Archief: artikelen van
Woensdag 17 September 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Zo'n Balkenende Bezuinigings Begroting maakt echt het slechtste in mij los. Maar dan ook echt het allerslechtste! Dan ga ik stiekem dingen denken die toch moreel volledig onverantwoord zijn. Laat staan dat ik ze dan nog zou mogen opschrijven. Gedachten die werkelijk alle normen, waarden en perken te buiten gaan!
Maar ik doe het lekker toch! Ziet u wel: zó ver heeft dit kabinet mij al gekregen! Onder hun motto 'meedoen' hebben al die asociale maatregelen direct tot gevolg dat ik mij ook asociaal ga gedragen! Dat krijg je er nou van.
Wanneer u belooft het niet verder te vertellen zal ik u deelgenoot maken van mijn verderfelijke gedachten. Denk erom: ik schrijf dit nu op fluistertoon en kijk omzichtig om mij heen, anders krijg ik
ten tweede male die Spong achter de broek. En wie hem een beetje kent weet hoe link dat kan zijn. Maar goed, terzake, ik wil u niet langer in spanning houden.
Luister, ik had zó gedacht: wàt zou u ervan vinden als we Volkert van der Graaf nu eens per direct gratie verleenden? Is dat niet een fijne manier om voor dit kabinet óók eens een flink Eigen Risico in te voeren?
Voor de zekerheid verklaar ik mijzelf alvast ontoerekeningsvatbaar.
Maandag 01 September 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Grote bedrijven die monopolist zijn op een bepaalde markt hebben de neiging zich onsympathiek te gedragen. Zij menen zich bijvoorbeeld te kunnen permitteren hun klanten financieel en communicatief te kunnen schofferen. Wanneer ik u nu zou vragen een voorbeeld te noemen roept u allen in koor en fortissimo: UPC! Hoe is het mogelijk, in één keer goed!
Vorige week kregen de klanten die volgens de kabelmonopolist blijkbaar nog zo achterlijk zijn om met een prehistorische acceptgiro te durven betalen, een brief. Citaat: "Per 1 oktober aanstaande is UPC Nederland genoodzaakt het tarief voor betalingen via acceptgiro te wijzigen. Voor betalingen via acceptgiro wordt 1 Euro administratiekosten in rekening gebracht. Reden hiervoor zijn de hogere kosten, die gepaard gaan met deze wijze van betaling."
Het zou flauw zijn om deze werkwijze alleen UPC aan te rekenen. Het is waar: de kosten van een acceptgiro zijn hoger dan bijvoorbeeld automatische incasso of vormen van elektronisch betalen. Waarom is het dan toch onsympathiek?
Ten eerste omdat de consument doelbewust wordt gedwongen op een manier te betalen die het bedrijf het beste uitkomt. Ten tweede is UPC een monopolist en kan de klant dus niet naar een ander lopen. Ten derde zijn de kosten van een acceptgiro, inclusief de versturing en verwerking daarvan natuurlijk niet 1 Euro. De acceptgiro bestaat al vele jaren en wanneer in het verleden de kosten meer dan twee gulden zouden zijn geweest zou geen bedrijf er ooit aan zijn begonnen. Tenslotte wordt geen rekening houden met degenen die de acceptgiro elektronisch via Girotel en dergelijke betalen en dus in feite al voordelig zijn voor UPC.
Lees verder...
Donderdag 07 Augustus 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
De gemeente Wassenaar heeft het kort geding dat de NVJ aanspande tegen het fotografeerverbod rondom Villa De Eikenhorst verloren. "Een beetje knullig," schijnt prinses Máxima in een eerste reactie te hebben gezegd. Burgemeester Herman van den Muijsenberg hoeft het prinselijk paar dan ook voorlopig niet meer onder ogen te komen.
Zo zie je maar eens wat een stuk alhier, alsmede de krachtdadige actie bij Xiffy en David Rietveld voor invloed kan hebben! Weblogs blijken toch een geduchte politieke factor te worden!
Máxima heeft gelijk: het was ook heel dom aangepakt van de Wassenaarse bestuurders. Wanneer zij bijvoorbeeld slechts het gebruik van telelenzen hadden verboden was er wellicht minder commotie geweest. Ik ben in elk geval wel benieuwd of de NVJ in dat geval óók naar de rechter zou zijn gestapt.
Lees verder...
