Dictatuur online
Maandag 01 September 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Grote bedrijven die monopolist zijn op een bepaalde markt hebben de neiging zich onsympathiek te gedragen. Zij menen zich bijvoorbeeld te kunnen permitteren hun klanten financieel en communicatief te kunnen schofferen. Wanneer ik u nu zou vragen een voorbeeld te noemen roept u allen in koor en fortissimo: UPC! Hoe is het mogelijk, in één keer goed!
Vorige week kregen de klanten die volgens de kabelmonopolist blijkbaar nog zo achterlijk zijn om met een prehistorische acceptgiro te durven betalen, een brief. Citaat: "Per 1 oktober aanstaande is UPC Nederland genoodzaakt het tarief voor betalingen via acceptgiro te wijzigen. Voor betalingen via acceptgiro wordt 1 Euro administratiekosten in rekening gebracht. Reden hiervoor zijn de hogere kosten, die gepaard gaan met deze wijze van betaling."
Het zou flauw zijn om deze werkwijze alleen UPC aan te rekenen. Het is waar: de kosten van een acceptgiro zijn hoger dan bijvoorbeeld automatische incasso of vormen van elektronisch betalen. Waarom is het dan toch onsympathiek?
Ten eerste omdat de consument doelbewust wordt gedwongen op een manier te betalen die het bedrijf het beste uitkomt. Ten tweede is UPC een monopolist en kan de klant dus niet naar een ander lopen. Ten derde zijn de kosten van een acceptgiro, inclusief de versturing en verwerking daarvan natuurlijk niet 1 Euro. De acceptgiro bestaat al vele jaren en wanneer in het verleden de kosten meer dan twee gulden zouden zijn geweest zou geen bedrijf er ooit aan zijn begonnen. Tenslotte wordt geen rekening houden met degenen die de acceptgiro elektronisch via Girotel en dergelijke betalen en dus in feite al voordelig zijn voor UPC.
De werkelijke reden voor de UPC-actie is, dat men in de financiële wereld van mening is dat de consument direct moet worden geconfronteerd met de kosten van zijn 'betaalgedrag'. Duurdere betaalmanieren dienen te worden 'ontmoedigd' door er een hoger prijskaartje aan te hangen. UPC volgt deze strategie en verhoogt de administratiekosten meteen maar met zo'n dertig procent.
Wat dit betreft staat ons ook bij andere manieren van betalen nog wel het een en ander te wachten. Contant afrekenen is relatief duur, dus u kunt ervan verzekerd zijn dat u hiervoor in de toekomst extra moet dokken. Men heeft namelijk liever dat u pint of chipt.
Onthullend is in dit verband een onderzoek van de Universiteit van Tilburg uit 2001: "Via tarifering naar efficiënter betalingsverkeer", met als ondertitel "Een economische onderbouwing van maatschappelijk gewenst betaalgedrag." U kunt het hier nalezen (pdf-formaat), voor het geval u zich nog even wilt opwinden.
Ondertussen is UPC zo genereus ons wat alternatieven te bieden. Zo mogen we bijvoorbeeld betalen via automatische incasso. Dat is (vooralsnog) gratis. Normaal gesproken zou dit nog wel een te pruimen optie zijn, ware het niet dat UPC een administratie heeft waar volgens mij de complete chaostheorie indertijd op is gebaseerd. Ook hebben ze daar geen werkende telefoons.
En kijk eens aan: we mogen we het ook via internet doen. Via 'Mijn faktuur Online'. Deze vorm van betaalgemak, in jargon e-billing genoemd, lijkt me bij uitstek geschikt voor mijn vader van 92 en andere kostenbewuste bejaarden.
Wij surfen dus blijmoedig naar de UPC-website, krijgen op enig moment geheel in UPC-stijl te maken met een server die niet bereikbaar is, maar slagen er uiteindelijk toch in op de gewenste plek terecht te komen. We moeten een formulier downloaden, uitprinten en ondertekend per post opsturen. Ja, ja, deze gigant op het gebied van geavanceerde digitale diensten maakt zijn reputatie hier volop waar, dat ziet u!
We zoeken vergeefs bij de 'veelgestelde vragen' waar wij nu onze administratiekosten voor printen, invullen en postzegel kunnen declareren. Want daartoe zijn wij in dit geval toch wel 'genoodzaakt', nietwaar? Eh, hé, dat is nou gek...
| Tweet |
