Archief: artikelen van
November 2001.
Woensdag 28 November 2001 in categorie Satire
Kan ik geen vrijstelling krijgen? Vrijstelling van zooi?
Men maakt ons wijs dat wij in een goed geregelde en geautomatiseerde maatschappij leven. Dat is niet waar. Van de tijd die ons ter beschikking staat blijft maar een klein stukje over om te leven. De rest wordt in beslag genomen door zooi: invullen, archiveren, sorteren, wegbrengen, inleveren, versturen, beantwoorden, opruimen. Dat was vroeger eenvoudiger, toen we nog niet goed geregeld en geautomatiseerd waren.
Waar heeft ie het over???
Vuilnis. Vroeger sjouwden we de metalen vuilnisbak de trap af naar de stoeprand. Wanneer je 's avonds thuiskwam was hij leeg. Geregeld.
Nu kom je daar niet meer mee weg. We worden geacht het afval te scheiden. Papier dat in grote hoeveelheden onze brievenbus binnenstroomt sjouwen wij ongelezen naar de papiercontainer enkele straten verderop.
Glas sorteren wij in wit, bruin en statiegeldglas. Tot in den treure moeten wij de Via Dolorosa naar glasbak en supermarkt gaan.
Groenten- en tuinafval behoort in de biobak. De enigen die daarvan profiteren zijn de vliegen, die daarin hun broeinest vinden. Wij sjorren hem op gezette tijden naar de daartoe aangewezen plaatsen in de straat.
Chemisch afval stelt ons voor morele dillemma's: is dit velletje tippex nu chemische troep of niet? Voor de zekerheid toch maar naar de chemocar brengen, die eenmaal per week op een inzamelingspunt in de wijk staat. Uiteraard op tijden dat wij uitslapen of aan het werk zijn.
Het restafval tenslotte dient in goed dichtgebonden plastic zakken op een holletje naar de container op de hoek te worden gebracht. Want onderweg scheurt steevast de zak. Er lekken ook altijd onwelriekende sappen uit. Een vochtig spoor leidt van uw hielen terug naar uw huisdeur. Schichtig blikt u in het rond: de buren denken vast dat u de rottende romp van uw schoonmoeder tracht te dumpen.
Lees verder...
Woensdag 28 November 2001 in categorie Opinie
Zou hij zichzelf intellectueel durven noemen? Vooruit dan maar.
Zijn egootje is tenslotte al corpulent genoeg.
En hij borrelt met beroemde vrienden.
Die vinden zichzelf ook intellectueel.
Een van hen heeft namelijk de hemel ontdekt. Tenminste, dat schreef hij.
En de ander kent de hel. Want hij was minister van defensie.
Hijzelf heeft de achterkant van het gelijk gevonden. Op Socratische wijze.
Toen hij de beker langs zag komen sloeg hij die niet af.
Lees verder...
Maandag 26 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Vanmorgen ging ik met mijn oude moeder naar het ziekenhuis. Zij moest haar slokdarm laten bekijken. Dat gaat met een gesteriliseerde tuinslang in je keel, met daaraan een lampje en een minicamera. Het zag er allemaal prachtig uit. Net een middagje EO-tv, want die laten ook altijd graag Gods scheppingen van binnenuit zien.
Het is mijn moeder meegevallen. Dat was niet in de laatste plaats te danken aan het rustgevende optreden van de arts en de assistente. Ze hielden zelfs mij in de gaten, want ik scheen op het laatst enigszins wit weg te trekken. Alhoewel ik het toch machtig interessant vond. Maar de mens schijnt een natuurlijke afweer te hebben tegen ziekenhuizen. Misschien neemt men dan de kleur aan van de omgeving (wit dus) om zo min mogelijk op te vallen. Want voor je het weet heb je zelf een fikse slang in één van je lichaams-openingen.
Sinds mijn geboorte heb ik mijn moeder niet meer van binnen gezien, dus deze kans wilde ik mij niet laten ontgaan. Achteraf had ik misschien maar beter op de gang kunnen blijven met een krantje. Want als ze zeggen dat ik wit wegtrek, ga ik me ook terstond wat zwakjes voelen.
Mijn moeder heeft dit alles veel kraniger doorstaan. De slang was er nog niet uit of ze had weer praatjes.
Toen ik thuis kwam ben ikzelf maar meteen het bed ingedoken om een uurtje uit te zieken. Het gaat nu wel weer.
Het Slotervaarziekenhuis moet blijven.
