De mus

Mussen zijn fascinerend. Ik ga de laatste weken vaak met ze om. Er ontstaat zelfs een zekere band.
Toen ze hun nest hadden onder de dakpannen bij de buren, was ik wel zo goed om af en toe een boterham neer te leggen of ze kruimels toe te werpen.

De mus is een standvogel. Dat betekent dat hij zomer en winter op dezelfde plek blijft wonen. Daarom heb ik besloten om onze eigen huismussen een naam te geven.
Ik noem de mannetjesmus Joop. Dat lijkt me wel een goede naam voor een mus. Het is tenslotte van oudsher echt een proletarische vogel. Die ga je geen Bernhard-Floris noemen of iets dergelijks.

Netwerken voor wie?

Ik ben totaal verstrikt geraakt in het netwerken. Ik doe weinig anders meer. Overigens kom ik juist daardoor steeds minder buiten de deur, want het voltrekt zich allemaal virtueel. Twitteren, Hyven, Facebooken, LinkedInnen, Plaxoën, het is toch allemaal erg tijdrovend. Ik heb ternauwernood nog even een momentje gevonden om dit stukje te tikken.
Je kunt trouwens nauwelijks meer een activiteit op internet ondernemen of er wordt van je verwacht dat je er meteen een heel netwerk omheen bouwt. Binnenkort gaat waarschijnlijk ook je bank bij het internetbankieren voorstellen om vrienden toe te voegen: 'Misschien kent u de volgende Rabobankrekeninghouders... Voeg ze toe als vriend!' En dan komt er een lijstje.

Bijbenen

Ik heb de afgelopen week maar links laten liggen, wat schrijven betreft. Ik had andere dingen aan mijn hoofd. En dan gaat het niet spontaan, komt het niet vanzelf. In zo'n geval moet ik er moeite voor gaan doen en daar heb ik geen zin in.
Ik heb er nog wel een stukje voor about:blank uitgewrongen, want dat was nu eenmaal afgesproken.

Ook het koninginnedagdrama in Apeldoorn heb ik mentaal maar verder genegeerd. Ik ben hooguit benieuwd of de dader al de bijnaam 'Kamikaze Karst' heeft verworven. Zo nee, bij deze.

Verder hadden we nog de Mexicaanse griep in fase 5, maar ik wacht nog maar even af of deze pandemie dezelfde nachtkaarscarrière is beschoren als de SARS (2003) en de vogelgriep (2005).
Maar vanaf nu hoop ik alles weer een beetje bij te kunnen benen.

Leuke vrouwen

Ik zat in de tram. Bij het raam. Naast mij was een lege plaats. Voor en achter mij zaten nog meer mensen in dezelfde opstelling: alleen bij het raam, naast hen een lege plaats.
Wanneer er nieuwe passagiers binnenkomen -en ik zou mogen kiezen- heb ik altijd het liefst dat er een leuke vrouw naast mij komt zitten.
Maar dat gebeurt niet.

Leuke vrouwen gaan altijd op een enkele zitplaats zitten. Of als het echt niet anders kan naast andere vrouwen.
Behalve als ze iemand bij zich hebben. Dan durven ze ineens en kletsen ze honderduit.
Niet met mij natuurlijk, maar met degene die ze bij zich hebben.

Ik durf te stellen dat negen van de tien leuke vrouwen in de tram bij voorkeur niet naast een vreemde man gaan zitten.
Dus ook niet naast mij. Hoewel ik toch op mijn beurt een leuke man ben en altijd zo geruststellend mogelijk kijk.

Treurig broodbeleg

Het meest treurige broodbeleg dat ooit is uitgevonden is toch wel cocosbrood. Dat schrijf ik niet fout, want zo staat het op de verpakking: cocosbrood. Terwijl het 'kokosbrood' moet zijn. Volgens de lijst met ingrediënten zit er dan ook netjes 'kokos' in het 'cocosbrood'.
Zeg nu zelf, begint dat al niet treurig? En dan heb je er nog geen hap van gegeten!
Echt van dat crisisbroodbeleg!
Ik trof het aan in het keukenkastje van mijn ouders, waar het door mijn zuster was neergelegd. Waarschijnlijk uit wraak, want als kind hadden wij veel te lijden onder armeluisbroodbeleg als rinse appelstroop, gestampte muisjes en dus dat kokosbrood.
'Nu kunnen jullie zelf eens proeven wat wij hebben moeten doormaken', zal mijn zuster hebben gedacht.

Ik word gevolgd!

Ik ben stom geweest. Dat Twitteren had ik jaren eerder aan moeten beginnen. Veel beter dan die vriendensites als Hyves en Facebook! Bij Twitter kun je precies volgen wat iedereen doet. Tenminste, de mensen die in je lijstje staan. Ze vertellen waar ze uithangen, wanneer ze gaan lunchen, wat ze daarbij eten en wanneer ze gaan slapen. Bij Hyves hoef je daar nauwelijks om te komen.

Zo zie ik dat de één koffie met druiven nuttigt en de ander getoaste panini met geitenkaas en walnoot.
Ikzelf heb net twee krentenbollen op, maar dat durf ik nu eigenlijk niet goed op Twitter te zetten, zo na die getoaste panini. Of weet iemand het Italiaanse woord voor 'krentenbol'? Geef dan ook even het meervoud erbij, dan kan ik ook eens chique uit de hoek komen.

Plakje worst?

Soms is het moeilijk kiezen: welk prangend maatschappelijk of politiek probleem zal ik vandaag weer eens aan een grondige analyse onderwerpen? De Democratische Conventie in Amerika, de toestand in Zuid-Ossetië, de opkomende rechtse inquisitie in Nederland, de kredietcrisis en de gevolgen voor onze economie of de plakjes leverworst van Albert Heijn?

Ha, lekker! Een plakje leverworst! Dat slaaknietaf! Dat is jeugdsentiment, want van de slager kreeg ik als kind ook altijd een plakje worst. En nu heeft Albert Heijn een heleboel van die plakjes in een handig doosje gedaan. Ja, gesneden en wel, anders waren het geen plakjes natuurlijk! En nog gemaakt volgens traditioneel recept óók. Dat wordt smullen.