het nut van een schuurtje

Zondag 28 September 2003 in categorie Klein Proza

Wanneer je als schrijver geen tuinschuurtje hebt tel je niet mee, had ik bedacht. Was vroeger een koude tochtige zolder de geëigende plek voor het creatieve lijden, tegenwoordig komt literatuur uit de schuur. En dus had ik mij alvast bij de bouwmarkt een dergelijk optrekje verschaft. De juiste condities waren geschapen, nu mijn meesterwerk nog. Ik staarde wat onwennig door de openstaande deur naar buiten, waar een droefgeestig neerdruilende regen de tuin met plassen vulde. Ik dorstte naar roem en erkenning, maar ik voelde mij nog niet helemaal zeker van mijn zaak. Ik stak eerst maar eens een sigaretje op. Zo kon ik beter peinzen en mijmeren.

Een dag eerder was ik nog naar de grootste boekwinkel in de stad geweest. Op het moment dat ik op de ingang toeliep, projecteerde mijn fantasie achter de etalageruit al direct een prominente poster met mijn portret. En daaronder natuurlijk mijn naam en de datum waarop ik alhier mijn boek zou signeren. Tja, welke datum zou ik eens kiezen? Hoe lang duurt dat eigenlijk, het schrijven van een beetje behoorlijk boek? Voor een levenswerk kon ik beter wat ruim calculeren en ik gunde mijzelf in gedachten twee jaar. Inclusief een incidenteel writers block moest dat te doen zijn.
Nog half achterom kijkend naar de denkbeeldige poster was ik de boekentempel binnengegaan. De lucht was er duidelijk zwaarder door al dat literair gehalte en in dit milieu leek mij het ademen ineens een stuk moeizamer. Ik bezag de honderdduizend boeken en betwijfelde of het eigenlijk wel nut had daar tussen te gaan staan. Had ik daaraan nog iets toe te voegen?

Vanaf mijn duim en wijsvinger schoot ik het restant van mijn opgerookte sigaret in de richting van de uitgebloeide dahlia's. De peuk werd gevangen in een spinnenweb, temidden van de daarin uitrustende regendruppels. Na een kort oponthoud zag ik ze weer verder richting aarde vallen, maar de uitgebluste rookwaar bleef hangen. Te licht bevonden om de reis voort te zetten zeker.
Had ik wel de juiste bagage voor het schrijverschap? Behalve vaardig met de pen moest je immers ook een beetje excentriek zijn en de juiste mensen kennen. In mijn jonge jaren had ik een kroegmaat die nu uitgever was. Maar die had ik in een dronken bui eens dusdanig op de bek gemept dat die nu wel niet genegen zou zijn mij uit te geven.

Was ik eigenlijk wel in staat tot het schrijven van een boek? Een klamme vlaag faalangst waaide de schuur binnen en trof mij vol in het gelaat. Waarschijnlijk was ik niet anders dan al die andere ambitieuze amateurs bij wie de veel te complexe zinnen van links naar rechts in eindeloze slalom over de bladspiegel stuntelden. Nee, dit werd waarschijnlijk helemaal niks.
Aangezien de moed mij in de schoenen dreigde te zinken, stapte ik maar haastig over in mijn klompen en vluchtte klossend de schuur uit. Ietwat mistroostig heb ik tussen de bloemperken nog een uurtje in de regen staan schoffelen om het onkruid van de illusie eens duchtig onder de grond te werken.
En ach, zo'n schuurtje is nooit weg tenslotte...

№ 01 het nut van een schuurtje

Dat voortdurende gevinger

Zondag 28 September 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

U moet daar voor de aardigheid eens op gaan letten, dat voortdurend gevinger van politici. Het werkt aldus: de politicus in kwestie zit aan een tafel of staat achter het spreekgestoelte. Hij spreidt de vingers van beide handen en plaatst ze precies met de vingertoppen tegen elkaar. Tijdens het betoog onderstreept hij woorden die nadruk behoeven manueel door de vingertoppen behoedzaam tegen elkaar te tikken.

Het zijn voornamelijk mannelijke politici die dit doen, al heb ik de voormalig ministers Jorritsma en Netelenbos er óók wel op betrapt. Maar goed beschouwd waren dat ook eigenlijk politieke transseksuelen, als ik zo vrij mag zijn.

Dat voortdurende gevinger Lees verder...

Wat is nou werk?

Zaterdag 27 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

De inwoners van Nederland moeten aan het werk. Niet een beetje lummelen en lapzwansen in allerlei uitkeringen of pensioenregelingen. Nee, vooruit, aan de slag jullie! Want wie niet werkt zal niet eten, is het aloude Calvinistische motto.

Maar wat is eigenlijk 'werk'? Wie daar iets dieper over nadenkt moet haast wel tot de conclusie komen dat onze maatschappij een zeer bekrompen opvatting heeft over het begrip 'werk'. Werk is vooral werk als het geld oplevert. En hoe meer geld je ervoor vangt, des te meer wordt het als werk beschouwd. Je kunt jezelf nòg zo afbeulen in het huishouden, de kunst, de mantelzorg of het vrijwilligerswezen: zolang je geen loonstrook of winstcijfers kunt overleggen tel je niet mee.

Wat is nou werk? Lees verder...

Survival training

Vrijdag 26 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

U vroeg zich wellicht af waar ik uithing de afgelopen dagen. Nou dat zit zo: ik heb mijzelf onderworpen aan een bikkelharde survivaltraining. Immers, dit land gaat sociaal gesproken zware tijden tegemoet. Ik kan dus beter op het ergste zijn voorbereid. Want ik weet hoe die dingen gaan! In 1934 kwam de overheid óók met een 'Bosplan' op de proppen. Werklozen werden daarbij grootschalig ingezet om met de hand een heel bos van bijna 900 hectare aan te leggen. Inclusief een roeibaan van ik-weet-niet-hoeveel kilometer!