Vrijdag 23 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Zoals iedereen direct opgevallen zal zijn heb ik de zaak hier eens lekker overhoop gehaald. De tekst staat nu in het midden, de kop is eraf en er staat een andere op.
Voor bezoekers met een complex over hun uiterlijk is er nu troost in de vorm van een webcam. Zie je? Het kan altijd nog erger!
Hoewel, webcam... Het is een krijgertje, meer een krakkemikkig soort diaprojector.
En voor je het vraagt: nee, dat ben ik niet! Het is mijn broer. Mijn alter ego desnoods. Mijn zuster na haar verbouwing. Het schaap Dolly. Clint Eastwood. Wim-Alex na zijn huwelijk. TaliBin Bush. De koning der Belgen na Gerard Reve. Maxima en Vanessa na de fusie. Als ik het maar niet hoef te zijn!
Mijn hond is weliswaar naar de plastisch chirurg geweest, maar die is het ook niet. Ik lóóp al voor gek als ik hem uitlaat, want ik heb niet eens een hond. Er sliert slechts een los riempje achter mij aan.
't Is wel leuk geworden zo, hè?
met een spiegel aan de wand val je sneller door de mand
Vrijdag 23 November 2001 in categorie Lezen
het land, de dijk,
het riet, het water.
in die volgorde
worden deze vier
geacht te blijven.
het Friese land,
het vriezend weer,
de ochtendzon bevroren
boven 't Tjeukemeer.
ik wandel de dijk,
de wind staat stil,
het water lebbert aan
de starre oeverkraag.
het net nog niet door vorst
verstilde spiegelend vlak
proeft aan het berijpte riet,
dat, dit keer niet
in staat tot meegaand buigen,
niet breekbaarder kan zijn
een helder knisperend geluid
heeft steeds mijn wandeling omringd.
ik gis verbaasd de herkomst,
staar over het strakke water,
daal de dijk af om te luisteren
of het riet wellicht iets zegt.
turend tussen de verstijfde halmen
zie ik het craquele van koud glazuur,
dat water remt in haar beweging,
dat stengels sust in hun geruis.
Alleen de dag maakt dat
het meer mij niet behekst lijkt
en dat het tinkelend ijs
mij nu muziek brengt:
het fluisterend zingen
van het Tjeukemeer.
Woensdag 21 November 2001 in categorie Gozertje
Mijn vader was vanmiddag niet te genieten. De verbinding met internet werkte niet. Er knipperde ergens een lampje. Daar werd hij heel chagrijnig van. Ik vroeg waarom hij zo kwaad keek. Want als een lampje knippert is het niet stuk. Daar moest hij juist blij om zijn. Ik weet zeker dat we zulke kleine reservelampjes niet in huis hebben. Ik moest mij erbuiten houden en gaan spelen. Ja, uh, waarmee? Als je die Playstation voor me had gekocht hadden we ons nu niet hoeven vervelen!
Ik heb dus vanmiddag geleerd dat ik beter mijn mond kan houden als er ergens een lampje knippert. En hoe je 'chagrijnig' moet spellen.
Dinsdag 20 November 2001 in categorie Incrowd: over webloggen
In de latere avond heb ik nog even dit log bijgeklust, want bijwerken kun je het niet noemen. De lijst met 'graag gelezen weblogs' is in elk geval uitgebreid, want dat wilde ik al langer doen. Uiteraard vraag ik mij af wanneer ik frequent in lijstjes van collega-loggers verschijn. Slechts een enkeling is het opgevallen dat er nu zoiets is als Verbal Jam.
Alle webloggers moeten het toch een beetje hebben van elkaars verwijzingen. Kennelijk. Het is niet anders. Hebben we hier al te maken met een 'gevestigde orde'? Incrowd? Ons-kent-ons? Laat dat niet waar zijn, pleeeezzzz! Geen 'wereldje'!
Een mooi beroep: lijstenmaker...
Dinsdag 20 November 2001 in categorie Incrowd: over webloggen
De laatste week heb ik mij fanatiek beziggehouden met het in de steigers zetten van , met de weblog software van Pivot op mijn eigen apache webserver. Pivot is een indrukwekkend werkstuk van onze logcollega Bob.
Mijn stelt inhoudelijk nog niets voor, het ging mij vooral om het leergenot. Dus voornamelijk aandacht voor het aanpassen van de vormgeving en een webserver draaiend krijgen. Nou, gelukt! Nu nog wat meer de diepte in. Permanent online is deze server niet, 's nachts staat hij uit. Anders kan ik er niet van slapen.
