Donderdag 28 Augustus 2003 in categorie Opinie, Politiek & Maatschappij
Een van de meest irritante bijverschijnselen van bezuinigingen is het uit de kast rukken van denigrerende kretologie. Deze week is in de Tweede Kamer de nieuwe Bijstandswet aan de orde die het kabinet voor ons volk in petto heeft. Direct zoemt onder politici en in de media weer een fijne one-liner rond: "De bijstand is een vangnet, geen hangmat".
Guttogut, wat zijn we toch weer spitsvondig! En de bijstandsgerechtigde staat weer in de hoek waar men hem/haar hebben wil, die van de luierende profiteurs. Het is een uiterst onsympathieke strategie, waarbij een leukige taalvondst belabberd beleid camoufleert.
Lees verder...
Vrijdag 15 Augustus 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Deel 2: Een dagje Zandvoort.
Een groep van Amsterdamse jongeren van Marokkaanse afkomst
terroriseert de strandtenten en horeca in Zandvoort, aldus
Het Parool. Een groep strandtenthouders wil maatregelen van de gemeente, maar welke willen ze niet zeggen, omdat dit volgens hen 'te gevoelig' ligt.
Vorige week liep er kennelijk een druppel over de emmer bij de strandtenthoudende horecanen. Vijftien jongeren zochten ruzie in de Far Out. De eigenaren joegen de raddraaiers weg, waarop één van de jongens riep "Ik vermoord je" en "Jij gaat dood".
Dat laatste klinkt erg bedreigend. Misschien helpt het de strandtenthouders de dreiging ervan te relativeren wanneer zij zouden weten dat menig Marokkaanse man zich altijd zo krachtdadig uitspreekt wanneer hij op z'n pik getrapt wordt. Het dreigement wordt maar zeer zelden uitgevoerd en wanneer je op deze gewoonte gaat letten kan het zelfs humoristisch worden voor de toehoorder.
Afgelopen zondag, nog steeds aldus Het Parool, kwam de groep terug om verhaal te halen. De strandtenthouder kreeg nu kennelijk het gevoel dat hij tot die uitzonderingen behoorde waarbij het dreigement wèl wordt uitgevoerd. Hij trok een nep-pistool en wist de groep wederom te verjagen.
De afloop is als volgt. De strandtenthouder zit nog steeds in hechtenis wegens bedreiging met een vuurwapen. Punt. Over de jongeren meldt Het Parool verder niets meer.
Hier zijn wij dus weer aardig klaar mee. Een hele bevolkingsgroep is vanaf heden in Zandvoort 'persona non grata' omdat politie en justitie er blijkbaar niet in slagen dergelijke gevallen doortastend en creatief op te lossen. Want er wordt natuurlijk schande van gesproken dat de strandtenthouder weer het haasje is. En eigenlijk wel terecht.
Hoe hadden wij dit beter kunnen oplossen? Mag ik opnieuw een lekenvoorstel doen? Pak de leiders van het groepje op. Geef ze vervolgens snel een taakstraf waarbij zij de rest van het seizoen als bewakingspersoneel bij de ingang van Zandvoortse strandtenten moeten fungeren onder leiding van een politie-ambtenaar. Het principe van het
'Beware Watch Out' project in Amsterdam Osdorp. Geef de nep-vuurwapengevaarlijke horecaan als straf dat hij de raddraaier(s) als bewakers voor een bepaalde periode in dienst neemt.
Voordeel: rust in de tent en alle normale Marokkaanse jongeren kunnen ongestigmatiseerd een lekker dagje Zandvoort blijven doen.
Oud lied: Ze nemen broodjes en koffie mee.
Vrijdag 15 Augustus 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Deel 1: Een dagje Amsterdam.
Op 6 augustus ontstaat er een
vechtpartij in het Surinaamse eetcafé Warung Swietie op het Mercatorplein. De politie komt erbij. De Marokkaan
Dris Arbib komt met een mes op hen af. Een van de agenten voelt zich bedreigd en schiet hem neer. Arbib overlijdt ter plekke.
