van aannemer Heymans. Hij vond de projectkostenberekening van de gemeente Amsterdam ronduit belachelijk.
Hijzelf bleek echter niet eens in staat behoorlijk een email te versturen: via de CC-optie kwam een hoogst compromitterend bericht per abuis ook bij de gemeente terecht.
En dit technisch genie mag als ik mij goed herinner het metrostation aan de Ferdinand Bolstraat gaan bouwen! Mijn advies: te zijner tijd niet in- en uitstappen daar!
- Héél belangrijk leerpunt voor degenen die nog verhoord gaan worden: nimmer gewoon met ja of nee antwoorden, zelfs niet op de simpelste vraag. Altijd uitgebreid alle omstandigheden, de historie, de bijkomstigheden vertellen. En hardnekkig volharden in dit gedrag. Net zolang overal omheen lullen tot ze de oorspronkelijk vraag vergeten zijn. Winnaar van vandaag: Kroezen.
- Het weer was te mooi om bij de buis te blijven zitten. En wanneer 's middags ook nog die enge kop van wethouder economische zaken Geert Dales achter de verhoortafel plaatsneemt is de keuze snel gemaakt: wegwezen!
Tot slot dan maar de taalstront van de dag:
- Meineed omzeiler 1: "Daar heb ik geen bewuste kennis van..."
- Meineed omzeiler 2: "In mijn perceptie..." (tientallen malen gebezigd!)
- "Klip en klaar" Zeer vaak herhaalde uitdrukking om beslist en zelfverzekerd over te komen.
- "leuren" en "leurgedrag". De aannemers meermalen langsgaan om nog wat van de prijs af te krijgen. Schijnt officieel niet te mogen. Dat vind ik héél raar! Bij het kopen van een tv ga je al pingelen, laat staan bij een miljardenproject.
- "NMA-gehalte". De hoeveelheid riskante informatie in een email op grond waarvan de Nederlandse Mededingings Autoriteit een onderzoek zou kunnen starten. De NMA wordt in het spraakgebruik de 'kartelpolitie' genoemd.
- "Mind opmaken". Tenenkrommende verbastering van 'to make up your mind'. Gewoon een besluit nemen dus.
Wederom een onthutsende oogst.
Dinsdag 27 Augustus 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Onder de motorkap van Verbal Jam heeft
Xiffy weer enkele slimme dingen zitten sleutelen, waarmee ik erg ingenomen ben. Het zijn zaken waarvan de gemiddelde lezer niet in
himmelhoch jauchzende extase zal geraken, maar die toch weer intrinsieke waarde toevoegen.
- de zoekfunctie in Tijdloos Lezen werkt nu zoals het moet.
- bij Teruglezen verschijnt automatisch de aangeklikte maand in de titelbalk boven de middenkolom.
- bij Tijdloos Lezen zijn de titels nu in kolommen gerangschikt. Dat scheelt een hoop scrollen.
ik ben weer dik tevreden
Dinsdag 27 Augustus 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
door lifestyle-redactrice mevr. Drs. Lucrazya Liederlekens
Verschillende mensen in mijn omgeving klagen deze dagen weer over teveel vet aan het lijf. Ik ben dan ook blij dat dit medium mij de gelegenheid biedt u enige voorlichting op dit terrein te geven. Het wordt namelijk hoog tijd dat het denken over menselijk volume in deze maatschappij weer eens wordt omgebogen naar het Rubensiaanse schoonheidsideaal. Op zijn minst dient u tevreden te zijn met de omvang die de natuur u aanmeet, zonder bij elk pondje extra direct drastisch te gaan afromen.
De terreur van flinterdunne fotomodellen moet maar eens afgelopen zijn. Ik heb altijd medelijden wanneer ik zo'n stakerig dametje over straat zie lopen. Ik denk dan altijd: "Ach gut, meisje, bij de eerste de beste flinke beurt knap je als een lucifershoutje..." Dat lijkt mij voor zo'n man dan ook niet leuk, want die zit na afloop met de brokken.
Dames, laat ik u nu verzekeren: het is een mythe dat mannen vallen op slanke vrouwen. Een wandelend stokbrood
is niet sexy! Mannen hebben veel liever enig houvast. Uiteraard binnen zekere grenzen, de hamlappen moeten niet over de rand van het ledikant hangen, maar in zijn algemeenheid is uw marge ruimer dan u denkt. U moet maar denken: een randje vet maakt het vlees sappig.
Ikzelf ben ook iets voller geschapen, dit tot volle tevredenheid van mijn echtgenoot, getuige de plastische troetelkreten als 'tochtige vaars' en 'malse zeug' die hij veelvuldig slaakt wanneer hij mij van achteren bestijgt. Het betekent dat ik als vrouw serieus wordt genomen. In de ruimste zin des woords, als ik even zo ontdeugend mag zijn. Dat ik letterlijk voor vól wordt aangezien.
Ook heren moeten zich niet laten intimideren door het huidige schoonheidsideaal. Dat buikje mág best. In de zeventiende eeuw was het een bewijs van welstand en macht, en eigenlijk is dat nóg zo. De tijden dat al die spierbundels namelijk écht waren liggen ver achter ons, in de prehistorie. Tegenwoordig is het allemaal nep. Wie de biceps dag in dag uit in de sportschool op peil moet houden heeft geen fut meer over voor zijn minnares. Bij de zeldzame keren dat Arnold Schwarzenegger nog een hoogtepunt bereikt, produceert hij slechts een modderig drupje anabolisch ejaculaat met blauwalgen. Groeihormonen en spierversterkers maken impotent, dat is bekend.
Menig man kijkt met afgunst naar een Chippendale. Uit mijn ruime praktijkervaring als therapeut weet ik dat u geen enkele reden tot jaloezie hoeft te hebben. De positie van de Chippendale is ronduit tragisch en niet te benijden. Ten eerste zijn het gewoon seizoenarbeiders, oproepkrachten met weinig sociale voorzieningen. Voorts mogen zij op het podium nóg zo fier staan vendelzwaaien met hun xxx-large penissen, eenmaal in de kleedkamer raken zij dikwijls in een diepe identiteitscrisis wanneer zij door hun manager gesommeerd worden deze protese van industrieel rubber weer af te doen. Het is hen namelijk niet toegestaan het verlengstuk ook buiten diensttijd te dragen, teneinde te voorkomen dat het bedrog uitkomt.
Nee, het is een meelijkwekkende beroepsgroep, net als de rest van de balletwereld lijdend onder de calorie-terreur. Hun enige vertier is het jaarlijkse uitje naar de gay-parade, alwaar zij zich nog het liefst uitdossen als dikke dame.
Maar ik dwaal af. Neem mij niet kwalijk. Dat overkomt mij blijkbaar altijd als ik het over mannen heb. Terzake en terug naar ons vrouwen.
Ook in de cultuur vinden wij het bewijs dat 'gevuld' gewilder is dan 'mager'. Als ik mij goed herinner betitelde de schrijver Gabriel García Márquez in zijn boek 'Liefde in tijden van cholera' de dunne vrouw laatdunkend als 'gratenpakhuis'. In bed compenseert zij dit ledig gewicht met vurige erotische activiteit, maar dat blijkt voor de gemiddelde man op den duur toch véél te vermoeiend.
Een bekend sekssymbool van films uit de jaren vijftig en zestig,
Jayne Mansfield, vond magere vrouwen ook maar niets. Zij schijnt eens te hebben gezegd dat vrouwen met 'ruimte tussen de dijen' geen echte vrouwen waren. Kijk, dat is dan toch weer een opsteker!
Welnu dames, en ook een enkele heer, ik hoop enige wanhoop bij u te hebben weggenomen. Blijf verre van de modifast, trilapparaten, sportscholen en andere martelvoorzieningen! Leef uw lijf 'to the max'! Heftig kráken moet die lattenbodem!
Volg mijn devies: laat u slechts nemen door een partner die u neemt zoals u bent.
pfoe, nu eerst even m'n corset wat losser...
Maandag 26 Augustus 2002 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Wat hebben wij op deze derde dag van de bouwfraude enquête bijgeleerd?
Allereerst dat het in de bouwwereld uiterst huiselijk toegaat. De begrippen 'koffierondje' en 'bestek' werden veelvuldig gebezigd. Je hóórde bijkans het knusse gerinkel van de vorkjes en mesjes, je kon de geur van vers gezette koffie zó door de beeldbuis opsnuiven.
De formulering van de dag was: "In mijn beleving..."
In
mijn beleving is dit gewoon weer een van de vele manieren om toch een beetje onder ede te liegen.
Voorts viel mij op dat aannemers overdreven vaak "ik neem aan dat..." zeggen. Uiteraard, een aannemer neemt aan. Dat wisten we al. Maar tegen welke prijs? Dáár gaat het om!
Aangezien vorige parlementaire enquêtes nog redelijk fris in het geheugen liggen kon men niet meer wegkomen met een smoes als: "Dat kan ik mij niet meer herinneren..."
Dit moest dus worden omgebouwd tot: "Dat heb ik niet meer paraat."
Het was vandaag absoluut ook Nationale Secretaressedag. In de verhoorzaal dan. De mooie mevrouw Van Gelder maakte vandaag een einde aan de mythe dat secretaresses er louter zijn voor het erotisch gerief van de baas. Die tijden zijn voorbij.
Met de accuratesse en efficiency die van een directie-secretaresse mag worden verwacht naaide zij vakkundig haar voormalige directeuren. Met voorsprong het spectaculairste onderdeel van de dag, dit bouwfraude-
gangbangen... Iedereen heeft genóten!
Het WK hebben we gemist, maar dit vergoedt veel...
Zondag 25 Augustus 2002 in categorie Media
Al die daken die instorten onder de waterlast hebben u waarschijnlijk eveneens verbaasd. Of niet natuurlijk, in het licht van de parlementaire enquête over de bouwfraude.
Het 'däk' van Ikea schijnt het ook begeven te hebben. Maar dat is doorgestoken kaart. In het hoofdstuk 'Badkamer' van de nieuwe Ikeagids 2003 lezen wij namelijk op pagina 277:
"Denk in vierkante meters en ontdek de ruimte boven je. Probeer het eens uit!"
Kortom, gewoon weer één van de 'Frisse ideeën' (pag. 279) van Ikea.
Maar hoe stevig zijn die Stevige vormen op blz. 286?
Zaterdag 24 Augustus 2002 in categorie Het vaderlandsch cultuurgoed
Het spreekwoord "dat is water naar de zee dragen" betekent: onnodig werk doen.