Zoals het servertje thuis surft...
Dinsdag 20 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Van Jole was vanavond flink giftig op de dame van
Zoeklicht, die van die kinderpornogezichtjes op haar website. En Van Jole maar venijnig doen over de privacy van de gepubliceerde kinderen. Journalistiek een van de mindere momenten van Francisco, want samen met zijn presentatorvriend ging hij er flink tegenaan. Dit resulteerde in het 'twee tegen een' effect.
Terecht maakt hij zich bezorgd om privacy issues, maar de zoeklichtdame heeft natuurlijk eveneens een standpunt dat (hoop ik) net als het zijne voortkomt uit de beste bedoelingen.
Mij ergerde dat de heren zich een beetje te weinig bewust waren van hun machtspositie: thuiswedstrijd in de studio, een plek die de opponent waarschijnlijk voor de eerste keer in haar leven van binnen ziet.
Een dergelijke benadering juich ik toe wanneer ze een van de daders zelf bij de taas hebben, of een notoire nazi, maar ik ga ervan uit dat de dame in kwestie toch meer integriteit toegedicht kan worden. Dat ze daarbij in de optiek van Francisco (en van vele anderen) miskleunt kan ook op een wat rustiger manier aan de orde worden gesteld.
Dit gesprekje had een te hoog Ivo Niehe gehalte (ook Tros), die -wanneer hij niet met zijn ego tussen de wereldsterren ligt te wentelen- ook zo de demagogische fatsoensrakker kan uithangen. Volgende keer beter, FvJ!
Of wordt FvJ de Marcel van Dam van het nl-domein?
Zondag 18 November 2001 in categorie Satire
Ik heb al een paar jaar geen abonnement meer op een dagblad. En toch voel ik me geen cultuurbarbaar.
Vroeger had ik zelfs een abonnement op twee kranten, De Volkskrant en Het Parool. Eén voor 's morgens, één voor 's avonds, redeneerde ik toen. Dat was heel naief.
Het gaat niet goed met de dagbladen, hoor ik op de radio. Want radio luisteren doe ik wel. Hij staat vastgeroest op Radio 1. Televisie kijken doe ik ook. Hoewel ik moet toegeven dat sinds ik een breedbeeld exemplaar heb mijn blik op de wereld daardoor niet is verruimd.
Maar terug naar de krant. Zoals ik zei: het gaat niet goed. Ik zal ze hier vertellen waarom. Ik vrees dat ze dat niet zullen oppikken, want ze lezen mijn weblog niet.
Dus waarom zou ik hun stukken lezen als ze de mijne niet lezen?
Zelf zeggen ze wellicht dat het komt door de Spits en de Metro. Onzin. Die moet je als kwaliteitskrant makkelijk aankunnen. De ware redenen zijn veel platvloerser.
Ten eerste: dagblad is te dik, vooral op zaterdag. Sinds we geacht worden al ons oud papier naar de container te sjouwen is het hebben van een abonnement letterlijk een last. De kat klaagt ook: met de Volkskrant onderin de bak blijft er te weinig graafruimte over.
Ten tweede: dagblad is te groot. Ik krijg lamme armen van de spanwijdte. Het Parool heeft eens een handzamer formaat geprobeerd geloof ik (ik had toen al het Parool niet meer). Dat idee is de grond in geboord, maar waarschijnlijk niet door de lezers. Ik kan bij het lezen natuurlijk wel de krant op de grond leggen, maar dan komt alweer die kat zeiken.
Ten derde: dagblad is te dagelijks. Ik hoef niet iedere dag. Daarvoor heb ik het te druk. Ik krijg
NU.nl al niet uit. Het zou mogelijk moeten zijn mij te abonneren op alleen de zaterdagaflevering. Zien jullie dat, beste krantenjongens en meisjes? Zomaar een goed idee voor jullie: meer variatie in abonnementsvormen!
Nog een idee: promoveer jullie Echo, Amsterdams Stadsblad, Westerpost en wat er nog meer aan brievenbuscongestie bestaat tot kwaliteitskrant. Dan hoeven we maar één keer per week vieze vingers te krijgen en zijn we meteen van die trutverhaaltjes af. Nu hebben de mensen niets dan last van die bladen.
Ik hoor de tegenwerpingen al: er staat buurtnieuws in. Dat willen wij helemaal niet weten! Ons buurtnieuws maakt de bejaarden bang!
