Ik loop toch al niet zo warm voor royalty-poppenkast, maar vandaag was een treurig dieptepunt in Thorn. In Thorn was de truttigheid troef. Ik kon het gewoon niet aanzien.
Vrouwen zijn in het algemeen vergevingsgezinder waar het royalty betreft. Zij zetten nog wel eens graag een uurtje de televisie aan voor het koninklijke koekhappen. Maar zelfs mijn geliefde echtgenote hield het na een kwartiertje al voor gezien.
Thorn leek merendeels bevolkt door mensen met een verstandelijke uitdaging. Niet dat wij daar iets tegen hebben, maar wij trekken Downistie al niet, laat staan een kilometer zwakzinnige kunstschilders. De Majesteit mocht een lijntje zetten, Van Vollenhoven mocht een lijntje zetten. En daar moesten wij dan vertier uit putten. Dan hadden die Britten het gisteren toch een stuk beter voor elkaar!
Ik las een opmerkelijk bericht: de NMa verdenkt huizenhandelaren van kartelvorming. Zij maakten onderling afspraken over de aankoop van huizen op executieveilingen.
Op executieveilingen worden huizen geveild waarvan de eigenaren hun huis gedwongen moeten verkopen. Bijvoorbeeld omdat zij hun hypotheek niet meer kunnen betalen.
Op die veilingen zit de zaal vol met huizenhandelaren. Zij hebben onderling afgesproken dat ze elkaar niet in de weg gaan zitten bij het bieden en één van hen scoort zo heel voordelig het betreffende pandje. Met als gevolg dat veel verkopers met een restschuld blijven zitten bij de bank. Zij liggen de rest van hun leven krom.
De huizenhandelaren komen daarna nog even gezellig bij elkaar en houden onderling een nieuwe veiling. Daar worden wél goede prijzen betaald. De winst wordt lekker onderling verdeeld.
Audiovisueel programmamaker en journalist Michael Minneboo maakte ongeveer anderhalf jaar geleden een interview met mij. Het verschijnt nu in zijn serie Daily Webhead. Ik mocht het ook hier neerzetten, dus ik zal u dit vertier niet onthouden.
In onze videorubriek 'Een paar minuten Amsterdam', vandaag deel 5: Zomer in april. Want uiteraard ging ik deze week met dit mooie weer niet huismusserig zitten bloggen, maar ging ik er net als iedereen op uit, de paden op, de lanen in, de terrassen af. En dergelijke.
Henk Kamp. Minister van Sociale Zaken. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik van die man moet denken. Nou ja, laat ik eerlijk zijn, ik weet wél wat ik van die man moet denken, maar dan wordt het meteen weer zo'n onaardig stukje.
Henk was indertijd in het zoveelste kabinet Balkenende een zeer verdienstelijk minister van Defensie. Volgens ingewijden althans, want ik heb geen verstand van wapengekletter en ander zinloos geweld.
In de Eindhovense wijk Woensel heeft een massale vechtpartij plaatsgevonden tussen twee families. Er waren tientallen personen bij betrokken. Ze woonden allemaal in één straat. Maar toen de politie arriveerde keerde men zich eendrachtig tegen de koddebeiers. Dat dan weer wel.
Ik vind dit fascinerende berichten. Dit lijkt mij (vanuit het noorden bezien) toch een typisch staaltje Brabanse folklore. Want waar vind je nog zulke grote families om een dergelijk groot evenement gestalte te geven? Dat kan toch alleen maar in het katholieke zuiden, lijkt mij.
Baflo is in het nieuws. Er zijn twee mensen vermoord, een politieagent en een jonge vrouw. Er was een dramatische schietpartij. Dat dit nu uitgerekend Baflo moet treffen. Baflo is nog nóóit in het nieuws geweest. Met zo'n ernstig misdrijf staat het dorp voorgoed op de kaart. Baflo was liever buiten beeld gebleven. Zoals het eeuwenlang vrijwel onzichtbaar is geweest.
