Archief: artikelen van
Mei 2008.
Zaterdag 31 Mei 2008 in categorie Lijf en ledematen
Ik dank de diverse goden op mijn blote knieën dat in mijn familie geen ernstige genetische defecten voorkomen. Want in zo'n geval ben je in dit land toch aan de
heidenen gristenen overgeleverd!
In de vorige twee artikelen spuide ik al mijn verontwaardiging over de buitensporige stampij die vice-premier André Rouvoet maakte over het voornemen van staatssecretaris Bussemaker om de mogelijkheid tot embryoselectie uit te breiden naar erfelijke borstkanker en darmkanker.
Inmiddels heeft Bussemaker onder zware druk van de ChristenUnie haar voornemen
voorlopig moeten inslikken. Volgens geruchten dreigden de CU-ministers zelfs met opstappen.
Hiermee demonstreert de partij die de mond zo vol heeft van 'ethiek' een staaltje machtspolitiek dat neerkomt op terreur van de minderheid. Want is het politiek-ethisch wel aanvaardbaar in een democratie, dat een zeer kleine minderheid op een sleutelpositie in het kabinet de grote meerderheid van de samenleving dicteert hoe zij moet omgaan met een belangrijke medisch-ethische kwestie? Sterker nog: dat deze minderheid de meerderheid eenvoudigweg de toegang ontzegt tot een medische screening die veel menselijk leed kan voorkomen?
Lees verder...
Vrijdag 30 Mei 2008 in categorie Lijf en ledematen
Minister Rouvoet en zijn ChristenUnie spelen de kwestie van de embryoselectie hoog op, zo blijkt vandaag. Rouvoet
eist intrekking van de
brief van Bussemaker aan de Tweede Kamer.
Voor het minder fundamentalistisch denkende deel der natie -en dat is de overgrote meerderheid- is het niet goed te volgen waar de CU nu eigenlijk een probleem van maakt. Het voorkómen van zeer ernstige ziektes is toch alleen maar een vooruitgang?
Het Tweede Kamerlid Esmé Wiegman-van Meppelen Scheppink van de ChristenUnie
legt het uit op de website van de partij. Bij de methode van pre-implantatie genetische diagnostiek (PGD) is er sprake van kunstmatige bevruchting, waarbij alleen de 'goede' embryo's worden teruggeplaatst. De 'foute' worden vernietigd en dat vindt de ChristenUnie verkeerd. Want de partij 'beschouwt die embryo's als beginnend menselijk leven dat moet worden beschermd.'
Lees verder...
Donderdag 29 Mei 2008 in categorie Lijf en ledematen
André Rouvoet
is kwaad op Jet Bussemaker. Zij wil de mogelijkheid tot embryoselectie uitbreiden tot erfelijke borstkanker.
Bij embryoselectie wordt eerst gekeken of acht luttele celletjes een gen bevatten dat onverbiddelijk leidt tot een ernstige ziekte. Zo ja, dan wordt het embryo niet teruggeplaatst en gaat de hele zwangerschap niet door.
Dat Bussemakerbesluit gaat hele generaties het leven redden.
Maar André vindt dat helemaal niks. Want het borstkankergen veroorzaakt niet in 100 procent van de gevallen borstkanker. Er is een kleine kans dat je ermee wegkomt. En dan mag het niet van de ChristenUnie. Als je bang bent voor borstkanker moet je maar harder bidden.
Lees verder...
Woensdag 28 Mei 2008 in categorie Knipsels
Het Parool, 27 mei 2008
Dinsdag 27 Mei 2008 in categorie Criminaliteit en recht
Hoogleraar Frans Leeuw hield afgelopen vrijdag een oratie aan de Universiteit van Maastricht. Daarin vertelde hij dat Nederland op rijksniveau 1785 wetten, 2489 maatregelen van bestuur en Koninklijke Besluiten en 6402 ministeriële regelingen heeft. Dit aantal neemt jaarlijks met 2,2 procent toe.
Doel van die wetten en regels is uiteraard het beïnvloeden en sturen van gedrag van burgers. Dit instrumentarium wordt samenvattend 'interventie' genoemd.
Het is nog niet zo eenvoudig om het gedrag van burgers via 'interventie' in het juiste spoor te krijgen, want de officiële regels moeten concurreren met wat wordt genoemd 'eerder gedrag'. Dat 'eerdere gedrag' is bepaald door hersenen, hormonen, instincten, culturele patronen e.d. Dat ram je er niet een-twee-drie uit. Maar goed, als de boetes en straffen maar hoog genoeg zijn lukt het kennelijk grotendeels wel.
