Archief: artikelen van
Dinsdag 25 November 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Beste Bill,
Ten einde raad richt ik mij tot u, de hoogste baas van Microsoft, de veroorzaker van Windows. Er is namelijk geen helpdesk die mij helpen kan. Tot voor kort ging alles goed. Ik werkte des avonds lekker aan mijn pc. Daarna ging ik altijd de hond uitlaten. En dat is dan altijd zo leuk met honden, ze leren de geinigste dingen. Op zeker moment kwam Fifi (zo heet de hond van mijn vrouw die
ik altijd moet uitlaten) al met de riem aanzetten als het Windows afsluitmelodietje klonk! Aha, baasje sluit zijn pc af, we gaan naar buiten! Fifi spurt naar de gang, rukt de riem van de haak en staat twee seconden later met de riem in de bek en een verwachtingsvolle blik in de ogen naar baasje te kwispelen.
Sinds kort heb ik een permanente aansluiting op internet. Uw Windows is dan zo attent allerlei veiligheidsupdates eigener beweging te downloaden. Er staat altijd een dermate verontrustende beschrijving bij dat ik die dan maar dadelijk installeer! Er kunnen volgens u allerlei indringers het besturingssysteem binnenkomen! Waarom noemt u zo'n besturingssysteem dan ook Windows? En waarom heet u zelf Gates? Dat is vragen om moeilijkheden! Noem het dan van meet af aan Bunkers ofzo, dan weten inbrekers tenminste meteen dat het onbegonnen werk is!
Maar goed, dit terzijde, ik dwaal af, het kwaad is nú al geschied. Ik installeer dus die veiligheidsupdates en dan wil de computer altijd herstarten. Kijk, en dáár heb ik nou grote problemen mee, meneer Gates. Want dan klinkt óók weer telkens die Windows-deun en daarvan raakt Fifi volledig van slag. Dan staat ze prompt weer met de riem naast mij te keffen en te kwispelen. Mijn vraag is dus: hoe leg ik Fifi het verschil uit tussen een herstart en een permanente afsluiting? Want eigenlijk is Fifi dus een heel irritante hond, zo'n kleine sikkeneurige spleetlikker weet u wel, zo eentje waarmee je op straat als man zijnde meteen als hopeloze suflul wordt aangemerkt.
Ik wil dus zo min mogelijk met dat beest worden gesignaleerd, begrijpt u? Maar door de vele veiligheidslekken en vastlopers in Windows ben ik dagelijks wel zo'n vijf keer de lul! Hup, daar scheurt Fifi weer naar de gang! En als het haar te lang duurt komt ze achtereenvolgens met mijn schoenen, mijn jas, mijn baseballpetje en mijn paraplu aanzetten. Ze begint venijnig aan mij te sjorren, accepteert geen nee als antwoord en ik ben dus gedwongen elke keer een wandeling van minstens vier kilometer met haar te maken. Soms ben ik net terug, moet Windows weer zo nodig opnieuw en kan ik direct wéér op stap. Dat is geen doen zo, dat begrijpt u! Of heeft u zelf geen hond? Nee, dat zal dan wel niet... Anders had u er wel voor gezorgd dat Windows niet steeds opnieuw gestart hoefde te worden.
O wacht... Ik zie hier net dat het geluid uit kan... Loop ik dus al vijf maanden voor niks twintig kilometer per dag.
Had die helpdesk dat niet eerder kunnen vertellen?
Maandag 24 November 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Deel 1: Het folderjong
Een puber zweeft met een benauwd gezicht een halve meter boven de grond. Onderwijl vindt het volgende indringende gesprek plaats.
Wat heb jij daar in die fietstassen?
- Folders meneer!
Wat voor folders?
- Nou, van de blokker, de zeeman, de praxis en de gamma, meneer...
En wat was je daarmee van plan?
- Die moet ik in de brievenbussen doen, meneer!
Schaam jij je niet?
- Nee meneer.
Weet jij wat 'spammen' is?
- Nee meneer.
Dat dacht ik al.
- Hoezo meneer? Zie ik er zo dom uit dan?