Volgend jaar is dat zeventig jaar geleden, dus dik kans dat Balkenende dat gaat vieren en een nieuwe werkverschaffing in het leven roept.

Zo'n watje als ik, dat altijd alleen maar stukjes zit typen, moet dan natuurlijk niet meteen het loodje leggen. Ik ben daarom maar eens flink gaan lopen zwoegen met schop en kruiwagen en heb vele, vele kubieke meters grond verzet.

Survival training Lees verder...

bedonderd bij buitenhof

Maandag 22 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Het gebrek aan inzicht dat sommige 'deskundigen' op de buis etaleren toont aan dat het inderdaad droef is gesteld met onze kenniseconomie. Het ware hoogopgeleide intellect vereist in de eerste plaats namelijk een ruime dosis boerenverstand en wat dat betreft valt menig deskundige door de mand. Het ligt óók aan de omroepen. Die denken blijkbaar dat deskundigen op één bepaald terrein meteen ook overal iets zinnigs over kunnen zeggen.

Zo zouden in Buitenhof van afgelopen zondag de publicist en bijzonder hoogleraar Paul Scheffer, zakenvrouw Jet Creemers, staatssecretaris van Sociale Zaken Mark Rutte en rechtsgeleerde Afshin Ellian wel eens hun licht laten schijnen over ondermeer de ingrepen in ons sociaal stelsel. Van dit gezelschap mag alleen Mark Rutte terzake kundig worden geacht, hoewel zelfs dàt -gezien het gevoerde beleid- betwijfeld mag worden.

En zo werd de kijker weer getrakteerd op het gebruikelijke gewauwel van enkele dikdoeners die ook eens in de verste verte de klok hebben horen luiden. Paul Scheffer bijvoorbeeld (nota bene uit het PvdA kamp) verdedigde met verve de ingrepen in de WAO. Want er moest maar eens een eind komen aan het feit dat 14 procent van de beroepsbevolking in de WAO zat en in omringende landen was dat aantal véél lager. Deze door hem gepresenteerde 'feiten' zijn al sinds jaren ontzenuwd.

Allereerst hebben andere landen compleet andere stelsels en die zijn absoluut onvergelijkbaar. Bovendien is het percentage van de beroepsbevolking dat in de WAO zit niet 14 procent maar rond de 12 procent. Dit percentage is nog 'vervuild' met de aanzienlijke aantallen die in de Wajong en de WAZ zitten. Ook schermt men nog steeds met de mythische hoeveelheid van bijna een miljoen WAO-ers in dit land. Dit is al dan niet bewuste verdraaiing van de feiten. Omgerekend naar volledige uitkeringen is het werkelijke getal 632.044 (maart 2001, bron: gehandicapten.nl). Tevens wordt stelselmatig verzwegen dat de helft van de gedeeltelijk arbeidsongeschikten naast hun uitkering voor hun 'arbeidsgeschikte deel' gewoon betaald werk hebben.

De noodzaak tot bezuinigen op de WAO omdat de kosten de pan uitrijzen is eveneens een fabel. De kosten van de WAO liggen op het laagste niveau sinds 25 jaar (bron: NRC). Het Landelijk Instituut Sociale Verzekeringen (LISV), het overkoepelend orgaan van de uitkeringsinstanties, maakte op 27 juni 2001 bekend dat er 5,5 miljard gulden aan opgebrachte en dus opgespaarde WAO-premies in kas is (bron: Chronisch Zieken en Gehandicapten Raad). Naar aanleiding daarvan heeft het LISV de regering indertijd geadviseerd de werknemerspremie te verlagen naar 6.87%. Dan vraag ik mij tussendoor even stiekem af: wat gaat er straks gebeuren met dat fijne spaarpotje?

Kortom, meneer Paul Scheffer en andere 'deskundigen': wat ik als betrekkelijke leek met een uurtje rondhengelen op internet boven water kan krijgen, had ú dus nog veel beter kunnen weten. Als u echt de deskundige bent tenminste waar u zich voor uitgeeft. Maar ik vrees dat Buitenhof er volgende keer beter aan doet Wim de Bie of Kees van Kooten in die hoedanigheid uit te nodigen.



Uitgebreidere informatie over dit onderwerp vindt u ondermeer hier:
Werkelijke cijfers WAO op handicap.nl
Het RIVM over preventie en oorzaken arbeidsongeschiktheid: "Hoe is het aantal mensen met ongunstige arbeidssituatie terug te dringen?"
NRC: Kosten WAO naar laagste niveau in ruim kwart eeuw.
Chronisch Zieken en Gehandicapten Raad: Over de 5,5 miljard gulden gespaarde premies.
Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid: Stand van zaken WAO (over het voorgenomen nieuwe beleid). bedonderd bij buitenhof

dorpsgekken

Zaterdag 20 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

In Tilburg werd een buschauffeur in zijn nek gestoken. Je kunt er in zo'n geval redelijk zeker van zijn dat de dader een psychische aandoening heeft.

De afgelopen twee weken konden wij in een documentaire van Zembla zien dat het aantal psychisch gestoorde gedetineerden ook elk jaar toeneemt. Voorts ervaart iedereen die achter een balie of loket zit steeds meer agressie van cliënten en patiënten.

Eergisteren was ik er zelf nog getuige van bij de apotheek. Een man werd niet snel genoeg geholpen naar zijn zin, begon te tieren en te schelden en voorwerpen over de balie te gooien. Hij waarschuwde daarbij zèlf dat je moest oppassen met psychisch gestoorden zoals hij. Dat was handig, want daaruit bleek dat hij toerekeningsvatbaar genoeg was om hem voor z'n eigen gedrag verantwoordelijk te houden. En dus hebben we de zaak niet lijdzaam aangezien, maar hem de tent uit gevloekt.
Maar ik voorspel u: als hij straks zijn medicijnknaak moet betalen gaat hij wéér moeilijk doen.