Lees verder...
Maandag 26 Mei 2008 in categorie Amsterdam Centraal
Bij terugkomst van vakantie vond ik een wervend mailtje in de redactiepostbus van ene Mister Rosso. Hij wilde nachtburgemeester worden. Op 19 mei kon ik in Paradiso op hem stemmen.
Om mijn motivatie nog wat op te krikken had hij er een foto van zichzelf bij gedaan. Daarop stond een duister jongmens met een grote koptelefoon en een zonnebril op z'n hoofd. Dit werkte bij mij contraproductief.
Mister Rosso zal best een aardige en geschikte vent zijn, maar qua uiterlijk is dit nu juist het type dat ik 's nachts liever niet tegenkom.
Sta je net lekker te wildplassen in de Dubbeleworststeeg, komt ineens de nachtburgemeester even gezellig aanschuiven. Dat wordt razendsnel afknijpen en gillend wegrennen.
Lees verder...
Zaterdag 24 Mei 2008 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Niet mijn gewoonte om in dit weblog andere dingen van internet over te nemen, maar deze is wel amusant.
Vrijdag 23 Mei 2008 in categorie Het vaderlandsch cultuurgoed
Er is grote verontwaardiging over het besluit van de gemeente Huizen om 'blote' schilderijen van de kunstenares
Ellen Vroegh te verwijderen uit de publieke ruimte van het stadhuis. De kunstwerken werden wat meer achteraf gehangen.
Aanleiding waren klachten van moslims die er aanstoot aan namen.
Daarmee komt het volgende spoeddebat in ons parlement alweer in zicht, want de verontwaardiging is natuurlijk volkomen terecht. Een gemeente die kunst in haar stadhuis exposeert moet daar ook pal voor durven staan. Het getuigt wel van erg weinig ruggengraat als men bij de eerste de beste preutse religieuze oprisping direct door de knieën gaat.
Allereerst moeten we in dit land eens een keertje af van het idee dat godsdienstige stromingen zich mogen bemoeien met seksualiteit en erotische uitingen. Dat proberen ze altijd wel, maar het heeft geen ruk met religie te maken, eerder met het aan anderen opdringen van eigen normen.
Ten tweede is het opvallend dat in deze kwestie de gevoelens van de moslims weer overdreven omzichtig worden behandeld. We zijn o zo bang om op teentjes te trappen en het verwijt van gebrek aan respect voor andersdenkenden naar het hoofd te krijgen.
Lees verder...
Vrijdag 23 Mei 2008 in categorie Beeld en Geluid
Een foto-impressie van de havenstad Akko in Israël.
Klik op de foto om de slideshow te starten.
Donderdag 22 Mei 2008 in categorie Beeld en Geluid
Een foto-impressie van de havenstad Haifa in Israël.
Klik op de foto om de slideshow te starten.
Woensdag 21 Mei 2008 in categorie Media
Vers terug uit een buitenland dat ver genoeg is om eventjes verlost te zijn van Nederlands geneuzel, val ik meteen weer met mijn neus in de boter. Ik zie een krantenkop met de volgende tekst:
'Nekschot zoekt naar grens van grap'.
Ik zit hier een minuutje wezenloos naar te kijken. Is tijdens mijn korte afwezigheid het nekschot tot humor verheven? In dat geval had ik beter kunnen blijven waar ik was.
Uiteindelijk blijkt het te gaan om de commotie die ontstond na de arrestatie wegens discriminatie van een cartoonist die zich Gregorius Nekschot noemt. En de kranten zijn al zo ver dat ze deze meneer bij zijn 'achternaam' aanspreken.
Dit doet mij toch twijfelen aan de verstandelijke vermogens van degenen die dit soort dingen opschrijven. Achteloos wordt de term overgenomen, zonder stil te staan bij de lading en de betekenis ervan in historische en nog steeds alledaagse geweldspraktijk.
Toegegeven, ik ben misschien wat overgevoelig voor het woord 'nekschot', sinds ik in voormalig concentratiekamp Mauthausen zag hoe misselijkmakend fabrieksmatig de Nazi's deze methode gebruikten om massa's onschuldige mensen te executeren. Wie er nieuwsgierig naar is, kan mijn artikel uit 2003 over een Nazi-gabbertje herlezen. Toen wond ik me ook al op over dat soort dingen.
Lees verder...
