rare taal

Maandag 09 September 2002 in categorie Satire

Computers hebben onze taal (en andere talen) opgezadeld met allerlei bijzonder vreemde begrippen. Ik heb het niet over gewoon computerjargon, want dat is inherent aan technische ontwikkeling. Nee, gewoon van die rare taal. Vijftig jaar geleden zouden mensen zich er waarschijnlijk heel wat anders bij hebben voorgesteld.

Ik vraag mij daarom het volgende af:

• Zou Bach bij tijd en wijle wakker hebben gelegen van een ongeldige bewerking in een muziekstuk?
  
• Zou schaker Jan Hein Donner wel eens een partij hebben verloren door een vastloper?
  
• Hadden Russische schrijvers onder Stalin te maken met niet toegestane tekens?
  
• Werd een ongewenste zwangerschap gezien als het gevolg van een algemene beschermingsfout?
  
• Heeft de Avro in haar begindagen zich wel eens moeten verontschuldigen bij de luisteraars met de mededeling: dit programma reageert niet?
  
• Beschouwde een verslaafde uit de jaren zeventig een brief van zijn moeder als junkmail?
  
• Heeft de NS wel eens moeten omroepen "Kan niet lezen van station C" om een vertraging aan de reizigers uit te leggen?
  
• Deelde dammer Jannes van der Wal wel eens schijf?
  
• Was de Peugeot 404 zijn tijd ver vooruit of ook in 1962 al een error?
  
• Werd in streng religieuze kringen de mensheid in feite beschouwd als een fatale uitzondering binnen de schepping?
  
• Wie heeft indertijd bij herhaling een ongeldige pagina veroorzaakt in de Bijbel?
  
• Was binnen de Roomse kerk het celibaat een synoniem voor de veilige modus?
  

Ik heb even onvoldoende geheugen beschikbaar om langer door te gaan, maar ik nodig u van harte uit met eigen bijdragen te komen.

Heb ik nog één vraag aan de schoonmakers van het kantoor anno 2002: is het nu zó'n vreselijke moeite om dagelijks ook even die prullenbakken op de desktop te legen?

rare taal

that's entertainment!

Woensdag 21 Augustus 2002 in categorie Satire

Ik houd van oude foto's. Liefst van gebeurtenissen uit het sepia- en zwart-wit-grijze verleden. Foto's waarop mensen in het moment van volle actie zijn gevangen. De wetenschap dat al die mensen niet meer in leven zijn is ergens fascinerend. De foto is de enige fractie van een seconde die van hen is bewaard is gebleven, vaak zonder dat ze zich de vastlegging ervan op dat moment bewust waren. De overige beelden van hun bestaan zijn verdampt in de tijd, hun botten reeds lang geruimd, hun stem verwaaid, de herinnering aan hen vervlogen.

Tegenwoordig is de techniek tot slechts ietsje meer in staat. We leggen bewegende beelden vast in kleur en de geluiden in dolby digital. En ondanks onze hi-tech borstklopperij stelt het allemaal in wezen weinig voor. Het werkelijke leven bestaat uit méér dan het visuele en het auditieve. Zolang we de geuren, de smaken en de aanrakingen niet digitaal kunnen opnemen is er geen levensechte herbeleving.

De mens streeft naar alsmaar ouder worden. Maar kunnen we niet beter streven naar het vermogen alle zintuiglijke waarnemingen vast te leggen? Dat zou de kwaliteit van leven pas écht verbeteren. Ga maar na: een gemiddeld mens brengt pakweg een derde van zijn bestaan door in een fase waarin alles nog slechts krakkemikkig functioneert. Even lekker achter de jongens of meiden aan is er niet meer bij. Kans om de elfstedentocht te winnen heb je niet meer. Hoe voelde die prins of prinses op dat witte paard ook weer, die na één nacht alweer spoorslags verder reed? Al die aanrakingen, strelingen, kussen, omhelzingen en hete passie van geliefden, minnaars, minnaressen? De warmte van de baby aan de borst? De geur van sudderlapjes die nog niet in Croma of Becel waren gebakken? De lauwe smaak van schoolmelk die te lang bij de verwarming had gestaan? De eerste keer klaarkomen?