Vandaag kwam er heel wat water naar beneden. Dat moet zo snel mogelijk naar de zee toe, anders zien we op het journaal de wijnkelders onderlopen. En wij wíllen geen water bij de wijn.
Dus wat is dat voor stom spreekwoord? Sinds het bestaan van Nederland doen we niet anders dan water naar de zee dragen! Wij zijn een volk van waterdragers!
Daarmee verdienen wij geld als water.
Want met de Deltawerken schijnt ook gefraudeerd te zijn
Donderdag 22 Augustus 2002 in categorie Schandelijke taferelen, Politiek & Maatschappij
De Parlementaire Enquêtecommissie Bouwfraude stond vandaag ondermeer stil bij het werk aan de weg. Deze eerste dag van de verhoren maakte één ding al direct glashelder: het kabinet Balkenende hoeft zich geen zorgen meer te maken over het begrotingstekort. Bezuinigen hoeft niet meer.
De regering kan een flinke bak geld gaan terughalen bij de grote bouwbedrijven die de samenleving tientallen jaren lang voor miljarden hebben getild. Als Jan-Peter de zaak voortvarend en integer aanpakt kan hij wellicht nog op een begrotingsoverschot uitkomen.
Dank zij de ondervraagden Bos, Zwart en Terlingen weten we nu dat het veel rechtvaardiger zou zijn om eerst maar eens te gaan 'ombuigen' bij Volker Stevin, HBG, KWG, Wilma, Gebroeders Terlingen en hoe al die andere geldbaggeraars ook mogen heten.
En alles wordt opgebiecht met een olijkheid alsof het om een kwajongensstreek gaat. Je zou ze onder hun eigen asfalt walsen, inmetselen in hun eigen muren, laten afzinken in hun eigen zandputten, vastnagelen aan hun zelfgetimmerde kruis.
Let op, de corrupte werkelijkheid wordt als vanouds: de gewone burger mag de komende tijd tóch zijn spaarloonregeling, prijscompensatie en loonsverhoging gaan inleveren.
Kwam bij u ook steeds dat woord Sicilië in gedachten?
Woensdag 21 Augustus 2002 in categorie Satire
Ik houd van oude foto's. Liefst van gebeurtenissen uit het sepia- en zwart-wit-grijze verleden. Foto's waarop mensen in het moment van volle actie zijn gevangen. De wetenschap dat al die mensen niet meer in leven zijn is ergens fascinerend. De foto is de enige fractie van een seconde die van hen is bewaard is gebleven, vaak zonder dat ze zich de vastlegging ervan op dat moment bewust waren. De overige beelden van hun bestaan zijn verdampt in de tijd, hun botten reeds lang geruimd, hun stem verwaaid, de herinnering aan hen vervlogen.
Tegenwoordig is de techniek tot slechts ietsje meer in staat. We leggen bewegende beelden vast in kleur en de geluiden in dolby digital. En ondanks onze hi-tech borstklopperij stelt het allemaal in wezen weinig voor. Het werkelijke leven bestaat uit méér dan het visuele en het auditieve. Zolang we de geuren, de smaken en de aanrakingen niet digitaal kunnen opnemen is er geen levensechte herbeleving.
De mens streeft naar alsmaar ouder worden. Maar kunnen we niet beter streven naar het vermogen
alle zintuiglijke waarnemingen vast te leggen? Dat zou de kwaliteit van leven pas écht verbeteren. Ga maar na: een gemiddeld mens brengt pakweg een derde van zijn bestaan door in een fase waarin alles nog slechts krakkemikkig functioneert. Even lekker achter de jongens of meiden aan is er niet meer bij. Kans om de elfstedentocht te winnen heb je niet meer. Hoe voelde die prins of prinses op dat witte paard ook weer, die na één nacht alweer spoorslags verder reed? Al die aanrakingen, strelingen, kussen, omhelzingen en hete passie van geliefden, minnaars, minnaressen? De warmte van de baby aan de borst? De geur van sudderlapjes die nog niet in Croma of Becel waren gebakken? De lauwe smaak van schoolmelk die te lang bij de verwarming had gestaan? De eerste keer klaarkomen?
Dan zou het mooi zijn wanneer je alle sensaties nog eens in je lijf en hersenen zou kunnen laten afspelen. In sommige science fiction films is het thema al behandeld, maar doorgaans uitgewerkt in de perverse zin, of als party-drug.
Een normaal dagelijks gebruik van deze techniek zou echter de levensvreugde enorm doen toenemen. Lekker in de aanleunwoning achter de geraniums met gesloten ogen nagenieten van alle sensaties uit de meer actieve jaren. Of ervaren dat het vroeger echt niet beter was en dat het gelukkig bijna allemaal achter de rug is.
Hoe dan ook: hier ligt de
werkelijke uitdaging voor de Philipsen, de Sonies en de Canons. Zie dát nu maar eens op super-dvd te krijgen in plaats van die flauwe onzin uit Hollywood. That's
real entertainment!
Want weet u nog hoe uw eerste liefde voelde, rook en smaakte?
Welbeschouwd: zielig eigenlijk, écht zielig, zo'n videotheek...
Woensdag 21 Augustus 2002 in categorie Lijf en ledematen, Technologie
Ik houd van oude foto's. Liefst van gebeurtenissen uit het sepia- en zwart-wit-grijze verleden. Foto's waarop mensen in het moment van volle actie zijn gevangen. De wetenschap dat al die mensen niet meer in leven zijn is ergens fascinerend. De foto is de enige fractie van een seconde die van hen is bewaard is gebleven, vaak zonder dat ze zich de vastlegging ervan op dat moment bewust waren. De overige beelden van hun bestaan zijn verdampt in de tijd, hun botten reeds lang geruimd, hun stem verwaaid, de herinnering aan hen vervlogen.
Tegenwoordig is de techniek tot slechts ietsje meer in staat. We leggen bewegende beelden vast in kleur en de geluiden in dolby digital. En ondanks onze hi-tech borstklopperij stelt het allemaal in wezen weinig voor. Het werkelijke leven bestaat uit méér dan het visuele en het auditieve. Zolang we de geuren, de smaken en de aanrakingen niet digitaal kunnen opnemen is er geen levensechte herbeleving.
De mens streeft naar alsmaar ouder worden. Maar kunnen we niet beter streven naar het vermogen alle zintuiglijke waarnemingen vast te leggen? Dat zou de kwaliteit van leven pas écht verbeteren. Ga maar na: een gemiddeld mens brengt pakweg een derde van zijn bestaan door in een fase waarin alles nog slechts krakkemikkig functioneert. Even lekker achter de jongens of meiden aan is er niet meer bij. Kans om de elfstedentocht te winnen heb je niet meer. Hoe voelde die prins of prinses op dat witte paard ook weer, die na één nacht alweer spoorslags verder reed? Al die aanrakingen, strelingen, kussen, omhelzingen en hete passie van geliefden, minnaars, minnaressen? De warmte van de baby aan de borst? De geur van sudderlapjes die nog niet in Croma of Becel waren gebakken? De lauwe smaak van schoolmelk die te lang bij de verwarming had gestaan? De eerste keer klaarkomen?
Dan zou het mooi zijn wanneer je alle sensaties nog eens in je lijf en hersenen zou kunnen laten afspelen. In sommige science fiction films is het thema al behandeld, maar doorgaans uitgewerkt in de perverse zin, of als party-drug.
Een normaal dagelijks gebruik van deze techniek zou echter de levensvreugde enorm doen toenemen. Lekker in de aanleunwoning achter de geraniums met gesloten ogen nagenieten van alle sensaties uit de meer actieve jaren. Of ervaren dat het vroeger echt niet beter was en dat het gelukkig bijna allemaal achter de rug is.
Hoe dan ook: hier ligt de werkelijke uitdaging voor de Philipsen, de Sonies en de Canons. Zie dát nu maar eens op super-dvd te krijgen in plaats van die flauwe onzin uit Hollywood. That's real entertainment!
Want weet u nog hoe uw eerste liefde voelde, rook en smaakte?
Welbeschouwd: zielig eigenlijk, écht zielig, zo'n videotheek...
Woensdag 21 Augustus 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Zoals u wellicht reeds is opgevallen is de rubriek 'beslommeringen' omgedoopt tot 'rechtsbuiten'.
Marktonderzoek wees uit dat dit een betere titel is omdat iedereen denkt dat het dan over voetballen gaat.
Woensdag 21 Augustus 2002 in categorie Incrowd: over webloggen
Een memo aan de gewaardeerde bezoekers:
- Dit is géén lifelog!
- Dit is géén linklog!
- Dit is géén log!
- Om u voor te zijn: dit is óók niet niks!
Wij houden niet van vakjes, hokjes en etiketjes.
Wanneer u wilt weten wat Verbal Jam dan wèl is kunnen we in z'n algemeenheid stellen: Verbal Jam is 'je van hèt!'.
laat dat duidelijk zijn
Dinsdag 20 Augustus 2002 in categorie Incrowd: over webloggen
Zoals u ook al aan het vorige bericht kon zien probeer ik het linkdumpen even uit. Voorlopige conclusie: het is inspannend en slaapverwekkend tegelijk.
Het weer bij Verbal Jam: hier en daar een lamlendige bui.
ik denk dat ik maar even ga liggen...
Dinsdag 20 Augustus 2002 in categorie Sport
Wil ik ook eens proberen een balletje hoog te houden, wordt hij door de bliksem getroffen...
Wel weer genoeg gesport vandaag...
Maandag 19 Augustus 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Lijf en ledematen
Er is zonder twijfel al ergens eerder over geschreven, zó irritant is het! Ik spreek over de dictatuur van het 'mogen'.
Het ernstigst besmet is de gezondheidszorg.
U volgt het niet? Wacht maar, dat is zó verholpen:
"Dan mag u even in de wachtkamer gaan zitten."
Jahaa: meteen duidelijk nu, hè? En men blijft hardnekkig volharden in dat mag-terrorisme. Stug blijven doen alsof men de patiënt in alle goedgunstigheid een heel bijzonder voorrecht verleent!
Hoi, joepie, hallelujah, fijnemans: ik mág nog even wachten!
"Dan mag u nu even uw broek laten zakken!"
"Dan mag u even in dit potje plassen."
"Dan mag u even uw mouw opstropen."
Eigenlijk zouden we dat gewoon een keer flink uit de hand moeten laten lopen! Mag ik even melig worden hier? Daar komt ie:
Er verschijnt een aantrekkelijke dame aan de receptiebalie. Zij is mij net voor. De receptioniste kent haar blijkbaar.
"Ah, mevrouw Plaats! U mag nog even in de wachtkamer gaan zitten."
