ad was te glad
Zaterdag 18 Mei 2002 in categorie Satire
[politieke portretten (1) - verkiezingsuitslag 2002]
De kloof tussen politiek en burger bestaat hieruit: politici begrijpen niet dat je je kop mee moet hebben. Het maakt niet uit wat je allemaal uitkraamt. Wanneer je daarentegen je kop niet mee hebt, moet je op je woorden gaan passen.
Een goed voorbeeld is Ad Melkert. Die had eens vaker in de spiegel van de kapper moeten kijken. Hij is tenslotte kapperszoon. Hij had zichzelf eens langdurig kritisch moeten beschouwen en zich de volgende gewetensvraag moeten stellen: is dit nou een kop waar iemand als Pim Fortuyn wel op zou geilen?
Dossierkennis, bevlogen idealisme en leiderschap zijn van ondergeschikt belang in een verkiezingscampagne. Daarin tellen vooral de gladde praatjes en een gladde kop. Linksom of rechtsom. Je bent een product waarvan met name de verpakking de kiezer moet verleiden.
De campagnestrategen van de Partij van de Arbeid hebben misgekleund. Duur misgekleund: volgens FemDeWeek was het reclamebudget bijna een half miljoen euro.
Melkert is niet sexy. Melkert heeft een drogistenkop uit de vijftiger jaren. Hij is Jozef Geelman uit Pietje Bell. Hij heeft een achterbaks aura om zich heen. Hij is een lulletje rozenwater, een Jantje Zag eens Pruimen Hangen.
Dan kunnen zijn collega's roepen wat ze willen over zijn rechtschapen kwaliteiten, ze hadden hem tussen de coulissen moeten houden. Iedereen zag dit in, behalve de Partij.
En ze zien het nóg niet. Jeltje van Nieuwenhoven volgt hem op. Prima kamervoorzitter. Niet sexy.
Veel mannen stemmen altijd op een vrouw. Daar hebben ze dan een quasi geëmancipeerd verhaal bij, maar met 'een vrouw' bedoelen ze niet een Jeltje of een Jorritsma. Ze stemmen op Agnes Kant.
Dus Partij van de Adjes, luister voor je eigen bestwil nou eens naar mij: Wouter Bos, beste mensen, Wouter Bos. Die zou Pim lekker gevonden hebben. En wat Pim lekker vond, daar smullen ook de dames van...
dát noemen we hier nou democratie!
| Tweet |
