Flarden vakantie 8

Serie: flarden vakantie

... De huizen van het Druzisch dorp Yanukh zijn tegen de berghelling gebouwd. De smalle straten van telkens onverwacht stijgend en dalend asfalt vol gruizige gaten slingeren zich tussen de huizen door. Vriend Hussein woont aan het enige lange stuk rechte weg in het dorp. We zitten in de snel voorbij trekkende schemering op de veranda te eten, te roken, te praten. Een jongeman galloppeert als een Druzische krijger in volle vaart langs op zijn paard. Zonder zadel, zonder stijgbeugels.

Wanneer hij voor de tweede keer langsrijdt houdt hij de teugels in. Ik word van harte uitgenodigd ook eens deze fijne vurige merrie te bestijgen. Dat laat ik mij natuurlijk geen twee keer zeggen!
Met behulp van de inmiddels verzamelde Druzenmenigte word ik met mijn vadsig lijf op het paard gesjord. Het dier houdt zich kranig. Ik voel mij even Mat Herben op verkiezingscampagne. Om mijn vakantie niet te bederven verdring ik deze gedachte onmiddellijk.

Ik had u natuurlijk kunnen wijsmaken dat ik vervolgens eveneens in gestrekte draf op een ongezadeld woest briesend paard door het dorp heb gereden. Want zo komen de stoere verhalen in de wereld en in de literatuur. Gelukkig is een paard in het algemeen -en dit paard in het bijzonder- een verstandig dier. Lijdzaam wachtte het af tot ik mijn negentig kilo weer moeizaam van z'n rug liet glijden. Tot het zover was verzette hij geen stap en behoedde mij aldus voor de onvermijdelijke smadelijke val op de met rotsen bezaaide onverharde weg. Een mens moet tenslotte zijn beperkingen kennen of anders door zijn paard tegen zichzelf in bescherming worden genomen... Groeten uit Israel.

Geef een reactie: