Selectief fouilleren gebeurt al jaren

Geschreven voor Amsterdam Centraal

De Amsterdamse politie ligt onder vuur vanwege het fouilleerbeleid. Bij de selectie van te fouilleren personen zouden (bewust of onbewust) etnische criteria een rol spelen.
Als je dus behoort tot een etnische groep die hoger scoort in de criminaliteitsstatistieken, loop je een grotere kans door oom of tante agent bepoteld te worden.
Een onderzoek van Amnesty International zou dit uitwijzen. De politie ontkent en noemt het onderzoek onzorgvuldig.

Amnesty heeft waarschijnlijk gelijk. Sterker nog, het selectief fouilleren is niet nieuw. Precies zes (!) jaar geleden werd dit fenomeen al vastgesteld op Amsterdam Centraal, door onze toenmalige correspondent voor Zuidoost, Marco Arbouw. En ook toen leidde zijn constateringen al tot ophef. Lees hier het artikel van destijds.

De geur van hennep

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Dáár verheug ik me nou op: Amstelveners krijgen deze week de hennepgeurkaart in de bus. Dat is een kraskaart waarmee je kunt ontdekken hoe het ruikt wanneer er een hennepkwekerij in de buurt gevestigd is. U begrijpt, op mijn dagelijkse ommetje steek ik die kraskaart voortaan in m'n zak.
De geurkaart werd drie jaar geleden al geïntroduceerd door netbeheerder Stedin. Die verwachtte dat de burgers daarmee de drugspanden in hun omgeving zouden opsporen en melden bij politie, brandweer of de netbeheerder.

Driekwart van de 30.000 mensen gaf toen aan de kaart gelezen en gebruikt te hebben. Waarschijnlijk betekent dit alleen dat ze even hebben zitten krassen en snuiven, maar vooruit. Negentig procent van de mensen die hennep-onraad roken belden voorheen al de politie.

Doorgangshuizen

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Af en toe lees ik ideeën waarvan ik me afvraag of ze wel zo goed doordacht zijn. Want wanneer ik als leek al meteen een aantal bezwaren kan bedenken, mankeert er toch wat aan, zegt mijn boerenverstand. Het boerenverstand, zo moet u weten, is de meest belangrijke intellectuele eigenschap waarmee de mensheid is begiftigd. Die moet daarom niet worden onderschat.

Ik las vorige week in de krant dat Amsterdamse woningcorporaties, Stadgenoot voorop, willen gaan lobbyen in Den Haag voor een wetswijziging. Die moet het mogelijk maken om starters een tijdelijk huurcontract te geven, zodat ze na maximaal vijf jaar uit hun huis kunnen worden gezet. Dit zou de doorstroming op de Amsterdamse woningmarkt op gang moeten helpen. Na vijf jaar moet de starter dus plaats maken voor een andere starter. Momenteel zijn tijdelijke huurcontracten nog bij wet verboden.

Briljant idee: 500 jongeren in één gebouw

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Stadsdeel Nieuw-West meldt trots dat men in samenwerking met Change= ('changes', de kretologische inventiviteit ken geen grenzen) een appartementencomplex voor 500 jongeren gaat bouwen aan het August Allebéplein in Overtoomseveld. Het gaat om jongeren tussen de 18 en 30 jaar met een vaste baan, die zelfstandig willen wonen en maar een beperkt besteedbaar inkomen hebben. Initiatiefnemer Change= gaat de zaak ontwikkelen en beheren.

Het is prachtig dat men speciaal voor jongeren woningen bouwt, want die hebben het erg moeilijk op de woningmarkt. Maar moet je 500 (!) jongeren zo nodig op één plek concentreren? Volgens mij is dat vragen om problemen, zeker op deze locatie.

Bij de apotheek is privacy een lachertje

Ik zal wel weer iets hebben gemist. Waarschijnlijk was het stiekem ook een beetje de bedoeling dat ik dit miste. Apotheken kunnen blijkbaar gewoon patiënt-informatie met elkaar uitwisselen. Persoonlijke gegevens, medicijngebruik, de hele mikmak.

Toen de regering enkele jaren geleden druk bezig was het Elektronisch Patiënten Dossier er doorheen te jassen, heb ik met een speciaal (papieren) formulier uitdrukkelijk aangegeven dat ik daar helemaal niets voor voelde en dat ze dat bij mij dus niet moesten flikken.
Uiteindelijk is dat EPD er niet gekomen, omdat de veiligheid ervan niet kon worden gegarandeerd.

Ik ben verhuisd en daarom meldde ik mij vorige week bij een apotheek bij mij in de buurt. Van de oude apotheek had ik nog een herhalingsreceptje, dus ik vroeg of ik dat ook bij deze nieuwe apotheek kon inwisselen. Welnu, dat was geen enkel probleem.

Binnen luttele seconden waren aan de hand van mijn oude adres al mijn gegevens in de computer boven water getrokken. Ook mijn nieuwe adres was al bekend. Ik was verbluft.

Corvee voor mantelzorgers

Zorgorganisatie Vierstroom in Gouda was afgelopen week prominent in het nieuws. Vierstroom heeft zestien verzorgings- en verpleeghuizen. In het journaal vertelde bestuurder Jeroen van den Oever dat hij de familie van cliënten moreel wil verplichten om minstens vier uur per maand 'een bijdrage te komen leveren aan het welzijn van de bewoners' (bron: Trouw).

Ik hoop niet dat hij navolging vindt in de regio Amsterdam, zoals bij Cordaan, Osira of Amsta. Het is namelijk een onzalig plan. Op het eerste gezicht hebben de bewoners er zeker profijt van. Ze krijgen immers meer aandacht. Maar het is principieel onjuist en brengt praktische risico's met zich mee.

Kijk uit voor die vrouw bij de dokter!

De verhuizing naar een andere gemeente bracht met zich mee dat ik een nieuwe huisarts moest zoeken. Het bleek nog niet eenvoudig.
Ik vroeg eerst maar eens aan de buren of zij mij een fijne dokter konden aanbevelen. Nou en of! Hun eigen huisarts zat hier dichtbij in een groepspraktijk en hij was een bijzonder deskundige en aimabele man!

Ik ging erheen. Ongelukkigerwijs deed ik dat op een verkeerd moment, zo bleek. Er stond ergens een deur op een kier en ik klopte aan. Een oudere dame met een grijze krullenbol deed met tegenzin de deur een heel klein beetje verder open, zodat haar hand erdoor paste. Daarmee wees zij mij kribbig op een briefje dat aan de deur hing: ze hadden nu pauze.