Ik zag een oude man in korte broek
Ook gepubliceerd op Amsterdam Centraal
Vrijdag 14 September 2012 in categorie Overpeinzingen & andere gedachtenIk zag een oude man in korte broek. Een korte broek die toch wat al te kort was. En misschien ook wel enigszins te krap. Achteraf had ik over hem zo mijn gedachten.
De oude man kwam mij in een stevig wandeltempo tegemoet, alsof hij nog vele kilometers te gaan had tot zijn bestemming.
Toen hij mij passeerde, vroeg ik mij af of hij die bestemming eigenlijk wel zou kunnen vinden. Naast de te krappe broek van jeugdige spijkerstof, droeg hij een overhemd en een gilet. Hij bewoog zich voort op stevige wandelschoenen. Zijn benen waren flink gebruind, dus dat wandelen deed hij vaker.
Ik opperde bij mijzelf verschillende mogelijkheden. Zoals: hij had geen vrouw. Een vrouw had hem erop gewezen dat hij op deze manier voor schut liep. Een variant op deze gedachte was dat hij wel een vrouw, maar een versleten huwelijk had. Zo'n vrouw zou het al lang niet meer kunnen schelen dat haar man zichzelf belachelijk maakte.
De man zou ook vreselijk eigenwijs kunnen zijn. Maling kunnen hebben aan de wereld. Of een oudere homoseksueel kunnen zijn op weg naar de gay pride, waarvan hij de juiste datum was vergeten.
Maar toen ik er nog verder over nadacht, leek mij de mogelijkheid dat hier dementie in het spel was nog het meest waarschijnlijk. Sommige demente mensen maken heel wat kilometers in een voortdurende drang om te lopen. Misschien ook deze man.
Het is een prachtige dag, echt weer voor een korte broek. Je trekt daarbij je mooiste overhemd aan, je kleedt je netjes af met een gilet. Je wandelschoenen aan en hup, de paden op, de lanen in. Het leven is prachtig, toch?
Hopelijk is hij weer goed thuisgekomen.
| Tweet |
