motorcrash
Maandag 05 Augustus 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Ik heb me daarnet tegen mijn gewoonte in behoorlijk kwaad staan maken. Maar misschien klopt mijn soort logica niet en mag u mij in deze corrigeren. Wat is het geval?
Ik woon zes hoog in een torenflat. Beneden mij is een verkeersweg met bomen erlangs. Ik kan daardoor de verkeersweg niet zien, wèl horen.
Ik sta iets triviaals als een afwasje te doen en plotseling hoor ik op de verkeersweg, keihard accelererend motorfietsgeloei. Zandvoort, TT-Assen, dat werk. De volgende seconde klinkt een harde knal, gevolgd door een gigantische crash, waarschijnlijk de motor die nog een heel eind over het wegdek schraapt. Het lijkt mij dat iemand daar niet met een blauwe plek vanaf komt, dus bel ik als betrokken burger direct 112.
“Meldkamer 112. Wilt u politie of ambulance?”
Ai, nu moet ik ineens kiezen... Voor de zekerheid ambulance dan maar, want het zal wel niet best wezen met zo'n man.
Ik vertel de meneer van de ambulancedienst de situatie en wat ik heb gehoord.
“Dan moet u eerst even gaan kijken meneer wat er precies aan de hand is.”
Ik leg hem uit dat ik op zes hoog sta en dat het ongeluk nog wel een eindje van mijn flat af is.
“Ja, moet u toch even gaan kijken, want dan weten wij wat voor soort hulp wij kunnen bieden.”
Ik leg hem voor dat me dat toch zijn taak lijkt of dat minstens te coördineren met de politie dan...
Nee, ik moet toch eerst gaan kijken en dan hoort ie mij later wel.
Nou, dat is weer een adequaat stukje hulpverlening van de Amsterdamse ambulancedienst. Ik ben witheet en bel even later nogmaals die ambulancedienst. Ik zeg dat ik het schandelijk vind dat ik moet gaan kijken, op een weg die op een dijk ligt en waar ik als voetganger helemaal niet mag komen. Hij komt weer met hetzelfde praatje en zegt dat hij geen tijd heeft voor dit soort discussies. Dat snap ik wel. Ik heb eigenlijk ook geen tijd voor dat soort discussies en ik heb er al helemáál geen zin in. Ik was tenslotte lekker aan de afwas.
Ik loop er dan toch maar naartoe. De politie is er inmiddels natuurlijk al lang bij. De motor ligt werkelijk totaal in puin. De motorrijder staat echter overeind. Dus ja, had de man van de ambulancedienst dan tóch gelijk? Waren ze bijna voor niets uitgerukt. Door mijn schuld!
Ik leg mijn dilemma voor aan een politieagente. Die weet gelukkig hoe ze de burger vriendelijk en normaal te woord moet staan. Zij geeft mij direct volmondig gelijk. Er was tenslotte wel degelijk wat aan de hand. Ik krijg de raad voortaan maar eerst naar de politie te vragen.
Achteraf denk ik toch: moet er niet een medisch geschoold iemand tenminste toch even kijken naar een motorrijder die weliswaar overeind staat maar met een klap op het wegdek is terecht gekomen en waarvan het motorpak van boven tot onder opengeschuurd is? Het zal niet de eerste keer zijn dat de schade pas achteraf blijkt.
Ik hoop niet dat ik nog eens ergens in Amsterdam op het wegdek kom te liggen. Want dan heb ik dik kans dat er pas na een kwartiertje eerst de een of andere idioot met een theedoek en een afwasborstel in z'n hand zich over mij heenbuigt en informeert wat voor sóórt hulp ik precies in gedachten had...
| Tweet |