Woensdag 30 Juli 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Midden in de huiskamer staat een damesfiets. De achterband is lek en het achterlicht doet het niet. Damesfietsen horen doorgaans niet midden in de huiskamer, dus daar kun je maar beter niet achteloos aan voorbijgaan. Elke redelijk afgerichte man weet op zo'n moment: dit is een signaal, een sommatie, een laatste waarschuwing die niet genegeerd mag worden. Kwestie van even extra alert zijn nu, van weten wat goed voor je is en hoe de prioriteiten bijgevolg gerangschikt dienen te worden.
Natuurlijk kan zij het zèlf wel, een band plakken. Maar de noodlottige combinatie van een lekke band
en een kapot achterlicht kan net even teveel zijn. Bovendien heeft zij toevallig zojuist haar nagels gelakt en dat zijn van die voldongen feiten die een man dient te respecteren, waar hij begrip voor moet hebben. Gelakte nagels en het repareren van een vijandig en vervuild stuk roest op wielen gaan nu eenmaal niet samen.
Hij zou nog even kunnen overwegen zelf óók zijn nagels te lakken, om zich eveneens te kunnen beroepen op overmacht. Maar dat zou hem, net als de meeste mannen, meer tijd aan uitleg vergen dan even die fiets onderhanden nemen. In arren moede scharrelt hij dus maar wat fietsgereedschap bij elkaar, hij aanvaardt zijn lot. Per slot van rekening is het een man geweest die indertijd het rijwiel heeft uitgevonden en dus moeten het ook de mannen zijn die daarvan de consequenties dragen, tot in alle eeuwigheid.
Als troost is het tijdens het torsen van die consequenties toegestaan de fietsfabrikanten omstandig te vervloeken. Want midden in de huiskamer staat natuurlijk een modderig tweedehandsje en geen vlot fonkelfietsje met 'volledig nieuw monocoque carbon frame met vaste voorderailleur nok en met verwisselbare achterderailleurpat, uniek aerodynamisch frame design met geïntegreerd balhoofd en Shimano 105 RD/FD-5501 derailleur'. En ook al zou dat wèl zo zijn: er zit niet eens
licht op zo'n ding! Ja, zo kunnen wij óók fietsen maken als je het moeilijkste weglaat! Want de fietsverlichting is, zoals wij allen weten, de achilleshiel van het rijwiel!
En zo verdoezelen alle fabrikanten hun onvermogen om een
werkelijk technisch volmaakte fiets op de markt te brengen. Men legt rookgordijnen met allerlei geavanceerde materialen en accessoires, maar daar heeft de zwoegend sleutelende man in de huiskamer geen boodschap aan. Hij verlangt slechts één innovatie: een fiets waarvan het licht het
altijd doet! Nee, géén technische smoesjes in de vorm van geinig knipperende led-lampjes en meer van die zaken waarmee men het probleem wegmoffelt. Hij wil gewoon een stevig in het rijwiel verankerde verlichtingsset die eeuwig straalt, die onderhoudsvrij is, zo eentje waarmee je joviaal zwaaiend langs controlerende dienders kunt rijden.
Kortom, zo'n fiets die niet minstens één keer per maand weer demonstratief in de huiskamer staat.
En monocoque carbon nails zijn ook nog niet uitgevonden, dus het blijft behelpen.
Donderdag 24 Juli 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Volgens mij moeten we een lijstje met signalen gaan maken. Dan kunnen ze ons achteraf niet nadragen dat we er geen aandacht voor hebben gehad, dat we het allemaal maar hebben laten gebeuren. De geschiedenisboeken staan namelijk vol verwijten aan het adres van de mensen in de jaren dertig van de vorige eeuw. Zij hadden het Derde Rijk en alle gruwelen daarvan toch 'moeten zien aankomen'. Er waren immers 'signalen' genoeg geweest.
Voor het geval dat de Verenigde Staten onder Bush zich gaan ontwikkelen tot
Das vierte Reich doen wij er dus goed aan alvast wat signalen op te tekenen. Want het zijn er al verontrustend veel. Dan staan wij over een halve eeuw tenminste niet te boek als een stelletje sufferds die 'het niet hebben zien aankomen'.
Wir haben es ganz bestimmt gewusst!
Wanneer ik het overdenk is er al bijna geen beginnen aan. Alleen al uit mijn hoofd kan ik opnoemen:
Het negeren van de internationale rechtsorde, zoals het niet erkennen van het Internationale Strafhof in Den Haag en het aannemen van een wet die het mogelijk maakt aldaar aangeklaagde Amerikanen met geweld te bevrijden.
