Gestuntel in de trouwzaal

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Mijn buurman was trouwambtenaar. Vorig jaar overleed hij plotseling. Dat was een verlies voor het ambt, want zijn vakmanschap lijkt letterlijk uit te sterven. Naar mijn indruk is het namelijk in deze stad maar droevig gesteld met de kwaliteit van de huwelijksvoltrekkingen. Niet dat ik nu aan de lopende band bruiloften en bijbehorende partijen afloop, maar wat ik bij gelegenheid voorbij zie komen aan ceremonieel gestuntel is geen reclame voor de gemeente. Daarbij vergeleken was dat gedoe met die weigerambtenaren een verwaarloosbaar probleem. Mijn buurman kon tenminste nog met zware stem gloedvolle betogen houden, van waaruit gietijzeren verbintenissen voor het leven werden gesmeed. Bij hem liet je het wel uit je hoofd om na een paar jaar alweer uit elkaar te gaan.
Maar wat zijn opvolgers er af en toe van bakken is enigszins beneden NAP.

Een busreisje naar Auschwitz

Koperdieven probeerden een deel van het monument in Westerbork te stelen. Er is ook niets meer heilig tegenwoordig. Gelukkig is de diefstal mislukt. Er is wel veel schade aangericht, zoals gebruikelijk bij dit soort criminele activiteiten van triest niveau.

[Klik voor hele afbeelding]

Het bericht erover stond in regionale kranten en in Elsevier. Elsevier schaart dit bericht onder 'cultuur en televisie', niet onder 'criminaliteit'. Raar. Maar dit terzijde.
Zoals gebruikelijk pikt Google direct een graantje mee bij het nieuws. Maar dat gaat dit keer niet helemaal goed.

De keuken en het drijfzand

Sorry, het is hier eventjes wat rustiger, omdat ik elders drukker ben. Samen met mijn zwager verbouw ik namelijk de keuken (het keukentje) van ons buitenhuis (huisje).
Daar moeten wij vaart mee maken, want binnenkort is het hele dorp van de buitenwereld afgesloten. Niet vanwege een watersnood, maar omdat de gemeente het heeft behaagd de weg te gaan vernieuwen. En aangezien deze weg de enige weg in het dorp is en de afsluiting vier maanden gaat duren (waar kan dat nog in Nederland?), moesten wij zorgen dat wij straks niet met ons keukenblok (keukenblokje) een paar kilometer door het dorp zouden moeten zeulen.
Want ons dorp is weliswaar een dorpje, maar toch heel langgerekt.

Red de mol in het Beatrixpark!

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Van GroenLinks in Stadsdeel Zuid vernemen wij dat er in het Beatrixpark gebruik wordt gemaakt van mollenklemmen om de daar aanwezige mollen te bestrijden. De partij komt hiertegen in het geweer. Terecht natuurlijk, want de mol (Talpa europaea) is een uiterst onschuldig en nuttig diertje. Dat hoeft helemaal niet bestreden te worden.
Sommigen ergeren zich aan de molshopen in de gazons. Dat is weinig ruimdenkend. Dan zou je ook bezwaar kunnen maken tegen vogelnesten in de bomen. Ikzelf vind molshopen een verrijking van het landschap, zelfs in mijn eigen tuin. Nederland is immers al plat genoeg.

Holle frases, lege woorden...

Ik was onlangs in de Hollandsche Schouwburg aan de Plantage Middenlaan te Amsterdam. Tijdens de  bezetting heette het theater de Joodsche Schouwburg, omdat de Duitsers verordonneerd hadden dat hier alleen joodse artiesten voor uitsluitend joods publiek mochten optreden. Alle andere theaters waren voor joden verboden.
Vanaf 1942 werd de Joodsche Schouwburg gebruikt als verzamelplaats voor joden die op transport gesteld werden naar de kampen.

Invasion of the bikes

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Dat het aantal fietsen in Amsterdam flink is toegenomen is mij niet ontgaan. Dat het inmiddels een flink probleem is ook niet.
Waar ik wél enigszins verbijsterd over ben, is dat het zo snel is gegaan. Het is mogelijk dat ik het mij verkeerd herinner, maar ik heb toch het idee dat we het laatste decennium zijn overspoeld door een vloedgolf van fietsen (om het woord tsunami maar eens te vermijden).
Zelfs in de meest afgelegen straten zijn de fietsenrekken niet aan te slepen, de hele straat staat van voor tot achter vol.

Neem een willekeurige, toch tamelijk rustige straat, de Curaçaostraat in Amsterdam West:

[Klik voor hele foto]