Nog een tegenwerping: er staan gemeenteberichten in. Welnu, die horen we wel bij Radio Bergeijk, wat in Amsterdam hetzelfde is als Radio Noordholland en AT5.
En nog één: u hoeft die weekbladen niet te ontvangen, u had een sticker op uw brievenbus kunnen plakken. Heb ik gedaan. Die is er direct door die snotneus van de Echo weer afgerukt! En dan durft hij ook nog met Oud en Nieuw om een fooi te komen! Uiteraard voorafgegaan door een legioen nep-bezorgers. Vroeger moest je de bel afzetten met Luilak, nu doe je dat direct na de Kerst.
Dus nogmaals: één keer per week een dagblad is voldoende. Zodra dat bestaat zal ik het aanbod van die juffrouw van de abonnementenafdeling in welwillende overweging nemen als ze mij weer telefonisch benadert met 'drie weken voor een tientje' of wat het dan ook is.
Die lastpakken bellen altijd onder het journaal. Dat doen ze expres. Dus dan zeg ik: "Nu mis
ik het journaal, nu ga jij voor straf voorlezen wat er in die krant van jou staat!" Die heeft ze dan even niet bij de hand. Over actueel gesproken.
Spreekwoord: De kat krabt de koppen uit de krant.
Vrijdag 16 November 2001 in categorie Gozertje
Fransie vertelde eergisteren dat hij door een kerel achterna gezeten was. Die vent had gezien dat Frans vorige week twee planten uit zijn stoeptuintje had gejat. Ik had nog aan Frans gevraagd waarom hij dat gedaan had. 'Wij hebben een volkstuin', had hij gezegd.
Maar gisteren zag die vent Frans dus lopen en hij kwam hem achterna met een schep. 'Ik sla je kop eraf!' riep hij steeds maar. Frans probeerde snel weg te komen, maar die kerel was vast hardloper geweest of zo. Want hij haalde hem bijna in. Ze gingen door de hele buurt heen. Een buurvrouw waarschuwde Fransies vader. Die is mager, maar erg sterk, zeggen ze. Hij werkt in de bouw.
Z'n vader hielt die man tegen. Hij wilde hem alleen vragen wat er aan de hand was. Maar die vent was zo door dolle heen dat hij Frans z'n vader meteen ook een hengst met die schep wilde geven. Dus zei Frans z'n vader maar niks meer en sloeg die kerel met één harde klap tegen de grond. Daarna zei hij pas 'als we zo gaan beginnen...' en sleurde Fransie mee naar huis.
Later hoorde ik dat Frans de planten toch had moeten terugbrengen en z'n excuus had moeten aanbieden. Maar hij heeft alleen de planten bij die kerel voor de deur gezet. Het was hem verder te link, zei hij.
Had ik maar zo'n vader als Frans. Daar kun je tenminste mee voor de dag komen. Die van mij is maar een sukkel die geeneens een Playstation kan betalen.
Mijn vader zegt dat ik erg aardig schrijf voor mijn leeftijd. Ja, kunst. Hij verbetert alles. En toch blijft hij een sukkel. Slijmen helpt niet.
Woensdag 14 November 2001 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Normaal bemoei ik me daar niet mee, maar nu moet ik toch echt even opkomen voor die homo's in Egypte. Ze gaan de gevangenis in omdat ze homo zijn. Dat is toch weer zo'n ander puntje waar ze in die Islamitische culturen van het Midden-Oosten nog even aan moeten werken. Want het is een primitieve gedachtengang om het homo zijn als misdaad te bestempelen.
Laten we hier eens even dezelfde rare denkwijze volgen. Moebarak en Arafat ontmoeten elkaar op het vliegveld van Caïro. Het eerste dat ze doen is elkaar uitgebreid staan zoenen. Stelletje homo's... Ach, laat ze toch lekker genieten. Ze hadden elkaar al in geen weken meer gezien.
Maar voor de rechter ter plaatse zou dit zeker een gegronde reden moeten zijn om beide heren terstond in het gevang te werpen wegens publieke beoefening van de herenliefde.
En wie weet wat de beide gezagsdragers nog verder in hun conferentie-achterkamer liggen te rotzooien met elkaar. Arabische topconferenties zijn natuurlijk al helemáál complete orgiën. Valt er soms veel te bespreken achter die gesloten deuren? Nee, kopje thee en daarna lekker waterpijpen!
