Oorlog in de huiskamer

Gisteren viel een Katjoesja raket op nog geen zestig meter van de woning van mijn vriend Adi Shifer in Nahariya. Een huis in de wijk werd op een haar na getroffen en werd zwaar beschadigd. De bewoners waren gelukkig niet thuis. De kat wel en die overleefde het dus niet.

Nu zijn er altijd mensen die daarop reageren met de opmerking dat de verwoestingen in Libanon vele malen erger zijn. Dat klopt, maar het is voor de mensen ter plekke een zinloze vergelijking, want iets minder erg dan erg is óók erg en je kunt er net zo makkelijk aan doodgaan.

De foto's zijn met name belangrijk omdat ze inzoomen op de gevolgen van de oorlog in de eigen woonomgeving. Dat maakt alles voor ons heel concreet en herkenbaar. Dichterbij kunnen we niet komen, tenzij we er fysiek naartoe gaan.

De explosive lading sproeit dodelijk ijzerschroot in het rond

Verbal Jam wint Dutch Bloggie

Verbal Jam won vandaag een Dutch Bloggie. Een vakjury oordeelde dat het stukje 'Christelijk boekverbod' de Dutch Bloggie voor 'beste post' verdiende.

Op weg naar het podium pijnigde ik mijn hersens. Christelijk boekverbod? Ik schrijf over bijna alles, maar een christelijk boekverbod had ik nog niet in mijn collectie. De jury had zich vast en zeker vergist! Ze hadden natuurlijk een stukje bekroond van een onbekende. En omdat het zo goed geschreven was hadden ze als vanzelfsprekend aangenomen dat het van Verbal Jam was! Een begrijpelijke vergissing, daar niet van, maar toch...

Sinte Maarten

Het is vandaag 11 november. Normaal is dat helemaal niet erg, ware het niet dat het dan ook Sinte Maarten is. Degenen die op het onzalige idee komen om aan mijn deur te komen leuren, wil ik erop attent maken dat de waarschuwing van twee jaar geleden nog steeds serieus en onverkort van kracht is!

Een droom van een tijger

Ik vraag me af waarom ik in mijn droom een tijger ben. Ja, volgens de Chinezen klopt dat wel, die zien dat in hun sterren, maar ík ben geen Chinees.
Ik vraag me af waarom ik in mijn droom een tijger ben die terugschiet wanneer er op hem wordt gejaagd.
Ik vraag me niet af wie mij van dat wapen heeft voorzien. Bij mensen schijnt dat ook nooit een probleem te zijn, dus waarom zou ik daar als tijger dan nu ineens moeilijk over doen? Als tijger heb ik blijkbaar sowieso geen enkele scrupule, want ik knal gewoon iedereen neer die mij te na komt. Merk ik in mijn droom.
Uiteindelijk trek ik toch aan het kortste eind, leg ik het af. Bij gebrek aan bos. Ik weet alleen niet meer of dat als tijger was of ook als mens.

Het gevaar van de hond

Het is misschien een rare gedachte, maar daar zitten we hier voor, om af en toe rare gedachten te hebben.
Rare gedachten verhogen de amusementswaarde.
De rare gedachte die ik in gedachten had was de volgende: een hond als huisdier is een potentiële bedreiging voor de privacy. De enige barrière tussen uw privacy en een schandaal is de omstandigheid dat een hond slechts gebrekkig communiceert. Maar er komt ongetwijfeld een dag dat de één of andere gisse wetenschapper deze barrière weet te doorbreken en dan zijn de rapen gaar.
Dan volgen er sappige onthullingen.

Gewetenloos genieten

Eigenlijk moet ik mijzelf eens flink bestraffend toespreken, al betwijfel ik of dat helpt. Is het iets dat in jongetjes-genen zit en nu eenmaal niet te onderdrukken valt? Want vrouwen hebben er blijkbaar veel minder last van...

De kwestie is deze. Ik betrap mij erop dat ik in weerwil van mijn opvattingen, toch sensatiezuchtig naar oorlogsbeelden uit Irak zit te kijken. Maar ik ben tégen die oorlog, dus ik zou vol walging mijn blik van het beeldscherm moeten afwenden. Er gaat echter een macabere aantrekkingskracht van uit. Ik bespeur bij mij een ietwat verveeld gevoel van teleurstelling wanneer het Journaal overgaat tot de kleinere orde van de dag, zoals de kippenpest en de formatie.

Romantisch Valentijn

Heren, hang morgen een tientje met een memootje op het prikbord:
"Koop maar een bloemetje voor jezelf!"