Dan ben ik aan de beurt. Ook ik krijg de melding: "U mag even in de wachtkamer plaats nemen."
Ik betreed dus blijmoedig de wachtkamer en zeg tegen mijn voorgangster: "U mag zich nu even uitkleden!"
"Paaaaardòòònnnn????"
Ik verklaar mij dus nader.
"De receptioniste heeft mij zojuist opdracht gegeven u hier ter plekke te nemen. U begrijpt: dat laat ik mij geen twee keer zeggen!"
"Zij heeft wàt gezegd???"
"U mag even in de wachtkamer plaats nemen. U bent toch mevrouw Plaats?"
"En u mag zich wel eens laten nakijken!"
Ik geef toe: flauw. Erg flauw. Dat krijg je van dat ge-mag.
"Dan mag u zich nu weer aankleden!"
Hè, gelukkig. Ik vreesde reeds naakt de straat op te worden gestuurd.
Een groep die het zonodig nóg bonter maakt is het politie- en veiligheidspersoneel. Via de radio hoorde ik er eentje bij de Ajax-arena zeggen: "Dan mag u even uw flesje inleveren." Het was tegen een die-hard bejaarde ajax-fan die in de hitte een flesje water bij zich droeg. Het ge-mag tot in het absurde doorgevoerd: iets mogen dat je helemaal niet wilt mogen!
"Dan mag u hier even blazen."
"Dan mag u nu even uw beide handen op uw hoofd doen en voorover op de grond gaan liggen."
"U mag ook even uw benen spreiden."
"Dan mag u nu even met mij meekomen."
"Dan mag u hier even uw eigen doodvonnis tekenen..."
Van mij mogen ze voortaan allemaal hun bek houden.
Maandag 19 Augustus 2002 in categorie Satire
Er is zonder twijfel al ergens eerder over geschreven, zó irritant is het! Ik spreek over de dictatuur van het 'mogen'.
Het ernstigst besmet is de gezondheidszorg.
U volgt het niet? Wacht maar, dat is zó verholpen:
"Dan
mag u even in de wachtkamer gaan zitten."
Jahaa: meteen duidelijk nu, hè? En men blijft hardnekkig volharden in dat
mag-terrorisme. Stug blijven doen alsof men de patiënt in alle goedgunstigheid een heel bijzonder voorrecht verleent!
Hoi, joepie, hallelujah, fijnemans: ik mág nog even wachten!
"Dan
mag u nu even uw broek laten zakken!"
"Dan
mag u even in dit potje plassen."
"Dan
mag u even uw mouw opstropen."
Eigenlijk zouden we dat gewoon een keer flink uit de hand moeten laten lopen!
Mag ik even melig worden hier? Daar komt ie:
Er verschijnt een aantrekkelijke dame aan de receptiebalie. Zij is mij net voor. De receptioniste kent haar blijkbaar.
"Ah, mevrouw Plaats! U
mag nog even in de wachtkamer gaan zitten."
Dan ben ik aan de beurt. Ook ik krijg de melding: "U
mag even in de wachtkamer plaats nemen."
Ik betreed dus blijmoedig de wachtkamer en zeg tegen mijn voorgangster: "U
mag zich nu even uitkleden!"
"Paaaaardòòònnnn????"
Ik verklaar mij dus nader.
"De receptioniste heeft mij zojuist opdracht gegeven u hier ter plekke te nemen. U begrijpt: dat laat ik mij geen twee keer zeggen!"
"Zij heeft wàt gezegd???"
"U
mag even in de wachtkamer plaats nemen. U bent toch mevrouw Plaats?"
"En u
mag zich wel eens laten nakijken!"
Ik geef toe: flauw. Erg flauw. Dat krijg je van dat ge-mag.
"Dan
mag u zich nu weer aankleden!"
Hè, gelukkig. Ik vreesde reeds naakt de straat op te worden gestuurd.
Een groep die het zonodig nóg bonter maakt is het politie- en veiligheidspersoneel. Via de radio hoorde ik er eentje bij de Ajax-arena zeggen: "Dan
mag u even uw flesje inleveren." Het was tegen een die-hard bejaarde ajax-fan die in de hitte een flesje water bij zich droeg. Het ge-mag tot in het absurde doorgevoerd: iets mogen dat je helemaal niet
wilt mogen!
"Dan
mag u hier even blazen."
"Dan
mag u nu even uw beide handen op uw hoofd doen en voorover op de grond gaan liggen."
"U
mag ook even uw benen spreiden."
"Dan
mag u nu even met mij meekomen."
"Dan
mag u hier even uw eigen doodvonnis tekenen..."
Van mij mogen ze voortaan allemaal hun bek houden.
Maandag 19 Augustus 2002 in categorie Satire
Dit stuk gaat
niet over computers, al lijkt het daar in eerste instantie op. U kunt dus gerust doorlezen.
Op een centrale computer krijgen mensen zogeheten rechten toegekend door de
administrator, de beheerder van het systeem. Via die rechten wordt bepaald of en in welke mate iemand toegang krijgt tot dat systeem, of ze er zelf iets op mogen zetten, iets mogen wissen, iets mogen veranderen. Dat soort dingen. Van alles dat op het systeem staat is vastgesteld wie wáár aan mag komen of wat men überhaupt mag zíen. Kortom, het is een goed doordacht concept dat de nodige zekerheden biedt. Iedereen weet waar hij aan toe is.
De computer is bedoeld om ons het leven gemakkelijker te maken. Maar gek genoeg denken wij dikwijls niet verder dan het apparaat zelf, terwijl bepaalde methodes uit de computertechnologie ook gewoon heel handig zouden zijn in ons dagelijks bestaan. Daar hoeft een computer niet eens aan te pas te komen.
In de omgang tussen mensen zijn er nogal eens wat misverstanden. Wij begrijpen signalen verkeerd, vatten dingen verkeerd op, weten niet precies waar wij met iemand aan toe zijn. Bekend zijn de gevallen waarin het mis gaat tussen de seksen. Een hand op de verkeerde plek is een duidelijke zaak. Hoewel sommigen zelfs dáárbij nog niet doorhebben dat je dat eerst moet vragen. Daar gaan we het maar niet over hebben.
We gaan het hebben over al die schemergebieden die in dit opzicht bestaan. Ze zorgen voor heel wat emotionele wanhoop en onzekerheid.
Het leuke meisje op kantoor geeft in een baldadige bui een mannelijke collega een aai over zijn bol. Daar moet hij verder niets achter zoeken. Maar dat doet hij wèl. Sindsdien ligt hij nachtenlang verliefd te woelen. Zo zijn er duizenden signalen en handelingen die verkeerd kunnen worden opgevat. En misschien vindt zij hem ook écht wel een geweldig stuk. Je weet het niet, je weet het niet... En dus worden er weer heel wat katten uit bomen gekeken of pijnlijke vergissingen gemaakt.
Dat leed is nu voorbij. Want geïnspireerd door het rechtensysteem van computers hebben wij voor u een prototype van het
Human Interaction Rights Management Model (HIRMM) ontwikkeld.
Voor de duidelijkheid eerst een gesimplificeerd voorbeeldje hoe het bij computers werkt.
Aan elk object dat op een computer is opgeslagen hangt een verborgen label waarop afgekort de rechten staan vermeld. Die rechten kunnen per gebruiker verschillen, maar dat ligt allemaal vast.
Voor de computerdeskundigen onder ons: gelieve niet te mierenneuken over de exacte juistheid, het gaat om het principe.
[r] = read. U heeft het recht om bijvoorbeeld een bestand te lezen.
[e] = erase. U heeft het recht om het bestand te wissen.
[m] = modify. U heeft het recht om het bestand te wijzigen.
[w] = write. U mag zelf een bestand schrijven.
[x] = execute. Het recht om een bepaald programmabestand uit te voeren.
En zo gaat dat nog een hele tijd door. De
administrator heeft altijd alle rechten. Die is de baas, die bepaalt wat anderen mogen of niet mogen.
Nu komen we eindelijk waar we zijn willen, bij het
Human Interaction Rights Management Model! Want wanneer we het principe ietwat aanpassen en toesnijden op hetgeen mensen wel en niet van elkaar willen pikken, hebben we een prachtige methode om allerlei tragische misverstanden te voorkomen. Het is tevens een perfect middel om voor uzelf helderheid te scheppen in wat u wèl en niet met iemand wilt.
Stel dat u merkt dat iemand verliefd op u is. Daar bent u mooi klaar mee, want daar zit u niet op te wachten. U vindt de persoon in kwestie best heel aardig, maar verder aan uw lijf geen polonaise. Toch krijgt u de indruk dat die ander al voor de uitzet aan het sparen is. Ai, hoe maakt u adequaat uw eigen stanpunt in deze duidelijk? Geen zorgen: via het
Human Interaction Rights Management Model.
Het enige dat u hoeft te doen is een lijst maken met rechten die u ten aanzien van uzelf aan anderen wilt kunnen toekennen. Vervolgens legt u dat onder het kopieerapparaat, opdat u het in voorkomende gevallen kunt uitreiken. U moet dan de rechten aanvinken. Het gaat om
uw lijf en persoonlijkheid, u bent de baas, dus u bent de
administrator. U kunt rechten toekennen maar altijd ook weer intrekken wanneer dat nodig is. Degene aan wie de rechten worden verstrekt is de zogeheten
'trustee', want er dient respectvol met de verleende privileges te worden omgegaan.
Wij geven een voorbeeld van een rechtenlijst. Deze is niet compleet, wij nodigen u van harte uit om aanvullingen in te sturen.
[c] = communicate. Het recht om met u te communiceren.
[s] = share. Het recht om bepaalde informatie met u te delen. Bijvoorbeeld verbale intimiteiten, roddels.
[t] = touch. Het recht om u op vriendschappelijke manier aan te raken, inclusief terloopse begroetingszoenen, exclusief beroering erogene zones.
[f] = fondle. Het recht u te strelen of andere zinnenprikkelende avances te maken.
[v] = view. Het recht u naakt te zien. NB: zorg dat u op het naaktstrand een flinke stapel formulieren bij u heeft.
[a] = access. Het recht met u te tongzoenen en/of te copuleren. U kunt de rechtenstructuur verfijnen door zogeheten 'poorten' te specificeren: de penetratiepermissies ten aanzien van bepaalde lichaamsopeningen.
[r] = reproduce. Het recht om met u een voortplantingsproces in gang te zetten.
[d] = delete. Het recht om u van het leven te beroven binnen wettelijke kaders. In feite dus een euthanasieverklaring.