Inderdaad: vreselijk domme praat allemaal. Maar wordt het dan ook niet eens tijd om je eigen rechtssysteem en eventuele godsdienstige geschriften van dit soort onzin te zuiveren?
En Nederlandse imams wil ik hierover ook niet meer horen!
Woensdag 14 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ik kreeg een T-shirt met daarop een lijfspreuk. Dat is een praktische uitvinding, want een lijfspreuk hoort tenslotte op je lijf.
De spreuk die ik mocht aantrekken luidde:
Carpe Diem ('Pluck den Dagh').
Sommige geplukte dagen zijn al verlept zodra je het ochtendblad uit de brievenbus trekt.
Ja, eh, trek maar weer uit!
duidelijk geen spreuk voor de cynicus
Woensdag 14 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Begin deze week hoorde ik kamerlid Rob van Gijzel op de radio over de bouwfraude. Het liep tegen de reclame.
Zijn laatste haastige zin: "We willen hier genitaliën!"
Wablief?????????
Muntje valt: "We willen hier géén Italië!"
Kennelijk bestaan er ook Freudiaanse 'verluisteringen'...
Woensdag 14 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Ben ik te ijdel als ik hier kort vermeld dat in een verleden al dikwijls 'le plaisir de se voir imprimé' mogen smaken? Wees gerust, dat relativeer ik zelf wel. De opmerking is even nodig voor de context.
Wat ik eigenlijk kwijt wil is dit: in een weblog gelezen worden is een toch een andere ervaring dan in een tijdschrift. Vooral omdat het om veel minder mensen gaat voelt het intiemer. Collegialer ook. Op het eerste gezicht is dit laatste misschien een vreemde typering, maar het lezerspubliek schrijft vaak zelf. En dus zijn het collega's.
Ze nemen de moeite je te lezen en te reageren. Een prettig gevoel.
Daarom:
Marion,
Ton, jullie maken mijn dagen goed.
een lifelog ligt tenminste niet de volgende dag in de kattenbak
Zondag 11 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Nog maar eens wat weblogjes afgestruind. Als beginner moet je je tenslotte oriënteren (niet te lang). Ik had toch niets anders te doen. Echt heel mooi ontworpen vind ik Hinke Suds and Soda. Precies mijn smaak. En inhoudelijk interessant, zo'n oorlog met een voormalig werkgever. Volg ook de link naar de bevriende Voordewind. Wat zijn we toch een creatief kunstenaarsvolkje.
Iets intrigeert mij. Veel van die weblogs staan op een eigen domein. Hebben die mensen allemaal een eigen servertje draaien? En/of geld over voor de domeinregistratie en hosting? Kunstenaars zijn toch per definitie arm? En over webloggers die net hun baan verlaten hebben lees ik ook meermalen. Of zetten ze het stiekem op de server van de baas? Misschien dummy-vragen, maar ik word graag ingelicht over de diepere achtergronden.
Diverse weblogs kom je tegen in elkaars link-lijstjes. Dat wordt een beetje incrowd, heb ik de indruk. Lees jij mijn weblog, dan lees ik het jouwe. Of ben ik nu te brutaal? De reacties bij de berichten zijn van collega-logs. Menig weblogger is momenteel geveld door de griep. Men wenst elkaar beterschap.
Uitgebreid, bij vlagen interessant maar een tikkie pretentieus is Sikkema. Misschien moet je webloggen ook niet te lang doen. Lees vooral een aflevering uit zijn 'interview' archief met Ralph Oei, die de vooraf ingestuurde vragen op Johnny The Selfkicker-achtige wijze beantwoordt. Ik ben wel benieuwd of Ralph lang aan deze zinnen heeft zitten knutselen of inderdaad de rapheid heeft van wijlen de heer Van Doorn. Niettemin vermakelijk.
journaal!
Zondag 11 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Het is natuurlijk idioot, maar ik voelde mij compleet afgesneden van de rest van de wereld. Van zaterdagmiddag tot en met zondagmorgen lag mijn kabelverbinding (UPC natuurlijk) eruit. Ik kon dus mijn weblog niet bijwerken. Daarom excuus aan mijn miljoenen lezers die dagelijks smachten naar mijn hersenspinsels.
Mijn kabelmodem is een afzichtelijk ding. Het lijkt gemaakt in de Oekraïne onder het Stalinistisch bewind, een rechthoekig brok donker antraciet metaal, behoorlijk zwaar en met dikke koelribben. Aan de voorkant vier piepkleine lichtjes. Wanneer die ene rechtsboven staat te knipperen heb je een probleem, weet ik nu. Geen verbinding.