Dan zou het mooi zijn wanneer je alle sensaties nog eens in je lijf en hersenen zou kunnen laten afspelen. In sommige science fiction films is het thema al behandeld, maar doorgaans uitgewerkt in de perverse zin, of als party-drug.
Een normaal dagelijks gebruik van deze techniek zou echter de levensvreugde enorm doen toenemen. Lekker in de aanleunwoning achter de geraniums met gesloten ogen nagenieten van alle sensaties uit de meer actieve jaren. Of ervaren dat het vroeger echt niet beter was en dat het gelukkig bijna allemaal achter de rug is.
Hoe dan ook: hier ligt de werkelijke uitdaging voor de Philipsen, de Sonies en de Canons. Zie dát nu maar eens op super-dvd te krijgen in plaats van die flauwe onzin uit Hollywood. That's real entertainment!

Want weet u nog hoe uw eerste liefde voelde, rook en smaakte?

that's entertainment!

dictatuur van het mogen

Maandag 19 Augustus 2002 in categorie Satire

Er is zonder twijfel al ergens eerder over geschreven, zó irritant is het! Ik spreek over de dictatuur van het 'mogen'.
Het ernstigst besmet is de gezondheidszorg.
U volgt het niet? Wacht maar, dat is zó verholpen:

"Dan mag u even in de wachtkamer gaan zitten."

Jahaa: meteen duidelijk nu, hè? En men blijft hardnekkig volharden in dat mag-terrorisme. Stug blijven doen alsof men de patiënt in alle goedgunstigheid een heel bijzonder voorrecht verleent!
Hoi, joepie, hallelujah, fijnemans: ik mág nog even wachten!
"Dan mag u nu even uw broek laten zakken!"
"Dan mag u even in dit potje plassen."
"Dan mag u even uw mouw opstropen."

Eigenlijk zouden we dat gewoon een keer flink uit de hand moeten laten lopen! Mag ik even melig worden hier? Daar komt ie:
Er verschijnt een aantrekkelijke dame aan de receptiebalie. Zij is mij net voor. De receptioniste kent haar blijkbaar.
"Ah, mevrouw Plaats! U mag nog even in de wachtkamer gaan zitten."
Dan ben ik aan de beurt. Ook ik krijg de melding: "U mag even in de wachtkamer plaats nemen."
Ik betreed dus blijmoedig de wachtkamer en zeg tegen mijn voorgangster: "U mag zich nu even uitkleden!"
"Paaaaardòòònnnn????"
Ik verklaar mij dus nader.
"De receptioniste heeft mij zojuist opdracht gegeven u hier ter plekke te nemen. U begrijpt: dat laat ik mij geen twee keer zeggen!"
"Zij heeft wàt gezegd???"
"U mag even in de wachtkamer plaats nemen. U bent toch mevrouw Plaats?"
"En u mag zich wel eens laten nakijken!"

Ik geef toe: flauw. Erg flauw. Dat krijg je van dat ge-mag.
"Dan mag u zich nu weer aankleden!"
Hè, gelukkig. Ik vreesde reeds naakt de straat op te worden gestuurd.

Een groep die het zonodig nóg bonter maakt is het politie- en veiligheidspersoneel. Via de radio hoorde ik er eentje bij de Ajax-arena zeggen: "Dan mag u even uw flesje inleveren." Het was tegen een die-hard bejaarde ajax-fan die in de hitte een flesje water bij zich droeg. Het ge-mag tot in het absurde doorgevoerd: iets mogen dat je helemaal niet wilt mogen!
"Dan mag u hier even blazen."
"Dan mag u nu even uw beide handen op uw hoofd doen en voorover op de grond gaan liggen."
"U mag ook even uw benen spreiden."
"Dan mag u nu even met mij meekomen."
"Dan mag u hier even uw eigen doodvonnis tekenen..."

Van mij mogen ze voortaan allemaal hun bek houden. dictatuur van het mogen

vul jezelf eens in

Maandag 19 Augustus 2002 in categorie Satire

Dit stuk gaat niet over computers, al lijkt het daar in eerste instantie op. U kunt dus gerust doorlezen.
Op een centrale computer krijgen mensen zogeheten rechten toegekend door de administrator, de beheerder van het systeem. Via die rechten wordt bepaald of en in welke mate iemand toegang krijgt tot dat systeem, of ze er zelf iets op mogen zetten, iets mogen wissen, iets mogen veranderen. Dat soort dingen. Van alles dat op het systeem staat is vastgesteld wie wáár aan mag komen of wat men überhaupt mag zíen. Kortom, het is een goed doordacht concept dat de nodige zekerheden biedt. Iedereen weet waar hij aan toe is.