[m] = modify. Het recht om wijzigingen bij u aan te brengen. Dit kan gaan om puur medische zaken, maar ook om toestemming in de sfeer van grofweg 'verbouwen', wanneer u bijvoorbeeld masochistisch bent aangelegd. Zorg dat u dit recht zorgvuldig nader specificeert naar gelang uw voorkeuren.
[e] = execute. Dit is het belangrijkste recht: hiermee geeft u aan of de hierboven aangevinkte rechten ook in 'real life' op u mogen worden uitgevoerd. Dit recht is ingesteld om de boel een beetje spannend te houden. Zo kunt u bijvoorbeeld het access recht toekennen, maar het execute recht nog niet. Laat ze maar even hitsig hunkeren! Wanneer u het zélf niet langer uithoudt is dat laatste vinkje zó gezet!
Aan de andere kant kunt u bij verbreking van een relatie in één klap alle rechten intrekken door het execute recht uit te schakelen.
U ziet: dit
Human Interaction Rights Management Model schept een hoop duidelijkheid in uw en andermans leven. Wanneer u in de kroeg zit en er begint er eentje opdringerig te doen is het gewoon een kwestie van even zo'n lijstje overhandigen. Wij adviseren u dat echter pas te doen
nadat u het aangeboden gratis drankje binnen hebt. Daarna kunt met het HIRMM papiertje elk verwachtingspatroon effectief de grond in boren. Of misschien ook wel aanwakkeren, want dat is natuurlijk óók erg opwindend.
En nu niet gaan zeggen dat u het 'zo technocratisch' vindt, want het is gewoon best een geil idee... Toch?
ook in cadeaubon uitvoering leverbaar
Maandag 19 Augustus 2002 in categorie Baanbrekende denkbeelden
Dit stuk gaat
niet over computers, al lijkt het daar in eerste instantie op. U kunt dus gerust doorlezen.
Op een centrale computer krijgen mensen zogeheten rechten toegekend door de
administrator, de beheerder van het systeem. Via die rechten wordt bepaald of en in welke mate iemand toegang krijgt tot dat systeem, of ze er zelf iets op mogen zetten, iets mogen wissen, iets mogen veranderen. Dat soort dingen. Van alles dat op het systeem staat is vastgesteld wie wáár aan mag komen of wat men überhaupt mag zíen. Kortom, het is een goed doordacht concept dat de nodige zekerheden biedt. Iedereen weet waar hij aan toe is.
De computer is bedoeld om ons het leven gemakkelijker te maken. Maar gek genoeg denken wij dikwijls niet verder dan het apparaat zelf, terwijl bepaalde methodes uit de computertechnologie ook gewoon heel handig zouden zijn in ons dagelijks bestaan. Daar hoeft een computer niet eens aan te pas te komen.
In de omgang tussen mensen zijn er nogal eens wat misverstanden. Wij begrijpen signalen verkeerd, vatten dingen verkeerd op, weten niet precies waar wij met iemand aan toe zijn. Bekend zijn de gevallen waarin het mis gaat tussen de seksen. Een hand op de verkeerde plek is een duidelijke zaak. Hoewel sommigen zelfs dáárbij nog niet doorhebben dat je dat eerst moet vragen. Daar gaan we het maar niet over hebben.
We gaan het hebben over al die schemergebieden die in dit opzicht bestaan. Ze zorgen voor heel wat emotionele wanhoop en onzekerheid.
Het leuke meisje op kantoor geeft in een baldadige bui een mannelijke collega een aai over zijn bol. Daar moet hij verder niets achter zoeken. Maar dat doet hij wèl. Sindsdien ligt hij nachtenlang verliefd te woelen. Zo zijn er duizenden signalen en handelingen die verkeerd kunnen worden opgevat. En misschien vindt zij hem ook écht wel een geweldig stuk. Je weet het niet, je weet het niet... En dus worden er weer heel wat katten uit bomen gekeken of pijnlijke vergissingen gemaakt.
Dat leed is nu voorbij. Want geïnspireerd door het rechtensysteem van computers hebben wij voor u een prototype van het
Human Interaction Rights Management Model (HIRMM) ontwikkeld.
Voor de duidelijkheid eerst een gesimplificeerd voorbeeldje hoe het bij computers werkt.
Aan elk object dat op een computer is opgeslagen hangt een verborgen label waarop afgekort de rechten staan vermeld. Die rechten kunnen per gebruiker verschillen, maar dat ligt allemaal vast.
Voor de computerdeskundigen onder ons: gelieve niet te mierenneuken over de exacte juistheid, het gaat om het principe.
[r] = read. U heeft het recht om bijvoorbeeld een bestand te lezen.
[e] = erase. U heeft het recht om het bestand te wissen.
[m] = modify. U heeft het recht om het bestand te wijzigen.
[w] = write. U mag zelf een bestand schrijven.
[x] = execute. Het recht om een bepaald programmabestand uit te voeren.
En zo gaat dat nog een hele tijd door. De
administrator heeft altijd alle rechten. Die is de baas, die bepaalt wat anderen mogen of niet mogen.
Nu komen we eindelijk waar we zijn willen, bij het
Human Interaction Rights Management Model! Want wanneer we het principe ietwat aanpassen en toesnijden op hetgeen mensen wel en niet van elkaar willen pikken, hebben we een prachtige methode om allerlei tragische misverstanden te voorkomen. Het is tevens een perfect middel om voor uzelf helderheid te scheppen in wat u wèl en niet met iemand wilt.
Stel dat u merkt dat iemand verliefd op u is. Daar bent u mooi klaar mee, want daar zit u niet op te wachten. U vindt de persoon in kwestie best heel aardig, maar verder aan uw lijf geen polonaise. Toch krijgt u de indruk dat die ander al voor de uitzet aan het sparen is. Ai, hoe maakt u adequaat uw eigen stanpunt in deze duidelijk? Geen zorgen: via het
Human Interaction Rights Management Model.
Het enige dat u hoeft te doen is een lijst maken met rechten die u ten aanzien van uzelf aan anderen wilt kunnen toekennen. Vervolgens legt u dat onder het kopieerapparaat, opdat u het in voorkomende gevallen kunt uitreiken. U moet dan de rechten aanvinken. Het gaat om
uw lijf en persoonlijkheid, u bent de baas, dus u bent de
administrator. U kunt rechten toekennen maar altijd ook weer intrekken wanneer dat nodig is. Degene aan wie de rechten worden verstrekt is de zogeheten
'trustee', want er dient respectvol met de verleende privileges te worden omgegaan.
Wij geven een voorbeeld van een rechtenlijst. Deze is niet compleet, wij nodigen u van harte uit om aanvullingen in te sturen.
[c] = communicate. Het recht om met u te communiceren.
[s] = share. Het recht om bepaalde informatie met u te delen. Bijvoorbeeld verbale intimiteiten, roddels.
[t] = touch. Het recht om u op vriendschappelijke manier aan te raken, inclusief terloopse begroetingszoenen, exclusief beroering erogene zones.
[f] = fondle. Het recht u te strelen of andere zinnenprikkelende avances te maken.
[v] = view. Het recht u naakt te zien. NB: zorg dat u op het naaktstrand een flinke stapel formulieren bij u heeft.
[a] = access. Het recht met u te tongzoenen en/of te copuleren. U kunt de rechtenstructuur verfijnen door zogeheten 'poorten' te specificeren: de penetratiepermissies ten aanzien van bepaalde lichaamsopeningen.
[r] = reproduce. Het recht om met u een voortplantingsproces in gang te zetten.
[d] = delete. Het recht om u van het leven te beroven binnen wettelijke kaders. In feite dus een euthanasieverklaring.
[m] = modify. Het recht om wijzigingen bij u aan te brengen. Dit kan gaan om puur medische zaken, maar ook om toestemming in de sfeer van grofweg 'verbouwen', wanneer u bijvoorbeeld masochistisch bent aangelegd. Zorg dat u dit recht zorgvuldig nader specificeert naar gelang uw voorkeuren.
[e] = execute. Dit is het belangrijkste recht: hiermee geeft u aan of de hierboven aangevinkte rechten ook in 'real life' op u mogen worden uitgevoerd. Dit recht is ingesteld om de boel een beetje spannend te houden. Zo kunt u bijvoorbeeld het access recht toekennen, maar het execute recht nog niet. Laat ze maar even hitsig hunkeren! Wanneer u het zélf niet langer uithoudt is dat laatste vinkje zó gezet!
Aan de andere kant kunt u bij verbreking van een relatie in één klap alle rechten intrekken door het execute recht uit te schakelen.
U ziet: dit
Human Interaction Rights Management Model schept een hoop duidelijkheid in uw en andermans leven. Wanneer u in de kroeg zit en er begint er eentje opdringerig te doen is het gewoon een kwestie van even zo'n lijstje overhandigen. Wij adviseren u dat echter pas te doen
nadat u het aangeboden gratis drankje binnen hebt. Daarna kunt met het HIRMM papiertje elk verwachtingspatroon effectief de grond in boren. Of misschien ook wel aanwakkeren, want dat is natuurlijk óók erg opwindend.
En nu niet gaan zeggen dat u het 'zo technocratisch' vindt, want het is gewoon best een geil idee... Toch?
ook in cadeaubon uitvoering leverbaar
Zaterdag 17 Augustus 2002 in categorie Lijf en ledematen
Wie denkt te dementeren
is in werkelijkheid
op z'n schreden terug aan 't keren
naar een onbezorgde kindertijd.
althans, dat hopen we dan maar...
Vrijdag 16 Augustus 2002 in categorie Incrowd: over webloggen, Voor de Notulen & Ter Kennisname
In het archief was het lekker koel. Waarmee ik slechts aan u wil duidelijk maken dat inmiddels ook het archief van maart is overgezet. Zie: Teruglezen.
U dacht toch zeker niet dat ik met die hitte hier een stukje ging schrijven, nietwaar? Ik zit de hele dag in mijn auto, want die heeft tenminste airco.
Staan nog best aardige dingen in dat archief, voorzover al niet opgenomen in Tijdloos Lezen. Het is ergens nèt of je het jaaroverzicht van het Journaal al in augustus aan je voorbij ziet trekken. Maar dan van Verbal Jam. En zonder Fieliep Freriks...
Donderdag 15 Augustus 2002 in categorie Criminaliteit en recht
Dat maak ik nou nooit mee: een envelop met een paar kogels in de brievenbus. Ik moet het doen met al die saaie zooi van de Postcodeloterij en Spaarbeleg. Maar ik heet dan ook geen Van Marwijk, Hiddink of Rijkaard. Aan mij is kennelijk een dergelijk hoog bedrag aan porto niet besteed.
