daar sta je dan als opperwezen
Dinsdag 04 Maart 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Al die kritische opmerkingen over de Islam brengen tevens het peinzen over religie in het algemeen weer op gang. Althans bij mij. In ze zin van: wat een vreemd verschijnsel eigenlijk, dat er nog steeds zoveel waarde wordt gehecht aan verhalen en met name opvattingen van duizenden jaren geleden. Waarom grijpt men daar telkens op terug? Waarom ontstaat er niet een religie van deze tijd? Waarom blijven wij maar een beetje doormodderen met antieke normen en waarden? Niet dat die op zich nu zo slecht zijn, maar het zou toch goed zijn ze eens te herijken en vervolgens eens flink de bezem te halen door al die verkalkte, in z'n extreme vorm zelfs criminele instituties die bijvoorbeeld zwaar moeilijk doen over een abortus bij een Nigaruaans meisje van negen dat meermalen is verkracht.
Ik respecteer uiteraard de mensen die in een God, een Allah, een Jaweh geloven. Maar getuigt het niet op zijn minst van enige naïviteit om je maatschappelijke opvattingen een afgeleide te laten zijn van stokoude geschiedenissen? Het had per slot van rekening ook heel anders kunnen lopen. Daardoor komen bij mij ietwat baldadige fantasieën op gang. Neem nu die geschiedenis rond de tien geboden.
De tien geboden zijn in feite de basis van ons systeem van normen en waarden. Iedereen met een béétje kennis van het Joods-Christelijke gedachtengoed heeft ervan gehoord. Mozes beklom de berg Sinaï, in het Arabisch Gebel Musa genoemd, en kreeg daar volgens Bijbel en Thora hoogstpersoonlijk de tien geboden door God overhandigd. Onderstaande foto leidt tot de conclusie dat Mozes een kranig bergsporter moet zijn geweest, maar dit terzijde.
Mozes beitelt de tien geboden in twee stenen platen. Oók nog een heel karwei. O ja, een leuk 'weetje' tussendoor is trouwens dat dit steenbeitelen de oorzaak is dat men in die contreien van rechts naar links schrijft: beiteltje in de linkerhand, hamer in de rechter. Ziet u het een beetje voor u? Dat gaat van rechts naar links nu eenmaal het makkelijkst.
Maar goed, terug naar Mozes. Laten we het verhaal zoals beloofd eens anders laten lopen. Mozes staat daar op de berg van God die tien geboden aan te horen. En God verordonneert: "Ok, schrijf op!"
Mozes begint meteen verontwaardigd te protesteren: "Ja, kom zeg! Ik ben uw secretaresse niet! Kom je godverdomme net uit Egyptische slavernij, kun je hier meteen weer aan de slag met een paar stenen tafelen! Doe het lekker zelluf!"
Dat pikt God natuurlijk niet: "Zeg es effe, wil jij mijn naam niet ijdel gebruiken? Staat in artikel 3! Heb jij wel opgelet?"
Mozes: "Wis en zeker heb ik opgelet!"
"Nou, schrijf op dan! En vlug een beetje, want ik heb nog meer te doen."
"Ik vrees dat we hier dan toch een probleempje hebben dat U had moeten voorzien in uw Almachtigheid..."
"En dat is..?"
"Ten eerste had u wel eens van te voren mogen zeggen dat dit gesprek genotuleerd ging worden en dat ik dus een beitel had moeten meebrengen. Ten tweede had U kunnen weten dat ik analfabeet ben. Althans waar het Hebreeuws betreft. Ik heb alleen een Egyptische inburgeringscursus..."
"Jezus! Dat heb ik weer! Een ongeletterde!"
"Jezus? Wie is Jezus nou weer?"
"Die komt in deel twee van mijn boek."
"Een boek? U lijkt wel een politicus. En nog een twééde deel ook? U heeft wèl de smaak te pakken! Ja, U denkt ook, hè: wie schrijft die blijft! Maar goed, dat gaat dus nu effe mooi niet door helaas..."
Kijk, daar sta je dan als Opperwezen met je tien geboden. Kun je toch mooi weer inpakken! Ik vraag me af hoe enkele belangrijke wereldgodsdiensten zich dán zouden hebben ontwikkeld, zo zonder tien geboden en een god die bakzeil haalt. Maar ach, zonder enige twijfel zouden de baardige stamoudsten dan wel weer een ander verhaal hebben verzonnen om het barbaars gepeupel eronder te houden.
Maar wij zitten er maar mee...
| Tweet |
