Dat voortdurende gevinger
Zondag 28 September 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
U moet daar voor de aardigheid eens op gaan letten, dat voortdurend gevinger van politici. Het werkt aldus: de politicus in kwestie zit aan een tafel of staat achter het spreekgestoelte. Hij spreidt de vingers van beide handen en plaatst ze precies met de vingertoppen tegen elkaar. Tijdens het betoog onderstreept hij woorden die nadruk behoeven manueel door de vingertoppen behoedzaam tegen elkaar te tikken.
Het zijn voornamelijk mannelijke politici die dit doen, al heb ik de voormalig ministers Jorritsma en Netelenbos er óók wel op betrapt. Maar goed beschouwd waren dat ook eigenlijk politieke transseksuelen, als ik zo vrij mag zijn.
Voor zover ik mij herinner was ex-premier Van Agt degene die dit gevinger introduceerde. Maar van hem kon ik me het nog wel enigszins voorstellen. Hij was in woord en gebaar katholieker dan katholiek en zal deze gewoonte hebben overgehouden uit zijn jeugd, waarin de roomse kuisheidsdwang hem gebood met de handen boven de dekens te slapen. Ik zie het onmiddellijk voor mij: de pukkelige puber Van Agt in zijn bedje, de lakens strak over zich heen getrokken, vechtend tegen de verleiding, in tweestrijd de vingertoppen tegen elkaar tikkend. Zal ik stiekem tóch of zal ik niet?
Maar toen kregen we later premier Kok. En die deed het verdorie óók! Van een voormalig vakbondsleider verwacht je zoiets niet. Als rechtgeaarde arbeider ram je juist met de eeltige knuist op tafel en moet je niet komen met dat mietjesgewriemel van die vingertjes!
Vervolgens is de één na de ander het gaan doen. Kijk maar naar Balkenende, De Hoop Scheffer en Van Aartsen. Leren ze dat van hun mediatrainer? Wat willen ze daar nu mee uitdrukken? Fingerspitzengefühl? Bedachtzaamheid? Belangrijkheid? Wijsheid? Schijnheiligheid?
Nee, ik houd het toch bij Freud, bij verdrongen seksuele driften. Let maar eens op die Van Aartsen. Die staat ook nog eens verdacht vaak met z'n hand in z'n broekzak...
| Tweet |