Het brengt mij wèl op de vraag: hoe kómen de afzenders aan zaken als vuurwapens en munitie? En dan lust ik natuurlijk geen gemakkelijk antwoord als 'uit het voormalig Oostblok' of 'uit voormalig Joegoslavië'. Daar koop ik niks voor. Het feit dat het allemaal afkomstig is uit iets voormaligs betekent niet dat de revolvers in het mandje met prijspakkers bij de kassa van de buurtsuper liggen.
Lees verder...
Donderdag 15 Augustus 2002 in categorie Criminaliteit en recht
Dat maak ik nou nooit mee: een envelop met een paar kogels in de brievenbus. Ik moet het doen met al die saaie zooi van de Postcodeloterij en Spaarbeleg. Maar ik heet dan ook geen Van Marwijk, Hiddink of Rijkaard. Aan mij is kennelijk een dergelijk hoog bedrag aan porto niet besteed.
Het brengt mij wèl op de vraag: hoe kómen de afzenders aan zaken als vuurwapens en munitie? En dan lust ik natuurlijk geen gemakkelijk antwoord als 'uit het voormalig Oostblok' of 'uit voormalig Joegoslavië'. Daar koop ik niks voor. Het feit dat het allemaal afkomstig is uit iets voormaligs betekent niet dat de revolvers in het mandje met prijspakkers bij de kassa van de buurtsuper liggen.
Men zegt en schrijft dat de wapens in 'het criminele circuit' maar al te gemakkelijk verkrijgbaar zijn. Mooi. Waar vind ik in mijn buurt het dichtstbijzijnde criminele circuit? Waar en hoe vond Volkert van der Graaf een crimineel circuit? Ik wist niet eens dat Harderwijk een onderwereld hád!
Ik kom waarschijnlijk, net als u, uit een veel te braaf circuit om mij maar enigszins te kunnen voorstellen waar ik zou moeten beginnen als ik een wapen zou willen hebben.
Ik begin heel naïef de Gouden Gids er maar eens op na te slaan. Ik ben al verbaasd als ik daarin zowaar nog de rubriek 'Wapens en munitie' aantref. Met wel veertig vermeldingen. Maar dat zullen allemaal wel winkels met legale schietsportspullen zijn en foute ijzerwinkels met enge messen in de etalage.
Dat laatste heb ik trouwens ook altijd verbijsterend gevonden: een mes op zak dragen mag niet, maar ze mogen kennelijk wèl verkocht worden. Waarschijnlijk vloeit dat voort uit de bepaling dat je een mes wel 'voorhanden' mag hebben, maar niet mag dragen. Degene die dat heeft verzonnen mogen ze fileren.
Maar kortom en terzake: ik nodig u allen uit mij eens wat voorlichting te geven op dit duistere gebied. Hoe kom ik aan een vuurwapen, hoe kom ik aan munitie? Het moet natuurlijk wel gemakkelijk gaan, want zo wordt het altijd voorgesteld.
Ter geruststelling vermeld ik erbij dat ik absoluut geen plannen heb ook daadwerkelijk tot aanschaf over te gaan. Ik ben niet voor niets voormalig dienstweigeraar. Dat 'voormalig' zet ik erbij omdat dit woord blijkbaar een aanbeveling is in de wapenhandel...
Het is verboden zonder een daarvoor geldende vergunning wapens en/of munitie voorhanden te hebben, te dragen, in-, uit- of door te voeren, te vervoeren, en te vervaardigen, te transformeren of in de uitoefening van een bedrijf uit te wisselen, te verhuren of anderszins ter beschikking te stellen, te herstellen, te beproeven of te verhandelen.
Woensdag 14 Augustus 2002 in categorie Politiek & Maatschappij
Fiona de Vilder, de beoogde LPF-staatssecretaris Emancipatie- en Gezinsbeleid, heeft het niet slim aangepakt. Ze heeft de post niet aanvaard omdat ze de emotionele druk niet aankon. Ferry Hoogendijk werd daar knap giftig over, want dat is niet de manier waarop de zaken binnen de LPF geregeld horen te worden. Eérst aantreden, opdat je in aanmerking komt voor de financiële regelingen die uit zo'n functie voortvloeien. Zoals wachtgeld of een fijn pensioen op kosten van de kiezers. Daarná mag je slappe knieën krijgen.
Nee, dan had Philomena Bijlhout het allemaal beter bekeken. Die vulde eerst haar pensioengat, gaf toen pas toe dat ze bij ze bij Scouting Bouterse had gezeten en liet zich vervolgens nog een riant wachtgeldje aanmeten.
Ook Mat Herben kan al gaan oogsten. We hoeven heus niet de illusie te hebben dat zijn vakantie in Italië volledig is verpest door het feit dat men hem niet meer als fractievoorzitter wilde. Herben is binnen.
Hoe lang zit dit kabinet er nu? Hoeveel LPF-coryfeeën hebben in die luttele weken al de pijp aan Pim gegeven? Logisch dat er onmiddellijk bezuinigd moet worden!
Wat is dat toch voor een partij, die LPF? Ik zal het u zeggen: de LPF is een Lekkere Profiteurs Fractie, een Losers Pensioen Fonds. Een zooitje baantjesjagers en zakkenvullers. Men ziet zijn kans schoon en noemt het ondertussen 'een nieuwe uitdaging'.
Hilbrand Nawijn, onze minister van Justitie, ruilde zelfs zonder gemoedsbezwaren zijn CDA-lidmaatschap in voor dat van de LPF. Want een ministerspost levert tenslotte meer op dan dat lullige wethoudersbaantje voor het CDA in Zoetermeer.
Slotvraag aan al die LPF-stemmers uit de achterstandswijken: kunt u zich nog een beetje identificeren met deze club van platen- en havenbaronnen, Bentlyrijders, voormalig topambtenaren en directeuren? Weet u al hoe ze 'erbij zitten'?
Dat was toch de grootsheid van Wim Kok: die is altijd bij mij verderop in de straat blijven wonen...
Place your bets: wie wordt de volgende?
Dinsdag 13 Augustus 2002 in categorie Kunst en Cultuur
Sinds jaar en dag krijg ik de Zeurkalender van Peter van Straaten. Dat bespaart mijzelf de moeite van het zeuren.
Maar nu moet ik toch even zeuren over de Zeurkalender zelf!
Volgens de kalender komt namelijk na maandag 12 augustus direct vrijdag 16 augustus. Dat kan ik uiteraard niet zomaar laten passeren. Dat zou makkelijk zijn: grote stappen, snel thuis.
Waarschijnlijk zag Peter dat ook in, want hij keert alras op zijn schreden terug. Na vrijdag 16 komt donderdag 15 augustus, dan woensdag 14 augustus en dan gelukkig eindelijk dinsdag 13 augustus.
Nogmaals omslaan brengt mij echter pardoes op dinsdag 20 augustus, daarna gaat het wéér achterstevoren. Echt goed komt het niet meer deze maand.
Niet zeuren maar scheuren, staat er op de achterkant. Ja, hó even: ik ben een kritische scheurder! De tijd waarin wij leven is al ingewikkeld genoeg, dus ik laat niet mijn hele week door Van Straaten door elkaar gooien. En dan heb ik het nog niet eens over de categorie verwarde mensen wier hele tijdsbesef afhangt van zo'n scheurkalender.
Dus wanneer er plotseling iemand op de verkeerde datum bij u aan de deur staat, dan weet u: die heeft de Zeurkalender.
Een Zooikalender, dat is het!
Dinsdag 13 Augustus 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
De huismeester laat u weten:
De manier waarop Verbal Jam zich op het beeldscherm presenteert kan per gebruiker verschillen.
Allereerst moet u minstens een resolutie van 1024x768 gebruiken. Anders ziet u de rechterkolom niet.
Ten tweede zegt Xiffy dat ook merk en versie van de browser een wereld van verschil kan maken. Dit houdt verband met de manier waarop zij naar willekeur het fenomeen doctype interpreteren. Weliswaar is dat voor ons véél te ingewikkeld om ook maar te willen snappen, maar u hoeft alleen te onthouden dat alles er onder Internet Explorer 6 uitziet zoals het was bedoeld. Bij andere versies en merken geven wij geen garantie.
Ten derde is ons door het tweede duidelijk geworden dat niet de designers maar de browserfabrikanten en de W3C piepeltjes er een zooitje van maken. Dat is weer een pak van ons hart.
Ten vierde is de zoekfunctie van Verbal Jam een beetje opgeleukt, maar nu moet u niet meteen denken dat u dan ook wat kunt vinden.
dit hoeft u niet als update te beschouwen
Zondag 11 Augustus 2002 in categorie Gozertje
Mijn vader schreef vandaag een verhaaltje over
dat rare bakkie dat bij hun in de slaapkamer op het nachtkastje staat. Helemaal snappen deed ik het niet. Maar genoeg om eindelijk te begrijpen waar dat stomme ding voor is! En ook waarom ze af en toe kiften, die ouders van mij. Door
mijn schuld!
Ja, weet
ik véél: als ik wel eens in hun slaapkamer kwam zag ik altijd het deksel eraf liggen. Dus ik denk goed te doen en ik schuif dan altijd dat dekseltje er weer op! Anders worden die twee negertjes stoffig. En mijn moeder is heel precies in die dingen.
Helemaal fout dus! Daarom was die ouwe zo sjaggerijnig de laatste tijd. En daar heb
ik natuurlijk óók last van. Ik laat dat bakkie mooi open in 't vervolg.
Trouwens best een goed idee, zo'n ding. Ik ga op handenarbeid ook een paar van die bakken kleien. Maar dan niet met neukende negers erin, maar eentje met geld en eentje met patat. Dan weten ze meteen wanneer ik nog zakgeld moet krijgen en wanneer ik naar MacDonalds wil...
Zondag 11 Augustus 2002 in categorie Altijd handig
Het wel of geen zin hebben in seks loopt bij man en vrouw minder vaak synchroon dan gewenst. Dit leidt tot allerlei onaangename bijverschijnselen als diepe frustratie, acute hoofdpijnen, depressie en in sommige gevallen zelfs tot echtscheiding of anderszins verbreken van de relatie. Vooral in geëmancipeerde culturen is er nogal eens sprake van hoog oplopende debatten tussen de lakens.
Elders pakt men dit probleem een stuk pragmatischer aan. Dit kan in diverse vormen. Zo zijn er samenlevingen waarin de overlegcultuur domweg nog niet is doorgedrongen. De heer des huizes maakt er verder geen woorden aan vuil en neemt zijn vrouw zonder verdere plichtplegingen wanneer het hem belieft. Hij wordt hierin moreel ondersteund door regels in heilige boeken.
