Ik koop een villa in Griekenland
Donderdag 19 April 2012 in categorie Schandelijke taferelen, Royalty
Willem-Alexander en Maxima kochten weer eens een villa. Dit keer in Griekenland. Een aardige middelvinger-geste naar de Grieken, die net aan de bedelstaf zijn geraakt. Met het invoelend vermogen van onze kroonprins zit het wel snor, dat merkt u. Dit doet het ergste vrezen voor de toekomst. Het is dus maar goed dat hij straks alleen nog cermoniële pijpendansjes mag doen.
Ik vroeg mij af waarom ons koningshuis zo rijk moet zijn. Zo'n gekke vraag is dat niet. Bij het royaltyprogramma Blauw Bloed van de EO doen ze echter alsof die rijkdom de normaalste zaak van de wereld is. Want alle koningshuizen zijn rijk en dus hoort het zo. In de loop der eeuwen is die rijkdom geplunderd van het plebs, maar dat valt buiten het 'format' van het programma.
Toch verdient het aanbeveling om de rijkdom van vorstenhuizen eens flink af te romen. Het liefst in Europees verband. Dat heeft veel voordelen. Ten eerste helpt het ons in één klap uit de crisis en ten tweede uit de ellende. Want koningshuizen met geld geven steevast ellende. Ze raken betrokken bij Lockheedschandalen, fraudezaken, snelheidsovertredingen, ski-ongelukken, buitenechtelijke escapades of het doodschieten van beschermde diersoorten.
Koninklijk geld vreet aan de moraal, aan het ethisch besef. Hoe haal je het anders in je hersens om olifanten te gaan omleggen terwijl je juist bent aangesteld als boegbeeld van een natuurorganisatie? Hoe wereldvreemd ben je als je villa's gaat kopen in straatarme landen? En dat terwijl je op kosten van de staat de hele wereld afreist? Daar zouden de koninklijke hoogheden toch wat van moeten opsteken, zou je zo zeggen. Maar nee dus. Weggegooid geld.
Ik wou dat ik rijk was. Ja, wie niet. Maar in mijn geval dient het een speciaal doel. Het algemeen belang, om zo te zeggen. Ik zou in Griekenland de villa naast die van Willem-Alexander en Máxima kopen. In de tuin stel ik zo'n geluidsmuur op zoals ze die gebruiken bij stadionconcerten. In gedachten heb ik al diverse topartiesten geboekt, zoals Lange Frans, Kleine Viezerik, het inmiddels hoogbejaarde Trio Hellenique en natuurlijk Frans Duijts met het toepasselijke 'Jij denkt maar dat je alles mag van mij'.
Verder zal ik honderd keer achter elkaar het zangduet afspelen van tante Margriet en oom Pieter uit 1979. En als ze Griekenland dan nog steeds zo leuk vinden, draai ik een cd van tante Christina, waarop zij lullige liederen uit het oud-vaderlandsch reportoire ten gehore brengt. Zelf lever ik nog een bijdrage door een voordracht op de blokfluit te doen.
Na dit alles verwacht ik dat het paar spoorslags vertrekt uit Griekenland, thuisgekomen voor ons de complete staatsschuld aflost en eens een keertje in een andere real life soap gaat spelen. De huidige heeft wel lang genoeg geduurd.
| Tweet |