Het probleem van psychisch gestoorden die aan hun lot worden overgelaten en verdwaasd ronddolen in de publieke ruimte is niet vanzelf ontstaan. Het is een gevolg van bewust genomen bezuinigingsmaatregelen in de jaren tachtig. Door -u raadt het al- een CDA-kabinet. Psychiatrische instellingen werden gesloten en de patiënten kwamen op straat te staan. Deskundigen hadden gewaarschuwd voor de situaties die nu al jaren voortduren. Natuurlijk is daar niet naar geluisterd, want het CDA had toen ook al de mond vol van 'gericht zijn op de toekomst', 'toekomstige generaties niet opzadelen met onze problemen', een 'sociaal gezicht', het 'ethisch reveil' en 'compassie met de samenleving'.

"Nou, daar zitten we dan met ons goeie gedrag," zou mijn grootmoeder hebben gezegd. Want die toenmalige toekomst is nu, zijn wij. Eigenlijk hoop ik steeds meer dat er een hemel en een hel bestaat. Want dan kon Petrus aan de hemelpoort nog wel eens een aardige ver(r)assing voor 't CDA-kliekje in petto hebben.
dorpsgekken

de kwakzalver

Vrijdag 19 September 2003 in categorie Verhelderende Gesprekken

"Dokter, mijn teen is helemaal donker, lijkt wel verrot ofzo..."
"O jeetje, dat ziet er niet best uit, nee. Dat wordt amputeren."
"Allemachtig! Is dat écht nodig?"
"Jazeker! Uw hele been moet eraf!"
"Eh... Ik geloof dat ik u even niet goed versta. Zei u nou 'teen' of 'been'?"
"Ik zei 'been', met een 'buh'. De 'buh' van Balkenende, zeg maar..."
"Bent u nou helemáál gek geworden, dokter? Mijn hele been eraf alleen voor die teen?"
"U moet het zo zien, als we nu niet overgaan tot ingrijpende maatregelen zitten we in de toekomst met de ellende... We moeten nu even doorbijten."
"Ja, eh, u hebt makkelijk praten. U heeft het over 'we', maar ik ben de klos, niet u!"
"Het is voor uw eigen bestwil. Om uw toekomst veilig te stellen, zeg maar. Dat vraagt nu eenmaal om krachtdadig optreden."
"En dat u daarmee om zo te zeggen het hele fundament van mijn bestaan opoffert interesseert u blijkbaar niet?"
"Het gaat mij óók aan het hart! Maar het is nu even niet anders. Ik heb altijd veel compassie met de mensen."
"Compassie? Straks zit ik in de WAO!"
"Niks hoor, ik kan u nu alvast garanderen dat die kans nihil is."
"Ik had u nooit als dokter moeten kiezen. Zal ik u eens wat zeggen? Ik vind u maar een kwakzalver!"
"Dat vind ik nu altijd zo makkelijk, hè... Wél met een heleboel kritiek komen, maar zélf geen oplossingen aandragen!"
de kwakzalver

actiemiddelen 1

Donderdag 18 September 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie

Het lijkt mij een goed idee om ons lidmaatschap van het CDA, D66 en de VVD op te zeggen. Daar zijn wij natuurlijk helemaal geen lid van, maar er gaat tenminste een duidelijk signaal van uit. Bovendien smaken wij dan het genoegen dat ze zich elke keer gek zitten te zoeken in het ledenbestand.

actiemiddelen 1

Wij zijn allemaal achterlijk

Woensdag 17 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Ik heb er een hekel aan als iemand denkt dat ik achterlijk ben. Misschien bén ik dat wel, maar dat geeft een ander nog niet het recht om daar voetstoots van uit te gaan. Dezer dagen krijgt mijn intellectueel zelfbeeld het zwaar te verduren. En dat van miljoenen Nederlanders eveneens.

Gaat u maar na: hoe hebben wij toch zo stom kunnen zijn om te denken dat deze 'regering' ons sociale zekerheidsstelsel opoffert om krampachtig te willen voldoen aan de Europese norm voor het maximaal toegestane begrotingstekort? Nee, stelletje zwakbegaafden die wij zijn, zien wij dan niet dat het voor ons eigen bestwil is? Dat deze slooppartij juist is bedoeld om ons perspectief op werk te bieden? Dat het asociaal zou zijn om dat niet te doen?

Wij zijn allemaal achterlijk Lees verder...

ik heb niks gezegd

Woensdag 17 September 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie

Zo'n Balkenende Bezuinigings Begroting maakt echt het slechtste in mij los. Maar dan ook echt het allerslechtste! Dan ga ik stiekem dingen denken die toch moreel volledig onverantwoord zijn. Laat staan dat ik ze dan nog zou mogen opschrijven. Gedachten die werkelijk alle normen, waarden en perken te buiten gaan!

Maar ik doe het lekker toch! Ziet u wel: zó ver heeft dit kabinet mij al gekregen! Onder hun motto 'meedoen' hebben al die asociale maatregelen direct tot gevolg dat ik mij ook asociaal ga gedragen! Dat krijg je er nou van.

Wanneer u belooft het niet verder te vertellen zal ik u deelgenoot maken van mijn verderfelijke gedachten. Denk erom: ik schrijf dit nu op fluistertoon en kijk omzichtig om mij heen, anders krijg ik ten tweede male die Spong achter de broek. En wie hem een beetje kent weet hoe link dat kan zijn. Maar goed, terzake, ik wil u niet langer in spanning houden.
Luister, ik had zó gedacht: wàt zou u ervan vinden als we Volkert van der Graaf nu eens per direct gratie verleenden? Is dat niet een fijne manier om voor dit kabinet óók eens een flink Eigen Risico in te voeren?


ik heb niks gezegd

boycot prinsjesdag

Dinsdag 16 September 2003 in categorie Loze praat

Ik denk dat ik Prinsjesdag vandaag maar boycot. Zo in de stijl van een de Engelse ansichtkaart die ik eens kocht, met de tekst: "If I ignore the future, maybe it will go away..."
Ik verwacht namelijk toch niets goeds uit de mond van de Majesteit. Normaal al niet, maar vandaag zéker niet.
boycot prinsjesdag

Catch-22

Maandag 15 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Ongetwijfeld heeft u wel eens gehoord van het begrip 'Catch-22'. Het komt uit het gelijknamige boek van Joseph Heller en staat voor de situatie waarbij iemand verstrikt raakt in een dusdanig absurd samenstel van tegenstrijdige regels of voorwaarden, dat hij altijd de verliezer is. Dit soort toestanden komt blijkbaar in de maatschappij dermate vaak voor, dat catch-22 een algemeen gebruikte term is geworden. Schoolverlaters kennen bijvoorbeeld de situatie dat voor een baan ervaring wordt vereist, terwijl je zonder een baan dus nooit ervaring kunt opdoen.