Technocratisch commissaris
Jelle Kuiper vindt dat de politie gewoon z'n werk heeft gedaan. Dit zet de zaak weer lekker op scherp. Een professioneel staaltje conflictbeheersing van onze commissaris en dus
demonstreren aanstaande zaterdag naar verwachting 2000 Marokkanen op initiatief van het 'Comité tegen zinloos politiegeweld en discriminatie'.
Iemand die een politieman of -vrouw met een mes bedreigt is niet goed wijs, maar bij een dergelijk incident horen geen doden te vallen. Waarvoor moest de politie anders zo nodig worden voorzien van pepperspray? Volgens Jelle Kuiper waren er rond het Mercatorplein altijd 'goede contacten' met de Marokkaanse gemeenschap.
Mag ik een lekenvoorstel doen? Laat Jelle Kuiper in het vervolg persoonlijk gebruik maken van die goede contacten. Laat hij uitleggen dat hij gaat onderzoeken waarom er geen wapenstok of pepperspray is gebruikt. Laat hij hun daarna vertellen of hier misschien in de hitte van de dreiging naar een te zwaar middel is gegrepen. De politieman of -vrouw is ook maar een mens en kan foute beslissingen nemen op zo'n moment. Of wellicht was het de goede. In elk geval moet het
altijd uit te leggen zijn, zelfs door commissaris Jelle. Anders hoort hij geen commissaris te zijn, maar automatencontroleur bij Parkeerbeheer. Dat komt de veiligheid in de stad ten goede.
Hoewel ik voor de zekerheid dan toch maar op de fiets de stad in zou gaan.
Dinsdag 12 Augustus 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
De Volkskrant meldde maandag in een beknopt bericht op de voorpagina dat ambtenaren die in de WAO zitten met onmiddellijke ingang geen pensioen meer zullen opbouwen. Alweer zo'n sympathieke maatregel van het kabinet in zomertijd. Maar ook de vakbond FNV is ermee akkoord gegaan, want deze ingreep schijnt absoluut nodig te zijn.
De beheerder van de pensioengelden van ambtenaren en semi-ambtenaren (bijv. onderwijspersoneel) is het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds (ABP). Dit fonds heeft ten tijde van de beurshype net als andere pensioenfondsen enthousiast belegd op de aandelenmarkt. Door de instorting van de aandelenkoersen verloor het ABP sinds 2000 dertig miljard euro en daardoor zitten ze nu een beetje krap bij kas. Het gevaar dreigt dat zij in de toekomst de pensioenen niet meer kunnen betalen. En dan is het altijd handig wanneer je het oude vertrouwde stelletje wao-ers bij de hand hebt die je te grazen kunt nemen.
De pensioenpremie voor ambtenaren in de WAO werd tot dusver betaald door het ABP zelf, in feite dus door de alle pensioenverzekerden die bij dit fonds zijn aangesloten. Een geheel arbeidsongeschikte WAO-er heeft namelijk geen baas meer die dat voor hem kan doen. Dit is een gebruikelijke toepassing van het solidariteitsprincipe.
Maar vanaf heden is het dus afgelopen met die solidariteit, er worden geen pensioenpremies meer voor de WAO-ers betaald. Want het ABP heeft z'n geld verbrast in het beurs-casino.
Vreemd genoeg is, op moment van schrijven, zowel op de site van het ABP als op de site van de FNV in de sectie 'Nieuws' nog helemaal niets te vinden over de nieuwe maatregel. Ach, ze merken het wel als ze 65 zijn, nietwaar? Dan is het vroeg genoeg...
U begrijpt: in menig huisgezin zit de stemming er weer lekker in, net als bij het afschaffen van de WW-vervolguitkering, waarover ik zaterdag schreef. Men voelt zich echt ten volle gewaardeerd en beloond voor dikwijls jaren van stressvolle inspanning ten dienste van de overheid en ons land.
Je zult bijvoorbeeld maar onderwijzer (geweest) zijn en geheel of gedeeltelijk in de WAO zijn beland. De afgelopen decennia is er flink bezuinigd op het onderwijs, met als gevolg een enorme werkdruk. Onderwijzers hebben ook nog eens een groot verantwoordelijkheidsgevoel, waardoor zij langer aan het werk blijven, terwijl ze in feite ziek zijn.
