Onbeschoft kapitalisme

Verbeeld ik me dat nu, of is het keiharde kapitalisme weer helemaal in de mode? Eigenlijk is het natuurlijk nooit weg geweest, maar het timmert nu weer wat onbeschaamder aan de weg.

De afgelopen tijd zag ik de nodige voorbeelden langskomen. Gentech concern Monsanto doet aan genetische manipulatie van landbouwzaden. Daardoor zijn ze bestand tegen het landbouwgif RoundUp, eveneens van Monsanto. Het bedrijf patenteert de zaden. Wanneer er iets van overwaait naar een boerderij die géén Monsanto-zaden gebruikt, krijgt de arme boer een proces aan z'n broek wegens patentschending. Verzet is zinloos, want de rechter is op de hand van Monsanto.

Weer in de verdomhoek

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Het onderwijs staakt en demonstreert tegen de bezuinigingen. Volkomen terecht. Een land dat op z'n kinderen bezuinigt is niet goed wijs, hoe diep de crisis ook mag zijn. En in dit geval worden ook nog vooral de kinderen getroffen die sowieso al moeite hebben met de leerstof, omdat ze gedrags- en/of leerstoornissen hebben.

Zelf werkte ik in een inmiddels tamelijk ver verleden in het speciaal onderwijs. Ik ondervond hoe belangrijk het is dat kinderen met bijvoorbeeld een lichte hersenbeschadiging (maar verder normaal intelligent) veel baat hadden bij de aangepaste en veilige omgeving die dit type onderwijs bood. Ze hadden bijvoorbeeld concentratieproblemen, dyslexie, waren extreem teruggetrokken of juist extra druk.
In het reguliere onderwijs waren ze onverbiddelijk de klos, in kleinere klassen met individuele aandacht zag je ze opbloeien, zelfvertrouwen (her)winnen en rustiger worden.

Slapende waakhonden

Nederland is vergeven van de waakhonden. Zo hebben wij onder meer een een 'privacy-waakhond' (het College Bescherming Persoonsgegevens), een 'financiële waakhond' (de Autoriteit Financiële Markten), een 'consumenten-waakhond' (de Consumentenautoriteit) en een 'Post- en Telecom-waakhond' (de OPTA).
Nu is het kenmerk van dit soort waakhonden dat ze nogal eens zitten te slapen of een gecastreerde indruk maken. Denk hierbij aan de falende waaksheid in kwesties als IceSave en DSB.
Het publiek weet vaak ook niet wélke waakhond nu precies wáárover waakt. En dikwijls slaan de waakhonden pas aan bij grootschalige misstanden. Allerlei klein gedoe ontgaat ze.

Zo belde ik gisteren de servicelijn van de T-online Shop. Verder een goede winkel, maar met één waanzinnig irritant minpuntje: de instelling van hun telefooncentrale. Je belt als klant à 15 cent per minuut met de servicelijn. Het is blijkbaar druk op de helpdesk: de ene medewerker is naar de wc, de andere is koffie halen. Dat denk ik dan tenminste altijd als ik boodschappen hoor als 'Al onze medewerkers zijn in gesprek'.

De gele hesjes en de grote bekken

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Als ik niet aan het schrijven of redigeren ben, zwerf ik regelmatig door de stad, fotografeer het een en ander en ben voortdurend nieuwsgierig.
Ik belandde deze week bij de toegangsweg van de afgesloten IJtunnel. Ik waagde mij een heel klein stukje op het stoepje langs de toerit om het terras van Nemo van een afstand op de foto te zetten. Met nadruk vermeld ik erbij, dat ik niet langs enig verbodsbod ben gelopen. Die staan pas verderop. Toch had ik dit beter niet kunnen doen, want wat mij toen overkwam tart elke beschrijving.

Betalen voor lucht

Gisteren moest ik betalen voor lucht.
Het was een schokkende ervaring, moet ik u zeggen. Een veeg teken.
Een aanslag op mijn wereldbeeld: oude waarden zijn niet langer vanzelfsprekend.
Het ging weliswaar om samengeperste lucht, maar lucht blijft lucht.

De Kunstjesflikker

Iemand probeerde mij een kunstje te flikken.
Waarschijnlijk een of ander vadsig mannetje dat opereert vanuit de vochtige kruipruimte van zijn vinexwoning.
Vanaf een virtueel adres runt hij het 'bedrijf' PC Office Service.

De kunstjesflikker van PC Office Service stuurde mij een factuur van bijna 300 euro voor software genaamd 'Office 11'.

[Klik voor gehele afbeelding]

Om nu niet meteen al ten prooi te vallen aan onze altijd alerte nationale crimefighters wegens acquisitiefraude, had hij er in kleine lettertjes op gezet dat het eigenlijk om een 'aanbieding' ging.
Een aanbieding vermomd als factuur dus.
Er zijn bedrijven die zo'n rekening blind voldoen.
En dat is dan toch weer een aardige bijverdienste voor de kunstjesflikker in de kruipruimte.

Tuig van de richel

Ik las een opmerkelijk bericht: de NMa verdenkt huizenhandelaren van kartelvorming. Zij maakten onderling afspraken over de aankoop van huizen op executieveilingen.

Op executieveilingen worden huizen geveild waarvan de eigenaren hun huis gedwongen moeten verkopen. Bijvoorbeeld omdat zij hun hypotheek niet meer kunnen betalen.

Op die veilingen zit de zaal vol met huizenhandelaren. Zij hebben onderling afgesproken dat ze elkaar niet in de weg gaan zitten bij het bieden en één van hen scoort zo heel voordelig het betreffende pandje. Met als gevolg dat veel verkopers met een restschuld blijven zitten bij de bank. Zij liggen de rest van hun leven krom.

De huizenhandelaren komen daarna nog even gezellig bij elkaar en houden onderling een nieuwe veiling. Daar worden wél goede prijzen betaald. De winst wordt lekker onderling verdeeld.