Een jongen die steeds beleefd 'meneer' zegt kan niet van deze tijd zijn.
- Wilt u me nu weer op de grond zetten meneer?
Waarom zou ik?
- Mijn oren gaan nogal zeer doen!
Blijf jij nog maar even hangen.
- Mag ik dan tenminste m'n fiets loslaten meneer? Die fietstassen zitten hardstikke vol!
Ik wil jouw folders niet in mijn brievenbus, begrepen?
- Dan moet u er een sticker opdoen meneer!
Die heb jij er laatst zelf afgetrokken, rotjong!
Deel 2: De TPG-bode.
Temidden van honderden enveloppen drijft een man met een karretje in het water. Onderwijl vindt het volgende indringende gesprek plaats.
Dus u weet het zeker, postbode? U heeft mij echt niets anders te bieden?
- Nee, helaas... Alleen Postcodeloterij en bedelbrieven vandaag.
Daar heb ik niet om gevraagd!
- Uw adres staat er nu eenmaal op.
Ja, dat adres hebben
jullie aan die gasten verkocht! Niet ik!
- Daar ga ik niet over, meneer.
U neemt ze maar weer mee.
- Daar kan ik niet aan beginnen, meneer.
Dan laat ik je mooi in de gracht liggen.
- Maar zo weken de postzegels los!
Ach, wie spaart er tegenwoordig nou nog postzegels...
Nuttig: Infofilter, Antwoordnummer 666, 1000 TL Amsterdam of via
internet.
Gerelateerd: Zooi.
Dinsdag 11 November 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Het is al vele jaren geleden, maar ik weet het nog als de dag van vandaag.
In de vooravond zat ik mijzelve na een zware dag eens net lekker en uitgebreid te ontlasten op het toilet, toen er werd aangebeld.
Ik dacht: ja hoor eens, jullie bekijken het maar, ik ben hier nog lang niet klaar!
Maar het bellen hield aan, langdurig en uiterst dringend.
Het klonk als een ernstige crisis, waarschijnlijk verkeerde een van de buren in gevaar! Was er brand, was er iemand onwel geworden?
Acuut stelde ik enige noodprocedures in werking om het productieproces tussentijds stil te leggen. U zult met mij mee kunnen voelen hoe ingewikkeld dat nog kan zijn. Tijdens deze 'shutdown' hield het alarmbellen continu aan.
Er waren reeds enkele kostbare minuten verstreken toen ik mij, onderwijl struikelend mijn broek opsjorrend, door de gang richting voordeur spoedde. Ik rukte hem haastig open. Was ik nog op tijd?
Lees verder...
Dinsdag 11 November 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Het is al vele jaren geleden, maar ik weet het nog als de dag van vandaag. In de vooravond zat ik mijzelve na een zware dag eens net lekker en uitgebreid te ontlasten op het toilet toen er werd aangebeld. Ik dacht: ja hoor eens, jullie bekijken het maar, ik ben hier nog lang niet klaar! Maar het bellen hield aan, langdurig en uiterst dringend. Het klonk als een ernstige crisis, waarschijnlijk verkeerde een van de buren in gevaar! Was er brand, was er iemand onwel geworden? Acuut stelde ik enige noodprocedures in werking om het productieproces tussentijds stil te leggen. U zult met mij mee kunnen voelen hoe ingewikkeld dat nog kan zijn. Tijdens deze
'shutdown' hield het alarmbellen continu aan. Er waren reeds enkele kostbare minuten verstreken toen ik mij, onderwijl struikelend mijn broek opsjorrend, door de gang richting voordeur spoedde. Ik rukte hem haastig open. Was ik nog op tijd?
Ja hoor, zeker wel! Door twee pukkelige jongeheren van een jaar of
veertien werd mij het volgende
slome gezang in het verbijsterde gelaat geslingerd: "Sinte sinte Maarten, de koeien hebben staarten..." Ik moet bekennen dat ik toen even mijn anders zo legendarische zelfbeheersing verloor. Met woedende woeste kracht knalde ik de deur weer dicht. Met bedrukte gezichten dropen de pubers af, want het naambordje op de deur stond nu in spiegelbeeld in hun voorhoofd geïmpregneerd. Sindsdien zijn er steeds meer klachten dat kinderen niet meer veilig langs de deuren kunnen. Een schande is het!
