Schipbreuk in Växjö

Bij de Zweedse stad Växjö (welke naam héél anders wordt uitgesproken dan je op grond van de spelling zou mogen veronderstellen, maar dat geldt voor heel veel Zweedse plaatsnamen) ligt een natuurreservaat.

Natuurreservaten zijn er ontzettend veel in Zweden, heel Zweden is bijna een natuurreservaat. Maar goed, onderdeel van dit specifieke natuurreservaat is het eilandje Hissö (pin me niet vast op de uitspraak) in een groot meer dat geloof ik Helgasjön heet.

Binnen het grote geheel van Zweedse natuurreservaten stelt dit eilandje bar weinig voor, maar het aardige ervan is, dat ongeveer 25 meter boven Hissö een nóg kleiner eilandje ligt, Musön genaamd (uitspraak doet er niet toe).
Nu had het de beheerder van dit natuurreservaat wel geinig geleken om een pontje te maken tussen Hissö en Musön.

Waar zit ie?

Ja, u denkt natuurlijk: waar zit ie en waar blijft ie? Maar hij zit in Zweden en blijft daar nog wel een paar weekjes. Onregelmatige internettoegang op de campings, dus de continuïteit is er een beetje uit. Maar ik zal proberen waar mogelijk verslag te doen en anders komt het allemaal achteraf wel, inclusief de foto's.
Inmiddels kan ik u meedelen dat we al een keer gekapseisd zijn met een pont, maar daarover later. Als cliffhanger.

PS: Mijn vrouw zegt dat ik moet benadrukken dat ons huis niet onbeheerd is achtergelaten. Het wordt tijdelijk bewoond door een bevriende kickbox-legende die de plantjes water geeft. Hoewel wij hebben verzocht dit niet te doen, heeft hij waarschijnlijk tóch zijn drie rottweilers meegenomen.
Dus áls wij al voor onze inboedel vrezen, komt die dreiging niet van potentiële inbrekers maar van de rottweilers.

Uit de rats

Ik ben weer uit de rats en hoop dat dit voorlopig zo blijft. Mijn vader is weer helemaal boven jan, zoals dat heet.
De koorts is weg, zijn eetlust weer vrijwel op peil. De antibiotica hebben hun werk gedaan.
Het definitieve bewijs van zijn herstel leverde hij een paar dagen geleden.
De verzorgster had hem koffie en een koek gegeven. Toen hij die op had vroeg ze of het lekker was.
"Lekker? Jij bent lekker!"
Dementie hoeft kennelijk het ad rem zijn niet in de weg te staan.
Ik kon hem overigens geen ongelijk geven, maar moest hem toch bestraffend toespreken.
Voor de vorm.

OV-chipkaart aanvragen kost drie uur

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Het moet er nu maar eens van komen, dacht ik.
Ik ging online een persoonlijke OV-chipkaart aanvragen bij het GVB.
Hiertoe diende ik mij te vervoegen op de speciale site OV-chipkaart.nl.

Dat is heel handig en makkelijk, leek mij. Want het zou natuurlijk een complete afgang voor het GVB zijn als je zoiets digitaals als een OV-chipkaart niet online zou kunnen aanvragen.
Hoewel er ook geruchten zijn dat sommige mensen hiervoor in een stoffig kantoortje met veertig wachtenden voor zich een formulier gaan staan invullen.
Maar vermoedelijk is dat net zo'n broodje-aapverhaal als de bewering dat Hema-poortjes saldo afschrijven van de OV-chipkaart.

In de rats

Ik zat in mijn rats. En nu nog wel een beetje. Mijn oude vader van 98 jaar zit in het verpleeghuis.
Zondag had hij ineens een zware urinewegontsteking en ook nog eens een longontsteking.
Hij had meer dan 39 graden koorts.

De dag ervoor had hij nog monter met ons zitten babbelen.
Op die leeftijd ben je een mens van een dag, dus wij schrokken wel.
We gingen naar het verpleeghuis. Hij was nog wel goed aanspreekbaar.
Hij lag in bed en had telkens maar dorst.

"Best kans dat ik doodga," zei hij tegen me.
Die kans was er inderdaad, maar ik sprak hem natuurlijk tegen.
Ik overwoog ook nog om tegen hem te zeggen dat hij moest wachten tot na de jaarwisseling, omdat dán pas het lagere tarief van de successierechten ingaat.

Grapje vader, humor tegen de schrik.
Maar dat snapt hij toch niet meer, hij is dement.
Dus laat maar zitten.

Sociaal isolement

Het begint echt als een handicap te voelen. Althans, in die hoek hebben ze je graag.
Ik heb namelijk geen iPhone.
Dagelijks komen er nieuwe programma's en diensten beschikbaar voor de iPhone.
Die loop ik allemaal mis.
Ik heb het nakijken.
Want ik zit mobiel vast bij KPN.
En die verkopen geen iPhone.

Hoogst eigenaardig natuurlijk binnen een Europa dat de de vrije markt en concurrentie propageert en dikwijls zelfs afdwingt. Maar alleen T-Mobile mag in Nederland de iPhone verkopen.
Meen ik te weten.
Mijn recht op vrije toegang tot informatie wordt hierdoor met voeten getreden!
Ik speel het maar even hoog op.

Bij gebrek aan fut

Geschreven voor blogmagazine about:blank

Soms moet je het brein even laten freewheelen, omdat je stomweg de fut niet hebt om er werkelijk iets productiefs mee te doen. Gewoon teveel andere zaken aan 't hoofd gehad.
De één gaat in zo'n geval gamen, de ander een berg wasgoed wegstrijken en de derde gaat z'n boeken- of DVD-verzameling catalogiseren.
Kortom, het kan heilzaam zijn om iets betrekkelijk nutteloos te doen.

Een paar weken geleden verkeerde ik zelf in een dergelijke toestand. Voor gamen mis ik de benodigde specifieke intelligentie, strijken doen wij nooit, dus kreeg ik ineens ontzettend zin om iets te catalogiseren.
Wat zou ik eens gaan catalogiseren?
De boeken! Die waren hoognodig aan catalogisering toe! Of is het catalogisatie?

Een uiterst voordelige aanbieding

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Amsterdam Slotervaart - Af en toe lees ik een bericht in de krant, waarvan ik denk: wat getuigt dit toch weer van een verregaande bestuurlijke domheid. Daarbij is de kans natuurlijk altijd aanwezig dat ik het mis heb en dat het juist heel slim is wat degenen die democratisch boven ons zijn gesteld hebben bedacht. Maar ik vrees van niet. Oordeelt u zelf.