Drone stort neer op voetpad

Zoals u wellicht heeft meegekregen bevind ik mij momenteel in Israël. Ik was op bezoek in kibboets Yagur en trof daar op het voetpad een neergestorte drone aan. Of zoiets. Dood natuurlijk.

[Klik voor hele afbeelding]

Hij gaat de geitjes voeren

Wij zitten op het terras voor onze vakantiebungalow. Wij wilden namelijk ook wel eens een weekje burgerlijk doen. Altijd dat abseilen, paragliden, wildwatervaren, bergbeklimmen of vingerverven in de Provence wordt ook zo'n sleur op laatst.

Voor ons terras langs loopt een paadje.
Met lange passen passeert een jongen van een jaar of zestien.
Onderwijl zingt hij met ruige stem het lied 'Schipper mag ik overvaren? Já.. óf... néé?' (met extra veel nadruk).
In zijn hand heeft hij een flinke bos gras.
Als hij ons ziet onderbreekt hij zijn gezang, schakelt zijn stem in een hoger octaaf en roept ons vrolijk toe: "Dag meneer, dag mevrouw, ik ga de geitjes voeren! De geitjes voeren!"
Op het bungalowpark is een kinderboerderij.

Bedelaars

Verbal Jam op reis

Hier in de stad heb je tenminste nog gewoon bedelaars.
Niet van die halfzachte Klaploperskrantverkopers in de kracht van hun leven zoals bij ons voor de Albert Heijn.
Nee, echte bedelaars die demonstratief hun rolstoel voor de Mashbir (soort Hema) positioneren en zonder enige gêne hun geamputeerde benen etaleren.
Uiteraard beschikken zij over een uitkering van de verzorgingsstaat Israël en hebben zij thuis high-tech proteses liggen, maar zij voelen zich niet te slecht om nog een zielig centje bij te verdienen. En dat ziet er in die hitte al gauw dramatisch uit.

Een opmerkelijke geboortegolf

Verbal Jam op reis

Door omstandigheden was ik de afgelopen drie jaar niet in de gelegenheid mijn familie en vrienden in Israël te bezoeken.
Normaal kom ik er elk jaar wel een keer.
Deze periode heeft men gebruikt om zich fors te vermenigvuldigen. Ik mag spreken van een opmerkelijke geboortegolf.

Geen wonder dat Facebook spectaculair in waarde is gestegen. Beter dan ikzelf heeft de beleggingswereld kennelijk gevolgd wat zich allemaal in mijn familie afspeelde.

De Grote Geert Wilders Moskee

Verbal Jam op reis

Ik was vandaag in Nazareth.
Met geen andere reden dan dat ik die plaats nu wel eens wilde zien.
Met de plaatsnaam Nazareth ben ik namelijk een groot deel van mijn schooltijd om de oren geslagen.

[Klik voor gehele afbeelding]

Her en der heb ik gevraagd: "Weet u hier soms nog een beetje goeie timmerman?"
Gewoon, uit een soort religieuze baldadigheid.
Maar nee, schouderophalend en beide handen gespreid vervolgde men zijn weg.

Het stonk er een beetje naar pis

Verbal Jam op reis

Een tijdje in een ander land is doorgaans fijn.
De kleuren, de geluiden en de geuren zijn anders dan in de tredmolen thuis.
Je hoeft je niet te ergeren aan gesprekken om je heen, want je verstaat ze meestal niet.

Ik zit nu in Israël, zoals u wellicht hebt opgemerkt.
In hoeverre Israël een fijn land is, daarover verschillen de meningen.
Die discussie laat ik nu echter maar eens aan mij voorbij gaan.
Het is tenslotte vakantie.

Op het kerkhof van de kibboets

Verbal Jam op reis

Wij waren met de hele familie op de begraafplaats van de kibboets om kaddisj te zeggen voor oma Batja, die ruim een maand geleden overleden was. 'Kaddisj zeggen' is in de Joodse religie het reciteren van een gebed, dat in de praktijk dikwijls wordt gebruikt ter herdenking van een overleden vader of moeder.
Maar in onze familie is men niet zo gelovig. En oma Batja was dat al helemaal niet, dus draaide onze kaddisj uit op een zelfgeschreven tekst waarin haar jongste zoon mooie dingen over haar zei. Daar heb je dan toch meer aan, ook al verstond ik ze niet.

Op het kerkhof zijn bijna alle graven gelijk, om het gelijkheidsbeginsel van de kibboets te benadrukken. Het graf wordt aanvankelijk bedekt met wat stenen. Na een jaar, wanneer de zaak wat ingeklonken is, stort met er een betonnen grafzerk overheen.
Zo te zien hebben ze daarvoor een gietvorm die al sinds de stichting van de kibboets wordt gebruikt.