Zondag 19 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
U moet mij maar vergeven, maar ik zeur waarschijnlijk nog een paar dagen door over Israël. Dat soort verwerking schijn ik altijd nodig te hebben als ik daar ben geweest.
Mijn auto is in elk geval heel blij dat hij niet mee hoefde naar dat land.
Hier in Amsterdam krijgt mijn Mazda lekkere onderhoudsbeurten, vastgekoppeld aan hi-tech apparatuur. Bij een dealer met een strakke showroom, vol glanzende soortgenoten en gelikte folders. De monteurs werken met strakke schema's en checklijsten of ze geen boutje vergeten zijn vast te draaien.
Periodiek komen er streng kijkende inspecteurs om te controleren of er geen druppeltje olie door de vloeistofdichte vloeren is gekropen. Want het milieu mag niet te lijden hebben van mijn Mazda.
Althans niet in de garage.
In Israël hebben de auto's het veel minder luxe, hoe duur ze soms ook zijn. Daar zijn de garages er juist op ingericht om mettertijd een eigen olievoorraad in de grond te hebben. Een kleine foto-reportage...
Lees verder...
Zaterdag 11 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Vanuit de verte heb ik vernomen dat VJ is genomineerd voor 'Best geschreven weblog' en ' Best geschreven stukje' . Misschien kunt u allen eventjes de honneurs waarnemen en gaan stemmen. Zelf ben ik namelijk mijn login vergeten en er staat hier alweer een Israelier in mijn nek te hijgen die bij de computer wil. Dus nu kan ik er
helemaal niet meer opkomen...
Woensdag 08 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
In Nederland vriest het, hier is het twintig graden. Dat noemen ze dan winter. Ik eet mijn ontbijt op het balkon, want binnen is het kouder dan buiten. De huizen zijn gebouwd op koelte. Als ik op de plavuizen vloer sta, trekt de kou door mijn sokken omhoog. Ik schiet snel een paar oude badslippers aan, want voor je het weet staat het kippenvel op je scrotum. Morgen meteen sloffen kopen. Ik kan tenslotte niet de hele dag mijn laptop als bijverwarming op m'n schoot leggen.
De airco die koelt in de zomer, verwarmt in de winter. Hij produceert meer herrie dan hitte.
Ik was hier tot nu toe altijd in de zomer. Dit is mijn eerste midden-oostenwinter. Ik kruip maar eens lekker onder de wol om te wennen.
Winter aan de Middellandse Zee (oostzijde).
Maandag 06 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Dit stukje schreef ik al op 2 februari. Ik zeg dat er voor de zekerheid bij, voor het geval de actualiteit de inhoud inhaalt. Het gaat namelijk over Sharon.
Want die Sharon, daar hoor je al een tijdje niks meer van. Valt u dat ook op? Niet alleen in het Nederlandse nieuws is het vrijwel stil rondom Sharon, ook hier in Israël. In het begin was er iedere dag nog wel een medisch bulletin. Toen zat elke journalist nog gretig te wachten op het geringste levensteken.
Nauwlettend hield men dag en nacht het comateuze lichaam van de premier in de gaten. Bewoog hij daar een pink? Trilde daar zijn ooglid? Is dat golfje in het laken een automatische ochtenderectie?
Nu is het stil. De aandacht is verslapt.
Dat lijkt me niet verstandig. Men moet alert blijven. Dik kans dat hij anders vlak voor de verkiezingen ineens rechtop in z'n bed zit: "Surprise!"
Al is het alleen maar om Hamas te pesten...
Zaterdag 04 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Direct na aankomst in Tel-Aviv, bij het verlaten van de nieuwe terminal van vliegveld Ben Goerion, draai ik mij even om. Op de automatische schuifdeuren zitten twee grote stickers. U ziet, de toon is meteen alweer gezet.
Lees verder...
Vrijdag 03 Februari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Ik bevind mij momenteel in Israël, beste lezers. Ik moet bij anderen bedelen om internettoegang, dus ik houd het kort met kattebelletjes. Dit woord schijnt trouwens aan de terreur van de tussen-n te zijn ontsnapt, ziet u dat?
Welaan, de reis naar mijn uiteindelijke plaats van bestemming duurde bijna twaalf uur. Dat is best lang. Ik overwoog onderweg mijn belastingaangifte in te vullen. Dan vliegt de tijd, vooral in het vliegtuig. Maar mijn vrouw vond dat geen gezellig idee en daar heeft ze eigenlijk wel gelijk in.
Maar goed, minstens een kwart van de totale reistijd is dus door de beveiliging gebruikt om te controleren of ik geen wapens, explosieven, messen, nagelschaartjes of andere potentieel gevaarlijke voorwerpen bij mij droeg. Sinds op 11 september 2001 met zakmesjes vliegtuigen zijn gekaapt neemt men geen enkel risico. Scanners, snuffelaars en strenge bewakers die je letterlijk het hemd van het lijf vragen. Alles en iedereen wordt doorgelicht.
En wat krijg je dan bij het eten aan boord van het vliegtuig? Een huiselijk metalen bestekje.
Vrijdag 27 Januari 2006 in categorie Israël en het Midden-Oosten
Waarnemend premier Ehud Olmert van Israël heeft laten weten een regering van Hamas in Palestina te zullen negeren. Want het zijn terroristen en met terroristen praat je niet.
Het zal wel hogere politiek zijn. Of een verborgen agenda van de premier. Want Hamas aan het bewind lijkt me toch de uitgelezen kans om deze terroristen enigszins 'salonfähig' te krijgen. De regeringsverantwoordelijkheid zal hen dwingen tot pragmatische keuzes, andere opties dan geweld. Niet in de laatste plaats door de druk van de anders wegvallende financiële bijdragen uit de VS en Europa.
Lees verder...
