Zaterdag 23 November 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Zeg meneer
Ratelband, u denkt toch zeker niet dat
ik me hier óók nog eens met u bezig ga houden hè? Verbal Jam is een respectabel medium, meneer Ratelband, dat niet direct als de rest van pers achter elk
Neurotisch
Lachwekkend
Persoon met een ratelend verstand aanhobbelt. Nee meneer Emile, hier doe ik niet aan mee! Ik houd sowieso niet van luidruchtig betweterige gehaktballenbakkers met een chronisch ziekelijke aandachtsbehoefte die mij wel eens zullen vertellen wat er allemaal aan mij mankeert. Dus, heer Ratelband: met
u heb ik het wel weer gehad na één alinea.
Waar ik nog wèl een hartig woordje mee te wisselen heb zijn uiteraard de media. Kan men op de redactieburelen eens tot bezinning komen? Of beter nog: een ontwenningskuur volgen om van die Pavlov-reactie af te komen? Die Pavlov-reactie waarmee jullie telkens als hitsige reuen bij een loopse teef kwijlgeilend achter elke emilebecile reutelklant aanrennen? Hebben jullie nu nóg niet in de gaten dat de leiders van partijen als de LPF en Leefbaar Nederland het niveau hebben van het gemiddeld volkstuinverenigingsbestuur? Dat de nieuwswaarde van elke actualiteit binnen zo'n bestuur navenant is en dat de berichtgeving hieromtrent overgelaten dient te worden aan de dorpsomroeper?
Ineens vraag ik me nog af: wat
is dat eigenlijk, een ratelband? Klinkt mij toch in de oren als een klapperende versleten aandrijfriem die elk moment het ganse raderwerk in de soep kan laten draaien...
Met oprechte excuses aan alle normale Emielen en volkstuinbesturen
Dinsdag 19 November 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Politiek & Maatschappij
Laten we het eens niet over politiek hebben. Al dat gezeur over bezuinigingen, dat het economisch slecht gaat... Sinds het Balk-bewind zitten we er weer volop in. Om misselijk van te worden. Want volgens de grrrristelijke beginselen màg het gewoon niet goed gaan: lijden zullen we! Opnieuw komt het gereformeerd gewauwel over normen en waarden over ons heen. Het sociale gezicht van het CDA is een eng carnavalsmasker. Regelmatig hang ik dus Balkenbrakend over het Balkon. Nee hoor, niet over politiek, we houden het gezellig!
Ik ga lekker eens een positief stukkie schrijven over de vooruitgang. Want de mensheid heeft de afgelopen decennia toch maar heel wat prachtige uitvindingen gedaan. We zijn op de maan geweest, we hebben breedbeeld-tv en home-cinema, de cd, de dvd, computers, internet, mobiele telefoons, uitzicht op een prachtige Joint Strike Fighter en Bacardi Breezers. We zijn geweldig! Wat hebben we toch veel bereikt!
Maar pas echt trots kunnen we zijn op de sociale vooruitgang! Eigenlijk teveel huzarenstukjes om op te noemen. Geen uitpuilende vuilnisbakken meer, want die worden leeggevreten door de zwervers. Mooi dat ze die vroeger niet hadden! En dan dat Grote Wachten. Wát een uitvinding! Wachten op een woning, wachten op genezing, wachten op kinderopvang, wachten op werk, wachten voor de kassa, wachten voor de giromaat, wachten op de alfa-hulp, wachten op de plek in het verpleeghuis. Een waarlijk ethisch reveil onder het Wachttoren-motto: geduld is een schone zaak.
En buiten is het óók zo leuk geworden! Niet meer al dat rommelige milieu, maar veel glad asfalt en lekker strakke leegstand van kantoorcomplexen. Pittoreske psychiatrische patiënten verlevendigen het straatbeeld. Nederland is één vrolijke kermis geworden, met attracties als de Man met de Zwakke Schouders die de Zwaarste Lasten draagt,`het Tjoek-Tjoek treintje waarbij het altijd weer lachen is om te wedden hoeveel mensen je erin kunt proppen voor zoveel mogelijk geld, botsautootjes in polonaise, schiettent 'De Afrekening', De Drie Geruimde Biggetjes, die enge wao-achtbaan waarin je je leven niet zeker bent en clowns als De Glijdende Rechter. Elke stoere vader mag zijn spierballen tonen door met een grote hamer op de Kop van Junk te meppen.
Ziet u wel? Dit is allemaal géén politiek! Want échte politiek heeft het beste met het land voor. Echte politiek bezuinigt niet tientallen jaren lang op telkens dezelfde sectoren, pakt niet altijd maar weer dezelfde zwakkere groepen in de samenleving. Echte politiek werkt aan sociale vooruitgang. En dáár ging het hier helemáál niet over natuurlijk! Hier ging het over die Balkenballentent die Nederland heet.