Doordat de aandacht bij het onderwijs door allerlei veranderingen en fusies voornamelijk uitging naar de financiën is er van verzuimbegeleiding en reïntegratiebeleid weinig terecht gekomen. Waar bij ander overheidspersoneel de kans op herstel zo'n 7,5 procent is, is die bij onderwijspersoneel slechts rond de 4,5 procent.
Ik durf best de stelling aan dat de overheid door straffe bezuinigingsmaatregelen in het verleden zèlf in niet onbelangrijke mate heeft bijgedragen aan de WAO-instroom onder haar personeel. Het lijkt me dan altijd fijn om als zieke ex-werknemer te merken hoe dankbaar je voormalige werkgever met je omspringt.
O ja, en dan nog even dit: topmanagers van grote instellingen krijgen altijd riant betaald omdat zij zo'n grote verantwoordelijkheid dragen. Betekent dit nu ook dat de man die bij het ABP verantwoordelijk is voor de beleggingen, te weten directeur Vermogensbeheer Prof. dr. Jean Frijns, nu als boetedoening tevens zijn eigen pensioenopbouw stopzet? Z'n salaris inlevert? Waarschijnlijk niet. Hij heeft volgens RTLZ vorig jaar net tien procent verhoging getoucheerd. Verantwoordelijkheid is altijd een leeg begrip op het niveau waar het 't meeste inhoud zou moeten hebben.
En doe die Grijns van je gezicht!
Zondag 03 Augustus 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Ik vraag de oude gekromde man in de witte mantel of hij bijgelovig is. Hij antwoordt dat hij niet in bijgeloof gelooft, doch uitsluitend in het
ware geloof. Maar hij is nog niet van mij af. Want wat is dan het verschil tussen bijgeloof en het ware geloof?
Vermanend priemt hij een bevend vingertje in de richting van mijn borst. Het bijgeloof is des duivels en het ware geloof dat van de heilige moederkerk.
Dit vat ik nog niet helemaal, dus nu even precies doorvragen...
Een voetballer die voor de wedstrijd altijd zijn veters op een bepaalde manier strikt, is dat bijgeloof? Ja, dat is bijgeloof, want hij stelt zijn vertrouwen in de verkeerde dingen. Ik werp tegen dat verstandig gestrikte veters mij toch wel praktisch lijken bij het voetballen.
Maar goed, een voetballer dan die voor de wedstrijd een kruisje slaat, is dàt dan bijgeloof? Nee, want deze voetballer stelt zijn vertrouwen in de almachtige, hoewel de bejaarde kerkvorst moet toegeven dat het op een ietwat primitieve manier gebeurt.
Is het niet wat flauw om de mensen het 'kleine bijgeloof van alledag', zoals Freud het genoemd schijnt te hebben, te ontzeggen? Is het niet eerder zo dat het geloof een gekanaliseerde vorm van bijgeloof is?
Het kerkelijk opperhoofd raakt hierover zichtbaar geïrriteerd. Wij dienen zuiver in de leer te blijven, al is dat dikwijls een moeilijke weg. Maar de kerk zal ons daarin voorgaan, zo houdt hij mij nadrukkelijk voor. Dit is voor mij een hele geruststelling.
Ik verzoek hem dus beleefd mij voor te gaan. Ja, zeg nu zelf, zo'n gelegenheid laat je toch niet lopen? Per slot van rekening krijgt een mens niet elke dag de kans om zich op het hoogste niveau te laten gidsen langs een levenspad dat vol zondige verleidingen is.
Ik biecht hem terstond mijn bijgeloof op dat ik diverse voorwerpen bezit die in mijn huis altijd precies op dezelfde plaats moeten staan. Anders gaat het mis.
Hij wil weten wàt er dan kan misgaan. Nou, van alles, antwoord ik hem vaag. Van alles dat je op een doordeweekse dag zoal kan tegenkomen. Er kan immers genoeg fout lopen in dit leven? Ik neem dus het zekere voor het onzekere en zorg dat die spullen altijd perfect op hun plek staan.