De computer is bedoeld om ons het leven gemakkelijker te maken. Maar gek genoeg denken wij dikwijls niet verder dan het apparaat zelf, terwijl bepaalde methodes uit de computertechnologie ook gewoon heel handig zouden zijn in ons dagelijks bestaan. Daar hoeft een computer niet eens aan te pas te komen.

In de omgang tussen mensen zijn er nogal eens wat misverstanden. Wij begrijpen signalen verkeerd, vatten dingen verkeerd op, weten niet precies waar wij met iemand aan toe zijn. Bekend zijn de gevallen waarin het mis gaat tussen de seksen. Een hand op de verkeerde plek is een duidelijke zaak. Hoewel sommigen zelfs dáárbij nog niet doorhebben dat je dat eerst moet vragen. Daar gaan we het maar niet over hebben.
We gaan het hebben over al die schemergebieden die in dit opzicht bestaan. Ze zorgen voor heel wat emotionele wanhoop en onzekerheid.
Het leuke meisje op kantoor geeft in een baldadige bui een mannelijke collega een aai over zijn bol. Daar moet hij verder niets achter zoeken. Maar dat doet hij wèl. Sindsdien ligt hij nachtenlang verliefd te woelen. Zo zijn er duizenden signalen en handelingen die verkeerd kunnen worden opgevat. En misschien vindt zij hem ook écht wel een geweldig stuk. Je weet het niet, je weet het niet... En dus worden er weer heel wat katten uit bomen gekeken of pijnlijke vergissingen gemaakt.

Dat leed is nu voorbij. Want geïnspireerd door het rechtensysteem van computers hebben wij voor u een prototype van het Human Interaction Rights Management Model (HIRMM) ontwikkeld.
Voor de duidelijkheid eerst een gesimplificeerd voorbeeldje hoe het bij computers werkt.
Aan elk object dat op een computer is opgeslagen hangt een verborgen label waarop afgekort de rechten staan vermeld. Die rechten kunnen per gebruiker verschillen, maar dat ligt allemaal vast.
Voor de computerdeskundigen onder ons: gelieve niet te mierenneuken over de exacte juistheid, het gaat om het principe.

[r] = read. U heeft het recht om bijvoorbeeld een bestand te lezen.
[e] = erase. U heeft het recht om het bestand te wissen.
[m] = modify. U heeft het recht om het bestand te wijzigen.
[w] = write. U mag zelf een bestand schrijven.
[x] = execute. Het recht om een bepaald programmabestand uit te voeren.

En zo gaat dat nog een hele tijd door. De administrator heeft altijd alle rechten. Die is de baas, die bepaalt wat anderen mogen of niet mogen.

Nu komen we eindelijk waar we zijn willen, bij het Human Interaction Rights Management Model! Want wanneer we het principe ietwat aanpassen en toesnijden op hetgeen mensen wel en niet van elkaar willen pikken, hebben we een prachtige methode om allerlei tragische misverstanden te voorkomen. Het is tevens een perfect middel om voor uzelf helderheid te scheppen in wat u wèl en niet met iemand wilt.

Stel dat u merkt dat iemand verliefd op u is. Daar bent u mooi klaar mee, want daar zit u niet op te wachten. U vindt de persoon in kwestie best heel aardig, maar verder aan uw lijf geen polonaise. Toch krijgt u de indruk dat die ander al voor de uitzet aan het sparen is. Ai, hoe maakt u adequaat uw eigen stanpunt in deze duidelijk? Geen zorgen: via het Human Interaction Rights Management Model.

Het enige dat u hoeft te doen is een lijst maken met rechten die u ten aanzien van uzelf aan anderen wilt kunnen toekennen. Vervolgens legt u dat onder het kopieerapparaat, opdat u het in voorkomende gevallen kunt uitreiken. U moet dan de rechten aanvinken. Het gaat om uw lijf en persoonlijkheid, u bent de baas, dus u bent de administrator. U kunt rechten toekennen maar altijd ook weer intrekken wanneer dat nodig is. Degene aan wie de rechten worden verstrekt is de zogeheten 'trustee', want er dient respectvol met de verleende privileges te worden omgegaan.

Wij geven een voorbeeld van een rechtenlijst. Deze is niet compleet, wij nodigen u van harte uit om aanvullingen in te sturen.

