Catch-22

Maandag 15 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Ongetwijfeld heeft u wel eens gehoord van het begrip 'Catch-22'. Het komt uit het gelijknamige boek van Joseph Heller en staat voor de situatie waarbij iemand verstrikt raakt in een dusdanig absurd samenstel van tegenstrijdige regels of voorwaarden, dat hij altijd de verliezer is. Dit soort toestanden komt blijkbaar in de maatschappij dermate vaak voor, dat catch-22 een algemeen gebruikte term is geworden. Schoolverlaters kennen bijvoorbeeld de situatie dat voor een baan ervaring wordt vereist, terwijl je zonder een baan dus nooit ervaring kunt opdoen.

In het boek zelf gaat het om de situatie dat de bommenrichter Yossarian tijdens de Tweede Wereldoorlog probeert te worden afgekeurd omdat hij het oorspronkelijke aantal verplichte gevechtsmissies reeds lang heeft volgemaakt en eigenlijk het recht heeft om naar huis te gaan. Hij heeft echter een commandant die ter meerdere eer en glorie van zichzelf het aantal verplichte missies telkens weer verhoogt. Yossarian ziet zijn kans om de oorlog te overleven steeds kleiner worden, maar komt erachter dat het leger de regels om te worden afgekeurd zodanig heeft ingekleed dat in de praktijk afkeuring onmogelijk is. Een verzoek om te worden ontheven van actieve dienst kan namelijk alleen maar worden ingewilligd wanneer hij psychisch ongeschikt is om te vechten. Echter, iemand die zo verstandig is om te verzoeken voortaan te worden gevrijwaard van verdere oorlogsverschrikkingen, is klaarblijkelijk psychisch gezond en moet dus doorvechten.

Maar morgen kunt u een voorbeeld van een catch-22 aanschouwen dat beter is dan Joseph Heller ooit had kunnen verzinnen. Dan is het Prinsjesdag en dan gaat het kabinet Balkenende II in de troonrede de nieuwe maatregelen tegen de zwakken in de samenleving bekendmaken. Dan laat hij de Majesteit eerst op sombere toon vertellen dat de werkgelegenheid schrikbarend daalt en dat wij moeilijke tijden doormaken. Vervolgens laat hij bijna blijmoedig meedelen dat de WAO praktisch wordt opgeheven en dat WAO-ers daarom in de WW moeten. Het zou immers a-sociaal zijn om deze mensen voorgoed het perspectief op werk te ontzeggen. Dus moeten zij verplicht vergeefs solliciteren. Daarna komen de WW-ers in de bijstand. Daar moeten zij nog steeds verplicht vergeefs solliciteren. De catch-22: er is geen werk en dus ook geen perspectief. Dat wordt dus doorvechten...

Catch-22

Het evangelie volgens De Geus

Zaterdag 13 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

"Zo, kom jij nou maar es een keertje van dat kruis af, want die gein heeft nou wel lang genoeg geduurd! De WAO-regels zijn aangescherpt, we gaan iedereen tot 55 jaar eens even streng herbeoordelen en daar hoor jij dus ook bij. Je kunt tenslotte niet eeuwig de hangjongere uithangen en zo'n flinke jonge vent als jij kan nog best werken. Bovendien is deze hangplek al sinds jaar en dag een doorn in het oog van de buren. En géén gejammer van "Vader vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen." Wij weten namelijk heel góed wat wij doen!

Jij was toch die knaap die de zieken met één enkel gebaar liet opstaan en weer wandelen? Kijk, dat bedoel ik nou! Jij kunt dus best nog aan de slag als reïntegratiemedewerker. Ik lees hier in jouw dossier dat jij zelfs lieden uit de dood kan laten opstaan. Wij kunnen jou dus nog héél goed gebruiken! Want het aantal inactieven op begraafplaatsen loopt óók gigantisch de spuigaten uit. Een kerkhof is tenslotte geen hangmat. Voor die gasten voeren we gewoon de sollicitatieplicht weer in."

Het evangelie volgens De Geus

graaien uit de kassa

Vrijdag 05 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

<%image(voorkom vergissingen.jpg|200|45|)%>
De 'Vereniging tot Behoud van de Ware Nederlandse Kruideniersgeest' staat op haar achterste benen. Dat was te verwachten. Volgens het woordenboek staat het begrip kruideniersgeest voor 'bekrompen, kleingeestige mentaliteit' en deze uitdrukking dreigt nu in één klap een holle frase te worden. De zwaar aangeslagen voorzitter van de vereniging laat ons weten:

"Ja, het schandaal van de dag is natuurlijk de buitensporige beloning van Aholds nieuwe topman Anders Moberg. Alles bij elkaar opgeteld tien miljoen euro op jaarbasis! Dat is toch de doodsteek voor onze Vereniging, meneer? Wat hebben wij al niet gedaan in de afgelopen eeuw om de Ware Kruideniersgeest levend te houden? Het publiek zegeltjes laten plakken tot hun tong hen op de schoenen hing, klassiekers als het Snoepje van de Week (kent u het nog, van De Gruyter?), klantenkaarten, bonuskaarten, twee halen één betalen maar dan wel in gehalveerde verpakking, sparen voor porselein, op de kleintjes blijven letten... Teveel om op te noemen!"

