Moralistische mobieltjes
Zondag 04 April 2010 in categorie Elders gepubliceerd, Technologie
Sinds een half jaar heb ik zo'n uiterst geavanceerde mobiele telefoon met aanraakscherm, waarop je allerlei handige programmaatjes kunt draaien. Nee, geen iPhone, daar ben ik niet rijk genoeg voor. Het is een HTC met Google Android als besturingssysteem. Een armeluis-iPhone, zeg maar.
Het ding is geweldig. Ik hoef mij nergens meer te vervelen. In wachtkamers, in het openbaar vervoer, op saaie verjaardagen, ik ga gewoon met mijn Android zitten twitteren, emailen of andere nuttige activiteiten doen.
Zo heb ik laatst in een ziekenhuiswachtkamer uit pure balorigheid alle barcodes van de aanwezige tijdschriften zitten scannen. Want dat kan een telefoon tegenwoordig ook, barcodes scannen. Of over het camerabeeld de te koop staande huizen projecteren. De mogelijkheden zijn eindeloos.
Wanneer er eens een keertje iemand belt, ervaar ik dat eigenlijk als bijzonder storend, want ik ben uiteraard met heel andere dingen bezig.
Ondanks de prachtige technische mogelijkheden, zitten er ook wat minder prettige kantjes aan dit speelgoed. Alle applicaties ('apps') voor deze toestellen worden al dan niet tegen vergoeding beschikbaar gesteld via een App-store (Apple) of Market (Google). Op zich geen bezwaar, ware het niet dat Apple en Google bepalen welke programma's wel en niet worden toegelaten. Vooral Apple maakt het in dit opzicht erg bont. Als hierbij technische criteria worden gehanteerd is dat logisch, maar helaas krijgen we ook te maken met de typisch Amerikaanse benepen moraal. Geen apps dus die de president belachelijk maken, schuddende tieten tonen, het gebruik van geestverruimende middelen propageren of het gristelijk gedachtegoed beledigen. O ja, en Apple vindt het ook niet leuk als een programmaatje een defecte iPhone simuleert. Met zogenaamd een barst in het scherm bijvoorbeeld. Een Apple iPhone gaat namelijk nóóit stuk.
De producten van Apple zijn prachtig en trendsettend, maar het is op zichzelf een bijzonder kinderachtig bedrijf. Het wil totale en dictatoriale controle houden over z'n hardware en de software die daar op draait. Hoewel je als consument dikwijls een niet misselijk bedrag hebt neergeteld voor hun producten, moet je je natuurlijk wat Apple betreft niet gaan verbeelden dat je ook de eigenaar daarvan bent. Apple bepaalt welke software erop mag draaien en welke niet (bijvoorbeeld Adobe Flash). Apple bepaalt bij welke provider je belt (T-mobile) en anders geen iPhone.
Ontwikkelaars van apps voor de iPhone moeten het niet in hun hoofd halen om in de beschrijving ergens het woord 'Android' te laten vallen, want dat is vloeken in de kerk. Alles wat naar Google Android riekt, wordt sowieso geweerd uit de app-store, zoals Google Latitude en Google Voice.
Het meest verbazingwekkend echter dat dit alles zijn oorsprong vindt in het land waar de principes van de vrije concurrentie en het vrije markt denken zo'n beetje tot religie zijn verheven. Wat Apple doet zou toch verboden moeten zijn, zou je zo denken. Maar als onnozele consument zal ik dit wel weer helemaal verkeerd begrepen hebben...
| Tweet |
