Namens de Raad van Bestuur
Zaterdag 03 Oktober 2009 in categorie Grijze Golfslag
Anderhalve week geleden was mijn moeder jarig. Zij werd 85.
Op dit moment zit zij in een verpleeghuis, want door bloedvatschade in de hersenen heeft zij last van wanen en hallucinaties.
Niettemin kun je gelukkig nog best goed met haar praten. Alleen moet je af en toe uitleggen wat er wel en niet klopt aan de dingen die ze vertelt.
Ze denkt bijvoorbeeld dat er voortdurend over haar wordt geroddeld. Maar haar medebewoners zijn veel te dement om te roddelen, die roepen maar wat.
Ze denkt ook regelmatig dat ze in een donkere kelder is gezet. Dat levert de nodige angsten op, die ik dan ook weer terug moet brengen tot aanvaardbare proporties.
De dag voor haar verjaardag vroeg ik aan de leidinggevende van de afdeling wat de gewoonte was bij verjaardagen.
Deden ze er nog wat aan?
Dat lieten ze geheel aan de familie over.
Werd er getrakteerd?
Dat lieten ze geheel aan de familie over.
Werd haar stoel nog versierd, hingen ze nog slingers op?
"Nee, kom zeg, slingers zijn voor kinderen, daar heb ik (!) toch zo'n hekel aan!" sprak de leidinggevende met afkeer in haar stem.
Ik dacht: Dat wordt geen taart voor jullie, morgen.
De familie heeft hier namelijk meteen geen zin meer in.
We hebben mijn moeder een paar uur meegenomen naar het huis van mijn zuster, waar volop taart en slingers aanwezig waren.
Mijn moeder kreeg een gigantisch boeket bloemen van haar voormalige werkgever, de ABN-Amro.
Daar had zij vroeger als herintredende huisvrouw een bescheiden functie vervuld op het archief.
Je kunt zeggen wat je wilt van de ABN-Amro, maar ze zijn bijzonder attent naar hun voormalig personeel.
Er zat een kaartje bij: 'Hartelijk gefeliciteerd! Namens de Raad van Bestuur.'
Toe maar. Niet namens de personeelsvereniging, niet namens de beheerder van de lief- en leedpot, nee, de Raad van Bestuur zelve!
Ik zeg tegen mijn moeder: "Dat kaartje halen we eruit. Hier krijgen we last mee! Dit valt vast onder de bonuscultuur bij de bank. En aangezien De Bank tegenwoordig geheel gefinancierd wordt door de belastingbetaler, is dat boeket waarschijnlijk volkomen illegaal!"
"Volgens mij begin jij ook te lijden aan waanvoorstellingen," vond mijn moeder.
Dit vond ik dan wel weer hoopgevend bijdehand van haar.
In elk geval mogen we de conclusie trekken dat de verpleeghuiszorg qua beloning van het management wél een voorbeeld neemt aan De Bank, maar op het gebied van liefdevolle aandacht een stuk minder. Op de verpleegafdeling van mijn moeder althans.
| Tweet |