[c] = communicate. Het recht om met u te communiceren.
[s] = share. Het recht om bepaalde informatie met u te delen. Bijvoorbeeld verbale intimiteiten, roddels.
[t] = touch. Het recht om u op vriendschappelijke manier aan te raken, inclusief terloopse begroetingszoenen, exclusief beroering erogene zones.
[f] = fondle. Het recht u te strelen of andere zinnenprikkelende avances te maken.
[v] = view. Het recht u naakt te zien. NB: zorg dat u op het naaktstrand een flinke stapel formulieren bij u heeft.
[a] = access. Het recht met u te tongzoenen en/of te copuleren. U kunt de rechtenstructuur verfijnen door zogeheten 'poorten' te specificeren: de penetratiepermissies ten aanzien van bepaalde lichaamsopeningen.
[r] = reproduce. Het recht om met u een voortplantingsproces in gang te zetten.
[d] = delete. Het recht om u van het leven te beroven binnen wettelijke kaders. In feite dus een euthanasieverklaring.
[m] = modify. Het recht om wijzigingen bij u aan te brengen. Dit kan gaan om puur medische zaken, maar ook om toestemming in de sfeer van grofweg 'verbouwen', wanneer u bijvoorbeeld masochistisch bent aangelegd. Zorg dat u dit recht zorgvuldig nader specificeert naar gelang uw voorkeuren.
[e] = execute. Dit is het belangrijkste recht: hiermee geeft u aan of de hierboven aangevinkte rechten ook in 'real life' op u mogen worden uitgevoerd. Dit recht is ingesteld om de boel een beetje spannend te houden. Zo kunt u bijvoorbeeld het access recht toekennen, maar het execute recht nog niet. Laat ze maar even hitsig hunkeren! Wanneer u het zélf niet langer uithoudt is dat laatste vinkje zó gezet!
Aan de andere kant kunt u bij verbreking van een relatie in één klap alle rechten intrekken door het execute recht uit te schakelen.

U ziet: dit Human Interaction Rights Management Model schept een hoop duidelijkheid in uw en andermans leven. Wanneer u in de kroeg zit en er begint er eentje opdringerig te doen is het gewoon een kwestie van even zo'n lijstje overhandigen. Wij adviseren u dat echter pas te doen nadat u het aangeboden gratis drankje binnen hebt. Daarna kunt met het HIRMM papiertje elk verwachtingspatroon effectief de grond in boren. Of misschien ook wel aanwakkeren, want dat is natuurlijk óók erg opwindend.

En nu niet gaan zeggen dat u het 'zo technocratisch' vindt, want het is gewoon best een geil idee... Toch?

vul jezelf eens in

seksuele signalen

Zondag 11 Augustus 2002 in categorie Satire

Het wel of geen zin hebben in seks loopt bij man en vrouw minder vaak synchroon dan gewenst. Dit leidt tot allerlei onaangename bijverschijnselen als diepe frustratie, acute hoofdpijnen, depressie en in sommige gevallen zelfs tot echtscheiding of anderszins verbreken van de relatie. Vooral in geëmancipeerde culturen is er nogal eens sprake van hoog oplopende debatten tussen de lakens.

Elders pakt men dit probleem een stuk pragmatischer aan. Dit kan in diverse vormen. Zo zijn er samenlevingen waarin de overlegcultuur domweg nog niet is doorgedrongen. De heer des huizes maakt er verder geen woorden aan vuil en neemt zijn vrouw zonder verdere plichtplegingen wanneer het hem belieft. Hij wordt hierin moreel ondersteund door regels in heilige boeken.
Waar conservatief Christelijke kringen de vrouw nogal fantasieloos direct in een ondergeschikte en dienende rol trappen, komt de Islam toch wat sluwer uit de hoek. De Koran veinst in de eerste plaats uit te gaan van het belang van de vrouw: de man is verplicht haar minstens twee keer per week seksueel te bedienen. Ze mocht eens iets tekort komen, nietwaar?

Een veel elegantere en tevens geëmancipeerde praktische benadering van het 'zin-synchroniciteitsprobleem' komt ergens uit Afrika. Ik weet niet meer uit welk land, maar ik vermoed Ethiopië. Het is een voorwerp van keramiek dat in geen enkel potentieel seksueel actief huishouden zou mogen ontbreken. Dat wij daar in onze hoog geïndustrialiseerde samenleving niet zèlf op zijn gekomen zou tot nadenken moeten stemmen.

