Een loyaliteitsconflict

Een regerings- of rebellenleider uit Afrika of Oost-Europa die tijdens zijn carrière de mensenrechten op grove wijze aan zijn laars heeft gelapt en duizenden doden op zijn geweten heeft, loopt de kans vroeg of laat voor een tribunaal of strafhof te worden gesleept. Er moet immers recht worden gedaan.

Het zal de Israëlische premier Netanyahu niet overkomen. Onder zijn verantwoordelijkheid gebruikt het Israëlische leger buitenproportioneel geweld tegen burgers (men spreekt zelfs van oorlogsmisdaden), maar op een of andere manier zit het internationale rechtssysteem zodanig in elkaar dat westerse leiders weinig te vrezen hebben.

Ik weet eigenlijk niet hoe mijn schoonfamilie en mijn vrienden in Israël precies denken over de bombardementen op Gaza. Heel verschillend vermoedelijk, maar ik vraag er niet naar. Terwille van een gezonde bloeddruk vermijd ik meestal gesprekken waarin de woorden 'Israël' en 'Palestijnen' tegelijk voorkomen.
Die discussie is niet te winnen. Volgens hen begrijpt de rest van de wereld Israël gewoon niet. En ik dus ook niet.

Drone stort neer op voetpad

Zoals u wellicht heeft meegekregen bevind ik mij momenteel in Israël. Ik was op bezoek in kibboets Yagur en trof daar op het voetpad een neergestorte drone aan. Of zoiets. Dood natuurlijk.

[Klik voor hele afbeelding]

Gilad Shalit komt vrij

Morgen komt naar alle waarschijnlijkheid de in 2006 door Hamas ontvoerde Israëlische soldaat Gilad Shalit vrij. Hij wordt geruild tegen 477 Palestijnse gevangenen.
Kort na zijn kidnapping namen kunstenaars in Nahariya (Gilad komt uit Mitzpe Hila, daar vlak in de buurt) het initiatief tot een humanitaire actie om de Israëlische regering onder druk te zetten te blijven onderhandelen over zijn vrijlating.
Aanvankelijk betrof de actie ook nog twee andere soldaten, Ehud Goldwasser en Eldad Regev. Zij waren in 2006 bij de grens met Libanon door Hezbollah gevangen genomen. Helaas bleek bij een uitruil in 2008 dat zij niet meer leefden.

Bedelaars

Verbal Jam op reis

Hier in de stad heb je tenminste nog gewoon bedelaars.
Niet van die halfzachte Klaploperskrantverkopers in de kracht van hun leven zoals bij ons voor de Albert Heijn.
Nee, echte bedelaars die demonstratief hun rolstoel voor de Mashbir (soort Hema) positioneren en zonder enige gêne hun geamputeerde benen etaleren.
Uiteraard beschikken zij over een uitkering van de verzorgingsstaat Israël en hebben zij thuis high-tech proteses liggen, maar zij voelen zich niet te slecht om nog een zielig centje bij te verdienen. En dat ziet er in die hitte al gauw dramatisch uit.

Een opmerkelijke geboortegolf

Verbal Jam op reis

Door omstandigheden was ik de afgelopen drie jaar niet in de gelegenheid mijn familie en vrienden in Israël te bezoeken.
Normaal kom ik er elk jaar wel een keer.
Deze periode heeft men gebruikt om zich fors te vermenigvuldigen. Ik mag spreken van een opmerkelijke geboortegolf.

Geen wonder dat Facebook spectaculair in waarde is gestegen. Beter dan ikzelf heeft de beleggingswereld kennelijk gevolgd wat zich allemaal in mijn familie afspeelde.

De Grote Geert Wilders Moskee

Verbal Jam op reis

Ik was vandaag in Nazareth.
Met geen andere reden dan dat ik die plaats nu wel eens wilde zien.
Met de plaatsnaam Nazareth ben ik namelijk een groot deel van mijn schooltijd om de oren geslagen.

[Klik voor gehele afbeelding]

Her en der heb ik gevraagd: "Weet u hier soms nog een beetje goeie timmerman?"
Gewoon, uit een soort religieuze baldadigheid.
Maar nee, schouderophalend en beide handen gespreid vervolgde men zijn weg.

Het stonk er een beetje naar pis

Verbal Jam op reis

Een tijdje in een ander land is doorgaans fijn.
De kleuren, de geluiden en de geuren zijn anders dan in de tredmolen thuis.
Je hoeft je niet te ergeren aan gesprekken om je heen, want je verstaat ze meestal niet.

Ik zit nu in Israël, zoals u wellicht hebt opgemerkt.
In hoeverre Israël een fijn land is, daarover verschillen de meningen.
Die discussie laat ik nu echter maar eens aan mij voorbij gaan.
Het is tenslotte vakantie.