Nee, we zijn lekker bezig!
Woensdag 09 Oktober 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Technologie
Het moet toch niet gekker worden! Zojuist word ik gebeld door een computer die zegt dat ze Karin is en dat ik via 0900-1543 nu met Duitsland moet gaan bellen! Kan voor anderhalve eurocent per minuut.
Ja kom zeg! Ik ga toch niet een beetje ins Blaue hinein Deutschland anrufen??? Ze hopen zeker dat ik nu nieuwsgierig word omdat het Karin is. Na, dass kan ja heiter werden! Mooi niet dus!
Moet je tegen een computer of tegen een stem op een bandje beleefd zijn? Laat ik er maar op gokken van niet:
"Donder op Karin! Hau ab!" Ik ken helemaal geen Karin in Duitsland! Dit zijn ongewenste telefonische intimiteiten, unerwünschte telefonische Intimitäten!
Die denkt ook: Claus dood, kunnen we wel effe een potje breken!
Von sowas geh'ich immer ganz an die Decke, ja! Blöde Ziege...
Zaterdag 05 Oktober 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Criminaliteit en recht
Verrassing: Ik kom bij mijn auto en er is een ruit ingeslagen.
Verrassing: Carglass komt helemáál niet naar mij toe, terwijl ik toch De Jong heet (zie reclame).
Verrassing: Carglass doet eerst een stukje Carplastic en pas een halve week later Carglass.
Verrassing: Ik kan vandaag geen aangifte doen op het politiebureau. Want:
Verrassing: Er is een 'Open Dag' op het politiebureau. Leuk. Maar daar kwam ik niet voor.
Verrassing: Tegenwoordig blijk je ook telefonisch aangifte te kunnen doen. Handig. Vraag de folder.
Verrassing: Als je op zaterdag belt om telefonische aangifte te doen, gaan ze je al op dinsdagavond teruggebellen om die op te nemen.
Maar de grootste verrassing is toch wel dat auto-inbrekers altijd zulke gekwadrateerde imbecielen zijn. Ze jatten altijd uitgerekend dat ene waardeloze dingetje waar ze echt niks, maar dan ook he-le-maal niks aan hebben. De rest ligt er dan gewoon nog. Krijgen die lui geen behoorlijke opleiding?
Aan zo'n dwaze dag kan de Bijenkorf niet tippen.
Dinsdag 03 September 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Technologie, Ergernis, Woede of Frustratie, Technologie
Ik vermoed dat het een van de meest besproken onderwerpen op internet is: het geëtter met Windows en allerlei programmatuur. Hele sites zijn eraan gewijd, als kleine humoristische compensatie voor alle opgedane frustraties. Aangezien ik niet de software-ellende van de hele wereld op mijn nek wil nemen, zal ik u nu alleen even leedvermaken met mijn eigen frustraties.
Ik heb een Pioneer DVD drive in mijn computer. Niet dat ik ook maar één enkele DVD bezit, maar ik viel gewoon voor de erotische provocatie die uitgaat van dat sexy model met een gleuf in plaats van zo'n suf laatje. Ergens is het ook veel natuurlijker: cd erin, hap-slik-weg. Opeens bedenk ik nu dat ik er met lipstick wel een mond omheen kan tekenen... Maar goed, daar gaat het nu niet om, ik laat mij weer meeslepen.
Ik stop één van mijn cd's in die drive teneinde enkele mp3tjes daarvan te rippen. Het mp3 opnameprogramma blijft echter laconiek melden dat de 'cd-rom drive emtpty' is.
Er is een hele bijbel volgeschreven om de wereld ervan te doordringen dat de mens de hoogste in rangorde binnen de schepping is en verre superieur is aan al het andere op deze aarde. Waaronder dus een mp3-programma.
In mijn goedertierenheid check ik nog éénmaal of er inderdaad geen cd in zit. Zoals te verwachten was: er zit wèl een cd in!
Op zulke momenten kan ik toch zó giftig worden! Ik raak soms helemaal buiten zinnen. Dat eigenwijze, betweterige, bijdehandte, pedante, gelijkhebberige, wijsneuzige gedoe van die software altijd! Wie is hier nu de homo sapiens, de wetende mens, de homo faber, de technische mens, de homo multarum literarum, de zeer belezen mens? Ik toch zeker! Toegegeven, ik heb dit Latijnse gewauwel allemaal overgeschreven van een Van Dale cd-rom, maar dit doet niets af aan mijn intellectuele superioriteit ten opzichte van datzelfde schijfje!
