Archief: artikelen van
Woensdag 23 Mei 2007 in categorie Grijze Golfslag
Gisteren moest ik denken aan de schrijfster Cri Stellweg, die eens had gezegd dat oud zijn verschrikkelijk was. Op zeker moment vond zij dat ze wel lang genoeg had geleefd.
En inderdaad, hoogbejaard zijn lijkt me geen lolletje. Ik vraag me wel eens af hoe het is om oud en stram te zijn, de rug steeds verder voorover gekromd, een ietwat paniekerige blik in de ogen omdat je de wereld om je heen niet meer zo best overziet of nog maar half begrijpt.
De onvermijdelijke kwaaltjes zijn misschien tot daaraan toe, het ergste is dat je langzaam de greep op jezelf verliest en bent overgeleverd aan de zorg van anderen.
Die anderen hebben het dikwijls dan niet makkelijk met jou. Het vernis van aardigheid en goed gedrag bladdert geleidelijk af en je minder prettige karaktertrekken liggen dan weer ongeïsoleerd aan de oppervlakte. Ik zie het bij mijn eigen oude ouders, vooral bij mijn vader. Die is 96.
Lees verder...
Woensdag 31 Januari 2007 in categorie Grijze Golfslag
Hij kon zich er maar moeilijk toe zetten weer eens bij zijn ouders langs te gaan. Dan moest hij weer een bejaard klaaglied van zijn moeder aanhoren dat het zo stil was in huis. Want vader zei nooit wat.
Ja, hij lééfde nog wél, was vervolgens het ietwat cynische grapje. "Hè pa?" riep ze de oude man toe, als om bevestiging te krijgen. Inderdaad, geen antwoord, slechts een lodderige oogopslag vanuit een middagdutje.
Ze vertelde verontwaardigd over het lawaai op de gang dat hen afgelopen maandagnacht uit hun slaap had gehouden. Dat was weer die taxichauffeur van hiernaast met z'n dronken vrienden. Z'n verloofde was blijkbaar ook nog even komen aanwippen, want vanuit haar bed had ze de buurman duidelijk 'hoerrrr!' horen roepen. Hierop was de verloofde weer scheldend vertrokken.
Lees verder...
Woensdag 31 Januari 2007 in categorie Grijze Golfslag
Hij kon zich er maar moeilijk toe zetten weer eens bij zijn ouders langs te gaan. Dan moest hij weer een bejaard klaaglied van zijn moeder aanhoren dat het zo stil was in huis. Want vader zei nooit wat.
Ja, hij lééfde nog wél, was vervolgens het ietwat cynische grapje. "Hè pa?" riep ze de oude man toe, als om bevestiging te krijgen. Inderdaad, geen antwoord, slechts een lodderige oogopslag vanuit een middagdutje.
Ze vertelde verontwaardigd over het lawaai op de gang dat hen afgelopen maandagnacht uit hun slaap had gehouden. Dat was weer die taxichauffeur van hiernaast met z'n dronken vrienden. Z'n verloofde was blijkbaar ook nog even komen aanwippen, want vanuit haar bed had ze de buurman duidelijk 'hoerrrr!' horen roepen. Hierop was de verloofde weer scheldend vertrokken.
Lees verder...
Woensdag 01 November 2006 in categorie Grijze Golfslag
Met hele oude mensen is het dikwijls gedoe. Dat is geen verwijt, maar een verzuchting. Of eigenlijk zou ik ook niet mogen zuchten, maar je ontkomt er soms niet aan.
Mijn vader is zo'n hele oude man. Dement is hij gelukkig niet, maar dikwijls wél behoorlijk wazig. En daarbij ook nog eens weerspannig. Dat maakt hem af en toe behoorlijk onhandelbaar, tot frustratie van de thuiszorg en mijn arme oude moedertje.
Zijn voornaamste probleem is de waterhuishouding. Na vijfennegentig jaar is de blaas wat slapjes en staat de sluitspier dikwijls op een kier zonder dat hij dat in de gaten heeft. In deze moderne tijden hoeft dat geen onoverkomelijk ongemak te zijn, want de fabrikanten van incontinentiemateriaal zijn als geen ander voorbereid op de gevolgen van de vergrijzing. Hele pakken luierbroeken en onderleggertjes worden wekelijks het pand in gedragen. Het enige dat de doorlekkende consument nog hoeft te doen is zélf in de gaten houden wanneer de maximale opnamecapaciteit van de luier is bereikt. En nu juist op dát punt ontbreekt het mijn koppige oude heer aan de nodige scherpte. En dat ruik je. Dat ruikt iederéén. Behalve hijzelf.
Lees verder...
Woensdag 28 Juni 2006 in categorie Grijze Golfslag
Mijn bejaarde moeder belt halverwege de avond. Ze verontschuldigt zich dat zij mij stoort. Dat doet zij dikwijls, zich verontschuldigen, want ze wil de kinderen niet tot last zijn. Zij wil niet worden als haar eigen moeder, zegt ze. Blijkbaar is dat een schrikbeeld.
In haar stem klinkt enige bezorgdheid door. De wc is verstopt. Hoe moet dat nou vannacht? Want je vader moet tegenwoordig steeds vaker z'n bed uit om te plassen.
Ik kom wel even langs.
Dat stelt haar gerust.
Het water in de toiletpot staat tot aan de rand. Mijn moeder oppert op fluistertoon dat mijn vader wel weer eens per ongeluk zijn incontinentiemateriaal zal hebben doorgespoeld.
"Honderd keer zeg ik tegen hem... Maar..."
Zij maakt haar zinnen niet af. Zij wil hem niets verwijten. Mijn vader is wat warrig tegenwoordig. De scherpte van het brein is weg.
"Hij is ook al vijfennegentig!" zegt ze dan telkens, met eerbiedige nadruk op vijfennegentig.
Lees verder...
Zaterdag 25 Februari 2006 in categorie Grijze Golfslag
"Trek je broekspijpen eens wat omhoog..."
Gehoorzaam ontbloot hij z'n onderbenen een beetje. Ik schuif de pijpen verder op tot boven de knieën.
"Jij hebt overwicht," zegt mijn moeder, "naar jou luistert ie wél!"
Zijn oude huid heeft rode plekken en schilfert.
"Smeer je die nog wel eens in?" vraag ik, terwijl ik gehurkt voor hem zit.
Hij schraapt zijn keel even. "Tja..."
Niet dus.
Lees verder...
Dinsdag 04 Oktober 2005 in categorie Grijze Golfslag, Geldkwesties
Ik heb al genoeg zorgen, dus ik zit niet te wachten op een toeslag op die zorgen. Maar ik ontkom er niet aan het formulier 'Aanvragen Zorgtoeslag' voor mijn bejaarde ouders in te vullen. De Heilige Hoogervorst heeft het zo beschikt en dus stort ik mij in de ellende van het invulformulier. Dat kost weer de nodige hoofdbrekens. Vallen hoofdbrekens trouwens onder de dekking van het basispakket?
Lees verder...
Gisteren moest ik denken aan de schrijfster Cri Stellweg, die eens had gezegd dat oud zijn verschrikkelijk was. Op zeker moment vond zij dat ze wel lang genoeg had geleefd.
