Boerenloper
Woensdag 02 Juli 2014 in categorie Persoonlijke notities
Ik ben een boerenloper. Nee, geen hoerenloper als u daarop had gehoopt, het is geen typefout en ik zal mij dan ook direct nader verklaren. Het boerenlopen is voor mij van start gegaan bij de geboorte van mijn zoon, ZKH de Kleine Prins. Aan zijn bewind is sindsdien alles in het leven ondergeschikt gemaakt.
Een baby wordt zoals u weet na fles- of borstvoeding altijd even over de schouder gelegd om te zorgen dat hij een boertje laat. Onze Kleine Prins heeft echter besloten dat hij meerdere boeren wil laten en dat pappa hem daarbij moet helpen. Pappa moet net zo lang met stampende tred heen en weer lopen totdat deze boeren van stevig en luid kaliber (van wie heeft hij dat toch?) aan het koninklijke keeltje zijn ontsnapt. De zachtere aanpak van enkele klopjes op het ruggetje werkt bij hem niet.
De hele exercitie duurt over het algemeen minstens een half uur. Het wordt daarbij door Zijne Koninklijke Hoogheid op prijs gesteld dat pappa met bolle wangen een fanfare imiteert en marsmuziek ten beste geeft.
Ziehier het ontstaan van het boerenlopen.
Het gevolg is dat inmiddels het gehele repertoire van Taptoe Delft is doorgenomen (voor zover pappa bekend), alsmede een keur aan Duitse schlagers. Het laminaat in de slaapkamer is voor het bed bijna helemaal weggesleten.
Opvallend is ook dat het jong lijkt voorzien van diverse moderne snufjes zoals wij die ook in smartphones aantreffen: bewegings- en hellingssensoren. Bij het boerenlopen wil de Kleine Despoot namelijk exact in een hoek van 90 graden rechtop gehouden worden. Zodra pappa de hellingshoek ook maar iets wijzigt, door bijvoorbeeld aanstalten te maken hem neer te leggen, begint hij luidkeels zijn ongenoegen in pappa’s oor te krijsen.
Papa mag ook niet even gaan zitten. Nee, doorlopen ouwe! Pas na de allerlaatste boer mag de parade afgeblazen worden. Een heel klein voordeeltje is dat papa zelf inmiddels ook verlost is van alle overtollige lucht in zijn spijsverteringskanaal.
De Kleine Prins is op dit moment acht weken oud en in deze fase moet het boerenlopen ook 's nachts nog enkele malen plaatsvinden. Regelmatig komt het voor dat papa bij het krieken van de dag de kruisbanden van zijn knieën ergens op zijn enkels voelt hangen en er bijna over struikelt.
Wanneer het Zijne Majesteit behaagt worden hem daarna enkele uren slaap gegund, maar even zo vrolijk besluit hij dat er nog ruimte is om de maaltijd te hervatten en kan pappa’s blaaskapel daarna opnieuw in de benen. Laat pappa het niet wagen om onderwijl nodig te moeten plassen, want onderbrekingen worden niet geduld.
Toch wil ik het boerenlopen niet uitsluitend negatief afschilderen. Het versterkt immers de band met mijn eigen zoon. Ik moet alleen eens bij het consultatiebureau gaan navragen hoe lang dit gesjouw nog gaat duren, want tot zijn achttiende houd ik dit niet vol.
| Tweet |