Waar conservatief Christelijke kringen de vrouw nogal fantasieloos direct in een ondergeschikte en dienende rol trappen, komt de Islam toch wat sluwer uit de hoek. De Koran veinst in de eerste plaats uit te gaan van het belang van de vrouw: de man is verplicht haar minstens twee keer per week seksueel te bedienen. Ze mocht eens iets tekort komen, nietwaar?
Een veel elegantere en tevens geëmancipeerde praktische benadering van het 'zin-synchroniciteitsprobleem' komt ergens uit Afrika. Ik weet niet meer uit welk land, maar ik vermoed Ethiopië. Het is een voorwerp van keramiek dat in geen enkel potentieel seksueel actief huishouden zou mogen ontbreken. Dat wij daar in onze hoog geïndustrialiseerde samenleving niet zèlf op zijn gekomen zou tot nadenken moeten stemmen.
Het voorwerp is een klein schaaltje met een dekseltje. In het schaaltje is een vrijend stelletje afgebeeld. Wanneer één der partners zin heeft in seks, haalt hij of zij het dekseltje van het schaaltje. Mocht de andere partij daarentegen op dat moment géén zin hebben, dan schuift deze het dekseltje weer discreet óp het schaaltje. Deksel en schaal zijn met een koordje aan elkaar verankerd, waarschijnlijk om de hitsigste partij niet in de verleiding te brengen het dekseltje te verdonkeremanen.
Kijk, dát scheelt een hoop discussie. Ik zal niet beweren dat nu direct élk twistgesprek hiermee is uitgebannen, want het dekseltje moet natuurlijk ook weer niet te vaak gesloten blijven. Maar zelfs dán biedt het voorwerp nog mogelijkheden om dingen
à bout portant duidelijk te maken.
Zo stel ik mij voor dat wanneer je het stuk keramiek in woede naar je hoofd geworpen krijgt, het tijd wordt voor een stukje relatie-evaluatie. Ook als het deksel dichtgelijmd blijkt is er sprake van een bevattelijk probleem dat kan leiden tot constructieve ingrepen in het samenlevingsverband.
Ik weet niet of de 'sekssignaalschaal' in Nederland verkrijgbaar is. De mijne krijgt u uiteraard niet. Maar misschien kunt u hem zelf na-kleien...
<%image(seksuelesignalen.jpg|250|184|)%>
PS: er jengelt
iemand dat hij hier ook nog iets over te melden heeft...
Zondag 11 Augustus 2002 in categorie Satire
Het wel of geen zin hebben in seks loopt bij man en vrouw minder vaak synchroon dan gewenst. Dit leidt tot allerlei onaangename bijverschijnselen als diepe frustratie, acute hoofdpijnen, depressie en in sommige gevallen zelfs tot echtscheiding of anderszins verbreken van de relatie. Vooral in geëmancipeerde culturen is er nogal eens sprake van hoog oplopende debatten tussen de lakens.
Elders pakt men dit probleem een stuk pragmatischer aan. Dit kan in diverse vormen. Zo zijn er samenlevingen waarin de overlegcultuur domweg nog niet is doorgedrongen. De heer des huizes maakt er verder geen woorden aan vuil en neemt zijn vrouw zonder verdere plichtplegingen wanneer het hem belieft. Hij wordt hierin moreel ondersteund door regels in heilige boeken.
Waar conservatief Christelijke kringen de vrouw nogal fantasieloos direct in een ondergeschikte en dienende rol trappen, komt de Islam toch wat sluwer uit de hoek. De Koran veinst in de eerste plaats uit te gaan van het belang van de vrouw: de man is verplicht haar minstens twee keer per week seksueel te bedienen. Ze mocht eens iets tekort komen, nietwaar?
Een veel elegantere en tevens geëmancipeerde praktische benadering van het 'zin-synchroniciteitsprobleem' komt ergens uit Afrika. Ik weet niet meer uit welk land, maar ik vermoed Ethiopië. Het is een voorwerp van keramiek dat in geen enkel potentieel seksueel actief huishouden zou mogen ontbreken. Dat wij daar in onze hoog geïndustrialiseerde samenleving niet zèlf op zijn gekomen zou tot nadenken moeten stemmen.
Het voorwerp is een klein schaaltje met een dekseltje. In het schaaltje is een vrijend stelletje afgebeeld. Wanneer één der partners zin heeft in seks, haalt hij of zij het dekseltje van het schaaltje. Mocht de andere partij daarentegen op dat moment géén zin hebben, dan schuift deze het dekseltje weer discreet óp het schaaltje. Deksel en schaal zijn met een koordje aan elkaar verankerd, waarschijnlijk om de hitsigste partij niet in de verleiding te brengen het dekseltje te verdonkeremanen.
Kijk, dát scheelt een hoop discussie. Ik zal niet beweren dat nu direct élk twistgesprek hiermee is uitgebannen, want het dekseltje moet natuurlijk ook weer niet te vaak gesloten blijven. Maar zelfs dán biedt het voorwerp nog mogelijkheden om dingen
à bout portant duidelijk te maken.
Zo stel ik mij voor dat wanneer je het stuk keramiek in woede naar je hoofd geworpen krijgt, het tijd wordt voor een stukje relatie-evaluatie. Ook als het deksel dichtgelijmd blijkt is er sprake van een bevattelijk probleem dat kan leiden tot constructieve ingrepen in het samenlevingsverband.
Ik weet niet of de 'sekssignaalschaal' in Nederland verkrijgbaar is. De mijne krijgt u uiteraard niet. Maar misschien kunt u hem zelf na-kleien...
<%image(seksuelesignalen.jpg|250|184|)%>
PS: er jengelt
iemand dat hij hier ook nog iets over te melden heeft...
Zaterdag 10 Augustus 2002 in categorie Criminaliteit en recht, Verhelderende Gesprekken, Waargebeurde verzinsels
Volkert van der G.'s advocaat Franken klaagde gisteren tijdens de pf-zitting (pf is zowel pro forma als pim fortuyn in dit verband) wederom over de onmenselijke behandeling die zijn cliënt ten deel viel in het gevang. Daarom was Volkert in hongerstaking. Niet uit protest, maar gewoon omdat zulks geen leven is, zo'n streng regime.
Franken moet nodig zeggen dat de media de zaken telkens verkeerd voorstellen. Hij kan er zelf ook wat van!
In werkelijkheid is er namelijk helemáál geen sprake van een hongerstaking! Volkert is gewoon een koppig jongetje!
Lees verder...
Zaterdag 10 Augustus 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Ik merk dat de
loglijst ook de updates registreert die in de rubriek 'beslommeringen' plaatsgrijpen.
Dat u dus niet denkt: "Krijg nou wat, er
is helemaal geen update!"
Dan gaat u maar zoeken...
Zaterdag 10 Augustus 2002 in categorie Loze praat
"Op zondagmorgen gaan wij altijd vóór het zingen de kerk uit, want dan hebben wij wel iets beters te doen..."
Donderdag 08 Augustus 2002 in categorie Technologie
Voor u waargenomen: enkele industriële hoogstandjes. Afkomstig uit China, zo werd mij verteld, dus dat wordt even oppassen met die gasten. Voor je het weet halen ze onze markt onderuit.
Ten eerste: een nep-bewakingscamera die reageert op beweging. Van de weeromstuit gaat hij dan zélf ook bewegen, teneinde de illusie van echtheid te versterken.
Ten tweede: een afzichtelijke plastic uil die eveneens reageert op langslopende lieden. Het beest balkt dan driewerf 'Oehoe'.
Nieuwsgierig geworden plaatsten wij de bewakingscamera tegenover de uil. Wij wapperden onze hand voor de camera, het ding bewoog en daardoor riep de uil driewerf 'Oehoe'.
Dat is nou jammer: de camera had ook op geluid moeten reageren. Dan hadden uil en camera elkáár kunnen bezighouden tot de batterijen op waren...
De consument vraagt erom, zeggen ze dan altijd...
Woensdag 07 Augustus 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Dat is het mooie van de huidige tijd: iets waarmee je vroeger totaal voor joker liep, wordt nu tot cool & trendy gemaakt.
In de tijd dat de basisschool nog gewoon lagere school heette, was naschoolse opvang nog regelrechte science fiction. Toch waren er kinderen die hun ouders na schooltijd kennelijk niet thuis troffen en zij droegen daarom de huissleutel aan een vliegertouwtje om hun nek. Zij werden 'sleutelkinderen' genoemd, een woord met de smaak van 'zielig' en ook wel iets om je ietwat voor te schamen. De maatschappij staat nu eenmaal altijd snel klaar met haar stigma's.
Tegenwoordig is dat nóg zo, maar daar wordt al rap een gat in de markt in gezien en vandaar dat er nu al een tijdje hippe bandjes verkrijgbaar zijn waaraan je geheel vrijwillig je sleutelbos om de nek draagt. De inmiddels groot geworden sleutelkinderen zullen dit verschijnsel gefrustreerd aanzien: dáár hadden ze wel eens wat eerder op kunnen komen!
Volgens mij is het begonnen bij de bermuda shorts. Al een hele tijd geleden, maar ik weet nog dat ik dacht: jeeeeezus, dat ding zou in mijn tienerjaren garant hebben gestaan voor minstens een half jaar pesterijen en een permanent imago van lulhannes!
Ik nodig u daarom van harte uit te komen met méér voorbeelden van zaken die zijn geëvolueerd van 'vreselijk fout' tot 'helemaal hip'.
Woensdag 07 Augustus 2002 in categorie Verhelderende Gesprekken
"En? Hoe gaat het sinds de vorige keer?"
"Nou dokter, nog altijd hetzelfde zo'n beetje..."
"Nog steeds datzelfde rare gedroom?"
"De laatste tijd vooral die dromen over stront. Want poep is gewoon te zwak uitgedrukt!"
"Ik zou zeggen: gooi 't er maar eens uit dan."
"Het begint er altijd mee dat ik ontzettend nodig moet plassen of poepen dokter!"
"Dan gáát u toch even lekker?"
"Dat is nu juist een probleem! Ik zwerf dan altijd door een of ander heel groot, onbekend gebouw, op zoek naar de toiletten."
"En die kunt u dan natuurlijk weer niet vinden, net als uw auto laatst..."
"Jawel, die zijn heel goed te vinden zelfs. Op elke verdieping zijn toiletten. Maar het probleem is: er ís altijd wat mee!"
"Zijn ze niet gratis dan?"
