Plakje worst?
Donderdag 28 Augustus 2008 in categorie Persoonlijke notities
Soms is het moeilijk kiezen: welk prangend maatschappelijk of politiek probleem zal ik vandaag weer eens aan een grondige analyse onderwerpen? De Democratische Conventie in Amerika, de toestand in Zuid-Ossetië, de opkomende rechtse inquisitie in Nederland, de kredietcrisis en de gevolgen voor onze economie of de plakjes leverworst van Albert Heijn?
Ha, lekker! Een plakje leverworst! Dat slaaknietaf! Dat is jeugdsentiment, want van de slager kreeg ik als kind ook altijd een plakje worst. En nu heeft Albert Heijn een heleboel van die plakjes in een handig doosje gedaan. Ja, gesneden en wel, anders waren het geen plakjes natuurlijk! En nog gemaakt volgens traditioneel recept óók. Dat wordt smullen.
Dat 'traditioneel recept' staat achterop de verpakking. Dat is nu eenmaal verplicht. Balen bij Albert Heijn natuurlijk, want zo kan de consument lekker controleren hoe 'traditioneel' hun traditionele recept in werkelijkheid is. Dat valt tegen.
Naast het varkensvlees en -vet, de varkens- en runderlever, het zout, de mosterd en de specerijen treffen we 'traditionele' ingrediënten aan als smaakversterker (E621), de stabilisator (E450), aroma, dextrose en conserveermiddel (E250).
O ja, ook nog 'varkenshemoglobine'. Volgens mij bedoelen ze daarmee gewoon varkensbloed, maar dat staat dan weer zo smerig.
Het zal u allemaal niet onbekend zijn, het zal u allemaal worst wezen, maar het begrip 'traditioneel' is volgens mij aan herijking toe. En nee, ik word géén vegetariër. Ik heb gisteren tofu gegeten en dat is pas écht smerig!
Zo zie je maar weer dat het heus niet zo moeilijk is om het échte nieuws van al die triviale onderwerpen te scheiden. Laat dit een les zijn voor de Telegraaf.
| Tweet |