Dus ga ik dat meelijwekkend mp3-programma even leren wie hier nu de slimste is! Die cd-drive is niet leeg. Kijk maar: om mijn gelijk te onderstrepen duw ik er zelfs nog een tweede bij, ram ik er nog een derde in! Dat zal 'm leren! Hoewel, hij blijft stug volhouden dat ie leeg is. Ok, dan kan er dus nog méér bij kennelijk.
Ik stamp zes jaargangen Volkskrant inclusief zaterdagbijlagen door de gleuf. "CD-rom drive is empty".
Jij je zin. Ik zal je tot kotsens toe volproppen! Eens zien, wat hebben we nog meer in huis... Ja, hebbes: een doos met twaalf dozijn bevroren hamburgers. Reeds lang over de datum heen, want overgebleven van een verregende barbecue vorig jaar.
Hé, da's gek: die hamburgers accepteert ie niet. Zeker een verkeerde regiocode. Weet iemand hoe je een Pioneer DVD-speler regiovrij maakt?
Ik krijg een ander idee. Waarom moeilijk doen met m'n eigen legale cd's? Ik download Kazaa en haal gewoon alles illegaal van internet. Want als een volle cd-drive leeg is, is illegale muziek gewoon legaal. Zó logisch is dat! Kennelijk...
Dinsdag 27 Augustus 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
door lifestyle-redactrice mevr. Drs. Lucrazya Liederlekens
Verschillende mensen in mijn omgeving klagen deze dagen weer over teveel vet aan het lijf. Ik ben dan ook blij dat dit medium mij de gelegenheid biedt u enige voorlichting op dit terrein te geven. Het wordt namelijk hoog tijd dat het denken over menselijk volume in deze maatschappij weer eens wordt omgebogen naar het Rubensiaanse schoonheidsideaal. Op zijn minst dient u tevreden te zijn met de omvang die de natuur u aanmeet, zonder bij elk pondje extra direct drastisch te gaan afromen.
De terreur van flinterdunne fotomodellen moet maar eens afgelopen zijn. Ik heb altijd medelijden wanneer ik zo'n stakerig dametje over straat zie lopen. Ik denk dan altijd: "Ach gut, meisje, bij de eerste de beste flinke beurt knap je als een lucifershoutje..." Dat lijkt mij voor zo'n man dan ook niet leuk, want die zit na afloop met de brokken.
Dames, laat ik u nu verzekeren: het is een mythe dat mannen vallen op slanke vrouwen. Een wandelend stokbrood
is niet sexy! Mannen hebben veel liever enig houvast. Uiteraard binnen zekere grenzen, de hamlappen moeten niet over de rand van het ledikant hangen, maar in zijn algemeenheid is uw marge ruimer dan u denkt. U moet maar denken: een randje vet maakt het vlees sappig.
Ikzelf ben ook iets voller geschapen, dit tot volle tevredenheid van mijn echtgenoot, getuige de plastische troetelkreten als 'tochtige vaars' en 'malse zeug' die hij veelvuldig slaakt wanneer hij mij van achteren bestijgt. Het betekent dat ik als vrouw serieus wordt genomen. In de ruimste zin des woords, als ik even zo ontdeugend mag zijn. Dat ik letterlijk voor vól wordt aangezien.
Ook heren moeten zich niet laten intimideren door het huidige schoonheidsideaal. Dat buikje mág best. In de zeventiende eeuw was het een bewijs van welstand en macht, en eigenlijk is dat nóg zo. De tijden dat al die spierbundels namelijk écht waren liggen ver achter ons, in de prehistorie. Tegenwoordig is het allemaal nep. Wie de biceps dag in dag uit in de sportschool op peil moet houden heeft geen fut meer over voor zijn minnares. Bij de zeldzame keren dat Arnold Schwarzenegger nog een hoogtepunt bereikt, produceert hij slechts een modderig drupje anabolisch ejaculaat met blauwalgen. Groeihormonen en spierversterkers maken impotent, dat is bekend.
Menig man kijkt met afgunst naar een Chippendale. Uit mijn ruime praktijkervaring als therapeut weet ik dat u geen enkele reden tot jaloezie hoeft te hebben. De positie van de Chippendale is ronduit tragisch en niet te benijden. Ten eerste zijn het gewoon seizoenarbeiders, oproepkrachten met weinig sociale voorzieningen. Voorts mogen zij op het podium nóg zo fier staan vendelzwaaien met hun xxx-large penissen, eenmaal in de kleedkamer raken zij dikwijls in een diepe identiteitscrisis wanneer zij door hun manager gesommeerd worden deze protese van industrieel rubber weer af te doen. Het is hen namelijk niet toegestaan het verlengstuk ook buiten diensttijd te dragen, teneinde te voorkomen dat het bedrog uitkomt.
