Archief: artikelen van
Zaterdag 18 Mei 2002 in categorie Satire
[politieke portretten (1) - verkiezingsuitslag 2002]
De kloof tussen politiek en burger bestaat hieruit: politici begrijpen niet dat je je kop mee moet hebben. Het maakt niet uit wat je allemaal uitkraamt. Wanneer je daarentegen je kop niet mee hebt, moet je op je woorden gaan passen.
Een goed voorbeeld is Ad Melkert. Die had eens vaker in de spiegel van de kapper moeten kijken. Hij is tenslotte kapperszoon. Hij had zichzelf eens langdurig kritisch moeten beschouwen en zich de volgende gewetensvraag moeten stellen: is dit nou een kop waar iemand als Pim Fortuyn wel op zou geilen?
Dossierkennis, bevlogen idealisme en leiderschap zijn van ondergeschikt belang in een verkiezingscampagne. Daarin tellen vooral de gladde praatjes en een gladde kop. Linksom of rechtsom. Je bent een product waarvan met name de verpakking de kiezer moet verleiden.
De campagnestrategen van de Partij van de Arbeid hebben misgekleund. Duur misgekleund: volgens FemDeWeek was het reclamebudget bijna een half miljoen euro.
Melkert is niet sexy. Melkert heeft een drogistenkop uit de vijftiger jaren. Hij is Jozef Geelman uit Pietje Bell. Hij heeft een achterbaks aura om zich heen. Hij is een lulletje rozenwater, een Jantje Zag eens Pruimen Hangen.
Dan kunnen zijn collega's roepen wat ze willen over zijn rechtschapen kwaliteiten, ze hadden hem tussen de coulissen moeten houden. Iedereen zag dit in, behalve de Partij.
En ze zien het nóg niet. Jeltje van Nieuwenhoven volgt hem op. Prima kamervoorzitter. Niet sexy.
Veel mannen stemmen altijd op een vrouw. Daar hebben ze dan een quasi geëmancipeerd verhaal bij, maar met 'een vrouw' bedoelen ze niet een Jeltje of een Jorritsma. Ze stemmen op Agnes Kant.
Dus Partij van de Adjes, luister voor je eigen bestwil nou eens naar mij: Wouter Bos, beste mensen, Wouter Bos. Die zou Pim lekker gevonden hebben. En wat Pim lekker vond, daar smullen ook de dames van...
dát noemen we hier nou democratie!
Donderdag 16 Mei 2002 in categorie Satire
[politieke portretten, verkiezingen 2002]
Jan-Peter Balkenende (46) heeft het CDA aan een enorme verkiezingsoverwinning geholpen, zoals u niet is ontgaan. Het was te verwachten. Niet omdat hij meeliftte op het succes van de Harry Potter rage, want die vergelijking is inmiddels al te veel afgekloven.
Nee, Jan-Peter is het sekssymbool van christelijk Nederland. Daarom wint hij. Zijn seks-appeal is er een van fier, stevig, recht in de leer, rechttoe-rechtaan en recht op en neer.
Dat spreekt aan. Hij is de verpersoonlijking van de heimelijke christelijke driften.
Voor een uitzending op de verkiezingsavond reisde onze nationale televisie af naar dorpje Kapelle in Zeeland, waar Jan-Peter op 7 mei 1956 was geboren. Men ging op zoek naar mensen die hem in zijn jeugd hadden gekend. En zowaar, men ontdekte enkele goed geconserveerde Zeeuwse Meisjes van dezelfde leeftijd als onze christen-democratische lijstrukker. Zij hadden met hem op de lagere school gezeten of zelfs nog met hem in de zandbak gespeeld.
'In de zandbak' is uiteraard een metafoor uit het klein-christelijke dorpsleven. Zoals ook de Bijbel metaforen kent. Laat u zich dus niet op het verkeerde been zetten door de ogenschijnlijke onschuld, ja welhaast kinderlijke aandoenlijkheid van het begrip 'zandbak'.
'De zandbak' staat in deze contreien voor niets minder dan de Zeeuwse Matras. Ik weet uit betrouwbare bron dat men nog heel wat heeft moeten knippen in deze televisie-reportage.
Het ruwe videomateriaal laat een heel ander beeld zien.
Met zijn heden ten dage nog immer geprezen 'gedreven vitaliteit' heeft Jan-Peter Balkenende in zijn jonge jaren op menig matras zijn zinnelijke zendingsarbeid verricht, aldus de geïnterviewde dames. Dit alles onder het motto 'Luctor et Finito', zijnde potjeslatijn voor 'ik worstel en kom klaar'. Resoluut kregen zij door JP de lijvige statenbijbel onder de billen geschoven, waarna hij ambitieus de tempelberg besteeg en het heilige der heiligen binnenging.