"Ze zijn altijd ontzettend smerig. En dan bedoel ik ook zo smerig als een gierput. De hele pot staat tot de rand vol diarree, of zit aan alle kanten onder de stront, op de vloer ook, de wanden, met slierten gebruikt wc-papier..."
"Plafonds ook?"
"Daar let ik in dat stadium al niet eens meer op. Is dat belangrijk?"
"Nou ja, ehh, je weet nooit wat een mens nog boven 't hoofd hangt, nietwaar?"
"En als ze een enkele keer wèl schoon zijn, zijn het weer van die kindertoiletjes, met hele kleine potten, waar ik onmogelijk op terecht kan."
"Nee, daar wilt u natuurlijk niet op betrapt worden, op een kinder-wc. Men zou er wat van kunnen denken..."
"Of het is een damestoilet. Of de deur kan niet op slot. Daar houd ik óók niet van."
"En er is niemand op aanspreekbaar, op die staat van hygiëne?"
"In het hele gebouw is verder geen kip te bekennen. Heel vreemd."
"Ach, na wat u zonet beschrijft kan ik me dat wel voorstellen..."
"Maar zegt dat nu iets over mij, zo'n droom? Daar maak ik me steeds meer ongerust over. Want ook deze droom komt telkens terug!"
"Natuurlijk zegt dat iets over u! U bent gewoon een lakse kakker! U verwacht altijd maar dat er een schoon potje voor u klaarstaat! Moeten anderen dan altijd die zooi opruimen? U kunt toch ook zelf initiatief nemen? Ga eens lekker aan de slag met een emmertje bleekwater en pleeborstel! Laat eens een paar wc-eenden rondfladderen! Flink soppen. Even handen uit de mouwen voor een schoon en fris toilet! Uitbikken die remsporen!"
"Zou ik even van uw toilet gebruik mogen maken, dokter?"
Dinsdag 06 Augustus 2002 in categorie Baanbrekende denkbeelden
Bij het nieuwe kabinet schijnen snode plannen te leven om een identificatieplicht in te voeren.
Nog afgezien van de privacybezwaren: dit gaat mooi niet door! Wij spreken daar ons veto over uit.
Alleen al om praktische redenen. Onze vaderlandse bureaucratie is namelijk volledig onmachtig dit te behappen.
Wanneer ik naga wat ik nu met me meedraag kan daar absoluut geen Ausweis meer bij! En dan richten mijn bezwaren zich met name op het formaat van de papieren en plastic documenten.
Ik inventariseer even:
- Rijbewijs. Had op formaat bankpas gekund, inclusief gegevens omtrent kentekenregistratie, ANWB-lidmaatschap, APK-keuring en verzekering. En dan heb ik het nog niet eens over het belachelijk grote stuk karton dat de ANWB als internationaal rijbewijs uitreikt.
- Kentekenpapieren. Afgekeurd formaat. Zie rijbewijs.
- APK keuringsbewijs. Afgekeurd formaat en lullig papiertje. Zie rijbewijs.
- ANWB lidmaatschapskaart. Goedgekeurd formaat. Had samengevoegd kunnen zijn met rijbewijs, aangezien ze kennelijk ook bevoegd zijn om een internationaal rijbewijs te verstrekken.
- Paspoort. Had eveneens op formaat bankpas gekund. Stempels zetten ze er toch niet meer in. En het lullige kassabonnetje dat tegenwoordig visum heet frommelen we er dan wel tijdelijk omheen.
- Bankpas. Goedgekeurd formaat. Kan méér mee: zie creditcard.
- Creditcard. Goedgekeurd formaat. Had samengevoegd kunnen zijn met bankpas.
- Zorgpas. Goedgekeurd formaat. Kan méér mee.
- Tankpassen. Goedgekeurd formaat, maar overbodig plastic. Te vervangen door benzineprijsverlaging.
- Bonuskaart en Airmileskaart. Overbodig plastic. Te vervangen door prijsverlagingen.
Alles op hetzelfde formaat is het minste dat we mogen verwachten. Daarnaast kunnen veel documenten worden gecombineerd. Technisch zou het haalbaar zijn om alles op één kaart te zetten. Maar Nederlanders zijn geen gokkers, dus die zetten niet alles op één kaart. Teveel mensen zouden bang zijn bij verlies hun gehele identiteit kwijt te zijn.
Niettemin zou de situatie al enorm verbeteren wanneer we de zaak opsplitsen in drie categorieën:
- Eén pas met alle gegevens die nodig zijn voor identificatie: paspoort, rijbewijs, kentekenregistratie, autoverzekering, apk.
- Eén pas voor alle financiële zaken. Bankpas, creditcard.
- Eén pas voor alle medische en sociale zaken.
Kijk, dan past het tenminste weer in mijn portemonnee! En die portemonnee past dan eindelijk ook weer eens in m'n zak!
En voor wie bang is voor de privacy: daar had u twintig jaar geleden tegenin moeten gaan. Nu is dat dik te laat. Nu weet de overheid al alles over u heel rap te vinden. Het maakt dus helemaal niets uit om hetgeen zij in hun computers hebben ook zelf bij u te dragen. Immers het gemak dient de mens, niet alleen de overheid.
Dinsdag 06 Augustus 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Media
Niets is irritanter dan die jongens en meisjes van radio en tv die ineens menen de klemtoon van een woord anders te moeten gaan leggen.
Maar soms kan het ook een innoverende functie hebben. Leg bijvoorbeeld de klemtoon bij paraplu op de eerste lettergreep (páraplu dus, zoals in paratrooper) en het wordt ineens weer een héél stoer ding!
Dinsdag 06 Augustus 2002 in categorie Satire
"Dokter, het gaat
niet goed met mij. Volgens mij heb ik een parkeerbeheer syndroom."
"Laat u dat syndroom nu maar aan mij over. Maar ontspan en vertel!"
"Ik heb regelmatige terugkerende enge dromen..."
"Maak u niet ongerust: syndromen zijn iets totaal anders dan enge dromen."
"Maar ze komen héél regelmatig terug en ik ben dus bang dat ze iets over mijzelf zeggen!"
"Cliënten moeten ook niet zelf gaan lopen dokteren met een ramschboekje van Carl Jung. Dan krijg je dat!"
"Dus het heeft allemaal niets te betekenen?"
"Nou, zó makkelijk komt u daar ook niet mee weg! Laat eerst maar eens horen..."
"Ik droom bij herhaling, ik herhaal: bij herhaling, dat ik me niet meer kan herinneren waar ik mijn auto heb geparkeerd."
"Dat is lastig inderdaad."
"Maar het ergste is nog dokter, dat die auto dan geparkeerd staat in een zone voor betaald parkeren!"
"Ai! In Amsterdam?"
"Volgens mij wel."
"Dat geeft inderdaad niet zo'n beste prognose. En dan?"
"Ik ga dan natuurlijk zoeken, maar ik vind hem nergens! Alle straten en parkeerplaatsen loop ik af, kilometers lang naarstig en ongerust zoeken. Maar nergens te vinden!"
"Meestal helpt het om even rustig te gaan zitten en kalm na te denken."
"In mijn droom gá ik nooit rustig zitten. Dat kan ik mij niet permitteren, want de parkeertijd is allang verstreken. Sterker nog: in mijn droom realiseer ik mij altijd pas
achteraf dat ik hem vermoedelijk in een zone voor betaald parkeren heb gezet. Ik heb dus helemáál niet betaald!"
"Dat is natuurlijk stom! Er staan allemaal van die waarschuwingsbordjes en -tegeltjes!"
"In mijn droom ben ik die nog nooit tegengekomen!"
"Als het mijn droom was zou ik dan een klacht indienen bij de Gemeente!"
"Dat is allemaal achteraf gepraat, dokter. Ondertussen raak
ik steeds meer in de stress! Want het kan natuurlijk ook zijn dat hij is gestolen of dat hij inmiddels al is weggesleept!"
"En dan is het logisch natuurlijk dat u hem niet kunt vinden."
"Precies! Ik begin vreselijk te zweten. Als ik uiteindelijk wakker word ben ik drijfnat."
"Hè, getver!"
"Maar hoe komt dat dan toch, dokter? Diezelfde droom komt steeds terug! Zegt dat dan iets over mezelf?"
"In dit geval wel. U bent nogal lui en gemakzuchtig. Wie gaat er nu met z'n auto de stad in? Neem gewoon de fiets. Dat is beter voor milieu, geest en lichaam! Dan slaapt u ook beter... Ik vind het ronduit asociaal hoor, wat u daar droomt. Fietsen is heel gezond."
"Even tussendoor dokter: die grote rode Volvo daarbuiten, is die van u?"
"Ja zeg, dát had u gedroomd! U blijft van mijn Volvo af! U zoekt nog maar even verder."
"Nou, niet om 't een of 't ander, maar die staan ze nu dus weg te slepen!"
"Shit! U hebt gelijk! Stront aan de knikker!"
"Ja, daar had ik óók nog een drooom over. Over stront..."
"Bewaar die maar voor de volgende keer. Zullen we een nieuwe afspraak maken?
"Is de tijd
nu al om?"
"Nee. Maar ik heb geen zin om vannacht óók als een of andere halve gare naar mijn auto te moeten lopen zoeken."
Dinsdag 06 Augustus 2002 in categorie Verhelderende Gesprekken
"Dokter, het gaat
niet goed met mij. Volgens mij heb ik een parkeerbeheer syndroom."
"Laat u dat syndroom nu maar aan mij over. Maar ontspan en vertel!"
"Ik heb regelmatig terugkerende enge dromen..."
"Maak u niet ongerust: syndromen zijn iets totaal anders dan enge dromen."
"Maar ze komen héél regelmatig terug en ik ben dus bang dat ze iets over mijzelf zeggen!"
"Cliënten moeten ook niet zelf gaan lopen dokteren met een ramschboekje van Carl Jung. Dan krijg je dat!"
"Dus het heeft allemaal niets te betekenen?"
"Nou, zó makkelijk komt u daar ook niet mee weg! Laat eerst maar eens horen..."
"Ik droom bij herhaling, ik herhaal: bij herhaling, dat ik me niet meer kan herinneren waar ik mijn auto heb geparkeerd."
"Dat is lastig inderdaad."
"Maar het ergste is nog dokter, dat die auto dan geparkeerd staat in een zone voor betaald parkeren!"
"Ai! In Amsterdam?"
"Volgens mij wel."
"Dat geeft inderdaad niet zo'n beste prognose. En dan?"
"Ik ga dan natuurlijk zoeken, maar ik vind hem nergens! Alle straten en parkeerplaatsen loop ik af, kilometers lang naarstig en ongerust zoeken. Maar nergens te vinden!"
