Iets klopt er toch niet aan onze democratie. Namelijk dat het zo weinig democratie is. Periodiek kiezen wij onze Tweede Kamer, Provinciale Staten, gemeenteraad of stadsdeelbestuur. Dat was het dan. Daarna lijken de gekozenen te denken dat ze volledig naar eigen goeddunken hun gang kunnen gaan. Raar is dat.
Neem Margraten. Terloops ving ik via de radio iets op over Margraten. Daar graaft de cementindustrie al jaren het landschap af. De hele bevolking is daar tegen. Toch gaat het allemaal gewoon door. Hoe kán dat dan? Zijn die bestuurders daar dóóf of zo, teveel mergel in de oren gekregen, corrupt geworden, cement in het brein? Hallo, aarde aan democratie: de men-sen wil-len het nie-hiet! Voor hen die op de basisschool geleerd hebben over onze mooie Sint Pietersberg volgt nu een update: schijnt tegenwoordig Sint Pietersdal te zijn.
Neem uw auto. Wanneer u in een stad woont kent u vast het verschijnsel betaald parkeren. U moet dan maandelijks een fiks bedrag dokken voor een vergunning om in uw eigen straat uw auto te mogen neerzetten. Wie dat fijn vind mag zijn vinger opsteken. Toch hebben die dames/heren bestuurders dat ingevoerd. Niet vanwege een goed parkeerbeleid, maar voor de kassa. Wie heeft hen gezegd dat ze dat moesten doen? Niet de bewoners. Die zouden bij een referendum massaal tegen stemmen. Wie verzint dat dan?
Iets klopt er toch niet aan onze democratie. Namelijk dat het zo weinig democratie is. Periodiek kiezen wij onze Tweede Kamer, Provinciale Staten, gemeenteraad of stadsdeelbestuur. Dat was het dan. Daarna lijken de gekozenen te denken dat ze volledig naar eigen goeddunken hun gang kunnen gaan. Raar is dat.
Neem Margraten. Terloops ving ik via de radio iets op over Margraten. Daar graaft de cementindustrie al jaren het landschap af. De hele bevolking is daar tegen. Toch gaat het allemaal gewoon door. Hoe kán dat dan? Zijn die bestuurders daar dóóf of zo, teveel mergel in de oren gekregen, corrupt geworden, cement in het brein? Hallo, aarde aan democratie: de men-sen wil-len het nie-hiet! Voor hen die op de basisschool geleerd hebben over onze mooie Sint Pietersberg volgt nu een update: schijnt tegenwoordig Sint Pietersdal te zijn.
Neem uw auto. Wanneer u in een stad woont kent u vast het verschijnsel betaald parkeren. U moet dan maandelijks een fiks bedrag dokken voor een vergunning om in uw eigen straat uw auto te mogen neerzetten. Wie dat fijn vind mag zijn vinger opsteken. Toch hebben die dames/heren bestuurders dat ingevoerd. Niet vanwege een goed parkeerbeleid, maar voor de kassa. Wie heeft hen gezegd dat ze dat moesten doen? Niet de bewoners. Die zouden bij een referendum massaal tegen stemmen. Wie verzint dat dan?
Neem die demonstratie. De meeste mensen twijfelen blijkbaar aan het nut van demonstreren, anders was Amsterdam ongetwijfeld nóg voller geweest op 15 februari. Maar demonstreren heeft in elk geval minstens één belangrijke functie. Namelijk het visualiseren van de kiesdeler. Laten we zeggen dat een kamerlid ongeveer 60.000 stemmen nodig heeft gehad voor het felbegeerde zeteltje. Kijk, dat aantal zie je dan ongeveer bij zo'n vredesdemonstratie op straat lopen. Zóveel personen van vlees en bloed zijn dat nou die jou op dat pluche zetten, die jou dat belangrijke gevoel geven. Die jou met Powell laten handshaken.
Dat beeld van al die mensen moet zo'n volksvertegenwoordig dan eventjes op het netvlies laten inbranden. Dan weet je weer voor wie je het allemaal hóórt te doen, nietwaar?
Het is niet zo ingewikkeld als ze altijd beweren...
Rond de 70.000 mensen verzamelden zich vanmiddag op de 'Sad-Dam' om hun ongenoegen te uiten tegen de Amerikaanse oorlogsplannen. Dat was weer eens het betere werk! Sinds de jaren tachtig was men niet meer zo massaal in beweging gekomen en we vroegen ons al af of dit volk nog wel in beweging te krijgen wás! Dus dat viel dik mee.
Voor anderen was het een tegenvaller. Zo was daar de Mobiele Eenheid, die had gerekend op een opkomst van hooguit 15.000 stuks links tuig. Teneinde voorbereid te zijn op heftige vredesrellen had men op het Koningsplein reeds een stoer waterkanon geposteerd, stonden op de bruggen in de Leidsestraat gepantserde voortuigen met daarin pelotons professionele meppers en vloog er permanent een helicopter hoog boven de potentiële oproerkraaiers.
Vanmiddag zal ik hier niet zijn, want dan ben ik even een stukje lopen, van de Dam naar het Leidseplein. Misschien kom ik u onderweg tegen. Wanneer u er niet bent kan ik mij dat óók voorstellen, want het is verdomde koud. Maar u mag ook lekker hier demonstreren, u mag hier zeggen of en zo ja waarom u tegen oorlog bent.
