Flashback verhalen
Zondag 17 Juli 2011 in categorie Flashback verhalen
Wij zaten in een soort betonnen bunker in Beekhuizen.
Wit gekalkt, dat wel. Dan leek het nog iets.
Mijn moeder zei dat dit vakantie was.
Hoog in de muur zaten veel te kleine raampjes, waardoor het binnen altijd donker bleef.
Er stonden ijzeren stapelbedden.
Ik moest bovenin. Ik was de oudste, al was ik nog een kleuter.
Lees verder...
Verhalen in flashback
Dinsdag 18 Januari 2011 in categorie Flashback verhalen
De laatste tijd zie je nog wel eens reclames waarbij wordt gesuggereerd dat een product al heel lang bestaat.
Dit moet ons een geruststellend idee van ervaring, kwaliteit en vertrouwen geven.
Becel claimt bijvoorbeeld dat het al vijftig jaar op de markt is.
Als oudere jongere wist ik dat helemaal niet!
Naar mijn idee komt Becel pas kijken.
Weliswaar was producent Unilever een halve eeuw geleden al druk doende ons letterlijk allerlei margarines aan te smeren, maar Becel heb ik als jongetje nog nooit op mijn brood gehad.
Sterker nog, in de jaren zestig hadden wij nog nooit gehoord van het begrip cholesterol. Laat staan dat het verhoogd kon zijn en dat daartegen een wondermiddel was dat je op je brood kon smeren.
Om ons heen vielen de toenmalige oudere jongeren dan ook bij bosjes neer door dichtgeslibde hart- en bloedvaten.
Lees verder...
Maandag 09 Februari 2009 in categorie Flashback verhalen
Vorige week was er slecht nieuws voor treintjesliefhebbers. Modelbouwer Märklin is namelijk
failliet. Dat komt niet zozeer door de kredietcrisis, maar door het gebrek aan belangstelling bij de jeugd van tegenwoordig. Onderzoek heeft uitgewezen dat er voornamelijk nog door middelbare mannen met treintjes wordt gespeeld. Daar hoor ik overigens niet bij, voor alle duidelijkheid. Wel bij de middelbaren, maar niet bij de treintjesfanaten.
Het middelbaremannenbeeld wordt trouwens
tegengesproken door de kleine Nederlandse vestiging van Märklin, die buiten het faillissement valt.
Ergens diep in de berging heb ik ook nog een doos met een paar meter rails en wisseltjes liggen, moet ik bekennen. Die zijn niet van het Märklin, maar van Trix, een ander bekend merk uit die jaren. Trix schijnt later overgenomen te zijn door Märklin, dus dat merk staat waarschijnlijk eveneens op de tocht.
Lees verder...
Dinsdag 16 Januari 2007 in categorie Beeld en Geluid, Flashback verhalen, Beeld en Geluid
Héél lang geleden jongens en meisjes, had mijn oom Jacobus eens een stellingkast gekocht. Dat was een moderne, maar ook moedige aanschaf, want je moest hem namelijk helemaal zelf assembleren. En let wel, ik spreek hier over het pre-Ikea tijdperk!
Ik was toen nog een jongeling die de lamlendigheid van de puberteit nog maar nauwelijks was ontgroeid. Bij deze leeftijd horen zoals bekend de typische symptomen van algehele malaise, spierzwakte en chronische tegenzin. Maar mijn oom weigerde daar begrip voor te hebben. Hij gebood mij te komen helpen bij het monteren van de stellingkast.
Ik pakte mijn brommer en reed sloom naar zijn huis. Dat werd weer een middagje bekvechten tussen de generaties!
Lees verder...
Dinsdag 02 Mei 2006 in categorie Flashback verhalen
Ik houd niet zo van wedstrijden, zeker niet als het gaat om creatieve uitingen. Dat zijn meestal onvergelijkbare dingen. Maar op aandringen van mederedacteur Shirley Brandeis van Amsterdam Centraal stuurde ik op de valreep toch maar een verhaaltje naar de verhalenwedstrijd over herinneringen aan Amsterdam Nieuw-West. In de jaren vijftig werd hier aan de hand van het plan van stedenbouwkundige Cornelis van Eesteren een immense stadsuitbreiding gerealiseerd. Zo'n spectaculair project is altijd goed voor talloze anekdotes uit het geheugen van de eerste bewoners. En ziedaar: afgelopen vrijdag won ik zowaar de eerste prijs met onderstaand verhaal.
Lees verder...
Vrijdag 24 Februari 2006 in categorie Flashback verhalen
Het is 1922. De straatfotograaf verzamelt de groezelige kinderen uit de Elandsstraat in de Amsterdamse Jordaan voor zijn camera. Ze poseren nieuwsgierig, giechelend, stralend of stoer. Het is de tijd dat Theo Thijssen zijn roman
'Kees de Jongen' schreef (1923). Thijssens roman speelt aan het eind van de negentiende eeuw. Maar mijn vader had zo'n Kees de Jongen kunnen zijn, want iedereen noemde hem destijds Keessie in plaats van Cornelis.
Hij staat in het midden van de foto. Hij is nog geen twaalf. Ik pik hem er zó uit, want hij lijkt sprekend op mij, toen ik die leeftijd had.
Het is de oudste foto die van mijn vader bestaat. En mijn vader bestaat gelukkig ook nog.
Woensdag 20 Juli 2005 in categorie Flashback verhalen
Tussen wat oude spullen kwam ik een overjarige multimeter tegen van Russische makelij. Er zat een platte batterij in van 4,5 volt. Zo eentje met een lang en een kort koperen lipje aan de bovenkant. Zouden die dingen überhaupt nog geproduceerd worden? Bestaan ze nog? Ja,
ze bestaan nog, al leiden ze volgens mij een kwijnend bestaan in de marge van de batterijensamenleving, onder typenummer 3R12P.
De platte batterij is een nostalgische batterij. Als kind liep ik op weg naar school langs de lampenwinkel. In de etalage hingen witte kartonnen kaarten waarop kleine elektrische onderdelen voor zwakstroom waren bevestigd. Een kleine deurbel, een plastic drukknopje, een lampje, een bijbehorend fittinkje, een bosje blauw elektriciteitsdraad ('schelledraad') én de platte batterij van Witte Kat (tegenwoodig eigendom van
Varta). Op de achterkant van het karton stond een aansluitschema getekend.
Lees verder...
