Weer zo'n jaaroverzicht

Het is weer het moment voor de jaaroverzichten.
Gelukkig stelt dit weblog automatisch zijn eigen jaaroverzicht samen, dus daar heb ik geen omkijken naar.
En teveel omkijken doe ik ook liever niet.

Maar andere media doen hun uiterste best om ons in de laatste week van het jaar nog eventjes in te wrijven wat wij het afgelopen jaar weer aan ergernissen en ellende te verduren hebben gehad.

Irritante spellingsproblemen

De van kinder-misbruik verdachte Robert M. laat zich juridisch bijstaan door het kantoor van het Friese advocatenduo Anker.
Ik vind dat verstandig.
Bij Moskovitz Moskowitch Moszkowicz ben je de helft van de tijd bezig om op te zoeken hoe je de naam van je eigen advocaat schrijft.
Als verdachte in een mega-zedenzaak heb je waarachtig wel iets anders aan je hoofd.

En zelfs al ben je een brave burger, toch heb je telkens weer last van die onspelbare naam Moszkowicz.
Je kunt bij wijze van spreken niet naar het journaal kijken of die man doorkruist weer je gedachten.
U weet waarop ik doel.

Foute kerstgedachten

De rooms-katholieke geestelijken van alle rangen en standen hebben dit jaar een moeilijke kerst.
Uit voorzorg worden zij op grote afstand gehouden van het kindeke Jezus.
En ook de kinderopvang 'Het stalletje' te Bethlehem blijft dit weekend gesloten.
Dit jaar geen Wijzen uit het Oosten, dat wordt te link, drie van die oude kerels aan de kribbe.

Hoe zit het eigenlijk met Jezus zelf? Heeft hij indertijd wel het goede voorbeeld gegeven aan de priesters?
'Laat de kindertjes tot mij komen' is inmiddels een zwaar besmette uitspraak.
Op het internet wemelt het van de afbeeldingen waarop Jezus druk met allerlei  kindertjes in de weer is.

De honderdste verjaardag van mijn vader

Vandaag zou mijn vader honderd jaar geworden zijn. Hij heeft het net niet gehaald, want op 17 maart van dit jaar is hij er in het zicht van deze mijlpaal tussenuit geknepen.
Toch gaan we dit feit natuurlijk wel gedenken, vieren zelfs.
Met hachee en rode kool, want daar hield hij van.

Hij mag dan zijn honderdste verjaardag misgelopen zijn, misschien heeft hij toch wel degelijk honderd jaar geleefd.
Ik had het namelijk aldus bedacht: tussen maart en december zitten negen maanden.
Wat hij tekort kwam zouden we kunnen verrekenen met de zwangerschap.
Ik kan zelfs fantaseren dat hij op dezelfde datum is verwekt als dat hij is overleden.

IJsbeer met aambeien?

In het tuincentrum liep ik ineens tegen een ijsbeer aan.
Hij was in de weer met kinderen, dus dat moet je tegenwoordig direct wantrouwen.
Heeft hij wel een 'verklaring omtrent het gedrag'?
Bij een ijsbeer is dat geen overbodige luxe.

Hij zat ook niet bepaald rustig, uitgesproken ongedurig, viel mij op.
Alsof hij last van zijn aambeien had.
En dan met zo'n kind op z'n arm.
Ik vind dat onverantwoord.
Als er straks rare dingen gebeuren, heb ik in elk geval alvast een filmpje van de dader.

Een crisiskerstpakket

Sjongejongejongejonge...
Wat een waardeloos kerstpakket weer dit jaar.
Echt zo'n crisiskerstpakket.

Vorig jaar was het nog zo'n bak met van die Rituals.
Afgezaagd, maar dat rook tenminste nog ergens naar.
Dit jaar moet ik er nog zelf moeite voor gaan doen ook.

Ik moet met een soort pasje het internet op en iets uit een catalogus bestellen waar alleen maar lullige dingen in staan.
Want je moet niet denken dat daar iets bij zit waarvan je zegt: mijn kerst kan niet meer stuk!
Dat de baas eens even lekker royaal uitpakt met een iPad of zo.
Ja, voor zichzelf vermoedelijk.

Zet uw fiets daar niet neer!

De grote stad is vol vreemde dingen.
Fietsen worden dikwijls lukraak tegen de gevel geparkeerd.
Bewoners willen dat voorkomen door briefjes op te hangen.
Sommigen lijken héél ver te gaan in hun argumenten om bij hen geen fiets neer te zetten.
Ongeloofwaardig ver.