In het boek zelf gaat het om de situatie dat de bommenrichter Yossarian tijdens de Tweede Wereldoorlog probeert te worden afgekeurd omdat hij het oorspronkelijke aantal verplichte gevechtsmissies reeds lang heeft volgemaakt en eigenlijk het recht heeft om naar huis te gaan. Hij heeft echter een commandant die ter meerdere eer en glorie van zichzelf het aantal verplichte missies telkens weer verhoogt. Yossarian ziet zijn kans om de oorlog te overleven steeds kleiner worden, maar komt erachter dat het leger de regels om te worden afgekeurd zodanig heeft ingekleed dat in de praktijk afkeuring onmogelijk is. Een verzoek om te worden ontheven van actieve dienst kan namelijk alleen maar worden ingewilligd wanneer hij psychisch ongeschikt is om te vechten. Echter, iemand die zo verstandig is om te verzoeken voortaan te worden gevrijwaard van verdere oorlogsverschrikkingen, is klaarblijkelijk psychisch gezond en moet dus doorvechten.

Maar morgen kunt u een voorbeeld van een catch-22 aanschouwen dat beter is dan Joseph Heller ooit had kunnen verzinnen. Dan is het Prinsjesdag en dan gaat het kabinet Balkenende II in de troonrede de nieuwe maatregelen tegen de zwakken in de samenleving bekendmaken. Dan laat hij de Majesteit eerst op sombere toon vertellen dat de werkgelegenheid schrikbarend daalt en dat wij moeilijke tijden doormaken. Vervolgens laat hij bijna blijmoedig meedelen dat de WAO praktisch wordt opgeheven en dat WAO-ers daarom in de WW moeten. Het zou immers a-sociaal zijn om deze mensen voorgoed het perspectief op werk te ontzeggen. Dus moeten zij verplicht vergeefs solliciteren. Daarna komen de WW-ers in de bijstand. Daar moeten zij nog steeds verplicht vergeefs solliciteren. De catch-22: er is geen werk en dus ook geen perspectief. Dat wordt dus doorvechten...

Catch-22

Het evangelie volgens De Geus

Zaterdag 13 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

"Zo, kom jij nou maar es een keertje van dat kruis af, want die gein heeft nou wel lang genoeg geduurd! De WAO-regels zijn aangescherpt, we gaan iedereen tot 55 jaar eens even streng herbeoordelen en daar hoor jij dus ook bij. Je kunt tenslotte niet eeuwig de hangjongere uithangen en zo'n flinke jonge vent als jij kan nog best werken. Bovendien is deze hangplek al sinds jaar en dag een doorn in het oog van de buren. En géén gejammer van "Vader vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen." Wij weten namelijk heel góed wat wij doen!

Jij was toch die knaap die de zieken met één enkel gebaar liet opstaan en weer wandelen? Kijk, dat bedoel ik nou! Jij kunt dus best nog aan de slag als reïntegratiemedewerker. Ik lees hier in jouw dossier dat jij zelfs lieden uit de dood kan laten opstaan. Wij kunnen jou dus nog héél goed gebruiken! Want het aantal inactieven op begraafplaatsen loopt óók gigantisch de spuigaten uit. Een kerkhof is tenslotte geen hangmat. Voor die gasten voeren we gewoon de sollicitatieplicht weer in."

Het evangelie volgens De Geus

het evangelie volgens de geus

Zaterdag 13 September 2003 in categorie Satire

"Zo, kom jij nou maar es een keertje van dat kruis af, want die gein heeft nou wel lang genoeg geduurd! De WAO-regels zijn aangescherpt, we gaan iedereen tot 55 jaar eens even streng herbeoordelen en daar hoor jij dus ook bij. Je kunt tenslotte niet eeuwig de hangjongere uithangen en zo'n flinke jonge vent als jij kan nog best werken. Bovendien is deze hangplek al sinds jaar en dag een doorn in het oog van de buren. En géén gejammer van "Vader vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen." Wij weten namelijk heel góed wat wij doen!

Jij was toch die knaap die de zieken met één enkel gebaar liet opstaan en weer wandelen? Kijk, dat bedoel ik nou! Jij kunt dus best nog aan de slag als reïntegratiemedewerker. Ik lees hier in jouw dossier dat jij zelfs lieden uit de dood kan laten opstaan. Wij kunnen jou dus nog héél goed gebruiken! Want het aantal inactieven op begraafplaatsen loopt óók gigantisch de spuigaten uit. Een kerkhof is tenslotte geen hangmat. Voor die gasten voeren we gewoon de sollicitatieplicht weer in."