Ik ben ook geen groepsmens. Ik loop vanmiddag een kleine kans dat er een paar leuzen geroepen worden waar ik niet helemaal achter sta. Dus daarom zal ik mijn standpunt voor de zekerheid alvast duidelijk maken.
Ik ben tegen de oorlog in Irak omdat onschuldige burgers binnen en buiten Irak daarvan het slachtoffer zullen worden, omdat het de regio zal destabiliseren, het een excuus geeft aan extremisten om weer allerlei barbaarse dingen in de wereld uit te halen, er verdere polarisatie zal optreden tussen moslims en 'het Westen', omdat ik de arrogantie en de hypocrisie van de republikeinse regering in Amerika veroordeel, omdat ik De Hoop-Scheffer wil laten zien dat niet iedereen in de kont van Colin Powell wenst te kruipen en omdat ik vind dat we ons geld wel nuttiger kunnen besteden dan aan wapens.
Het altijd interessante LVBlog maakt ons attent op de laatdunkende houding van de Wall Street Journal ten opzichte van België. Onze zuiderburen krijgen een emmer Amerikaanse minachting over zich heen vanwege hun opstelling in de kwestie Irak. Dit toont maar weer eens aan dat de kleine landen binnen de Nato geacht worden louter als kritiekloos klapvee achter de Verenigde Staten aan te lopen en verder de brutale bek dienen te houden.
Kijk eens aan! Een mooi leerpuntje voor onze eigen minister van Buitenlandse Zaken, Jaap de Hoop-Scheffer! Die is blijkbaar nog heel goed weggekomen laatst, bij zijn bezoek aan Colin Powell! Nu mocht hij nog diens hand schudden, maar volgende keer zal ongetwijfeld van hem worden verwacht dat hij nederig knielend de ring van Paus Powell kust.
Eindelijk zeggen ze het hardop: kleine landen stellen helemaal niets voor, worden totaal niet serieus genomen. Is dát even een opluchting! Nu kunnen zij zonder enige wroeging hun lidmaatschap van de Nato opzeggen en die miljardenorder voor de Joint Strike Fighter annuleren! Iedereen blij: de VS is van die kleine horzels af en wij in één klap van onze begrotingsproblemen.
Beste Japie, mag ik zo onbescheiden zijn u in dit verband nog eens de column 'Nederland is klein' in herinnering te brengen? Dat was eigenlijk net zoiets...
Maar ja, Verbal Jam is ook maar een kleine speler op het wereldtoneel...
"Zeg Laura..?" "Ja, George..." "Ben je in de keuken?" "Joe!" "Zeg, dat lijstje dat jij laatst in mijn colbertje vond... Heb jij dat nog ergens?" "Dat met die knelpuntjes? Dat hangt hier. Bij de andere boodschappenbriefjes. Op 't prikbord." "Knelpuntjes?" "Nou ja, zoiets, aandachtspuntjes, probleempuntjes, whatever..." "Weet je nog hoe ik daaraan kom?" "Dat heb je toch van die neger gekregen, hoe heet ie ook weer, Kofi ofzo..?" "O, ja die... Had dus eigenlijk wel metéén weggekund." "Nu wegdoen dan?" "Eh... Nou... Lees 's een paar dingen op, Lauralove..." "Effe kijken hoor... Hele Islamitische wereld tegen je, Koerdenopstand, Turkije wil deel Irak, Iran wil deel Irak, aanval op Israël, vergeldingsactie Israël... Luister je?" "Ja, ja, liefje... Ga door..." "Onrust in Egypte, rellen in Jordanië, raketten op Koeweit, oliebronnen Irak in brand, scheuring binnen de Nato... Zeg George..." "Ja, honey?" "'t Is wèl tamelijk láng, dat lijstje..." "Vind je? Staat er nog meer dan?" "Eigenlijk alleen nog iets over nieuwe gevechten in Afghanistan en milieurampen..." "Hmmm..." "Wat zeg je?" "Geen touw aan vast te knopen. Kan ik niks mee. Donder maar weg!"
Ik las een kritisch stukje (niet meer online beschikbaar) over een 15-jarig jongetje dat gefascineerd is door nazi-rituelen. U weet wel, met de rechterarm omhoog staan, White Power, dát werk. Hij noemt zich een 'gabbertje'. Het is de ironie die hier de domheid te kijk zet, want het woord 'gabber' komt nota bene van het Hebreeuwse woord 'gavér', dat 'vriend' betekent.
Het gabberknaapje zit vast nog op school. Scholen maken schoolreisjes. Hoewel ze die in het voortgezet onderwijs om onduidelijke redenen nogal eens 'werkweek' noemen geloof ik. Die schoolreisjes gaan al lang niet meer naar Duinrell of de Julianatoren. Nee, die moeten naar het Belangrijke Buitenland.
Ik weet nog wel een originele bestemming voor het gabberschoolreisje komende zomer. Lekker naar Oostenrijk.
Het weblog Verbal Jam bestaat sinds 10 oktober 2001.
De naam van het blog refereert aan een verbale jam-sessie.
Er staan inmiddels duizenden artikelen, foto's, video's en audio-producties in. Bij elkaar zóveel vertier, dat het een wonder mag heten dat er nog geen vermakelijkheidsbelasting over wordt geheven.
