Ver-pissen met de Volkskrant

De Volkskrant bedoelt hier 'urinestalen', maar urinestralen testen is natuurlijk veel leuker.

Klik voor gehele afbeelding

Klik hier voor het bijbehorende (ijlings verbeterde)  artikel

Openstaande rekeningen

Meneer Sietse Fritsma (wie kent hem niet?) van de PVV had een goed idee. Hij zou alle ministeries eens gaan vragen wat die allochtonen ons land nu eigenlijk bij elkaar kosten. Of opleveren, maar daar gaat hij natuurlijk niet van uit. 
Nee, het is hem er voornamelijk om begonnen om de Nederlandse allochtoon voor eens en voor altijd weg te kunnen zetten als uitvreter.

Dit is verheugend nieuws voor onze allochtonen. Zij kunnen nu eindelijk ook hun eigen nog openstaande rekeningen gaan indienen.

Sieb is zoek

Sieb is zoek. Sieb is een hond die blijkbaar bij ons in de buurt woont. Dat heb ik nooit geweten, totdat Sieb zoek was. Toen hingen er overal briefjes met zijn foto.

Klik op de foto om het hele briefje te lezen

Het verbaast me eerlijk gezegd niet dat Sieb zoek is. Hij ziet er wat gedeprimeerd en levensmoe uit. Oud en der dagen zat, zoals dat heet.
Ik geef het baasje (m/v) dus weinig hoop. Voor een ongeluk wordt gevreesd, zeggen ze dan altijd.
We zouden nog kunnen navragen bij de twee Chinese restaurants hier in de buurt. 
Maar dat is flauw. 
Bovendien, Sieb is oud en taai. Dus waarom zouden ze Sieb grijpen als er ruim voldoende sappige jonge honden in de wijk dartelen?

Straathonden

Soms is het moeilijk om de juiste prioriteiten te stellen in het leven.
Wat is hoofdzaak, wat is bijzaak? 
Bij ons in de hal van het flatgebouw hing een poster.
Hij is nu weg. 

Hij was van de Stichting Straathonden Dominicana.
Deze stichting komt op voor de -u raadt het al- straathonden in de Dominicaanse Republiek.
De vrijwilligers van de stichting zetten zich geheel belangeloos in voor de zielige zwerfhonden.
De honden worden gesteriliseerd, ingeënt en ontwormd. 

Dat is heel nobel en mooi van de vrijwilligers. Het getuigt van een grote dierenliefde. 
Wie bekommert zich anders om de straathonden in de Dominicaanse Republiek? 
Mensen zoals ik in elk geval niet!

De Dominicaanse Republiek... Was dat niet één van de armste landen ter wereld? Even googelen levert de volgende cijfers op:
Bijna één derde van de bevolking is ondervoed. Tweeënveertig procent leeft onder de armoedegrens. Ruim zestien procent moet rondkomen van minder dan twee dollar per dag.
Hier ontstaat een ethisch dilemma. Hier moet ik over na gaan denken. Liefst hardop.

Getergd en gesard

De laatste tijd is mijn productie wat mager. Ik word teveel afgeleid, teveel van het werk gehouden. Want u weet waarschijnlijk hoe dat is met schrijven, daar moet je even lekker rustig in kunnen gaan zitten, als in een comfortabele leunstoel. De gedachten en ideeën komen dan vanzelf.

Maar ik word tegenwoordig getergd en gesard door vertegenwoordigers van diverse instanties. Het gaat namelijk wat minder goed met mijn lieve moeder en we proberen voor haar een veilig plaatsje in een verzorgingshuis te bemachtigen. De laatste weken heeft zij last van hallucinaties, waardoor een en ander toch wat urgenter wordt.

In ons land geven wij miljarden euro's uit aan de zorg. Je zou toch zeggen dat alles dan inmiddels toch piekfijn in orde is. Maar nee, er zijn wachtlijsten. Mensen die inmiddels hoogbejaard zijn, moeten soms wel twee jaar wachten op een plekje in een verzorgingshuis. Ze hopen natuurlijk dat je voor die tijd de pijp uit bent.

De geest van Anton

Vroom & Dreesmann is in het nieuws omdat het concern zijn personeel onder druk zet loon in te leveren. Anders gaan er ontslagen vallen. De bonden zijn er woedend over.

Het verbaast mij niet. Het is al eerder vertoond.
In 1982 ging directeur Anton Dreesmann heftig tekeer tegen de vakbonden vanwege de hoge looneisen:
"Een ondernemer moet nee durven te zeggen als dat nodig is. Ik laat de zaak niet in de soep draaien door de eisen van de vakbonden in te willigen." (bron: NRC, 15-2-2000).

Maar andere ondernemers moesten kennelijk wél in de buidel tasten voor hun personeel. Dreesmann was als lid van de S.E.R. juist tegenstander van de loonmatigingspolitiek in de jaren tachtig, anders hadden de mensen niet genoeg geld in hun zak om in zijn warenhuizen uit te geven.

De Hollandse weken

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Slotervaart & omstreken - Vorige maand kreeg ik bij de supermarktkassa telkens kaartjes uitgereikt met een lotnummer erop. Een mens denkt dan meteen 'wat is dat nou weer, moet ik weer Welpies verzamelen of Jokers plakken?'

Nee, het bleken de Hollandse Weken, een initiatief van weekblad De Echo. En naast veel andere winkels deed ook ons hele Sierplein in Slotervaart eraan mee. 
Heel modern moesten de loten worden geactiveerd via internet, met naam en e-mailadres erbij. Dat levert natuurlijk weer een fijn adressenbestand op waar de marketingjongens vast wel wat mee kunnen in de toekomst. 

Honderdduizenden loten zijn eruit gegaan, vele honderden mensen hebben een prijs gewonnen. Dat varieerde van een spiksplinternieuwe Hyundai i10 tot een jaarabonnement op de Linda. Dat blad kunnen ze zeker aan de straatstenen niet kwijt, want maar liefst 500 mensen wonnen die prijs. Misschien speculeert Linda erop dat de winnaars aan het eind van dat jaar hun gewonnen abonnement vergeten op te zeggen.
Maar ter zake, want ik heb nog wel wat kritische vragen bij die Hollandse Weken.

De moord op Michael Jackson

Geschreven voor weblogmagazine about:blank

Vorige week ging Michael Jackson plotseling dood. Het meest teleurstellende daaraan was nog, dat een medium als Twitter het daarbij behoorlijk liet afweten. Ik moest het nieuws nota bene vernemen via de reguliere media.

Ja, achteraf zal er wel een hoop over getwitterd zijn natuurlijk, maar daar hebben we niets aan. Dat is nakaarten. Nee, Twitter is inmiddels dusdanig opgehemeld, dat ik als gebruiker mag verwachten nog dezelfde minuut te worden ingelicht. Liefst nog van te voren! Anders kunnen we net zo goed weer ansichtkaarten naar elkaar gaan sturen.

Kijk, er waren op het fatale moment andere mensen bij Michael, want ze hebben geprobeerd hem te reanimeren. Er is ook met 911 gebeld, de opname daarvan zwerft al op internet. Eén van de aanwezigen had dus óók best even kunnen twitteren wat er aan de hand was.

Voorheen klopte Twitter zich op de borst dat het als eerste een vliegtuig in de Hudson zag plonsen. En het neerstorten van vlucht 1951 van Turkish Airlines werd direct vanuit de kijkersfile van foto's voorzien.
Maar bij het hartfalen van de King of Pop was Twitter de grote afwezige! Zelfs de sappige details over zijn overmatige medicijngebruik moest ik uit de Telegraaf vernemen.