Uiteraard wilde het toeval dat ik net mijn 'kabelcomputersysteem' had voorzien van twee besturingssystemen (laat ik niet technisch worden). Het schijnt in de genen te zitten dat een mens in zo'n geval eerst aan zichzelf gaat twijfelen en niet aan de techniek. Alle instellingen dus nagelopen, kabeltjes gecontroleerd, modem ge-reset en deze procedures voor de zekerheid meermalen herhaald. Vergeefs: het lampje bleef irritant knipperen. Ik begreep nu waarom die kabelmodems zo robuust zijn uitgevoerd. Dit soort dingen vraagt teveel van de frustratietolerantie van de abonnee.
Neefje gebeld. Want hij heeft ook kabelinternet. Hij had wel verbinding. Waarom bel ik dan niet meteen? Hierom: het beschreven kabelmodem is zo afzichtelijk dat iedereen het diep wegwerkt achter het bureau, de boekenkast of het waterbed. Ik wil het iemand niet aandoen om te vragen het ding op te graven en met mij vervolgens een conversatie te hebben over welke lampjes wel en niet aan horen te zijn. Want let wel, dit gesprek wordt gevoerd terwijl beide partijen ergens diep met hun hoofd naar beneden hangen achter stoffig meubilair, zaklantaarn tussen de voortanden geklemd om naar vier lullige lampjes te staren.
Gelukkig, het viel mee. Hij had twee weken geleden hetzelfde gehad, zijn vriend een week later en dus wist hij alles nog uit zijn hoofd. Knipperend lampje rechtsboven = geen verbinding. Het lag dus niet aan mij. Ik had voor niets aan mijzelf getwijfeld.
Hedenmorgen, al bijna lunchtijd, viel mij een kinderlijke blijheid ten deel: het lampje knipperde niet meer! Het werkte allemaal weer!
En dan vindt men het gek dat terroristen zo makkelijk de zwakke plekken in onze samenleving vinden.
heeft bin laden aandelen upc?
Zondag 11 November 2001 in categorie Incrowd: over webloggen
Eenmaal weer online zijnde ontdekte ik dat collega weblogger Xiffy een leuke reactie had geschreven op mijn weblog. Alweer een reden tot vreugde: iemand heeft de moeite genomen mijn weblog te lezen! Ik dacht al dat ik zelf de enige was en dat webloggen een vorm van schriftelijk masturberen was. Maar nee, vandaag is kennelijk een gelukkige dag.
Eigenlijk dus lekker klaargekomen op de kabel.
Vrijdag 09 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Bij
Misdruk vond ik een link naar
buitenplezier (seks langs de snelweg). Daar las ik dat mensen er volgens onderzoek ongeveer tien jaar jonger uitzien als ze minstens drie keer per week seks hebben met hun vaste partner.
Dit zet mij aan het denken. Ik word inderdaad vaak tien jaar jonger geschat. Mag ik hieruit concluderen dat ik het op zijn minst drie keer per week doe?
Mijn vader is 90. Die ziet er minstens twintig jaar jonger uit. Toch eens navragen bij mijn moeder. Bejaarden moeten in beweging blijven, maar ze moeten niet overdrijven.
Betekent het ook dat Bart de Graaff het minstens vijftien keer of daaromtrent per week doet?
Wat is de wetenschap toch boeiend.
Vrijdag 09 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Mijn computer ging behoorlijk raar doen van de week. Dat werd dus opnieuw installeren (stom: geen image gemaakt). Vandaar dat ik een paar dagen off-line was qua schrijven. Moet kunnen, maar toch. Ik hoef me echter geen zorgen te maken, want de datum bovenin deze pagina geeft toch altijd de dag van vandaag aan, dus ik ben altijd up to date, ook al heb ik geen donder geschreven.
Ik wil ook nog enkele dingen uitproberen en inbouwen. Dat zal dus weer ten koste gaan van het schrijven. Jammer.
Afreageren: MS Waardeloos 2000
Maandag 05 November 2001 in categorie Incrowd: over webloggen
Ik voel me nog een beetje een kat in een vreemd pakhuis. Dat pakhuis staat dan voor het wereldje van webloggers. Want natuurlijk ga je ook andere weblogs lezen wanneer je er zelf mee bezig bent. Het lijkt me een heel speciaal wereldje, waarin diverse mensen al 'communities' hebben gevormd.