De voorzitter raakt steeds heftiger geëmotioneerd. Op een toon waarin bevlogenheid en diepe frustratie om de voorrang strijden, vervolgt hij: "O ja, en u herinnert zich ongetwijfeld die ludieke actie "Ren je rot en sla een junk in het kot", met nota bene Prins Bernhard als beschermheer! Daar hebben wij toch in één klap, nou ja, een paar klappen, landelijk enorm veel goodwill mee gekweekt onder onze klanten. Dat sloeg toch veel meer aan dan die primitieve bordjes als "Voorkom vergissingen, hang uw tas aan de haak" of later "Camera's waken over uw en onze eigendommen".

Dankzij de Kruideniersgeest, de echte zuinige Kruideniersmentaliteit, heeft de voedseldetaillist kunnen overleven, zeg ik u! Zelfs toen de supermarkten multinational werden hebben wij nog getracht het imago een beetje kleinschalig te houden door invoering van het begrip 'grootgrutter'. Het publiek is daar toen ingetrapt, maar nú zie ik toch echt geen mogelijkheid meer om de consument nog langer knollen voor citroenen te verkopen! En dan praat ik nog niet eens over al die koffie- en cacaoboeren in de Derde Wereld die al die jaren loonmatiging hebben betracht om onze spaarzame Kruideniersgeest levend te kunnen houden! Dat is toch niet meer uit te leggen, een dergelijke verkwisting? Waarom moet Ahold zo nodig een topman uit Zweden halen, vraag ik u? Heeft die man al een inburgeringscursus gehad? Vast en zeker niet! Hij spreekt nog niet eens Nederlands, wed ik! Hoewel... Het verschil tussen vakkenvullen en zakkenvullen kent hij al..."



Update: ene D te H maakte mooie stickervellen die u naar hartelust mag plakken in de AH-filialen. Te vinden bij Retecool. Met dank aan Tussenhaakjes voor de tip.
Update 2: Een fijne banner bij Suffie.com om uw site ah-vrij te maken.
graaien uit de kassa

dictatuur online

Maandag 01 September 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Grote bedrijven die monopolist zijn op een bepaalde markt hebben de neiging zich onsympathiek te gedragen. Zij menen zich bijvoorbeeld te kunnen permitteren hun klanten financieel en communicatief te kunnen schofferen. Wanneer ik u nu zou vragen een voorbeeld te noemen roept u allen in koor en fortissimo: UPC! Hoe is het mogelijk, in één keer goed!

Vorige week kregen de klanten die volgens de kabelmonopolist blijkbaar nog zo achterlijk zijn om met een prehistorische acceptgiro te durven betalen, een brief. Citaat: "Per 1 oktober aanstaande is UPC Nederland genoodzaakt het tarief voor betalingen via acceptgiro te wijzigen. Voor betalingen via acceptgiro wordt 1 Euro administratiekosten in rekening gebracht. Reden hiervoor zijn de hogere kosten, die gepaard gaan met deze wijze van betaling."

Het zou flauw zijn om deze werkwijze alleen UPC aan te rekenen. Het is waar: de kosten van een acceptgiro zijn hoger dan bijvoorbeeld automatische incasso of vormen van elektronisch betalen. Waarom is het dan toch onsympathiek?
Ten eerste omdat de consument doelbewust wordt gedwongen op een manier te betalen die het bedrijf het beste uitkomt. Ten tweede is UPC een monopolist en kan de klant dus niet naar een ander lopen. Ten derde zijn de kosten van een acceptgiro, inclusief de versturing en verwerking daarvan natuurlijk niet 1 Euro. De acceptgiro bestaat al vele jaren en wanneer in het verleden de kosten meer dan twee gulden zouden zijn geweest zou geen bedrijf er ooit aan zijn begonnen. Tenslotte wordt geen rekening houden met degenen die de acceptgiro elektronisch via Girotel en dergelijke betalen en dus in feite al voordelig zijn voor UPC.