Hij vindt het je reinste onzin. Allemaal afgoderij, nergens goed voor. Het enige échte zekere voor het onzekere is onze lieve heer, vindt hij.
Misschien heeft hij gelijk. Om hem te plezieren vertel ik dat twee kennissen van mij elke dag intensief bidden. Het bleke gezicht van Gods ambassadeur op aarde begint zowaar te stralen. Dit soort dingen hoort hij graag! Ja, zo ga ik opgetogen verder, want ze zijn net getrouwd en willen een kind adopteren! En nu bidden ze dat dit spoedig rondkomt!
Dan zal het vast lukken, verzekert hij mij.
Zijn zegen hebben ze alvast! Ik bedank hem en zeg dat ze daar erg trots op zullen zijn, want die lieve Jasper en Guido zijn vrome gelovigen.
Zijne heiligheid verslikt zich bij dit laatste omstandig in een pauselijke rochel en daardoor heb ik de eerstkomende tien minuten even rustig de gelegenheid te genieten van mijn heerlijke kopje Perla-Vaticana koffie. Onderwijl babbel ik opgewekt verder over de uitwassen van het bijgeloof.
Ik ken bijvoorbeeld ook iemand die gelooft dat je geen condooms moet gebruiken, omdat dit het voorbestaan van het ware geloof zou belemmeren. Want, zo redeneert hij, het zaaien van het leven dient hand in hand te gaan met het zaaien van de dood. Zonder lijden geen gelovigen, zoiets... Heidense waanzin gewoon!
Maar ik zal het uwe eminentie nog sterker vertellen! Hij is er evenzeer van overtuigd dat de basis van een diepgaande religieuze beleving reeds bij de kinderen wordt gelegd. En wel door middel van geslachtsverkeer met minderjarigen, bij voorkeur door een gewijde priester! Als dit geen bijzonder bizarre en perverse manier van bijgeloof is, dan weet ik het niet meer!
Hoewel de vent overigens bij hoog en bij laag volhoudt dat de clerus van de heilige moederkerk hem in deze overtuiging is voorgegaan! Nu vraag ik u!
Ik kijk de benauwde kleine Johannes verwachtingsvol aan, maar de pontifex maximus is inmiddels dermate paars aangelopen dat hij met een venijnig armgebaar de audiëntie beëindigt. De arme oude man is duidelijk aan het eind van zijn latijn. Jammer, want ik had graag zijn mening nog vernomen.
Later hoor ik dat hij nog een
verklaring zal doen uitgaan. Maar hetgeen ik er inmiddels al over heb
gelezen valt mij eerlijk gezegd toch wat tegen. Ik had verwacht dat hij méér van ons gezellig onderonsje zou hebben opgestoken...
Laten we het dus maar bij ons eigen alledaagse bijgeloof houden. Vertel!
Donderdag 24 Juli 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Volgens mij moeten we een lijstje met signalen gaan maken. Dan kunnen ze ons achteraf niet nadragen dat we er geen aandacht voor hebben gehad, dat we het allemaal maar hebben laten gebeuren. De geschiedenisboeken staan namelijk vol verwijten aan het adres van de mensen in de jaren dertig van de vorige eeuw. Zij hadden het Derde Rijk en alle gruwelen daarvan toch 'moeten zien aankomen'. Er waren immers 'signalen' genoeg geweest.
Voor het geval dat de Verenigde Staten onder Bush zich gaan ontwikkelen tot Das vierte Reich doen wij er dus goed aan alvast wat signalen op te tekenen. Want het zijn er al verontrustend veel. Dan staan wij over een halve eeuw tenminste niet te boek als een stelletje sufferds die 'het niet hebben zien aankomen'. Wir haben es ganz bestimmt gewusst!
Wanneer ik het overdenk is er al bijna geen beginnen aan. Alleen al uit mijn hoofd kan ik opnoemen:
Het negeren van de internationale rechtsorde, zoals het niet erkennen van het Internationale Strafhof in Den Haag en het aannemen van een wet die het mogelijk maakt aldaar aangeklaagde Amerikanen met geweld te bevrijden.