Allemaal eruit geknipt.
Dit soort ervaringen vormt een mens voor het leven. Let maar eens op wanneer de jonge professor weer eens in beeld is. Altijd heeft hij die zelfverzekerde twinkeling in de ogen. Zo van: ja, ik lijk een lulhannes, maar Kapelle weet wel beter!
Deze non-verbale Boodschap is een waarlijk christen-democratisch appèl aan de vrouwelijke kiezer, om het even van welke leeftijd. En die Boodschap komt óver, kweekt grote scharen volgelingen.
Zijn mond verraadt zijn ferme hardheid als hij spreekt.
Zijn lippen krullen in een sensuele glimlach als hij zwijgt.
De binnenpretjes schitteren achter de brilleglazen als hij luistert: jullie moesten eens weten...
Onhoorbaar prevelt menige plattelandsvrouw op zo'n moment een bijkans orgastisch halleluja.
Het beeldscherm beslaat.
Kijk, en dat misten we nou in Jaap de Hoop Scheffer...
the winner took them all...
Woensdag 15 Mei 2002 in categorie Satire
verkiezingsdag 2002
Ik heb vandaag met stemverheffing gestemd. Normaal heerst er een serene rust in het bejaardenhuis waar mijn stemlokaal gevestigd is. Enkele uren geleden echter niet.
Er was zowaar beroering.
Ik sta te wachten tot ik mijn oproepkaart kan overhandigen aan de leden van het stembureau. Voor mij staan nog enkele mensen, waaronder een bejaarde baas. Hij krijgt zijn stembiljet en schuifelt richting stemhok.
"Ik ga Pim Fortuyn stemmen!" meldt hij zijn medeburgers voor hij in het hok verdwijnt. Hij zet zijn leesbril op en begint de lijst met namen te bestuderen, op zoek naar zijn idool.
Ik neem mijn eigen stembiljet in ontvangst en loop in de richting van het hok ernaast. De oude man is nog immer zoekende en net voordat ik mijn hok binnenga, zie ik dat de viezerik met het stempotlood in zijn neus staat te peuteren! Het kettinkje aan het potlood rinkelt protesterend.
Ik sta in tweestrijd: durf ik daar nu wat van te
zeggen? Ik schraap wat moed bijeen en zeg hardop in mijn hok:
"Dat zal Fortuyn
niet lekker vinden!"
Maar het blijkt al niet meer nodig. Er komt iemand van het stembureau naar hem toe. Niet om hem te vermanen, maar omdat opa zichzelf een bloedneus heeft gepeuterd.
Op valse toon spreekt het stembureau-opperhoofd:
"U mag maar één hokje rood maken hoor meneer!"
Ik ben inmiddels klaar, verlaat het hok en zie dat het naast mij ondertussen een behoorlijk bloedbad is. Vrijwel het hele stembiljet is doordrenkt. Behalve zo te zien het meest rechtse rijtje. En zo zal het blijven. Dit rode biljet mag niet meer in de groene stembus.
Een zwijgende meerderheid kijkt toe hoe er dus toch nog gerechtigheid is...
stemt volgende keer vast blanco...
Woensdag 15 Mei 2002 in categorie Satire
[verkiezingsdag 2002]
Updates: 22.00 uur; 23.00 uur; na middernacht.
We schrijven 22.00 uur. De definitieve prognoses zijn bekend. De partijleiders pijnigen zich de hersens om met verklaringen te komen voor overwinningen of nederlagen. Maar het zijn toch weer de gebruikelijke versleten commentaren, ook al zijn deze verkiezingen ongeëvenaard.
Kortom, voor het zelfde geld kunnen
wij dan ook wel een duit in het zakje doen. We volgen de ontwikkelingen en zullen zonodig in de loop van deze avond onze commentaren aanvullen.
Dit is Verbal Jam's voorlopige analyse van de verkiezings-uitslag:
- Nederland = Nederlaag.
- De Harry Potter-rage is nog niet voorbij.
- De ruk naar rechts doet ons in de berm belanden.
- De één zijn dood is de ander zijn vote.
- LPF-stemmers zitten alweer naar het voetballen te kijken. Diep in zijn hart had Ad Melkert zijn tijd daar ook liever aan besteed.
- Nederland begrijpt nu de uitdrukking "Over zijn graf heen regeren."
Goed. Later misschien verder. Misschien ook niet.