[Klik voor vergroting]

Roberts Knuffelparadijs

Ook gepubliceerd op Amsterdam Centraal

Af en toe steekt bij mij enige twijfel de kop op.
Ik zal die twijfel even inleiden.
Wij simpele burgers gaan ervan uit dat onze overheid ons zoveel mogelijk beschermt tegen allerlei groot onheil. Zoals oorlog, terrorisme, rampen en misdaad.
Nu kun je natuurlijk niet alles voor zijn, dus wanneer zich toch iets voordoet op een van deze gebieden, verwachten wij op z'n minst dat er adequaat wordt opgetreden.

Straatmuziekverkrachters

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Mijn muziekleraar zei vroeger tegen mij: "Leer jij eerst maar eens blokfluit spelen. Dáár kun je altijd nog mee op straat gaan zitten als de nood aan de man komt."
Met een piano gaat dat een stuk lastiger.
Hij had gelijk, zie ik nu.

Ik liep over de brug bij de Prins Hendrikkade en daar zat een jongeman op het trottoir. Hij was in de bloei van zijn leven, maar toch al wat verlept. Naast hem lag een hond samen met hem zielig te zijn.
De jongeman voorzag in zijn inkomen door in en uit te ademen via een plastic blokfluit.
Iemand had hem wijsgemaakt dat dit muziek heet en dat je daar geld mee kunt verdienen.
Ik gaf hem de munt die ik normaal gebruik voor de winkelwagen in de supermarkt.
In principe had ik daarmee aan de gang kunnen blijven, want hij was de enige niet...

Moeten rechters op inburgeringscursus?

De laatste tijd staat de competentie van leden van de rechterlijke macht nogal eens ter discussie.
Ook vraagt men zich hardop af of rechters wel met beide benen in de maatschappij staan.
In z'n algemeenheid valt daar niet over te oordelen. De ene rechter is goed bij de tijd, de andere heeft de symbolische blinddoek van vrouw Justitia de afgelopen dertig jaar te letterlijk genomen.

Onze edelachtbaren vinden deze kritiek uiteraard niet leuk. Het gezag voor de rechterlijke macht wordt erdoor ondermijnd, vinden ze.
Maar sommige magistraten maken het ons ook wel erg moeilijk om ze serieus te blijven nemen.

Een inspirerende avond

Ik was gisteravond bij een 'eindejaarsconference' van Maarten van Rossem in het Amsterdamse Paradiso.
Ik zag hem binnenkomen door een zijdeurtje bij de coulissen.
Hij trok zijn jas uit en legde die samen met een rood plastic tasje van de supermarkt aan de zijkant op het toneel.
Het zag er meteen al aandoenlijk eenvoudig en pretentieloos uit.

In een betoog van ruim anderhalf uur legde hij onder meer uit hoe ons wordt aangepraat dat het slecht gaat met dit land, terwijl het sinds het begin van de jaren tachtig alsmaar beter is gegaan, met een gemiddelde jaarlijkse economische groeit van 3 procent.
Er is maar één land in Europa waar het momenteel nóg beter gaat en dat is Luxemburg.

Belangwekkende ontdekking door Vodafone

Telecomprovider Vodafone heeft een belangwekkende ontdekking gedaan, lees ik.
Onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat tijdens de strenge koude vorige week, het gebruik van smartphones met 15 procent terugliep.

Dat komt, aldus Vodafone, doordat bij een gevoelstemperatuur van minus 15 graden mensen koude vingers krijgen als ze met een smartphone aan de gang gaan. Het kan zelfs leiden tot bevriezingsverschijnselen.
En dat willen de mensen natuurlijk niet.

Een luidruchtig afscheid

Geschreven voor weblog magazine about:blank

De organisatoren van de Dutch Bloggies verkiezingen kappen ermee. Na tien jaar vinden ze het welletjes.
Hun persbericht begon wat ongelukkig: bloggen is dood.
Dat is niet wat ze wilden zeggen, maar blijkbaar zijn er nogal wat mediaconsumenten die niet verder lezen dan de eerste drie woorden.

De winnaars van 2008 (klik voor vergroting)

Bloggen is natuurlijk helemaal niet dood. Bloggen is alleen maar een vehikel om te kunnen schrijven, te fotograferen, te tekenen, te schilderen of een videofilmpje te maken.
Bloggen biedt de mogelijkheid om al deze disciplines te bundelen in één creatieve multimediale uiting.
Sterker nog, met de opkomst van tablets als de iPad wordt bloggen alleen nog maar aantrekkelijker als medium.
Rupert Murdoch heeft aangekondigd een krant voor de iPad te willen maken met precies al deze ingrediënten.
Kortom, een digitale krant volgens de principes van een blog eigenlijk.
Het is een logische ontwikkeling.