Het binnenvallen van Irak onder valse voorwendselen, zonder toestemming van de Verenigde Naties.
Het niet voldoen aan de humanitaire plichten die een bezettingsmacht volgens internationale verdragen zijn opgelegd.
Het onder niet controleerbare omstandigheden detineren van krijgsgevangenen op Guantanamo Bay zonder dat zij worden beschermd door de Conventies van Genève, terwijl zij bovendien in geheime processen ter dood kunnen worden veroordeeld.
Het stigmatiseren en discrimineren van Islamieten (potentiële terroristen).
Het opsluiten van burgers zonder dat zij in staat van beschuldiging worden gesteld of een proces krijgen. Legitimatie: terrorismebestrijding.
Het illegaal screenen en analyseren van internationaal berichtenverkeer en schending van de privacy van burgers. Legitimatie: terrorismebestrijding.
Het berechten van burgers uit andere landen voor vermeende misdaden die zij in die landen zouden hebben begaan. Legitimatie: drugsbestrijding.
Het opleggen van eigen normen en waarden door middel van chantage. Voorbeeld: Aids-bestrijding in Afrika, waar financiële steun wordt ingetrokken wanneer regeringen en hulporganisaties zich niet conformeren aan de 'bestrijdingsmethoden' van orthodox-Christelijke groepen in de Verenigde Staten, te weten: geen condooms maar sexuele onthouding.
Het intimideren en bedreigen van staten die zich in de ogen van de VS verdacht gedragen met betrekking tot steun aan terroristen en wapenprogramma's (Syrië, Iran).
Het onthouden van voedselhulp aan arme landen die geen genetisch gemodificeerde granen uit de VS wensen te accepteren.
Dit lijstje kan uiteraard worden aangevuld, genuanceerd, gecorrigeerd en wat al niet meer. Ik zou zeggen: ga lekker uw gang. En misschien overdrijf ik, maar dat doe ik dan liever nu, nu het nog kán. Straks is het misschien verboden door Big Brother Bush.
Tegen normale Amerikanen heb ik helemaal niks hoor...
Maandag 21 Juli 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Ik heb mij maar een paar dagen koest gehouden, want ik heb een rothumeur. Beter niets schrijven, weet ik van mijzelf, want dan ga ik mij weer opwinden over allerlei kleinigheden waarvan de rest van Nederland kennelijk zegt: waar maak je je druk over? Zoals het feit dat wij op afroep van de overkant blijkbaar eigen onderdanen uitleveren aan de Verenigde Staten. Nederland is praktisch gesproken toch al een Amerikaanse kolonie. Ga toch net als iedereen lekker barbecueën, het is lekker weer.
Of dat ik een herhaling zie van Zembla, waaruit blijkt dat Justitie een puntensysteem hanteert om te beslissen of bepaalde misdrijven wel of niet nader worden uitgezocht. En dan zie ik dat zelfs een beroving of verkrachting op zich nog niet voldoende is om Vrouwe Justitia in beweging te krijgen. Dan moet ik met geweld de gedachte onderdrukken dat een hoop zware criminaliteit
de facto wordt gedoogd. Ik moet op zo'n moment écht uitkijken, want ik dreig dan ook nog te gaan vinden dat degenen die zo'n systeem hebben bedacht levenslang TBS zouden moeten krijgen, want zij zijn een dodelijk gevaar voor onze rechtsstaat en zouden voorgoed aan het maatschappelijk verkeer onttrokken moeten worden.
Maar na een hoop innerlijke strijd vind ik dat dan toch maar niet, dan conformeer ik mij maar aan de prioriteiten die de rest van Nederland blijkbaar stelt. Zoals fietsen op de Drentse hei of blarenbanjeren in de Vierdaagse. Ik maan mijzelf tot kalmte. Ga toch lekker naar het strand, als iedereen, graaf daar een kuil en steek je kop in 't zand. Zoals iedereen.
Nieuwe zomertrend: roepen in de woestijn.