Nee, het is een meelijkwekkende beroepsgroep, net als de rest van de balletwereld lijdend onder de calorie-terreur. Hun enige vertier is het jaarlijkse uitje naar de gay-parade, alwaar zij zich nog het liefst uitdossen als dikke dame.
Maar ik dwaal af. Neem mij niet kwalijk. Dat overkomt mij blijkbaar altijd als ik het over mannen heb. Terzake en terug naar ons vrouwen.
Ook in de cultuur vinden wij het bewijs dat 'gevuld' gewilder is dan 'mager'. Als ik mij goed herinner betitelde de schrijver Gabriel García Márquez in zijn boek 'Liefde in tijden van cholera' de dunne vrouw laatdunkend als 'gratenpakhuis'. In bed compenseert zij dit ledig gewicht met vurige erotische activiteit, maar dat blijkt voor de gemiddelde man op den duur toch véél te vermoeiend.
Een bekend sekssymbool van films uit de jaren vijftig en zestig,
Jayne Mansfield, vond magere vrouwen ook maar niets. Zij schijnt eens te hebben gezegd dat vrouwen met 'ruimte tussen de dijen' geen echte vrouwen waren. Kijk, dat is dan toch weer een opsteker!
Welnu dames, en ook een enkele heer, ik hoop enige wanhoop bij u te hebben weggenomen. Blijf verre van de modifast, trilapparaten, sportscholen en andere martelvoorzieningen! Leef uw lijf 'to the max'! Heftig kráken moet die lattenbodem!
Volg mijn devies: laat u slechts nemen door een partner die u neemt zoals u bent.
pfoe, nu eerst even m'n corset wat losser...
Maandag 19 Augustus 2002 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie, Lijf en ledematen
Er is zonder twijfel al ergens eerder over geschreven, zó irritant is het! Ik spreek over de dictatuur van het 'mogen'.
Het ernstigst besmet is de gezondheidszorg.
U volgt het niet? Wacht maar, dat is zó verholpen:
"Dan mag u even in de wachtkamer gaan zitten."
Jahaa: meteen duidelijk nu, hè? En men blijft hardnekkig volharden in dat mag-terrorisme. Stug blijven doen alsof men de patiënt in alle goedgunstigheid een heel bijzonder voorrecht verleent!
Hoi, joepie, hallelujah, fijnemans: ik mág nog even wachten!
"Dan mag u nu even uw broek laten zakken!"
"Dan mag u even in dit potje plassen."
"Dan mag u even uw mouw opstropen."
Eigenlijk zouden we dat gewoon een keer flink uit de hand moeten laten lopen! Mag ik even melig worden hier? Daar komt ie:
Er verschijnt een aantrekkelijke dame aan de receptiebalie. Zij is mij net voor. De receptioniste kent haar blijkbaar.
"Ah, mevrouw Plaats! U mag nog even in de wachtkamer gaan zitten."
Dan ben ik aan de beurt. Ook ik krijg de melding: "U mag even in de wachtkamer plaats nemen."
Ik betreed dus blijmoedig de wachtkamer en zeg tegen mijn voorgangster: "U mag zich nu even uitkleden!"
"Paaaaardòòònnnn????"
Ik verklaar mij dus nader.
"De receptioniste heeft mij zojuist opdracht gegeven u hier ter plekke te nemen. U begrijpt: dat laat ik mij geen twee keer zeggen!"
"Zij heeft wàt gezegd???"
"U mag even in de wachtkamer plaats nemen. U bent toch mevrouw Plaats?"
"En u mag zich wel eens laten nakijken!"
Ik geef toe: flauw. Erg flauw. Dat krijg je van dat ge-mag.
"Dan mag u zich nu weer aankleden!"
Hè, gelukkig. Ik vreesde reeds naakt de straat op te worden gestuurd.
Een groep die het zonodig nóg bonter maakt is het politie- en veiligheidspersoneel. Via de radio hoorde ik er eentje bij de Ajax-arena zeggen: "Dan mag u even uw flesje inleveren." Het was tegen een die-hard bejaarde ajax-fan die in de hitte een flesje water bij zich droeg. Het ge-mag tot in het absurde doorgevoerd: iets mogen dat je helemaal niet wilt mogen!
"Dan mag u hier even blazen."
"Dan mag u nu even uw beide handen op uw hoofd doen en voorover op de grond gaan liggen."
"U mag ook even uw benen spreiden."
"Dan mag u nu even met mij meekomen."
"Dan mag u hier even uw eigen doodvonnis tekenen..."
Van mij mogen ze voortaan allemaal hun bek houden.