Maandag 19 Mei 2008 in categorie Op reis
Mijn derde ervaring met het wezen Paard bleek uiteindelijk van het niveau dat het beste paste bij mijn hippisch temperament: zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet. Geen fratsen als draven, springen, steigeren, bokken of galopperen, nee, gewoon een bezadigde tred. Voor mij geen vliegende galop over lommerrijke bospaden, waarbij de opgeworpen kluiten aarde meters verderop achter mij in de struiken vliegen. Ook geen dolzinnige ritten zoals je die leest in historische romans, over vergeten landwegen, waarbij de hoefijzers de vonken uit de kasseien geselen. Voor mij geen 'Wer reitet so schnell durch Nacht und Wind', dat is me allemaal veel te heftig.
Ik reed met de auto langs de grens met Libanon. Gewoon er even lekker tussenuit, ergens een stukje wandelen of zo.
"We zien wel waar we uitkomen," had mijn vrouw, die naast me zat, gezegd.
Omdat ik geen trek had in een lange autorit, besloot ik op zeker moment maar de eerste de beste zijweg naar rechts in te slaan, amper in staat om te zien wat er op de borden stond.
Maar we zagen waar we uitkwamen: in Goren.
Lees verder...
Maandag 19 Mei 2008 in categorie Persoonlijke notities, Israël en het Midden-Oosten
Mijn derde ervaring met het wezen Paard bleek uiteindelijk van het niveau dat het beste paste bij mijn hippisch temperament: zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet. Geen fratsen als draven, springen, steigeren, bokken of galopperen, nee, gewoon een bezadigde tred. Voor mij geen vliegende galop over lommerrijke bospaden, waarbij de opgeworpen kluiten aarde meters verderop achter mij in de struiken vliegen. Ook geen dolzinnige ritten zoals je die leest in historische romans, over vergeten landwegen, waarbij de hoefijzers de vonken uit de kasseien geselen. Voor mij geen 'Wer reitet so schnell durch Nacht und Wind', dat is me allemaal veel te heftig.
Ik reed met de auto langs de grens met Libanon. Gewoon er even lekker tussenuit, ergens een stukje wandelen of zo.
"We zien wel waar we uitkomen," had mijn vrouw, die naast me zat, gezegd.
Omdat ik geen trek had in een lange autorit, besloot ik op zeker moment maar de eerste de beste zijweg naar rechts in te slaan, amper in staat om te zien wat er op de borden stond.
Maar we zagen waar we uitkwamen: in Goren.
Lees verder...
Donderdag 15 Mei 2008 in categorie Op reis
Mijn tweede avontuur met een paard speelde zich af in het Druzische dorp Yanukh, in westelijk Galilea. Ik zat met mijn vriend Hussein in het laatste avondlicht op zijn veranda. De atmosfeer werd iets killer en vochtiger, de planten en struiken begonnen nadrukkelijker hun zoete en kruidige geuren af te geven. Tegen de hellingen van de heuvels om ons heen ontstaken steeds meer kleine lichtjes van straten en huizen. De zon in het westen, waar je nog net een streep van de zee kon zien, schilderde z'n laatste oranje-rode kleuren langs de nevels aan de horizon. Tussen alles door hing de stilte.
We dronken na'ana-thee en onder het excuus dat het hielp tegen de muggen, rookten we sigaretten. Zoals bij elk bezoek vroeg Hussein mij een sigaret voor hem te rollen van mijn zware Van Nelle. Ik draaide de tabak in het vloeitje, vroeg hem zijn tong uit te steken en haalde de gomrand erlangs. Hij grijnsde samenzweerderig, alsof we stiekem wiet gingen roken.
Manmoedig pufte en hoestte hij zich door de sigaret heen. Zijn hoofd liep daarbij rood aan, maar hij wilde zich niet laten kennen en met aangeslagen stembanden prees hij op hese toon de kwaliteit van de tabak. De rest van de avond hield hij zich veilig bij zijn pakje Golf filtersigaretten.
Uit beleefdheid biechtte ik op dat ikzelf er ook niet zo goed tegen kon en daarom al jaren niet meer over mijn longen rookte.
Lees verder...