Het binnenvallen van Irak onder valse voorwendselen, zonder toestemming van de Verenigde Naties.
Het niet voldoen aan de humanitaire plichten die een bezettingsmacht volgens internationale verdragen zijn opgelegd.
Het onder niet controleerbare omstandigheden detineren van krijgsgevangenen op Guantanamo Bay zonder dat zij worden beschermd door de Conventies van Genève, terwijl zij bovendien in geheime processen ter dood kunnen worden veroordeeld.
Het stigmatiseren en discrimineren van Islamieten (potentiële terroristen).
Het opsluiten van burgers zonder dat zij in staat van beschuldiging worden gesteld of een proces krijgen. Legitimatie: terrorismebestrijding.
Het illegaal screenen en analyseren van internationaal berichtenverkeer en schending van de privacy van burgers. Legitimatie: terrorismebestrijding.
Het berechten van burgers uit andere landen voor vermeende misdaden die zij in die landen zouden hebben begaan. Legitimatie: drugsbestrijding.
Het opleggen van eigen normen en waarden door middel van chantage. Voorbeeld: Aids-bestrijding in Afrika, waar financiële steun wordt ingetrokken wanneer regeringen en hulporganisaties zich niet conformeren aan de 'bestrijdingsmethoden' van orthodox-Christelijke groepen in de Verenigde Staten, te weten: geen condooms maar sexuele onthouding.
Het intimideren en bedreigen van staten die zich in de ogen van de VS verdacht gedragen met betrekking tot steun aan terroristen en wapenprogramma's (Syrië, Iran).
Het onthouden van voedselhulp aan arme landen die geen genetisch gemodificeerde granen uit de VS wensen te accepteren.
Dit lijstje kan uiteraard worden aangevuld, genuanceerd, gecorrigeerd en wat al niet meer. Ik zou zeggen: ga lekker uw gang. En misschien overdrijf ik, maar dat doe ik dan liever nu, nu het nog kán. Straks is het misschien verboden door Big Brother Bush.
Tegen normale Amerikanen heb ik helemaal niks hoor...
Maandag 14 Juli 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Ik ben een tamelijk belezen iemand. Reeds als kind had ik in een vroeg stadium de hele jeugdbibliotheek uit en mocht ik onder het modererend oog van de bibliothecaresse leeshongerig rondneuzen in de afdeling voor volwassenen. Kilometers boeken heb ik sindsdien verslonden.
Ik heb echter een handicap die al mijn eruditie in één klap waardeloos maakt: ik vergeet altijd alles weer. Het heeft geen zin mij te vragen of ik dit of dat boek heb gelezen, want het ja of nee in mijn antwoord maakt weinig praktisch verschil.
Het is heel zielig. Nooit kan ik eens lekker meedoen met het
name- and titledropping, nooit heb ik een snedig citaat paraat of kan ik het gezelschap imponeren met de integrale declamatie van de vijfde acte van King Lear. In films kunnen ze dat altijd wel. Al weet ik niet welke, want films onthoud ik ook niet. Laat ook maar. Eigenlijk wilde ik het over iets heel anders hebben. Ik weet dus alleen even niet meer...eh...
O ja! Dát was het! Ik wilde zeggen dat de kwaliteit hier tijdelijk belabberd is, aangezien ik nog lijd aan grieprestanten die mijn koortsig brein vertroebelen. Bovendien hoest ik me gek. Ik vraag dus uw begrip. Of, zoals Shakespeare dat zo treffend zegt: "The weight of this sad times we must obey; Speak what we feel, not what we ought to say."
En denk erom: ik weet nog wél aan wie ik welke boeken heb kwijtgeleend!
Donderdag 26 Juni 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Vandaag houden we even 'open microfoon', of in dit geval: open weblog. Heel veel lezers blijken namelijk in staat tot sappige verhalen. De reden dat ik zelf niet schrijf is dat ik momenteel onder zware mentale druk sta en een spreekverbod opgelegd heb gekregen ten aanzien van het onderwerp 'joodse schoonmoeder'. Kenners van dit fenomeen zullen nu met mij meeleven.
Ik zou zeggen: gaat uw gang, maar houd u s.v.p. wel aan de Verbale Voorwaarden