Ik ontdekte tot dusver grofweg twee stromen. Ten eerste de mensen die het web afstruinen naar allerlei interessante links. Dat is handig, want zo kom je nog eens ergens. Ten tweede de schrijvers, die in het weblog de vervanging zien van het dagboek of er hun 'pennenvruchten' publiceren. Ik vrees dat ik tot de laatste categorie behoor.
Even tussendoor: dat 'pennenvruchten' heb ik maar efkes in Van Dale opgezocht, want je weet het nooit met die nieuwe spelling. En inderdaad: er moet tegenwoordig een 'n' tussen, kennelijk om het nog verkalkter te laten klinken dan het in de oude spelling al deed.
Maar goed, daar ben ik weer. Het is aangenaam om te zien hoeveel creativiteit er in die weblogs schuilt. Natuurlijk zijn er weblogs die eigenlijk niet meer zijn dan chatrooms vol one-liners, maar je komt ook gewoon goed geschreven stukken tegen, interessante onderwerpen en inspirerende gedachten.
De vormgeving is ook zeer divers. In veel logs wordt de vormgeving gedicteerd door de gebruikte software, maar het is soms verrassend wat mensen daar nog van maken. Een andere groep (en daar reken ik mezelf ook toe) houdt de zaken liever in eigen hand en dat levert dikwijls indrukwekkende sites op.
Ik ben niet zo'n supersurfer, dus het zal me nog wel enige tijd kosten voordat ik een flink aantal weblogs heb doorgenomen. Maar nu al weet ik dat het verschijnsel weblog een aardige aanvulling is op het meer of minder literair gebeuren in Nederland. Zonder de daarmee gepaard gaande dikdoenerij. En dat heeft als voordeel dat je je ook niet telkens in 'De Kring' hoeft te vertonen om erbij te horen.
Nu moet ik niet vergeten een paar weblogs te noemen die bij mij tot dusver wel in de smaak vielen: Francisco van Jole las ik altijd al graag, dus die noem ik eerst (eigenlijk geen weblog, maar in feite doet hij sinds jaar en dag niet anders dan het web loggen, dus die rekenen we mee).
Xiffy is nieuw, net als ik. Leesbaar (voor mij heel belangrijk) en af en toe aardige links. Wordt gebookmarked. Dat hij zich 'autobio blogt' zullen velen niet bijster origineel vinden. De vormgeving valt bij mij minder in de smaak.
Wie had ik nou nog meer gisteren? O ja, Merel Roze mag bij mij ook in de favorietenlijst. Goed geschreven, ziet er mooi en sereen uit. Bij Ecritures leerde ik eindelijk waar PageMaker's onzintekst 'Lorem ipsum dolor sit amet' nu eigenlijk vandaag komt. Dit log geeft me een gezellig cultureel gevoel en dus houd ik ook deze onder surfbereik.
Tot dusver, maar dat is nog nauwelijks ver, heb ik de indruk dat het vooral vrouwen zijn die de mooiste weblogs maken. Maar wij surfen verder, dus wordt vervolgd. Ah, op de valreep ontdek ik nog Misdruk, ook alweer van een dame. Had dus beter Miss Druk kunnen heten, of is dat flauw (net zoals we de staatssecretaris Verstand 'MissVerstand' noemen)? Voor alle duidelijkheid: haar log vind ik geen misdruk, maar lekker rustig en leesbaar.
Kortom, een vreemd pakhuis mag dan onwennig zijn, het zit vaak ook vol spannende verrassingen.
En ik had al nauwelijks tijd voor een goed boek...
Zondag 04 November 2001 in categorie Gozertje
Mijn fiets is vorige week gejat. We waren aan het voetballen in het park. Ik stond op doel. Mijn fiets lag erachter.
Ahmed kwam met de bal op mij af. Hij riep: je fiets is weg! Ik keek om en toen schoot de vuilak de bal in het doel. Maar mijn fiets was wel
echt weg. Ik had zeker vergeten op te letten toen Jerry bij het andere doel begon te vechten met die lul die helemaal op de Westlandgracht woont. Hij woont niet eens in onze buurt. Ik weet ook niet eens hoe hij heet. Hij mag dus blij wezen dat hij mee mag doen. Hij zegt dat hij karate kent, maar Jerry kon hem gewoon een trap tegen z'n zak geven zonder dat hij wat terug deed. Ja, buigen, dat deed ie. Door die trap tegen z'n zakie.