De meerkoeten hebben er zin in dit jaar. Overal zijn de nesten klaar voor het nieuwe broedseizoen. Vooral in de stad leidt dit soms tot bijzondere constructies. Zoals bij deze meerkoet in de Amstel. Anderhalve week geleden maakte ik er een foto van.
Van Sinterklaas had ik een poëziekalender gekregen. Een scheurkalender van Meulenhoff. Op zich een mooi gebaar van de goedheiligman. We hebben de kalender een prominente plek op ons toilet gegeven. Iedere morgen bij de ochtendplas worden wij verrast met een nieuw gedicht.
Het probleem is alleen dat dichters over het algemeen blijkbaar niet van die opgewekte mensen zijn. Althans niet bij uitgeverij Meulenhoff. Bijna elke dag is er dood en drama of depressie. Dat is natuurlijk niet zo'n fijn begin.
Onlangs las ik in de krant dat onze minister van Veiligheid en Justitie, Ivo Opstelten, weer een stukje van onze rechtsstaat gaat afbreken. Zijn grote voorbeeld was Piet Hein Donner, die op dit gebied ook al het nodige sloopwerk heeft verricht.
Ivo Opstelten maakt de toegang tot de rechtspraak voor de gemiddelde Nederlander nog wat moeilijker dan ie al was. Hij heeft zich namelijk voorgenomen om het griffierecht voor een gang naar de rechter eens even flink te verhogen. Naar de kantonrechter kost je minstens 125 euro, bij de bestuursrechter begint het bij 500 euro.
Er stond een mevrouw in de hal van ons flatgebouw. Ik schatte haar iets voorbij de pensioengerechtigde leeftijd. Zij was keurig gekleed. Ik groette haar op weg naar buiten. Behulpzaam vroeg ik of zij iemand zocht, want zij staarde naar de naambordjes naast de belknopjes. Bij ons zijn dat er enige tientallen. Maar nee, degene die zij zocht had zij al gevonden zag ik ineens, want in haar hand hield zij oranje flyers met de naam Jezus in koeienletters erop. Misschien is het oneerbiedig als ik de term koeienletters gebruik om de typografie van het woord Jezus te beschrijven, maar dat hoor ik dan te zijner tijd wel.
Af en toe valt mij op dat webloggers en twitteraars soms merkwaardig kuddegedrag vertonen. Ze nemen namelijk heel snel absurde gewoontes en regeltjes van elkaar over. Zo ontstond ergens in het begin van het weblogtijdperk een bepaald taalgebruik. Men ging Engelstalige uitdrukkingen letterlijk in het Nederlands vertalen. 'It kicks ass' werd 'het schopt kont'. En meer van dat soort uitdrukkingen. Er was al spoedig een grote schare aanhangers. De gewoonte is inmiddels in onbruikt geraakt. Wees blij, want het maakt geen bijster snuggere indruk, hoe komisch bedoeld ook.
Het weblog Verbal Jam bestaat sinds 10 oktober 2001.
De naam van het blog refereert aan een verbale jam-sessie.
Er staan inmiddels duizenden artikelen, foto's, video's en audio-producties in. Bij elkaar zóveel vertier, dat het een wonder mag heten dat er nog geen vermakelijkheidsbelasting over wordt geheven.
Onlangs las ik in de krant dat onze minister van Veiligheid en Justitie, Ivo Opstelten, weer een stukje van onze rechtsstaat gaat afbreken. Zijn grote voorbeeld was Piet Hein Donner, die op dit gebied ook al 
Er stond een mevrouw in de hal van ons flatgebouw. Ik schatte haar iets voorbij de pensioengerechtigde leeftijd.
Af en toe valt mij op dat webloggers en twitteraars soms merkwaardig kuddegedrag vertonen. Ze nemen namelijk heel snel absurde gewoontes en regeltjes van elkaar over.