Van wal steken

Het kost mij enige moeite weer van wal te steken. Bloggen doe je chronologisch, dus voor mijn gevoel moet ik eerst nog iets over mijn overleden moeder schrijven voordat ik mij weer kan bezighouden met de dingen van het doorgaande leven. Maar dat verhaal zit nog niet helemaal afgerond in mijn hoofd. Dus dat doe ik dan nog maar even niet.
Aan de andere kant voelt het heel raar om dan maar te gaan schrijven over de dagelijkse idioterie die ons passeert, want vergeleken bij de ernst van de dood kan het leven heel banaal zijn.

Zo zamelden wij met z'n allen via een grote televisie-actie tientallen miljoenen in voor de slachtoffers van de aardbeving in Haïti. Heel Nederland zag met verbijstering toe hoe de beruchte ex-bankier Dirk Scheringa deel uitmaakte van het telefoonteam. Niemand van de productie kwam kennelijk op het idee dat dit getuigde van een vergaande domheid. Dirk heeft zelf nog geld genoeg over om aan Haïti te geven, dat hoeft hij niet bij anderen te halen.

Even niet

Ik ben hier even niet. Ik moet voor mijn moeder zorgen. Voor het laatst, want zondagavond 10 januari is ze uiteindelijk toch overleden. Het lichtje is kalm en zachtjes uitgegaan. Haar geest was al eerder vertrokken is mijn vaste overtuiging. Haar leven leek op 't laatst niet meer dan een prachtig zandkasteel dat aan de vloedlijn staat en geleidelijk maar gestaag wegspoelt in de oneindigheid van de zee.
Bij elk verdriet dat telkens opwelt denk ik maar: ze is er nog, ze zit nog in mijn DNA. Ik weet nog niet of dat een troost zal blijken op de lange duur.

Later kom ik er vast nog wel op terug. Intussen staat het u natuurlijk vrij om in de reacties de boel nog een beetje gaande te houden hier.

Nog meer winter

Sneeuw zoals het hoort

Eindelijk weer eens een behoorlijke winter in Nederland. Tijd voor stevige wandelingen door sneeuw en natuur. Het fototoestel mee uiteraard. Friesland is in het wit nog mooier dan het normaal al is. Alles lijkt speciaal ingericht voor mooie plaatjes. Want zeg nu zelf, die rustieke houten hekken voor de weilanden hadden ze allang kunnen vervangen door strak metaal of gerecycled plastic. Ze hebben het niet gedaan, ze hebben alles zo gelaten als het was en hoort te zijn. En toen was er ook nog zon en mist...

Sodom en Culemborg

Ik ben even op het platteland. Op het platteland staat Amsterdam bekend als een verdorven stad. Het is er moord en doodslag, zegt men. Daar kun je maar beter niet heen gaan, behalve als je zélf verdorven bedoelingen hebt. Naar de hoeren bijvoorbeeld, of dronken worden tijdens een bespottelijk opgetuigde vrijgezellenavond. Daarna kun je dit Sodom en Gomorra weer achter je laten zonder omkijken.
Zo denkt men erover hier.

Met enig leedvermaak neem ik dan ook kennis van berichten die laten zien dat het dikwijls in 'de provincie' ook niet pluis is. Zo schijnt het werkelijke Sodom en Gomorra zich tegenwoordig op het van Bijbelteksten doortrokken Urk te bevinden. De drugshandel tiert er welig, de jeugd verkeert er in permanente staat van dronkenschap en laatst is er zelfs een heuse moord gepleegd.

De koningin op Facebook

Laat ik beginnen met u allen een gelukkig 2010 te wensen, al heb ik niet de illusie dat uw jaar daar ook maar een greintje beter van wordt. Zoveel invloed heb ik helaas niet.
Als ik die wél had, wist ik het wel.

Ik zou bijvoorbeeld pleiten voor een verplichte bijscholingscursus internet en sociale media voor ons voltallig koninklijk huis.
Het is toch godgeklaagd dat mensen met een dergelijk riant staatsinkomen niet even de moeite nemen om zichzelf bij te spijkeren op dat gebied.
Dit naar aanleiding van de kersttoespraak van onze majesteit.
Hierover is al een hoop gezegd, maar voor wie hem heeft gemist: de koningin vond dat mensen teveel communiceerden via korte boodschapjes. Dit zou het 'wij-gevoel' ondermijnen en leiden tot een leeg bestaan. Met virtuele ontmoetingen was die leegte niet te vullen volgens haar.

Een gelukkig en gezond 2010!

Ik wens alle lezers van Verbal Jam een bijzonder gelukkig en gezond 2010. Dat hebben we wel verdiend na zo'n crisisjaar als 2009.
Om niet telkens te vervallen in herhalingen, verwijs ik voor gedetailleerde gelukwensen naar vorige jaren.