Donderdag 15 Mei 2008 in categorie Persoonlijke notities, Israël en het Midden-Oosten
Mijn tweede avontuur met een paard speelde zich af in het Druzische dorp Yanukh, in westelijk Galilea. Ik zat met mijn vriend Hussein in het laatste avondlicht op zijn veranda. De atmosfeer werd iets killer en vochtiger, de planten en struiken begonnen nadrukkelijker hun zoete en kruidige geuren af te geven. Tegen de hellingen van de heuvels om ons heen ontstaken steeds meer kleine lichtjes van straten en huizen. De zon in het westen, waar je nog net een streep van de zee kon zien, schilderde z'n laatste oranje-rode kleuren langs de nevels aan de horizon. Tussen alles door hing de stilte.
We dronken na'ana-thee en onder het excuus dat het hielp tegen de muggen, rookten we sigaretten. Zoals bij elk bezoek vroeg Hussein mij een sigaret voor hem te rollen van mijn zware Van Nelle. Ik draaide de tabak in het vloeitje, vroeg hem zijn tong uit te steken en haalde de gomrand erlangs. Hij grijnsde samenzweerderig, alsof we stiekem wiet gingen roken.
Lees verder...
Woensdag 14 Mei 2008 in categorie Persoonlijke notities
De afgelopen week zat ik voor de derde keer in mijn leven op een paard. Paarden en ik, we zijn geen vijanden, maar liefde op het eerste gezicht is het ook niet. De twee eerdere gelegenheden waren in mijn beleving geen succes.
Mijn 'maiden trip' was lang geleden in een manege in het Amsterdamse Bos. Mijn toenmalige vriendin leek het zo gezellig om een gezamenlijke hobby te hebben. Zij zag ons al samen galopperen langs vloedlijn en bosrand. Haar blonde haren zouden wapperen in de wind en zij zou opgetogen achterom kijken met een uitdagende blik van 'pak me dan'. De hele scène liefst in slow-motion met romantische violen eronder, vermoed ik.
Lees verder...
Woensdag 14 Mei 2008 in categorie Op reis
De afgelopen week zat ik voor de derde keer in mijn leven op een paard. Paarden en ik, we zijn geen vijanden, maar liefde op het eerste gezicht is het ook niet. De twee eerdere gelegenheden waren in mijn beleving geen succes.
Mijn
'maiden trip' was lang geleden in een manege in het Amsterdamse Bos. Mijn toenmalige vriendin leek het zo gezellig om een gezamenlijke hobby te hebben. Zij zag ons al samen galopperen langs vloedlijn en bosrand. Haar blonde haren zouden wapperen in de wind en zij zou opgetogen achterom kijken met een uitdagende blik van 'pak me dan'. De hele scène liefst in slow-motion met romantische violen eronder, vermoed ik.
Maar om uiteindelijk deze gelukzalige staat te bereiken, deze hitsige achtervolgingen te kunnen verwerkelijken, moesten wij eerst op les. Anders zag ik mijzelf al smadelijk aan één voet in de stijgbeugel voortgesleurd worden over een zandpad met bonkige boomwortels. Per slot van rekening is al het ongerief dat ze in Westerns laten zien in principe met elk paard mogelijk.
Eerst maar eens een proefles. Die vond plaats in een rechthoekige zandbak vol paardendrollen. Wij waren niet de enige cursisten, wij werden gemengd met tientallen andere al min of meer ervaren ruiters. Ik kreeg natuurlijk weer het allergrootste en allerhoogste paard. Het keurde mij geen blik waardig, hoewel ik het met een beleefd en respectvol 'goedemorgen' begroette.
Lees verder...
Zaterdag 10 Mei 2008 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Zoals bij ons worst- en bierfabrikanten ons voorzien van toeters en petjes tijdens voetbalkampioenschappen, zo had hier de grootste bank bij iedereen een nationale vlag door de brievenbus gepropt. Aan het balkonhek hangt nu de blauw-witte vlag met de davidsster. Maar hij wil niet buitengaats blijven hangen, de wind klapt hem telkens over de reling naar binnen. Alsof hogere machten duidelijk willen maken: Israël prima, maar wél binnen de oorspronkelijke grenzen. Dit signaal wordt echter in dit land doorgaans niet opgepikt. Het patriottisme wappert overvloedig van alle gebouwen en ontelbaar veel auto's. Trots op Israël. Rita Verdonk zou kwijlen van jaloezie.
De viering van de Onafhankelijkheidsdag, het zestigjarig bestaan van Israël, begon woensdagavond om acht uur en duurde de hele volgende dag. De enige die er niet van kon genieten was premier Olmert, want hij is verwikkeld in een corruptieschandaal. De media kunnen er geen genoeg van krijgen. Avonden lang is het scherm gevuld met deskundigen die speculeren over zijn schuld. Ondertussen zit de rest van het land massaal te barbecueën.