Er moest natuurlijk meteen weer een nieuwe fiets komen, maar dan wel tweedehands. Kostte 300 gulden. Ik had liever die playstation gehad, maar die kan ik nou voorlopig helemaal wel schudden.
Zaterdag 03 November 2001 in categorie Schandelijke taferelen
Wordt dit een slaapverwekkend onderwerp? Alleen op het eerste gezicht. Blijf dus lezen.
In Nederland en daarbuiten zijn talloze bedrijven actief die grote aantallen domeinnamen registreren. Dat doen ze om ze bezet te houden en vervolgens aan de meest biedende te verkopen of te verhuren. Ze staan bekend onder de naam 'domeinkapers'. Op hinderlijke wijze maken ze misbruik van domeinnaam registratie. Want hun enige doel is geld verdienen aan de handel in domeinnamen. Oorspronkelijk komt de uitgifte en registratie van domeinnamen voor Nederland toe aan de Stichting Internet Domein Registratie Nederland. Maar de voorraad wordt opgekocht door dit soort 'zwarthandelaren'. Een domein waarvan de registratie normaal 65 piek per jaar kost wordt rustig verhuurd voor honderd gulden per maand. Alle namen waar maar enigszins vraag naar zou kunnen komen zijn daarom alvast door die bedrijven geregistreerd, met als gevolg dat ze niet meer te gebruiken zijn. Want de meeste gebruikers zijn natuurlijk niet zo dom om meer te gaan betalen dan nodig is. Dan verzinnen ze liever iets anders.
Het zal aldus begonnen zijn: de koffiejuffrouw was zwanger. Ze kreeg van haar collegaatjes (zo heet dat) een Prismapocket met jongens- en meisjesnamen. De manager die erbij stond kreeg een brainwave en confiskeerde onmiddellijk weer de Prismapocket. Vervolgens is hij als een dolle aan het registreren gegaan. Want wat willen ouders straks liever voor hun kind dan een eigen domeinnaam? Nee, wat anticiperen op de markt is hoef je ze in die business niet te vertellen. Stel je toch eens voor: je registreert de jongensnaam Douwe en de koffieboer heeft daar straks goud geld voor over! Kleine misrekening, want Douwe staat nog steeds in de etalage bij de betreffende domeinkaper. Maar dat terzijde.
Lees verder...
Vrijdag 02 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie
Er schoot mij vandaag een goede aanduiding voor antraxbrieven te binnen: poederpost.
Bin Laden heeft besloten niet naar het carnaval te gaan deze keer. Dat zou teveel opvallen nu al die maskers verboden zijn.
Tijdens de Ramadan gaat de oorlog gewoon door. Dat scheelt weer voedselpakketten.
Sommige mensen vinden het onkies om grappen te maken over alles dat gerelateerd is aan de terreur van 11 september. Ze zijn bang dat ze in de lach schieten.
Ik vind dat je er wel grappen over kunt maken. Van oudsher is humor een middel tegen traumatische ervaringen. Het betekent allerminst dat de situatie zelf niet serieus wordt genomen.
Ook over Hitler werden grappen gemaakt.
Bin Laden is uitgegroeid tot een mediaberoemdheid. Sommige mensen doen ook alles om op televisie te komen...
Hopelijk geen witte kerst dit jaar.
Halloween was tam deze keer. Niemand schrok nog ergens van.
Er is afweergeschut geplaatst rondom Kernwasser Wunderland.
Wie zegt eigenlijk dat Laden nog leeft?
En als hij nog wel leeft zal ik je zeggen waar hij zit: in de verlaten Amerikaanse ambassade te Kabul. Op televisie zagen we hoe dit gebouw in brand werd gestoken, maar dat was alleen een rookgordijn.
Na zijn aftreden gaat Kok eens lekker met zijn tulband in de tuin zitten. Hij woont bij mij in de buurt, dus tegen die tijd ga ik toch eens kijken. Hij leek trouwens wel een stuk jonger met dat ding op.
Zo zie je maar weer: White Power leidt tot White Powder.
Perspectief: 11 september was de verjaardag van mijn reeds lang overleden grootmoeder.
oktober 2001: warmste maand sinds begin van onze weertelling
Vrijdag 02 November 2001 in categorie Gozertje
Krijg ik geen Playstation! En waarom niet? Omdat ik dan hier niet meer ga schrijven zegt ie. Dan ben ik de hele tijd met spelletjes bezig.
Als ik
geen Playstation krijg ga ik hier
ook niet meer schrijven!