Vanaf 23.00 uur
- Advocaat Spong solliciteert naar de baan van minister van Justitie. Dit is een zware slag voor de georga-niseerde misdaad. Niet omdat hij minister wordt, maar omdat ze nu hun advocaat kwijt zijn.
- Melkert kondigt vertrek aan. Te laat: het voetballen is al afgelopen.
Na middernacht
- Hoeveel stemmen zou Máxima bij de LPF hebben kunnen wegtrekken?
- Wanneer de PvdA-politici beter over het vorige fenomeen hadden nagedacht zou de verkiezingsuitslag voor hen minder dramatisch zijn geweest.
- Rosenmöller, Balkenende, De Graaf, Marijnissen bij Paul Witteman: wie heeft u het best kunnen volgen? Precies: de winnaars.
- De grenzen van Nederland gaan een tijdje dicht. We willen namelijk niet dat alle buren kunnen zien wat een puinhoop het hier vandaag geworden is.
- Kijkersvraag voor morgen: wat was de uitslag? Antwoord: 2-1. Voor Real Madrid. Kortom: they are the Champions, we are the losers.
- Mon Dieu, ayez pitié de moi et de ce pauvre peuple.* Beroemde (zogenaamde) laatste woorden bij de vorige politieke moord in dit land. Nog steeds van toepassing. [*Mijn God, heb medelijden met mij en dit arme volk.]
"Gaat u allen rustig slapen", sprak Colijn...
Maandag 13 Mei 2002 in categorie Satire
[Verkiezingscampagne 2002; moord Fortuyn]
Ik zit er echt volledig doorheen, beste lezers! Ik ga helemaal door het lint. Ik ga zo dadelijk heel onverantwoordelijke dingen zeggen. Ik krijg zin de meest onbeschofte, respectloze en zieke grappen te gaan maken. Ik word ontoerekeningsvatbaar. Ik word he-le-maal gestoord! Ik hoor stemmen in mijn hoofd. Straks gá ik nog stemmen óók! Kunt u zich voorstellen? Wat een ellende!
De symptomen verergeren met het uur. Ik heb het woord crypto opgezocht, ik heb overwogen Janmaat een fruitmand te sturen, ik wil ter ere van Martin een Bananenrepublikeins Genootschap oprichten, ik ga tijdens de marathon van Rotterdam 'You never walk alone' zingen!
Lees verder...
Zondag 12 Mei 2002 in categorie Satire
Gisteravond schoot een Palestijn in het rond op een Bar Mitzwa feest. Vijf doden, de Palestijn maar niet meegeteld, want die was feitelijk al dood voordat hij er heen ging, de Israëliërs kennende.
Toevallig ga ik morgen ook naar een Bar Mitzwa feest. Voor de eerste keer. Ik loop al een paar dagen te dubben wat ik aan zal trekken. Maar dat probleem is nu voor een deel opgelost: weet iemand waar ik een kogelvrij vest kan huren?
Welbeschouwd wonen wij in het soort beloofde land dat de Joden ooit in het vooruitzicht was gesteld.
Onze belangrijkste zorgen betreffen de euro en de wao-instroom.
Bij vliegtuiglawaai bellen wij de klachtenlijn van Schiphol.
Bij helicoptergeluid gaan sommigen van ons actie voeren tegen iets nuttigs als de trauma-helicopter.
Aan bulldozers ergeren we ons alleen wanneer we er met een slakkengang achter moeten blijven rijden.
Een militair op straat is een beziens-waardigheid. Meestal is het dan ook nog een manneke rond de VUT-leeftijd met krijgshaftige snor en lullige aktentas.
Dat is in Israël en Palestina wel anders. Wanneer je in Palestina een bulldozer hoort kun je maar beter niet juist op de wc zitten. Anders zit je een minuut later op de pot in het vrije veld voor het hele dorp te kijk. "Allah oe akbar", mompel je nog even bedremmeld, eigenlijk tegen beter weten in. Je eer is aangetast en je zweert wraak.
Als je in Palestina een helicopter hoort is het raadzaam om de ramen tegen elkaar open te zetten. Je hebt dan nog een minieme kans dat die raket het ene raam in en het andere weer uit gaat.
Wie in Israël te gast is in een modern huis, krijgt steevast de 'beveiligde kamer' te zien. Dat is een kamer met een gepantserde, gasdichte deur en dito ramen. Stel u rustig de deur van een bankkluis voor. Zo ver gaat dat in sommige gevallen. De angst voor Katuscharaketten of giftige Scuds van Saddam.