Het voorwerp is een klein schaaltje met een dekseltje. In het schaaltje is een vrijend stelletje afgebeeld. Wanneer één der partners zin heeft in seks, haalt hij of zij het dekseltje van het schaaltje. Mocht de andere partij daarentegen op dat moment géén zin hebben, dan schuift deze het dekseltje weer discreet óp het schaaltje. Deksel en schaal zijn met een koordje aan elkaar verankerd, waarschijnlijk om de hitsigste partij niet in de verleiding te brengen het dekseltje te verdonkeremanen.

Kijk, dát scheelt een hoop discussie. Ik zal niet beweren dat nu direct élk twistgesprek hiermee is uitgebannen, want het dekseltje moet natuurlijk ook weer niet te vaak gesloten blijven. Maar zelfs dán biedt het voorwerp nog mogelijkheden om dingen à bout portant duidelijk te maken.
Zo stel ik mij voor dat wanneer je het stuk keramiek in woede naar je hoofd geworpen krijgt, het tijd wordt voor een stukje relatie-evaluatie. Ook als het deksel dichtgelijmd blijkt is er sprake van een bevattelijk probleem dat kan leiden tot constructieve ingrepen in het samenlevingsverband.

Ik weet niet of de 'sekssignaalschaal' in Nederland verkrijgbaar is. De mijne krijgt u uiteraard niet. Maar misschien kunt u hem zelf na-kleien...

<%image(seksuelesignalen.jpg|250|184|)%>

PS: er jengelt iemand dat hij hier ook nog iets over te melden heeft... seksuele signalen

enge dromen (1)

Dinsdag 06 Augustus 2002 in categorie Satire

"Dokter, het gaat niet goed met mij. Volgens mij heb ik een parkeerbeheer syndroom."
"Laat u dat syndroom nu maar aan mij over. Maar ontspan en vertel!"
"Ik heb regelmatige terugkerende enge dromen..."
"Maak u niet ongerust: syndromen zijn iets totaal anders dan enge dromen."
"Maar ze komen héél regelmatig terug en ik ben dus bang dat ze iets over mijzelf zeggen!"
"Cliënten moeten ook niet zelf gaan lopen dokteren met een ramschboekje van Carl Jung. Dan krijg je dat!"
"Dus het heeft allemaal niets te betekenen?"
"Nou, zó makkelijk komt u daar ook niet mee weg! Laat eerst maar eens horen..."
"Ik droom bij herhaling, ik herhaal: bij herhaling, dat ik me niet meer kan herinneren waar ik mijn auto heb geparkeerd."
"Dat is lastig inderdaad."
"Maar het ergste is nog dokter, dat die auto dan geparkeerd staat in een zone voor betaald parkeren!"
"Ai! In Amsterdam?"
"Volgens mij wel."
"Dat geeft inderdaad niet zo'n beste prognose. En dan?"
"Ik ga dan natuurlijk zoeken, maar ik vind hem nergens! Alle straten en parkeerplaatsen loop ik af, kilometers lang naarstig en ongerust zoeken. Maar nergens te vinden!"
"Meestal helpt het om even rustig te gaan zitten en kalm na te denken."
"In mijn droom gá ik nooit rustig zitten. Dat kan ik mij niet permitteren, want de parkeertijd is allang verstreken. Sterker nog: in mijn droom realiseer ik mij altijd pas achteraf dat ik hem vermoedelijk in een zone voor betaald parkeren heb gezet. Ik heb dus helemáál niet betaald!"
"Dat is natuurlijk stom! Er staan allemaal van die waarschuwingsbordjes en -tegeltjes!"
"In mijn droom ben ik die nog nooit tegengekomen!"
"Als het mijn droom was zou ik dan een klacht indienen bij de Gemeente!"
"Dat is allemaal achteraf gepraat, dokter. Ondertussen raak ik steeds meer in de stress! Want het kan natuurlijk ook zijn dat hij is gestolen of dat hij inmiddels al is weggesleept!"
"En dan is het logisch natuurlijk dat u hem niet kunt vinden."
"Precies! Ik begin vreselijk te zweten. Als ik uiteindelijk wakker word ben ik drijfnat."
"Hè, getver!"
"Maar hoe komt dat dan toch, dokter? Diezelfde droom komt steeds terug! Zegt dat dan iets over mezelf?"
"In dit geval wel. U bent nogal lui en gemakzuchtig. Wie gaat er nu met z'n auto de stad in? Neem gewoon de fiets. Dat is beter voor milieu, geest en lichaam! Dan slaapt u ook beter... Ik vind het ronduit asociaal hoor, wat u daar droomt. Fietsen is heel gezond."
"Even tussendoor dokter: die grote rode Volvo daarbuiten, is die van u?"
"Ja zeg, dát had u gedroomd! U blijft van mijn Volvo af! U zoekt nog maar even verder."
"Nou, niet om 't een of 't ander, maar die staan ze nu dus weg te slepen!"
"Shit! U hebt gelijk! Stront aan de knikker!"
"Ja, daar had ik óók nog een drooom over. Over stront..."
"Bewaar die maar voor de volgende keer. Zullen we een nieuwe afspraak maken?
"Is de tijd nu al om?"
"Nee. Maar ik heb geen zin om vannacht óók als een of andere halve gare naar mijn auto te moeten lopen zoeken." enge dromen (1)