"Meestal helpt het om even rustig te gaan zitten en kalm na te denken."
"In mijn droom gá ik nooit rustig zitten. Dat kan ik mij niet permitteren, want de parkeertijd is allang verstreken. Sterker nog: in mijn droom realiseer ik mij altijd pas
achteraf dat ik hem vermoedelijk in een zone voor betaald parkeren heb gezet. Ik heb dus helemáál niet betaald!"
"Dat is natuurlijk stom! Er staan allemaal van die waarschuwingsbordjes en -tegeltjes!"
"In mijn droom ben ik die nog nooit tegengekomen!"
"Als het mijn droom was zou ik dan een klacht indienen bij de Gemeente!"
"Dat is allemaal achteraf gepraat, dokter. Ondertussen raak
ik steeds meer in de stress! Want het kan natuurlijk ook zijn dat hij is gestolen of dat hij inmiddels al is weggesleept!"
"En dan is het logisch natuurlijk dat u hem niet kunt vinden."
"Precies! Ik begin vreselijk te zweten. Als ik uiteindelijk wakker word ben ik drijfnat."
"Hè, getver!"
"Maar hoe komt dat dan toch, dokter? Diezelfde droom komt steeds terug! Zegt dat dan iets over mezelf?"
"In dit geval wel. U bent nogal lui en gemakzuchtig. Wie gaat er nu met z'n auto de stad in? Neem gewoon de fiets. Dat is beter voor milieu, geest en lichaam! Dan slaapt u ook beter... Ik vind het ronduit asociaal hoor, wat u daar droomt. Fietsen is heel gezond."
"Even tussendoor dokter: die grote rode Volvo daarbuiten, is die van u?"
"Ja zeg, dát had u gedroomd! U blijft van mijn Volvo af! U zoekt nog maar even verder."
"Nou, niet om 't een of 't ander, maar die staan ze nu dus weg te slepen!"
"Shit! U hebt gelijk! Stront aan de knikker!"
"Ja, daar had ik óók nog een drooom over. Over stront..."
"Bewaar die maar voor de volgende keer. Zullen we een nieuwe afspraak maken?
"Is de tijd
nu al om?"
"Nee. Maar ik heb geen zin om vannacht óók als een of andere halve gare naar mijn auto te moeten lopen zoeken."
Maandag 05 Augustus 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Ik heb me daarnet tegen mijn gewoonte in behoorlijk kwaad staan maken. Maar misschien klopt mijn soort logica niet en mag u mij in deze corrigeren. Wat is het geval?
Ik woon zes hoog in een torenflat. Beneden mij is een verkeersweg met bomen erlangs. Ik kan daardoor de verkeersweg niet zien, wèl horen.
Ik sta iets triviaals als een afwasje te doen en plotseling hoor ik op de verkeersweg, keihard accelererend motorfietsgeloei. Zandvoort, TT-Assen, dat werk. De volgende seconde klinkt een harde knal, gevolgd door een gigantische crash, waarschijnlijk de motor die nog een heel eind over het wegdek schraapt. Het lijkt mij dat iemand daar niet met een blauwe plek vanaf komt, dus bel ik als betrokken burger direct 112.
“Meldkamer 112. Wilt u politie of ambulance?”
Ai, nu moet ik ineens kiezen... Voor de zekerheid ambulance dan maar, want het zal wel niet best wezen met zo'n man.
Ik vertel de meneer van de ambulancedienst de situatie en wat ik heb gehoord.
“Dan moet u eerst even gaan kijken meneer wat er precies aan de hand is.”
Ik leg hem uit dat ik op zes hoog sta en dat het ongeluk nog wel een eindje van mijn flat af is.
“Ja, moet u toch even gaan kijken, want dan weten wij wat voor soort hulp wij kunnen bieden.”
Ik leg hem voor dat me dat toch
zijn taak lijkt of dat minstens te coördineren met de politie dan...
Nee, ik moet toch eerst gaan kijken en dan hoort ie mij later wel.
Nou, dat is weer een adequaat stukje hulpverlening van de Amsterdamse ambulancedienst. Ik ben witheet en bel even later nogmaals die ambulancedienst. Ik zeg dat ik het schandelijk vind dat
ik moet gaan kijken, op een weg die op een dijk ligt en waar ik als voetganger helemaal niet mag komen. Hij komt weer met hetzelfde praatje en zegt dat hij geen tijd heeft voor dit soort discussies. Dat snap ik wel. Ik heb eigenlijk ook geen tijd voor dat soort discussies en ik heb er al helemáál geen zin in. Ik was tenslotte lekker aan de afwas.
Ik loop er dan toch maar naartoe. De politie is er inmiddels natuurlijk al lang bij. De motor ligt werkelijk
totaal in puin. De motorrijder staat echter overeind. Dus ja, had de man van de ambulancedienst dan tóch gelijk? Waren ze bijna voor niets uitgerukt. Door
mijn schuld!
Ik leg mijn dilemma voor aan een politieagente. Die weet gelukkig hoe ze de burger vriendelijk en normaal te woord moet staan. Zij geeft mij direct volmondig gelijk. Er was tenslotte wel degelijk wat aan de hand. Ik krijg de raad voortaan maar eerst naar de politie te vragen.
Achteraf denk ik toch: moet er niet een medisch geschoold iemand
tenminste toch even kijken naar een motorrijder die weliswaar overeind staat maar met een klap op het wegdek is terecht gekomen en waarvan het motorpak van boven tot onder opengeschuurd is? Het zal niet de eerste keer zijn dat de schade pas achteraf blijkt.
Ik hoop niet dat
ik nog eens ergens in Amsterdam op het wegdek kom te liggen. Want dan heb ik dik kans dat er pas na een kwartiertje eerst de een of andere idioot met een theedoek en een afwasborstel in z'n hand zich over mij heenbuigt en informeert wat voor sóórt hulp ik precies in gedachten had...
Zaterdag 03 Augustus 2002 in categorie Voor de Notulen & Ter Kennisname
Van al dat kopiëren en plakken zitten mijn handen inmiddels onder de lijm en zijn ze nog net niet met het toetsenbord verkleefd.
Maar een nieuwe mijlpaal is bereikt: alle columns uit het verleden zijn nu ingevoerd in Tijdloos Lezen, alwaar u ze desgewenst ook handig kunt printen. Lekker voor in bed of op toilet.
O, had ik u dat nog niet verteld? Lezer en collega
Olav Heyne hangt periodiek een andere Verbal Jam column in een keurig lijstje op het toilet.
Alvorens u nu voorspelbaar gaat reageren met "daar horen ze ook", pluk ik deze tamme voorzet kordaat uit de lucht door te melden dat Olavs initiatief door de bezoekers waanzinnig wordt gewaardeerd! Het geschater overstemt inmiddels het geklater. Olav heeft er veel meer aanloop door gekregen. Als hij slim is gaat hij met een schoteltje voor de deur zitten.
En nu die archieven nog... zucht.
Zaterdag 03 Augustus 2002 in categorie Trivialiteiten
08.00 ontwaken.
08.01 onmiddellijk uitslapen.
11.30 duimendraaien
12.30 lunch: neusvreten.
13.00 uitbuiken van lunch
13.30 onthaasten
14.00 flierefluiten (Matinee op de Vrije Zaterdag)
16.00 navelstaren
17.30 niksnutten
18.00 diner: kliekje van vanmiddag.
19.00 lijntrekken.
20.00 lanterfanten
21.00 vrijaf!
Ik mag wel een beetje aanpoten, want anders red ik dat allemaal niet...
Donderdag 01 Augustus 2002 in categorie Politiek & Maatschappij
Op de site hello-again wordt veelvuldig en op emotioneel indringende wijze aandacht besteed aan het onderwerp AIDS. Heel veel mensen kennen iemand in hun omgeving die seropositief is, inmiddels AIDS heeft of daaraan is overleden. Ik ben daar zelf helaas geen uitzondering op. En dus volg je de medische ontwikkelingen op dit gebied. Op de voet of op iets meer afstand, doorgaans afhankelijk van hoe nabij de ziekte zich in jouw sociale omgeving heeft gemanifesteerd. Je bent betrokken bij de strijd.
We kennen ook allemaal de voorbeelden van de medische, religieuze en politieke hypocrisie die deze strijd minder effectief maken dan hij had kunnen en moeten zijn. Bloedbankschandalen in Frankrijk, farmaceutische industrieële complexen die eerder aan mega-winsten denken dan aan volksgezondheid, onderzoekers met niets ontziende scoringsdrang, een paus die allergisch is voor condooms, hele generaties in Africa en Azië die gedecimeerd worden door gebrek aan middelen tegen AIDS.
Lees verder...
Donderdag 01 Augustus 2002 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Ik durf het in dit milieu bijna niet te zeggen, maar ik stond dus in de rij bij de kassa. Bij Dirk van den Broek om precies te zijn, opdat u weet hoe
lang die rij dan is. Ik verbleef bijkans een half uur naast het snekrek en had derhalve uitgebreid de gelegenheid voor u te noteren:
chippies, dorito's, pringles, cheeto's, kippies, kaasgaten, hamka's, hotpop, kaaskontjes (kan ook kaas
kántjes zijn, maar kanniegoemeerlezen en de rest gelooft u wel).
Aangezien ik óók altijd net de slowmotionrij tref kon ik hangend over de supermarktkar ruimschoots overdenken: Kunnen we die hele meuk niet opdoeken en van de besparing gans Angola te eten geven? Wat zijn wij met z'n allen toch een stel idioten dat we die troep überhaupt lusten! De halve omzet van Chemische Fabriek Naarden zit erin verwerkt...
Donderdag 01 Augustus 2002 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Ik betrapte mezelf erop dat ik in geschrift heel vaak accenten gebruik om een woord of lettergreep te benadrukken. Daar ga ik ook niet mee ophouden, want het is belangrijk dat de intonatie overkomt. Maar ik vroeg me wèl af: doen ze dat in andere talen ook? Heb ik eigenlijk nooit op gelet...
De Duitsers en de Scandinaviërs hebben die bijzondere tekens gewoon echt nodig om al die rare klanken die uit de bek rollen een beetje behoorlijk op papier te krijgen.
Maar wij? Wij moeten hooguit ergens een trema plaatsen om een vouw in een woord te leggen of een leenwoord geschikt te maken voor de valkuil van het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Verder kunnen we de tekens naar willekeur gebruiken. En wat doen we dan? Wij Nederlanders gaan dingen
benadrukken, onze mening flink inwrijven bij anderen. Typisch staaltje van onze volksaard. Wat zijn we toch bijdehand altijd.