het evangelie volgens de geus

standje

Vrijdag 12 September 2003 in categorie Satire

Geachte minister,

Ik ben een vrouw van middelbare leeftijd. Al bijna 30 jaar ben ik werkzaam in de geslachtelijke dienstverlening, waarvan 26 achter de ramen in de buurt van het Oudekerksplein. Misschien herinnert u zich mij wel, want wij zijn in het verleden geloof ik wel vaker met elkaar in onderhandeling geweest. Over 't spreidingsbeleid en dergelijke dingen. Of was dat uw collega?
Maar goed, de zaak ligt zo, ik was dus van plan eerder te stoppen met werken. Daarom dacht ik, ik schrijf u maar even. Niet omdat ik bang ben dat u anders straks voor niks aan de deur komt, maar omdat ik mij behoorlijk genaaid voel. Dat is natuurlijk normaal in mijn beroep, maar er moet wèl wat tegenover staan, als u begrijpt wat ik bedoel.
Jarenlang zit ik me te verheugen op vervroegde uittreding en dan komt u ineens met allerlei belastingmaatregelen die dit onaantrekkelijk gaan maken. Als u zo nodig moet bezuinigen, prima, maar niet over mijn rug, ja? Dan komt u maar wat minder vaak langs. Zo zoetjes aan willen mijn tieten ook wel eens genieten. Van de zon op Torremolinos ofzo. Het is gewoon een schande om altijd weer de onderliggende klasse te pakken! Heb ik daarvoor nou me halve leven kromgelegen en nacht in nacht uit lopen pezen? Mijn kut moet nodig in de vut. De rek is eruit. En dat terwijl ik vroeger bekend stond als 'Riek met de poes van elastiek'. Ik heb dus nou wel genoeg ingeleverd, zou ik zeggen.
Dus let goed op welk verhaal u laat ophangen op Prinsjesdag, anders sta ik volgende keer niet in voor uwe edelachtbare delen. Dan zullen alle meiden hier u eens léren wat inkrimpen is...

Tot genoegen en tot ziens,
Blonde Riek.

standje

standje

Vrijdag 12 September 2003 in categorie Brutale brieven

Geachte minister,

Ik ben een vrouw van middelbare leeftijd. Al bijna 30 jaar ben ik werkzaam in de geslachtelijke dienstverlening, waarvan 26 achter de ramen in de buurt van het Oudekerksplein. Misschien herinnert u zich mij wel, want wij zijn in het verleden geloof ik wel vaker met elkaar in onderhandeling geweest. Over 't spreidingsbeleid en dergelijke dingen. Of was dat uw collega?
Maar goed, de zaak ligt zo, ik was dus van plan eerder te stoppen met werken. Daarom dacht ik, ik schrijf u maar even. Niet omdat ik bang ben dat u anders straks voor niks aan de deur komt, maar omdat ik mij behoorlijk genaaid voel. Dat is natuurlijk normaal in mijn beroep, maar er moet wél wat tegenover staan, als u begrijpt wat ik bedoel.
Jarenlang zit ik me te verheugen op vervroegde uittreding en dan komt u ineens met allerlei belastingmaatregelen die dit onaantrekkelijk gaan maken. Als u zo nodig moet bezuinigen, prima, maar niet over mijn rug, ja? Dan komt u maar wat minder vaak langs. Zo zoetjes aan willen mijn tieten ook wel eens genieten. Van de zon op Torremolinos ofzo. Het is gewoon een schande om altijd weer de onderliggende klasse te pakken! Heb ik daarvoor nou me halve leven kromgelegen en nacht in nacht uit lopen pezen? Mijn kut moet nodig in de vut. De rek is eruit. En dat terwijl ik vroeger bekend stond als 'Riek met de poes van elastiek'. Ik heb dus nou wel genoeg ingeleverd, zou ik zeggen.
Dus let goed op welk verhaal u laat ophangen op Prinsjesdag, anders sta ik volgende keer niet in voor uwe edelachtbare delen. Dan zullen alle meiden hier u eens léren wat inkrimpen is...

Tot genoegen en tot ziens,

Blonde Riek.
standje

De andere elfde september

Donderdag 11 September 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Door de gebeurtenissen op 11 september 2001 lijkt de toegang tot de rest van de geschiedenis vrijwel te worden geblokkeerd. Welke belangrijke zaken vonden er door de jaren heen nog meer plaats op de datum van 11 september? Ze zijn slechts met moeite terug te vinden.
Toevallig weet ik dat mijn grootmoeder op 11 september 1872 werd geboren, maar dat feit heeft helaas de geschiedenisboeken niet gehaald. De enige andere zaken van meer of minder historisch belang die ik boven water heb kunnen krijgen zijn de volgende:

• 11 september 1940 Nederlandse SS opgericht door Mussert.
• 11 september 1942 Vijfhonderd joden opgepakt tijdens omvangrijke razzia's in Noord-Frankrijk.
• 11 september 1971 Voormalig premier Nikita Chroesjtsjov van de Sovjet Unie sterft op 77-jarige leeftijd.
• 11 september 1972 In Brussel wordt de Israëlische ambassademedewerker Zadok Ofir door twee leden van El Fatah neergeschoten. Hij raakt zwaargewond.
• 11 september 1973 Staatsgreep in Chili, president Allende pleegt zelfmoord.
• 11 september 1981 Beëdiging kabinet Van Agt II (1981-1982).

Helaas moeten we daar vandaag nog het overlijden van de Zweedse minister van Buitenlandse Zaken Anna Lindh aan toevoegen, die gisteren werd neergestoken in een warenhuis in Stockholm.

De andere elfde september

titel: zie datum

Donderdag 11 September 2003 in categorie Loze praat

Gut, het is alweer 11 september. Wat vliegt de tijd toch. En iedereen hoort natuurlijk te weten wat ie deed op die dag. Nou, ik weet het nog precies: ik stond te bellen met mijn vriendin die zei dat ik de tv moest aanzetten.
Dat wordt vandaag weer druk herdenken in de media. Omroep V8 nam dinsdagavond al een voorschotje door 'Godzilla' uit te zenden. Voor wie niet van het genre houdt en hem dus niet heeft gezien: het is een spektakelfilm over een gemuteerde reuzensalamander of zoiets die New York kort en klein slaat, maar de Twin Towers netjes overeind laat staan voor Bin Laden. Het open eind is ook wel symbolisch: één ei van de salamander staat nog ergens ongemoeid in een verborgen hoekje en dat voorspelt niet veel goeds voor de toekomst. Godzilla II gaat dus vast over een terroristische reuzensalamander met een theedoek over z'n hoofd.
Maar eigenlijk is over 11 september alles al gezegd. In de afgelopen twee jaar zijn er natuurlijk vele andere gebouwen in puin gebombardeerd en duizenden onschuldige mensen omgekomen door oorlogsgeweld. Daar wordt niet al teveel over nagedacht. Misschien is vandaag wel een goede gelegenheid...
titel: zie datum

De ware hypochonder

Dinsdag 09 September 2003 in categorie Lijf en ledematen

Ik kijk nog wel eens terug op mijn turbulent verleden als hypochonder. Dat kan ik rustig doen, want ik heb er nu nog nauwelijks last van, al blijft dit psychisch ongemak altijd ergens latent in de achterkamers van de geest rondspoken.

