Een brief van de politie

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Ik kreeg een brief van de politie. Ik mag wel zeggen: een brandbrief. Er was nu al voor de derde keer een politieauto bij het bureau Allebéplein in de fik gestoken.

De politie schrijft: 'U begrijpt dat wij deze incidenten zeer serieus nemen en dat wij vastberaden zijn om de daders op te sporen. Wij vinden dat dit soort vernielingen absoluut onacceptabel zijn. Wij vragen dan ook dringend om uw hulp.'

De brief is verspreid in een groot gebied, want ik woon op zeker een halfuur loopafstand van het politiebureau. Het zit ze hoog. Begrijpelijk. Ik ken het gevoel.

PostNL is een irritant bedrijf

En wel hierom...

Wat is dat PostNL toch een irritant bedrijf geworden. Om niet te zeggen waanzinnig irritant. Zo had ik de verhuisservice nodig. We gaan namelijk verhuizen.
Ik meldde mij online aan en mocht meteen veertig euro dokken. En dat was dan nog zogenaamd met 35 procent korting! Mazzelaar die ik ben. Maar wat je ervoor krijgt is om te janken.

Die verhuisservice is namelijk niet meer wat hij vroeger was.
PostNL gaat mijn post zes maanden lang doorsturen naar mijn nieuwe adres. Dit voor het geval ik iemand vergeten ben een adreswijziging te sturen. Maar alléén de post op mijn naam, niet de post op de naam van mijn vrouw. Die mag weer apart dokken. Heel klantvriendelijk dus. Het zou wel zo netjes zijn geweest om tenminste nog één ander persoon op hetzelfde adres te mogen laten meeliften op de verhuisservice.

De opper-oliebol van Nieuw-West

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Het Reumafonds en de oliebollenbakkers van Nieuw-West liggen in de clinch met het stadsdeel, las ik vorige week in Het Parool. Waar hebben we het over in februari, maar goed. Het Reumafonds krijgt altijd een deel van de opbrengst van de oliebollenbakkerij, maar ziet de revenuen nu verdampen doordat het stadsdeel sinds 2010 de prijs voor standplaatsen heeft verhoogd van 400 euro naar maximaal 7500 euro.

Ik heb relatief weinig verstand van oliebollen en al veel minder van standplaatsen, maar de manier waarop stadsdeelvoorzitter Achmed Baâdoud het beleid verdedigt is op zijn minst opmerkelijk.

Een afzeikstemming

Er heerst in de politiek momenteel enigszins een afzeikstemming tegen de oudere mens en tegen de armere mens. Ja, zegt Diederik Samsom, bij die senioren zit veel meer geld dan iedereen denkt en dus kunnen ze wel meebetalen aan de crisis. In Amsterdam roept een wethouder: mwha, het aantal sociale huurwoningen kan best flink worden teruggeschroefd, want er wonen vooral veel scheefwoners in. Bovendien hebben we liever 'creatief talent' dan arme sloebers in de stad. Met dat 'creatief talent' bedoelen ze natuurlijk niet die warrige geesten van de kunstacademie, maar de goed verdienende 'entrepreneurs' uit de game-industrie, de marketing en de reclame.