De werkelijke reden voor de UPC-actie is, dat men in de financiële wereld van mening is dat de consument direct moet worden geconfronteerd met de kosten van zijn 'betaalgedrag'. Duurdere betaalmanieren dienen te worden 'ontmoedigd' door er een hoger prijskaartje aan te hangen. UPC volgt deze strategie en verhoogt de administratiekosten meteen maar met zo'n dertig procent.
Wat dit betreft staat ons ook bij andere manieren van betalen nog wel het een en ander te wachten. Contant afrekenen is relatief duur, dus u kunt ervan verzekerd zijn dat u hiervoor in de toekomst extra moet dokken. Men heeft namelijk liever dat u pint of chipt.
Onthullend is in dit verband een onderzoek van de Universiteit van Tilburg uit 2001: "Via tarifering naar efficiënter betalingsverkeer", met als ondertitel "Een economische onderbouwing van maatschappelijk gewenst betaalgedrag." U kunt het hier nalezen (pdf-formaat), voor het geval u zich nog even wilt opwinden.

Ondertussen is UPC zo genereus ons wat alternatieven te bieden. Zo mogen we bijvoorbeeld betalen via automatische incasso. Dat is (vooralsnog) gratis. Normaal gesproken zou dit nog wel een te pruimen optie zijn, ware het niet dat UPC een administratie heeft waar volgens mij de complete chaostheorie indertijd op is gebaseerd. Ook hebben ze daar geen werkende telefoons.
En kijk eens aan: we mogen we het ook via internet doen. Via 'Mijn faktuur Online'. Deze vorm van betaalgemak, in jargon e-billing genoemd, lijkt me bij uitstek geschikt voor mijn vader van 92 en andere kostenbewuste bejaarden.

Wij surfen dus blijmoedig naar de UPC-website, krijgen op enig moment geheel in UPC-stijl te maken met een server die niet bereikbaar is, maar slagen er uiteindelijk toch in op de gewenste plek terecht te komen. We moeten een formulier downloaden, uitprinten en ondertekend per post opsturen. Ja, ja, deze gigant op het gebied van geavanceerde digitale diensten maakt zijn reputatie hier volop waar, dat ziet u!
We zoeken vergeefs bij de 'veelgestelde vragen' waar wij nu onze administratiekosten voor printen, invullen en postzegel kunnen declareren. Want daartoe zijn wij in dit geval toch wel 'genoodzaakt', nietwaar? Eh, hé, dat is nou gek...




dictatuur online

ga toch werken!

Zondag 31 Augustus 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Een lezer merkte terecht op dat het leven met een auto van de zaak ook geen vetpot hoeft te zijn. Liever had ik geschreven ' het leven met een leasebak', want dat bekt lekkerder, maar shit, dat heb ik weer: het wàs geen leasebak.
Terzake. De werkenden met een bescheiden inkomen laten zich nogal eens verlokken zich in hun oordelen af te zetten tegen mensen met een uitkering. Dit leidt soms tot uitspraken in de trant van 'Ga toch werken voor je geld' en 'Allemaal van mijn belastingcenten'. Dat zouden ze eens moeten afleren, want de lachende derde is de bezuinigende overheid. Op die manier blijft er namelijk maatschappelijk draagvlak voor ingrepen op de sociale zekerheid. Beter is het dat wij met z'n allen in de gaten krijgen dat bij bezuinigingen bepaalde groepen op deze wijze tegen elkaar worden uitgespeeld.

Het grootste deel van de werkende Nederlanders is werknemer. En of je nu veel of weinig verdient, die baan kun je in economisch slechtere tijden zó kwijt zijn. Van de ene dag op de andere kun je aan de andere kant van de lijn staan, bij die eerder door jou verguisde club van uitkeringsgerechtigden. En dan blijkt de oproep 'Ga toch werken voor je geld' ineens niet zo makkelijk meer uitvoerbaar, want de club is groot en het aantal vacatures minimaal. Afhankelijk van je arbeidsverleden kom je na kortere of langere tijd in de bijstand. Indien je partner tenminste geen inkomen heeft, want anders mag die als vangnet fungeren. En daar zit je dan met je hypotheeklasten, je dure schoolgaande kinderen en de onverwachte tandartskosten die ineens niet meer in het Ziekenfonds blijken te zitten.

