Niets nieuws...

Mijn Windows Live profiel deelt mij vandaag het volgende mede:

Toch wel confronterend, vind ik...

Joehoe! Ik ben jarig!

Vandaag ben ik jarig.
Het is hartverwarmend hoeveel digitale felicitaties ik heb gehad, waarvoor dank.
Opvallend genoeg zaten daar ook felicitaties bij van enkele diensten en netwerken op internet.
Toch knap dat ze dat allemaal onthouden.

Allereerst kreeg ik een felicitatiemailtje van mijn eigen online adressenbestand Memotoo. Er werd mij voor het gemak ook tussen haakjes bij verteld hoe oud ik geworden was. Dat kan in de (hopelijk verre) toekomst handig zijn wanneer ik begin te dementeren.
Ook het forum Marokko.nl stuurt mij ieder jaar trouw een felicitatie, hoewel ik er bijna nooit kom.
Heel attent, moet ik zeggen.

Dit in tegenstelling tot al die sociale netwerksites als Hyves, Schoolbank, Facebook en LinkedIn.
Die vallen me toch behoorlijk tegen. Indertijd moest ik mijn profiel volstouwen met allerlei gegevens over mezelf, waaronder mijn geboortedatum. De 'corebusiness' van die netwerksites is 'sociaal zijn'.
Maar als het er dan op aankomt je even een felicitatie te sturen, laten ze het afweten!
En een cadeautje kan ik natuurlijk helemáál vergeten.

Nou ja, laat maar weer zitten.
Ik ga me bezighouden met de vraag: hoe zal ik het eens vieren?
Want ik kan nog zo oud worden, in dat soort dingen blijf ik toch een klein kind.

Stem Verbal Jam!

Het was allemaal een beetje langs me heen gegaan dit keer, maar kennelijk is er toch iemand geweest die me heeft genomineerd voor een Dutch Bloggie. Waarvoor dank!
Vanaf heden kan het stemmen beginnen. Daarover hoeven wij geen enkele illusie te koesteren, maar het zou toch leuk zijn als Verbal Jam doorgaat naar de eindronde.

Stemt u dus alstublieft even op Verbal Jam door hier te klikken!

Het kan zijn dat u zich even moet registreren, maar dat is een kleine moeite.

Volgende keer is het misschien een idee om een lijstverbinding aan te gaan.
Had ik eerder op moeten komen.
Nu sta ik er weer alleen voor...

Acht jaar Verbal Jam!

Vandaag moet er natuurlijk even stilgestaan worden bij de achtste verjaardag van dit weblog.
Acht jaar stukjes schrijven. Helemaal gratis.
Daar zou meneer Buma een voorbeeld aan kunnen nemen.
Meneer Buma wilde deze week namelijk geld gaan graaien bij webloggers die af en toe een Youtubefilmpje op hun website onderbrengen.
Dat onzalige idee is al rap weer ingetrokken vanwege massale protesten.

Waarom moet er altijd overal geld aan worden verdiend?
En dan liefst nog onmatig veel geld?
Er zijn namelijk miljoenen mensen op deze wereld die de producten van hun creativiteit gratis delen met anderen.
Gewoon, omdat ze het doen voor hun plezier.
Waarom moeten juist muzikanten gigantisch binnenlopen van een enkel hitje dat meestal nog half is gejat van Bach, Mozart of een andere oude componist?
Alles op dat gebied is namelijk al een keer gedaan, daar ben ik van overtuigd.

Drie buurmeisjesvrouwen

Er was een blaadje uit een notitieblok gescheurd.
Maar eerst was er een mededeling op geschreven.
Door 1, maar námens 3 buurmeisjesvrouwen.
Volgens mij zijn het studentes die een flat delen.
Op warme dagen heb ik ze wel eens met (en door) een wit wijntje op het balkon zien zitten giebelen.
Het blaadje was naast de deur van onze gemeenschappelijke fietsenstalling gehangen.

Kort samengevat luidde de mededeling:
'Onze Johnny Loco fiets (roze) is uit de stalling gestolen/verwijderd.'
(Hun buren wilden ze blijkbaar niet direct van diefstal beschuldigen).
Ik kan er natuurlijk onder schrijven: It wasn't me.
Maar daar hebben ze zo weinig aan.
Ik kan ze ook troost bieden. De gebeurtenis in een ander perspectief plaatsen.

Het sanitair

Kamperen is mijn lust en mijn leven, mits het zich beperkt tot een aantal weken per jaar. Als je de juiste plekken uitzoekt is het eindeloos genieten van rust, frisse lucht en natuur.
Het enige waar ik maar niet aan kan wennen is het sanitair op de camping.

Het is toch altijd maar afwachten wat de campinghouder en niet te vergeten je medekampeerders daarvan maken. Tref je een blinkend schoon toilet aan of moet je de confrontatie aangaan met een penetrante urinelucht en de onfrisse aanblik van doorweekte snippers wc-papier op de steevast geel of blauw geschilderde betonnen vloer?
Het is meestal het laatste.

En dan praat ik nog niet eens over de gevallen waarin een beginnend graffiti-artiest heeft geprobeerd om zijn naam op het plafond van het toilethok te spuiten.
Met diarree, wel te verstaan.

De begripvolle toeschouwer ziet onmiddellijk in dat het voor de veroorzaker van deze ellende onbegonnen werk is geweest om dit alles weer achter zich op te ruimen.
Zonder brandslang lukt dat niet.
Met een toiletborstel maak je de zaak alleen maar erger.

Het enige dat zo'n darmpatiënt feitelijk nog kan doen is er stiekem tussenuit piepen en hopen dat niemand heeft gezien dat hij uit het betreffende wc-hokje kwam. Want het zou toch een enorme afgang zijn als er dan iemand achter je roept: "Ja, kommen Sie mal zurück, ja!" (Duitsers kom je overal tegen).

Schipbreuk in Växjö

Bij de Zweedse stad Växjö (welke naam héél anders wordt uitgesproken dan je op grond van de spelling zou mogen veronderstellen, maar dat geldt voor heel veel Zweedse plaatsnamen) ligt een natuurreservaat.

Natuurreservaten zijn er ontzettend veel in Zweden, heel Zweden is bijna een natuurreservaat. Maar goed, onderdeel van dit specifieke natuurreservaat is het eilandje Hissö (pin me niet vast op de uitspraak) in een groot meer dat geloof ik Helgasjön heet.

Binnen het grote geheel van Zweedse natuurreservaten stelt dit eilandje bar weinig voor, maar het aardige ervan is, dat ongeveer 25 meter boven Hissö een nóg kleiner eilandje ligt, Musön genaamd (uitspraak doet er niet toe).
Nu had het de beheerder van dit natuurreservaat wel geinig geleken om een pontje te maken tussen Hissö en Musön.