de stem des volks
Woensdag 08 Mei 2002 in categorie Satire
[verkiezingen 2002]
De Fortuyn-aanhangers zeggen dat 'hun stem' is vermoord.
De stem die zo duidelijk zei wat al lang gezegd had moeten worden, volgens hen.
Eigenlijk sprak die stem nog beschaafd, in verhoudings-gewijs algemene termen. 'Nederland is vol' bijvoorbeeld. Het 'volk' zelf zegt dat anders...
Laten we er terwille van de discussie eens géén doekjes om winden. U mag zelf uitmaken of u tot 'het volk' behoort, maar wat wil 'het volk' echt zeggen?
Eigenlijk het liefst keihard het volgende:
- In mijn straat is het een teringzooitje. Er wonen alleen nog maar buitenlanders. Het lijkt hier Casablanca wel.
- Die buitenlanders zijn allemaal criminelen. Ik voel mij niet veilig. Mijn buurvrouw is al een paar keer beroofd, zegt ze.
- Ik versta die gasten niet en ze verdommen het Nederlands te leren.
- Marokkanen zijn straatrovers en drugdealers, Antillianen overvallers, Turken zitten in de georganiseerde drugshandel.
- Als ik mocht kiezen mochten ze allemaal oprotten naar hun eigen land.
- Junkies moeten ze allemaal opsluiten en verplicht laten afkicken. In mijn straat zitten drie drugspanden.
- Ik durf 's avonds niet meer over straat.
- Die zogenaamde asielzoekers komen hier alleen om een uitkering te vangen van mijn belastingcenten. Mijn dochter wacht al zes jaar op een woning en zij krijgen er meteen een.
- Eigenlijk ben ik dus gewoon bang.
Zo ongeveer is de werkelijke klank van de stem des volks, hoewel ze inmiddels hebben geleerd wat meer sociaal wenselijke antwoorden te geven. En voor alle duidelijkheid: het is géén stem die per se onwaarheid spreekt, maar een generaliserende stem waarin geen verstandige nuance doorklinkt.
Het meest gevaarlijke is, dat in dit hele koor zich ook de stemmen voegen van lieden met uitgesproken racistische denkbeelden. En zelfs dat racisme komt voort uit angst. Angst voor het vreemde, voor het onbekende.
Een Nederlander wil de zaken netjes op orde, overzichtelijk en vertrouwd. Huisje, boompje, beestje. Geen buiten-landertje. Ja, als ze mochten kiezen wisten ze het wel...
En hé: ineens mógen ze kiezen! Ze mogen kiezen voor iemand die recht voor z'n raap zegt wat hun al jaren dwars zit. Ok, het is een kale nicht, je kunt niet alles hebben. Dan maar even een tijdje niet potenrammen. Je moet wat over hebben voor je idealen. Maar naar hem wordt tenminste wel geluisterd. Want hij is professor. Een belangrijke stem. Een vertolker, een uitlaatklep voor opgekropt ongenoegen. Er is nog hoop.
Maar plotseling is de professor gewelddadig tot zwijgen gebracht. En de stem des volks treurt en mort. Daarbovenuit klinkt het 'moordenaars'-geroep van skinheads.
Op 15 mei stemt de stem des volks op lijst 15. Want luisteren zullen ze daar in Den Haag!
De tragiek is alleen dat lijst 15 geen oplossingen zal brengen...
Dit was één kant van de zaak. Volgende keer een andere.
en nieuw huiswerk voor The Economist
| Tweet |