bedscènes (2)

Woensdag 31 Juli 2002 in categorie Satire

De hoge bejaardenhuizendichtheid in deze buurt maakt dat er op een bankje nogal eens een tachtigplusser naast je neerzijgt. Die begint dan prompt over het weer of over 'die buitenlanders'. Zo niet Piet. Die praat over seks. Piet lust er wel pap van zo te horen. Ik geef toe dat ik zijn verhalen aanmoedig, want ze zijn interessanter dan het weer. Het kan me niet schelen of hij ze wel of niet verzint.

Piet is weduwnaar en verblijft in een uitermate groot verzorgingshuis hier vlakbij. Piet heeft de mazzel dat hij nog behoorlijk fit is. Zoals bekend wonen er aanzienlijk minder mannen in bejaardenhuizen dan vrouwen. En dus voelt deze heer zich als de haan in het kippenhok. Want er is duidelijk vraag naar potente Piet. Beweert hij althans. Want aan het merendeel van de langsschuivende dames lijkt me niet veel levenssap meer te ontwringen.
Maar Piet ziet dat anders.

"Laatst scharrelt daar zo'n krom vrouwtje 's nachts door de gangen. Achter haar rollator. Maar ondertussen wèl met haar kontje wiebelen."
"Kon dat niet gewoon door d'r kunstheup komen, Piet?"
"Niks kunstheup. Ik heb daar kijk op. Geloof me maar."
"Wat deed jij trouwens daar 's nachts op die gang?"
"Mijn sociale plichten vervullen natuurlijk, willige dames aan hun gerief helpen."
"Ja, ja..."
"Ik ben daar natuurlijk meteen even van achteraf overheen gegaan..."
"Over die rollatordame? Ik hoor het al: jij laat er geen gras over groeien."
"Precies! Ik zei alleen wèl: je moet onderwijl wèl effe in die handremmen blijven knijpen wijffie, anders staan we straks zó aan 't eind van de gang!"

En dan wrijft Piet vergenoegd in zijn handen, terwijl hij ondertussen veelbetekenend naar de duiven grijnst die aan zijn voeten voor de bank dribbelen.
"Nee, breek mij de bek niet open...", zegt hij langs zijn neus weg.
Dit is natuurlijk regelrechte uitlokking.

"Komen ze ook wel op je kamer Piet, de dames?"
"O, zo vaak! Over aanloop heb ik niks te klagen."
"Trek je dat allemaal nog wel op jouw leeftijd?"
"Zeer zeker wel! Het gaat soms alleen wat trager, nietwaar? Maar dat maak ik van tevoren wel altijd goed duidelijk. Ze moeten een beetje geduld met me hebben..."
"Dat is wel bespreekbaar dus..."
"Niet eens zozeer bespreekbaar, ik heb speciaal zo'n soort wandtegeltje vlak boven mijn bed hangen."
"Wandtegeltje?"
"Ja, daar houden die vrouwen van. 'O, wat een leuk wandtegeltje heb je daar, Piet!' Gaan ze altijd onmiddellijk staan lezen. En dan is het daarna vanzelf duidelijk dat het niet direct een vluggertje wordt."
"Dan ben ik toch benieuwd wat daar op dat tegeltje..."
"Een spreekwoord: Komt tijd, komt zaad!"

Ik lig dan meer dan vijf minuten in een snikkende lachtflauwte over de leuning van de bank.
"Gewoon een kwestie van een beetje pielen met een viltstift..."
Ja, Piet, ik snap het... bedscènes (2)