Vervolgens komt die overheid ook nog eens aan je kop zeuren: "Ga toch werken voor je geld!" Zó zeggen ze dat uiteraard niet, in het politieke jargon heet dat 'financiële prikkels inbouwen'. Maar er is geen werk. En je krijgt er steeds meer de pest in, want je hele bestaanszekerheid is onder je voeten weggeslagen. Knarsetandend zie je toe hoe topmanagers vette bonussen incasseren en ja, inderdaad, óók hoe andere groepen ineens een belastingvoordeeltje krijgen in de vorm van vermindering van de bijtelling op hun leasebak. Toen je nog werkte was je daar blij mee, nu is het een doorn in het oog. Want het is niet eerlijk. Er moest immers toch bezuinigd worden omdat de overheid zo'n verschrikkelijk begrotingstekort had?

Waarom blijven degenen die nog wèl een baan met een modaal of lager inkomen hebben zich dan toch dikwijls afzetten tegen uitkeringsgerechtigden? Heel eenvoudig: omdat zij het ook veel minder makkelijk hebben dan het lijkt. Zelfs als je ietsje boven modaal verdient kan het knap lastig zijn de eindjes aan elkaar te knopen. Je zit bijvoorbeeld nèt boven de ziekenfondsgrens, waardoor je bent aangewezen op een dure particuliere verzekering. Of je verdient nèt teveel om in aanmerking te komen voor huursubsidie. En dan krijg je soms situaties waarbij het zelfs netto gunstiger kan uitpakken wanneer je loonsverlaging zou krijgen. Dan val je tenminste niet buiten allerlei regelingen.

Iedereen in Nederland die er géén tweede huis in Frankrijk of een zeewaardig zeiljacht op na kan houden zou beslist eens de opvattingen van de econoom Alfred Kleinknecht moeten lezen. Dit voorjaar legde hij in HP/De Tijd de verborgen agenda van deze rechtse regering uit. En dan wordt ineens helemaal duidelijk dat een hoge werkloosheid gewoon bewust onderdeel is van rechts beleid. Dus belooft u mij dat u het leest...


Interessante links in dit verband:
Indymedia: Korte en leesbare samenvatting van artikel in HP/De Tijd.
Grenzeloos: De economische logica van het nieuwe kabinet (nog over Balkenende I, maar geldt onverkort voor Balkenende II).
NRC-Handelsblad: De (dwaal)wegen naar economisch herstel.
ga toch werken!

Ga toch werken!

Zondag 31 Augustus 2003 in categorie Politiek & Maatschappij, Opinie

Terzake. De werkenden met een bescheiden inkomen laten zich nogal eens verlokken zich in hun oordelen af te zetten tegen mensen met een uitkering. Dit leidt soms tot uitspraken in de trant van 'Ga toch werken voor je geld' en 'Allemaal van mijn belastingcenten'. Dat zouden ze eens moeten afleren, want de lachende derde is de bezuinigende overheid. Op die manier blijft er namelijk maatschappelijk draagvlak voor ingrepen op de sociale zekerheid. Beter is het dat wij met z'n allen in de gaten krijgen dat bij bezuinigingen bepaalde groepen op deze wijze tegen elkaar worden uitgespeeld.

Ga toch werken! Lees verder...

hangmatten

Donderdag 28 Augustus 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

Een van de meest irritante bijverschijnselen van bezuinigingen is het uit de kast rukken van denigrerende kretologie. Deze week is in de Tweede Kamer de nieuwe Bijstandswet aan de orde die het kabinet voor ons volk in petto heeft. Direct zoemt onder politici en in de media weer een fijne one-liner rond: "De bijstand is een vangnet, geen hangmat".
Guttogut, wat zijn we toch weer spitsvondig! En de bijstandsgerechtigde staat weer in de hoek waar men hem/haar hebben wil, die van de luierende profiteurs. Het is een uiterst onsympathieke strategie, waarbij een leukige taalvondst belabberd beleid camoufleert.

De 'hangmat' blijkt bovendien al een bijzonder versleten attribuut waar het gaat om het afzeiken van de bijstandstrekker. Een zoektochtje op internet leverde op dat reeds in 1997 het toenmalig CDA-kamerlid Gerrit de Jong zich ervan bediende. Dit gebeurde in het kader van het mislukte 'witte werksters' project van Ad Melkert, waarbij bijstandsvrouwen om het hoofd boven water te houden liever zwart bleven werken dan zich in een Melkert-baan te begeven. In een artikel in De Groene Amsterdammer veegde hij hen de mantel uit: "'Dit is te gek voor woorden. Die vrouwen moeten direct aan de slag. Het CDA pleit voor een sanctiebeleid. Werken of uitkering kwijt. De bijstand is geen hangmat!"

Ondertussen vernemen we dat mensen die in een auto van de zaak rijden een aardig belastingcadeautje krijgen van deze streng bezuinigende regering. Wij wachten af of het CDA nu zal gaan roepen: "Dit is te gek voor woorden, de Belasting is géén vangrail!"




hangmatten