Een baby is handel
Vrijdag 13 Juni 2014 in categorie Persoonlijke notities
Ik hoop niet dat u het mij kwalijk neemt dat ik weer over het onderwerp 'baby’s' begin, maar het punt is: mijn wereld omvat momenteel weinig méér. Bijna elke poging tot het lezen van een krant of het kijken van het journaal is tot mislukken gedoemd. Ik kan mij dus even niet bezighouden met het WK in Brazilië. Dat is trouwens net zo’n infantiel onderwerp als die baby van mij, dus het is lood om oud ijzer.
Terzake. Al sinds het begin van de zwangerschap van de vrouw heb ik met toenemende verbazing kennis genomen van de gigantische industrie die er in het moderne Westen bestaat rondom het fenomeen baby. Er ging een nieuwe wereld voor mij open. Ouders willen het beste voor hun jong en dus valt er flink geld te verdienen. Niet alleen concreet aan de baby-uitzet, maar ook aan een hoop onzin eromheen. Zo kreeg de hoogzwangere echtgenote het aanbod om van haar bolle buik een afgietsel in gips te laten maken.
Van dergelijke bedenksels moet ik altijd diep zuchten. Ik krijg er heel vervelende beelden bij. Ik zie bij de mensen thuis het afzichtelijke ding prominent boven de schoorsteen hangen, naast de jachttrofeeën van opa (denk: hertenkoppen met grote uitpuilende ogen en geweien vol spinrag). Het nut ontgaat mij. Je kunt er niet eens een plant in zetten.
De gipsbuik zwerft nog jaren door je huis, van zolder tot kruipruimte. Vanwege de 'emotionele waarde' lukt het je maar niet het ding gewoon in de grofvuilcontainer te flikkeren.
Er zijn nog meer fratsen mogelijk met de zwangere buik: je kunt hem laten beschilderen. Ik zag dit op de Negen Maandenbeurs. Moeders, loop door! Je krijgt godbetert een kind, geen paasei!
Enigszins eigenaardig zijn de Baby Box en de Blije Doos die je geheel gratis en zonder enige bijbedoeling krijgt van respectievelijk het blad Ouders van Nu en van babywinkel Prénatal. Allereerst moet mij van het hart dat ik de naam Blije Doos nogal dubieus vind (want dubbelzinnig). Maar misschien mag ik niet verwachten dat ze bij Prénatal rekening houden met de dirty mind van al die vaders.
De dozen waren zwaar, dus onze verwachtingen waren hooggespannen. We hadden beter moeten weten. De inhoud was gênant commercieel. Ik begrijp dat bedrijven die hun centjes verdienen met babyartikelen en aanverwante zaken zichzelf via zo'n box een beetje willen promoten. Dus vooruit, enkele babytijdschriften, een paar rompertjes, twee Pampers, een speen, geen probleem. Het is tenslotte gratis. Maar een blik alcoholvrij witbier? Een fles appelcider? De samenhang met baby’s ontgaat mij. Als ze op die toer gaan mag er van mij ook nog wel een flacon ruitensproeiervloeistof, een setje betonboortjes en een doosje brillendoekjes bij.
Omdat inmiddels de baby is geboren laat Ouders van Nu mij weten dat er alweer een nieuwe doos voor ons klaarstaat, de Baby Box. Ben benieuwd welk overvloedig assortiment aan verfrissingen we daarin zullen aantreffen.
De consequenties van de eerdere dozen zijn ook al duidelijk: de persoonlijke gegevens van onze kleine prins zijn direct doorverkocht. Hij kreeg een brief van de ING waarin hij werd uitgenodigd een spaarrekening te openen. De lage rente deed hem in janken uitbarsten. Zijn eerste kennismaking met het bankwezen was dus ronduit teleurstellend. Hij heeft besloten zijn spaarcentjes voorlopig te bewaren in de babysokjes uit de Blije Doos.
| Tweet |