Ga naar de supermarkt, het restaurant, het museum, het theater, het winkelcentrum,
het station, het vliegveld of welke openbare gelegenheid dan ook: steevast is daar strenge bewaking. Tas opendoen, armpjes in de lucht voor de scanner die langs je lijf wordt gehaald.
Op straat ziet het groen van de dienstplichtige jeugd. Zij dragen geen snor en een aktentas maar een Uzi of welk merk dan ook in de mode is. 's Avonds slapen zij met het wapen onder hun bed.
Wanneer je in Israël in de rij staat probeert iedereen voor te dringen. Dat is deels onbeschoftheid, deels lijfsbehoud. Want in een rij kun je beter niet staan. Zeker niet bij een disco. Daar staat soms ook een Palestijns party-beast dat even helemaal uit z'n dak wil gaan tussen het door hem uitverkoren volk.
Een Palestijnse jongeling blies zichzelf op. Tussen zijn resten heeft men zijn edele delen ongeschonden teruggevonden. Hij had ze van extra bescherming voorzien. Dit met het oog op de 27 maagden die in het hiernamaals op hem zouden wachten. Die maagden waren hem althans door de baardige Hamasbejaarden in het vooruitzicht gesteld. Daar gaat je martelaarschap. De maagden zien je aankomen: wat is dat voor lul?
Een buschauffeur in Jeruzalem, Haifa of Tel-Aviv zou met liefde het late zaterdagavonddienstje van een Noord-Hollandse collega overnemen. Wat nou dronken disco-gangers, junks of zwartrijders? Toch weer levend het eindpunt gehaald? Nou dan! Eitje!
Als je in Israël... als je als kind in Israël je Bar Mitzwa viert, loop je de kans dat die eerder genoemde van de pot gerukte Palestijn je feestje komt 'opleuken'.
willen god en allah zich melden aan de onderhandelingstafel!
Zaterdag 11 Mei 2002 in categorie Satire
[verkiezingscampagne 2002]
De bui die ik afgelopen woensdag al zag hangen begint nu te vallen: ruzie in de LPF-tent.
Bestuurslid
Dost riep zichzelf gisteren vanuit zijn glimmende Mercedes tot leider uit.
Heer
Herben, inmiddels verslaafd geraakt aan de media-schijnwerpers, bracht daar misnoegd tegenin dat hij voorlopig de leider was. Hij was het gekonkel zat, verklaarde hij, daarmee toegevend dat er binnen de LPF sprake was van gekonkel.
Jim Janssen van Raay deed ook nog een duit in het zakje, maar die man verdring ik altijd, dus laat maar zitten.
Laat ik mijzelf de bek eens openbreken. De grote roerganger ligt nog nauwelijks onder de zoden of de machtsstrijd begint. Wanneer het stoffelijk restant van de heilige Fortunus over een aantal weken naar Italië wordt geëxporteerd zal blijken dat hij zich inmiddels in zijn graf heeft omgedraaid.
Want hadden zijn discipelen niet de mond vol gehad van
'uit respect voor Pim de verkiezingen laten doorgaan', van
'we kiezen geen leider, want Pim is onvervangbaar', van
'piëteit' en meer van dat soort schijnheiligheden?
Wat is er nu over van dat respect en die piëteit? Of golden deze begrippen alleen voor de
andere partijen? Blijkbaar wel, want kennelijk zijn de schaamteloze intriges binnen de LPF al boven de nog openstaande kist begonnen.
Daar zijn de overige partijleiders dan mooi ingestonken. De afgelaste verkiezingscampagne dwong hen tot zwijgen, terwijl het volkssentiment en de media de Fortunisten deze week een onafzienbare, gratis Pim-promo in de schoot wierpen. Ziehier de onnozelheidsfactor binnen de democratie.
Ik gun de mensen van harte hun emoties. Want ik ben een aardig mens en ik heb een groot hart, om Zijne Heiligheid zelve te citeren.
Maar zien diezelfde mensen nu niet dat ze hier zelfs postuum nog door de professor en zijn trawanten belazerd worden?
Want waar wonen die potentiële Fortuynkiezers? In onmetelijke huizen, zoals Pim? Of op een etagewoninkje? Hebben zij buitenhuizen bij Venetië of een opgelapte sta-caravan in Voorthuizen? Rijden zij in een Jaguar of een oude Golf? Hebben zij een butler of een Moulinex? Roken zij Havanna's of zware Van Nelle?
Kortom: wie is hier nu
echt kaal? Maak als de sodemieter dat je op je
eigen partij gaat stemmen!
of ben ik nou meteen een linkse activist?