Maar in sommige gevallen wel verklaarbaar...
Woensdag 15 Oktober 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
De 'nieuwe humor' is die van het leedvermaak, die van het voor lul zetten van de medemens. Deze 'nieuwe humor' uit zich met name in de reclame. Bejaarden zijn bijvoorbeeld gewild als slachtoffer en worden bij voorkeur afgeschilderd als seniele idioten. Een multifocale bril moet worden verkocht via een oude dame die een stoel voortschuift in plaats van haar rollator. De makers van het spotje liggen in een deuk om hun eigen vondst. Ondertussen vergeten zij ervoor te zorgen dat ik nog weet om welke brillenwinkel het gaat.
Het is niet slim om bejaarden te grazen te nemen. Reclame en marketing gigant Ogilvy verwacht in haar rapport
'Niet vergrijzen maar verzilveren' dat "de bestedingen door senioren de komende jaren veel sneller zullen groeien dan die van niet-senioren."
“Wij zullen op onze beurt Hertog eens gaan katten!”
De volgende in de rij van irritante geestigheden is
Hertog IJs. In navolging van
Ipse Dixit verklaren wij ons solidair met juffrouw Corrie. Wie is juffrouw Corrie?
Juffrouw Corrie werkt bij Hertog IJs. Zij is de kantinejuffrouw die werd gedegradeerd tot pleeveegster omdat zij het had gewaagd vlaflip te serveren in plaats van
Hertog Zuivelzacht. Terwijl juffrouw Corrie mistroostig met de wc-borstel in de hand voor zich uit staart, komt zo'n Hertog-manager in klootzakpak haar nog even hatelijk afzeiken: "Zo juffrouw Corrie, promotie?"
Wij zullen op onze beurt Hertog eens gaan katten, want dit zijn hele foute reclames, heren van Hertog! Daar houden wij niet van, dit is puberale vrouwonvriendelijke afzeikhumor. En dus starten wij vanaf heden de actie "Juffrouw Corrie in de directie van Unilever!" Jawel, Unilever, want Hertog IJs is natuurlijk helemaal geen ambachtelijk spul, maar komt gewoon van de
IgloMora Groep. En die club hoort bij Unilever.
Zolang juffrouw Corrie nog bij de toiletten staat vinden wij Hertog IJs niet te vreten! En Hertog Zuivelzacht óók niet!
Slogan:
"Die Hertog ruikt naar urine, dus smullen wij liever vlaflip uit de kantine!"
Ja ja, wij hebben óók hele foute humor als het ons zo uitkomt...
En ook de zoekmachines lusten hier wel pap van...
Meer commercials op
Kicksite.
Woensdag 15 Oktober 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
De 'nieuwe humor' is die van het leedvermaak, die van het voor lul zetten van de medemens. Deze 'nieuwe humor' uit zich met name in de reclame.
Bejaarden zijn bijvoorbeeld gewild als slachtoffer en worden bij voorkeur afgeschilderd als seniele idioten.
Een multifocale bril moet worden verkocht via een oude dame die een stoel voortschuift in plaats van haar rollator.
De makers van het spotje liggen in een deuk om hun eigen vondst.
Ondertussen vergeten zij ervoor te zorgen dat ik nog weet om welke brillenwinkel het gaat.
Het is niet slim om bejaarden te grazen te nemen. Reclame en marketing gigant Ogilvy verwacht in haar rapport 'Niet vergrijzen maar verzilveren' dat 'de bestedingen door senioren de komende jaren veel sneller zullen groeien dan die van niet-senioren.'
Lees verder...
Donderdag 18 September 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Het lijkt mij een goed idee om ons lidmaatschap van het CDA, D66 en de VVD op te zeggen. Daar
zijn wij natuurlijk helemaal geen lid van, maar er gaat tenminste een duidelijk signaal van uit. Bovendien smaken wij dan het genoegen dat ze zich elke keer gek zitten te zoeken in het ledenbestand.
En géén postzegel plakken natuurlijk!