Het is druk in Nahariya woensdagavond. De hoofdstraat, Sderot Ga'aton, is de Kalverstraat op Koninginnedag. Kinderen draven rond met knipperende veelkleurige led-lampjes, eten suikerspinnen en besproeien elkaar met een soort kerstsneeuw uit grote spuitbussen. De toegangen tot de straat zijn afgezet met hekken. Iedereen die er langs wil wordt gecontroleerd op eventueel Palestijns vuurwerk. Het feestje moet tenslotte niet te heftig worden. Af en toe passeren enkele zwaarbewapende soldaten, maar zij vallen weg in het feestgedruis.
Lees verder...
Woensdag 07 Mei 2008 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Dodenherdenking. In Israël worden de twee minuten 'stilte' gevuld met het geluid van loeiende sirenes. Vanmorgen was dus iedereen stil, behalve die sirenes.
Alle bezigheden stoppen, je gaat staan, slaat de ogen respectvol neer en gedenkt.
Vanavond en morgen viert Israël zijn 60-jarig bestaan. Het is onafhankelijkheidsdag. Zestig jaar afhankelijk van oorlog om onafhankelijk te kunnen blijven. Eigenlijk valt er dus weinig te vieren.
Niettemin vlaggen op alle gebouwen en auto's. De grootste bank van het land heeft gratis vlaggen uitgedeeld.
Ik dacht terug aan de Nederlandse dodenherdenking van een paar dagen geleden. De lantaarns gingen aan om de twee minuten stilte te markeren. Een bus reed gewoon door, een paar allochtone meisjes op een speelveld voetbalden onwetend verder.
De Israëlische manier van dodenherdenking is misschien wel beter. Het macabere geluid van loeiende sirenes dwingt twee minuten aandacht af. Niemand kan zich er met goed fatsoen aan onttrekken.
Maandag 05 Mei 2008 in categorie Overpeinzingen & andere gedachten
Het is de slappe tijd. Een meivakantie met mooi weer is funest voor de weblogs. Iedereen zit liever achter een drankje op het terras dan achter z'n computer. Logisch natuurlijk. Het buitenleven trekt. Ik geef de mensen geen ongelijk, sterker nog, ik doe er zelf aan mee.
Ik ben net terug van mijn buitenverblijf in Friesland. Heerlijk gerommeld in de tuin. De zon scheen. De wind waaide maar een beetje. Het rook naar voorjaar.
De grutto's vlogen roepend over. En ook een zwaluw. Eén zwaluw maakt nog geen zomer, temperde ik mijn eigen enthousiasme. Maar al spoedig volgden er meer. Dat zat dus wel goed.
Een spreeuw had een nestplaats gevonden onder de rode dakpannen van een schuur en was zo te zien al druk bezig met inrichten. Drie mussen fladderden vechtend en kwetterend tussen de takken van de appelboom.
Geen slappe tijd voor de vogels.
Morgen reis ik af naar het Midden-Oosten. Dat wordt dus weer twee weken lang lauwe kip en ondefinieerbare salades met ontelbaar veel olijven eten. Daar zijn mijn ingewanden nooit zo weg van. Slappe tijd met slappe hap.
Ik hoop dat die slapjanus van een buurman nog steeds zijn draadloze internetverbinding onbeveiligd open heeft staan. Dan kan ik af en toe een stukje plaatsen. En anders duurt de slappe tijd hier nog eventjes voort.
Vrijdag 02 Mei 2008 in categorie Kort en Tussendoor
Ik stond vandaag weer op het verkeerde been door een krantenkop:
'Utrecht pakt werftrappen aan.'
Ik had nog nooit gehoord van deze Utrechtse folklore, het werftrappen. Het zou wel weer gaan om een ludieke activiteit met een gewelddadige inslag, zoals het kattenmeppen of het ganzenslaan. Anders hoefde het niet aangepakt te worden.
Natuurlijk had ik kunnen weten dat het hier om de gammele trappen langs de Utrechtse grachten ging, waar destijds iemand met noodlottig gevolg doorheen zakte. Maar het was me even ontschoten. Dat krijg je als het gemeentebestuur zo traag in actie komt. Nog een geluk dat er sindsdien niet méér trappen zijn ingestort.
Ik dank de diverse goden op mijn blote knieën dat in mijn familie geen ernstige genetische defecten voorkomen. Want in zo'n geval ben je in dit land toch aan de 