Een hypochonder heeft een ziekelijke angst voor bijkans alle kwalen die de mensheid kunnen treffen, betrekt ze bij voorkeur allemaal op zichzelf en leeft dientengevolge constant met de dood voor ogen. Ondertussen schijnt het zo te zijn dat lijders aan hypochondrie dikwijls hoogbejaard in hun slaap het leven laten.

De ware hypochonder Lees verder...

Wasvoorschrift

Maandag 08 September 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen

Op de grond vond ik een losgeraakt textiel-etiketje. Geen idee meer waar het bij hoort.

Toen dacht ik ineens: hé, da's toevallig! Zijn ze in Rotterdam óók niet met iets dergelijks bezig?

Wasvoorschrift

weblogmeeting

Zondag 07 September 2003 in categorie Incrowd: over webloggen

Op een weblogmeeting zit de wereld beter in elkaar dan je doorgaans beseft. Dank aan allen voor het prima gevoel dat ik eraan overhield.

weblogmeeting

graaien uit de kassa

Vrijdag 05 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

<%image(voorkom vergissingen.jpg|200|45|)%>
De 'Vereniging tot Behoud van de Ware Nederlandse Kruideniersgeest' staat op haar achterste benen. Dat was te verwachten. Volgens het woordenboek staat het begrip kruideniersgeest voor 'bekrompen, kleingeestige mentaliteit' en deze uitdrukking dreigt nu in één klap een holle frase te worden. De zwaar aangeslagen voorzitter van de vereniging laat ons weten:

"Ja, het schandaal van de dag is natuurlijk de buitensporige beloning van Aholds nieuwe topman Anders Moberg. Alles bij elkaar opgeteld tien miljoen euro op jaarbasis! Dat is toch de doodsteek voor onze Vereniging, meneer? Wat hebben wij al niet gedaan in de afgelopen eeuw om de Ware Kruideniersgeest levend te houden? Het publiek zegeltjes laten plakken tot hun tong hen op de schoenen hing, klassiekers als het Snoepje van de Week (kent u het nog, van De Gruyter?), klantenkaarten, bonuskaarten, twee halen één betalen maar dan wel in gehalveerde verpakking, sparen voor porselein, op de kleintjes blijven letten... Teveel om op te noemen!"

De voorzitter raakt steeds heftiger geëmotioneerd. Op een toon waarin bevlogenheid en diepe frustratie om de voorrang strijden, vervolgt hij: "O ja, en u herinnert zich ongetwijfeld die ludieke actie "Ren je rot en sla een junk in het kot", met nota bene Prins Bernhard als beschermheer! Daar hebben wij toch in één klap, nou ja, een paar klappen, landelijk enorm veel goodwill mee gekweekt onder onze klanten. Dat sloeg toch veel meer aan dan die primitieve bordjes als "Voorkom vergissingen, hang uw tas aan de haak" of later "Camera's waken over uw en onze eigendommen".

Dankzij de Kruideniersgeest, de echte zuinige Kruideniersmentaliteit, heeft de voedseldetaillist kunnen overleven, zeg ik u! Zelfs toen de supermarkten multinational werden hebben wij nog getracht het imago een beetje kleinschalig te houden door invoering van het begrip 'grootgrutter'. Het publiek is daar toen ingetrapt, maar nú zie ik toch echt geen mogelijkheid meer om de consument nog langer knollen voor citroenen te verkopen! En dan praat ik nog niet eens over al die koffie- en cacaoboeren in de Derde Wereld die al die jaren loonmatiging hebben betracht om onze spaarzame Kruideniersgeest levend te kunnen houden! Dat is toch niet meer uit te leggen, een dergelijke verkwisting? Waarom moet Ahold zo nodig een topman uit Zweden halen, vraag ik u? Heeft die man al een inburgeringscursus gehad? Vast en zeker niet! Hij spreekt nog niet eens Nederlands, wed ik! Hoewel... Het verschil tussen vakkenvullen en zakkenvullen kent hij al..."



Update: ene D te H maakte mooie stickervellen die u naar hartelust mag plakken in de AH-filialen. Te vinden bij Retecool. Met dank aan Tussenhaakjes voor de tip.
Update 2: Een fijne banner bij Suffie.com om uw site ah-vrij te maken.
graaien uit de kassa

graaien uit de kassa

Vrijdag 05 September 2003 in categorie Satire

<%image(voorkom vergissingen.jpg|200|45|)%>
De 'Vereniging tot Behoud van de Ware Nederlandse Kruideniersgeest' staat op haar achterste benen. Dat was te verwachten. Volgens het woordenboek staat het begrip kruideniersgeest voor 'bekrompen, kleingeestige mentaliteit' en deze uitdrukking dreigt nu in één klap een holle frase te worden. De zwaar aangeslagen voorzitter van de vereniging laat ons weten:

"Ja, het schandaal van de dag is natuurlijk de buitensporige beloning van Aholds nieuwe topman Anders Moberg. Alles bij elkaar opgeteld tien miljoen euro op jaarbasis! Dat is toch de doodsteek voor onze Vereniging, meneer? Wat hebben wij al niet gedaan in de afgelopen eeuw om de Ware Kruideniersgeest levend te houden? Het publiek zegeltjes laten plakken tot hun tong hen op de schoenen hing, klassiekers als het Snoepje van de Week (kent u het nog, van De Gruyter?), klantenkaarten, bonuskaarten, twee halen één betalen maar dan wel in gehalveerde verpakking, sparen voor porselein, op de kleintjes blijven letten... Teveel om op te noemen!"

