Holocausthumor geen probleem voor Facebook
Woensdag 11 September 2013 in categorie Schandelijke taferelen
Nabestaanden van Joodse oorlogsslachtoffers hoeven niet meer te rekenen op al te veel begrip voor hun traumatische familiegeschiedenis. Althans niet meer zo snel bij jongere generaties (als ik even mag generaliseren). Het slijt.
Zo van: Uw familie is vergast in Auschwitz, ach, wat vervelend nu. Maar ja, het is nu al zo lang geleden... Eigenlijk mag je er zelfs zo langzamerhand best grappen over maken.
Bijvoorbeeld op Facebook. Daar doen ze moeilijk over de eerste de beste blote tiet, maar 'holocausthumor' moet gewoon kunnen. Zo blijkt.
In mijn tijdlijn dook een plaatje op van Hitler in de keuken. Bovenin stond de tekst:
'Koken met Adolf'.
Onderin: 'Stap 1: zet het gas aan.'
Sommige empathisch minder bedeelde lieden vinden dit heel grappig en dus delen ze het op Facebook. Ik kan dan niet nalaten daarover mijn ongenoegen uit te spreken, maar dan krijg je als reactie: "Dan lach je er toch niet om. Pffft."
Met als latere toevoeging: "Ik weet genoeg van de historie om te beseffen dat na zoveel jaar zo'n grapje gewoon kan. Nee heb het helaas niet zelf gemaakt, das dan wel jammer."
Let wel, het betreft hier dertigers/veertigers, geen onwetende pubers. Ik beschouw mijzelf al ruimdenkend, ik neem geen aanstoot aan de eerste de beste harde grap. Maar ik weet ook dat je over sommige onderwerp geen grappen moet willen maken.
Ik ergerde mij. Ik voerde enige 'correspondentie' met de plaatser van het bericht. Maar begrip voor mijn standpunt bleek voor hem te hoog gegrepen.
Juist de link met het gas maakt het pijnlijk en kwetsend. Een zelfde grap in de trant van: Koken met Obama, stap 1: zet het gas aan', zou namelijk nergens op slaan.
De reactie van Facebook
Dus meldde ik het plaatje bij Facebook. Niet om iemand de voet dwars te zetten, maar vooral omdat ik nieuwsgierig was welk standpunt Facebook in dit soort kwesties inneemt.
Vandaag werd mij verzekerd dat het plaatje niet in strijd is met het beleid. Waarvan acte.
Harde grappen waarbij de 'humor' wordt ontleend aan het feit dat er zeventig jaar geleden miljoenen mensen zijn vergast, mogen dus gewoon van Facebook.
Verplicht leesvoer
Elk jaar herdenken wij plichtsgetrouw op 4 mei de doden uit (vooral) de Tweede Wereldoorlog. Maar wat dit nu eigenlijk concreet inhoudt lijkt sommigen volledig te ontgaan. Misschien moeten enkele boeken maar eens verplicht op de schoolboekenlijsten komen. Zoals het mooi en toegankelijk geschreven 'In Europa' van Geert Mak. Daarin is een belangrijke plaats ingeruimd voor de beestachtige en massale moordpartijen die in het Europa van vooral de eerste helft van de vorige eeuw hebben plaatsgevonden.
Of het boek 'HhhH' van Laurent Binet, over de Nazi-beul Reinhard Heidrich, dat indringend duidelijk maakt wat voor diepgestoorde sadistisch psychopaten destijds in het Derde Rijk aan het bewind waren.
De tragiek van de Holocaust is vooral dat hij van een dusdanige grootschalige en systematische wreedheid is, dat hij welhaast onvoorstelbaar is. En blijkbaar steeds onvoorstelbaarder wordt naarmate de jaren verstrijken. Dat zie je nu maar.
Harde grappen zijn voor mij allerminst taboe. Maar wie ze maakt moet deze zeer delicate kunst goed in de vingers hebben. Je moet je onderwerpen en je podium zorgvuldig kiezen. Dat is niet iedere boerenlul gegeven, zo blijkt.
| Tweet |
