Een luidruchtige Mac-beleving

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Ik ben inmiddels nu een aantal malen in de bejubelde Apple-Store op het Amsterdamse Leidseplein geweest. Je kunt er namelijk prima schuilen voor de regen en je wordt niet onmiddellijk lastiggevallen door opdringerige verkopers.

[Klik voor hele afbeelding]

De beroemde glazen trap is prachtig. Hij heeft zelfs treden en je kunt er tevens mee op en neer. Dat ding zie ik nog wel eens op de Werelderfgoedlijst terecht komen.

Ook kan ik alleen maar bewondering opbrengen voor het geraffineerde verkoopconcept. Het is tot in de perfectie doordacht en menigeen zal zich bij het verlaten van de winkel voor de kop geslagen hebben dat hij tot op heden zijn leven heeft vergooid aan Windows.

De bijzondere braafheid van mijn opa

Ik ruimde nog maar eens wat spullen van mijn overleden moeder op. Volgens mij blijf ik daar mijn hele leven nog mee bezig, want de moed om dingen weg te gooien neemt pas toe naarmate de jaren verstrijken.

Ik vond een dun boekje met harde kaft, getiteld: 'Door Suriname', met als ondertitel 'Reisherinneringen uit ons Missiegebied'. Het was geschreven in 1897 door J. Kronenburg, redemptorist. Dat woord moest ik opzoeken. Van Dale leerde mij: 'Kloosterling van de Orde van de Allerheiligste Verlosser, de Redemptor'.

De allereerste bladzij uit het boek was voor mij meteen het interessantst en verklaarde waarom mijn moeder dit boekje had bewaard. Op het schutblad was een oorkonde geplakt die melding maakte van de '3e Ereprijs voor Vlijt en Goed gedrag', toegewezen aan mijn grootvader Gerardus Wilbrink. Hij heette overigens gewoon Gerrit, maar dat was voor de katholieken blijkbaar niet goed genoeg in die tijd.

Drammen zonder draagvlak

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Af en toe word ik echt opstandig. Dat is wanneer politici lichtvaardig omgaan met de gezondheid van burgers. Laatst had ik dat weer met een staaltje machtsmisbruik vanuit Den Haag. Minister Melanie Schulz van Haegen vond dat er op de westelijke ringweg A10 overdag weer 100 kilometer per uur mocht worden gereden in plaats van 80.

Deze minister is nota bene demissionair en maakt deel uit van een minderheidsregering. Dan zou je toch verwachten dat de bewindspersoon zich wat bescheidener opstelt, maar nee.

Wie regeert hier eigenlijk?

Geschreven voor Amsterdam Centraal

De laatste tijd is er veel kritiek op het toezicht dat wordt uitgeoefend op instellingen en bedrijven die worden gefinancierd met publiek geld. Het meest recente voorbeeld is het GVB. De directeuren Adrie Bolier en Pieter Schotte moesten weg vanwege onbehoorlijk bestuur en schending van de integriteitsregels. Bovendien was er weer sprake van buitensporige beloningen.

Het GVB is een zelfstandig bedrijf waarvan alle aandelen in handen zijn van de gemeente Amsterdam. De taak van de Raad van Commissarissen is de belangen van de aandeelhouder (en daarmee de belastingbetaler in dit geval) te waarborgen.

Duidelijk is dat het toezicht door de Raad van Commissarissen weinig voorstelde. Op één na zijn dan ook alle leden van de RvC inmiddels opgestapt.

Beveiligers Geert Wilders volslagen incompetent!

Al enige jaren wordt Geert Wilders permanent omringd door beveiligers. Zij worden bekostigd door Henk, Ingrid, hardwerkende Nederlanders en andere belastingbetalers. Al dat geld blijkt totale verspilling. Want wat zegt Geert vandaag tegen het Volkskrantje?

Daar kunnen we dus net zo goed mee ophouden, met die beveiliging. Scheelt toch weer op de begroting.

Nederland op het oorlogspad

Defensie gaat zich bekwamen in de cyberoorlog, lees ik. Dergelijke mededelingen leiden bij mij altijd tot gniffelende 'ach gut' reflexen. Vooral als hopman Hans Hillen ze roept.
Paniek natuurlijk bij de jongens en meisjes van de Militaire Inlichtingen en Veiligheidsdienst (MIVD), want die moeten die cyberoorlogen gaan voeren.

Daar hebben ze als het even meezit net hun cursus 'Powerpoint voor beginners' afgerond en zouden juist beginnen aan de module 'Troubleshooten in Windows 95'.

Geld wegsmijten

Ik ging even een brief posten voor de Belastingdienst. Bij het oversteken passeerde mij een fonkelnieuwe Porsche Cayenne. Zeg maar cocaïnewit en showroomschoon. Hij werd bestuurd door een jongeman die ik hooguit vijfentwintig schatte.
Wonend in Amsterdam Slotervaart verbaas ik mij nergens meer over. Hier kweek je vooroordelen als mossels in Zeeland. En dus vind ik eigenlijk dat de Belastingdienst zich minder met mij moet bemoeien en méér met te jonge mannen in te dure auto's.
Op mijn vijfentwintigste had ik een tweedehands brommer.

Thuisgekomen heb ik het meteen even opgezocht. Een nieuwe Porsche Cayenne kost minstens 85.000 euro. Dat is natuurlijk de meest kale versie, je moet dan de raampjes nog zelf naar beneden draaien. Zelfs bij een brommer hoeft dat niet.