De voorzitter raakt steeds heftiger geëmotioneerd. Op een toon waarin bevlogenheid en diepe frustratie om de voorrang strijden, vervolgt hij: "O ja, en u herinnert zich ongetwijfeld die ludieke actie "Ren je rot en sla een junk in het kot", met nota bene Prins Bernhard als beschermheer! Daar hebben wij toch in één klap, nou ja, een paar klappen, landelijk enorm veel goodwill mee gekweekt onder onze klanten. Dat sloeg toch veel meer aan dan die primitieve bordjes als "Voorkom vergissingen, hang uw tas aan de haak" of later "Camera's waken over uw en onze eigendommen".

Dankzij de Kruideniersgeest, de echte zuinige Kruideniersmentaliteit, heeft de voedseldetaillist kunnen overleven, zeg ik u! Zelfs toen de supermarkten multinational werden hebben wij nog getracht het imago een beetje kleinschalig te houden door invoering van het begrip 'grootgrutter'. Het publiek is daar toen ingetrapt, maar nú zie ik toch echt geen mogelijkheid meer om de consument nog langer knollen voor citroenen te verkopen! En dan praat ik nog niet eens over al die koffie- en cacaoboeren in de Derde Wereld die al die jaren loonmatiging hebben betracht om onze spaarzame Kruideniersgeest levend te kunnen houden! Dat is toch niet meer uit te leggen, een dergelijke verkwisting? Waarom moet Ahold zo nodig een topman uit Zweden halen, vraag ik u? Heeft die man al een inburgeringscursus gehad? Vast en zeker niet! Hij spreekt nog niet eens Nederlands, wed ik! Hoewel... Het verschil tussen vakkenvullen en zakkenvullen kent hij al..."



graaien uit de kassa

de grootste in jam

Donderdag 04 September 2003 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten

Eigenlijk verwacht ik zo langzamerhand toch wel eens royaal financieel gesponsord te worden door een grote jamfabrikant. Want wie het Nederlandse web doorzoekt op 'jam' komt onherroepelijk bij de échte marktleider op dit gebied: Verbal Jam. En hoewel mijn Jam niks met broodbeleg te maken heeft, zou het daar wèl voor mogen zorgen natuurlijk...

de grootste in jam

een stevig ontbijt

Woensdag 03 September 2003 in categorie Waargebeurde verzinsels

Ja, u had natuurlijk gedacht dat ik hier over het spannende ontbijt van Jan Peter en Jaap met Bush zou gaan schrijven. Eigenlijk houd ik niet van onbenulligheden, maar vooruit, even dan...

Voormalige alcoholist Bush mag dan officieel zijn afgekickt, maar in werkelijkheid is een ontbijt op het Witte Huis nog steeds een drinkontbijt. Onze rasdiplomaat De Hoop Scheffer heeft een fijne neus voor het 'onderliggend protocol', zoals dat in jargon heet. Het onderliggend protocol is een soort verborgen agenda, maar dan op het gebied van diplomatieke eet- en drinkgewoonten. Een scheut whisky in de kruidenthee, dat soort werk. U weet nu meteen waardoor het kwam dat beide Nederlandse politici zo glunderend weer naarbuiten kwamen.

De Hoop koos voortvarend voor een Hero Fruitonbijt on the rocks en was direct lekker met de president aan het doorzakken geslagen. Even ging het bijna mis toen onze Jaap bij de derde Hero-fles begon te spreken van 'Nato-fruitontbijt', maar George was toen al te ver heen om dit in de gaten te hebben.
Balkenende ondertussen zat er ietwat bedremmeld bij, want er was geen Brinta. Na een kwartier trok hij de schoenen aan en vroeg Powell: "Do you have no Brinta?"
Powell begreep er geen bal van, maar bleef beleefd: "What about Britain?"
"No, no: Brinta! Brin-tá...!"
Dick Cheney schoot zijn collega te hulp en schoof Balkenende maar een broodje toe om van het gezeur af te zijn.

Nou, dan moet je net Balkenende hebben! Na vijf minuten over zijn bril naar het broodje te hebben gestaard begon hij te jengelen: "Do you also have hagelslag?"
Powell en Cheney staarden hem aan of ze het in Bagdad hoorden donderen: "Come again???"
"Hagelslag! Eh... Hailbattle!"
"Eh, yes, hail Ceasar Bush and his battle!" en beide gastheren hieven in opperste verwarring hun glas Mona Single Malt Drinkontbijt. Het was dat ze deze zot nog nodig hadden voor wat sullig slijmwerk in Europa, maar anders...





een stevig ontbijt

dictatuur online

Maandag 01 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Grote bedrijven die monopolist zijn op een bepaalde markt hebben de neiging zich onsympathiek te gedragen. Zij menen zich bijvoorbeeld te kunnen permitteren hun klanten financieel en communicatief te kunnen schofferen. Wanneer ik u nu zou vragen een voorbeeld te noemen roept u allen in koor en fortissimo: UPC! Hoe is het mogelijk, in één keer goed!

Vorige week kregen de klanten die volgens de kabelmonopolist blijkbaar nog zo achterlijk zijn om met een prehistorische acceptgiro te durven betalen, een brief. Citaat: "Per 1 oktober aanstaande is UPC Nederland genoodzaakt het tarief voor betalingen via acceptgiro te wijzigen. Voor betalingen via acceptgiro wordt 1 Euro administratiekosten in rekening gebracht. Reden hiervoor zijn de hogere kosten, die gepaard gaan met deze wijze van betaling."

Het zou flauw zijn om deze werkwijze alleen UPC aan te rekenen. Het is waar: de kosten van een acceptgiro zijn hoger dan bijvoorbeeld automatische incasso of vormen van elektronisch betalen. Waarom is het dan toch onsympathiek?
Ten eerste omdat de consument doelbewust wordt gedwongen op een manier te betalen die het bedrijf het beste uitkomt. Ten tweede is UPC een monopolist en kan de klant dus niet naar een ander lopen. Ten derde zijn de kosten van een acceptgiro, inclusief de versturing en verwerking daarvan natuurlijk niet 1 Euro. De acceptgiro bestaat al vele jaren en wanneer in het verleden de kosten meer dan twee gulden zouden zijn geweest zou geen bedrijf er ooit aan zijn begonnen. Tenslotte wordt geen rekening houden met degenen die de acceptgiro elektronisch via Girotel en dergelijke betalen en dus in feite al voordelig zijn voor UPC.

De werkelijke reden voor de UPC-actie is, dat men in de financiële wereld van mening is dat de consument direct moet worden geconfronteerd met de kosten van zijn 'betaalgedrag'. Duurdere betaalmanieren dienen te worden 'ontmoedigd' door er een hoger prijskaartje aan te hangen. UPC volgt deze strategie en verhoogt de administratiekosten meteen maar met zo'n dertig procent.
Wat dit betreft staat ons ook bij andere manieren van betalen nog wel het een en ander te wachten. Contant afrekenen is relatief duur, dus u kunt ervan verzekerd zijn dat u hiervoor in de toekomst extra moet dokken. Men heeft namelijk liever dat u pint of chipt.
Onthullend is in dit verband een onderzoek van de Universiteit van Tilburg uit 2001: "Via tarifering naar efficiënter betalingsverkeer", met als ondertitel "Een economische onderbouwing van maatschappelijk gewenst betaalgedrag." U kunt het hier nalezen (pdf-formaat), voor het geval u zich nog even wilt opwinden.

Ondertussen is UPC zo genereus ons wat alternatieven te bieden. Zo mogen we bijvoorbeeld betalen via automatische incasso. Dat is (vooralsnog) gratis. Normaal gesproken zou dit nog wel een te pruimen optie zijn, ware het niet dat UPC een administratie heeft waar volgens mij de complete chaostheorie indertijd op is gebaseerd. Ook hebben ze daar geen werkende telefoons.
En kijk eens aan: we mogen we het ook via internet doen. Via 'Mijn faktuur Online'. Deze vorm van betaalgemak, in jargon e-billing genoemd, lijkt me bij uitstek geschikt voor mijn vader van 92 en andere kostenbewuste bejaarden.

Wij surfen dus blijmoedig naar de UPC-website, krijgen op enig moment geheel in UPC-stijl te maken met een server die niet bereikbaar is, maar slagen er uiteindelijk toch in op de gewenste plek terecht te komen. We moeten een formulier downloaden, uitprinten en ondertekend per post opsturen. Ja, ja, deze gigant op het gebied van geavanceerde digitale diensten maakt zijn reputatie hier volop waar, dat ziet u!
We zoeken vergeefs bij de 'veelgestelde vragen' waar wij nu onze administratiekosten voor printen, invullen en postzegel kunnen declareren. Want daartoe zijn wij in dit geval toch wel 'genoodzaakt', nietwaar? Eh, hé, dat is nou gek...




dictatuur online

Dictatuur online

Maandag 01 September 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie

Grote bedrijven die monopolist zijn op een bepaalde markt hebben de neiging zich onsympathiek te gedragen. Zij menen zich bijvoorbeeld te kunnen permitteren hun klanten financieel en communicatief te kunnen schofferen. Wanneer ik u nu zou vragen een voorbeeld te noemen roept u allen in koor en fortissimo: UPC! Hoe is het mogelijk, in één keer goed!

Vorige week kregen de klanten die volgens de kabelmonopolist blijkbaar nog zo achterlijk zijn om met een prehistorische acceptgiro te durven betalen, een brief. Citaat: "Per 1 oktober aanstaande is UPC Nederland genoodzaakt het tarief voor betalingen via acceptgiro te wijzigen. Voor betalingen via acceptgiro wordt 1 Euro administratiekosten in rekening gebracht. Reden hiervoor zijn de hogere kosten, die gepaard gaan met deze wijze van betaling."

Het zou flauw zijn om deze werkwijze alleen UPC aan te rekenen. Het is waar: de kosten van een acceptgiro zijn hoger dan bijvoorbeeld automatische incasso of vormen van elektronisch betalen. Waarom is het dan toch onsympathiek?
Ten eerste omdat de consument doelbewust wordt gedwongen op een manier te betalen die het bedrijf het beste uitkomt. Ten tweede is UPC een monopolist en kan de klant dus niet naar een ander lopen. Ten derde zijn de kosten van een acceptgiro, inclusief de versturing en verwerking daarvan natuurlijk niet 1 Euro. De acceptgiro bestaat al vele jaren en wanneer in het verleden de kosten meer dan twee gulden zouden zijn geweest zou geen bedrijf er ooit aan zijn begonnen. Tenslotte wordt geen rekening houden met degenen die de acceptgiro elektronisch via Girotel en dergelijke betalen en dus in feite al voordelig zijn voor UPC.

Dictatuur online Lees verder...

inkoppertje

Maandag 01 September 2003 in categorie Media

Het is weer maandagmorgen en meer dan een melige opmerking van onze kant zit er op dit moment even niet in. Premier Balkenende opende vanmorgen in Leiden het academisch jaar. In zijn toespraak vond hij Nederland niet dommer dan andere landen, maar wel dat Nederland 'beter z'n koppie moet gebruiken'. Voor ons is dat natuurlijk een inkoppertje: hij mag zelf het goede voorbeeld gaan geven aan de studenten.

inkoppertje