UPC en het Winti-ritueel
Zaterdag 10 Juli 2010 in categorie Persoonlijke notities, Technologie
Begin dit jaar voorzagen mijn vrouw en ik natuurlijk al dat Oranje in de finale zou komen en daarom kochten wij een hypermoderne Led-televisie. Volgens de specificaties zouden wij daarmee een dusdanige HD-kwaliteit mogen ervaren, dat wij de dauwdruppels op de grassprietjes konden tellen.
Wat wij echter in alle opwinding vergeten waren, was het nemen van een digitaal High Definition abonnement bij onze kabelaar UPC. Zonder dat zie je nog steeds geen dauwdruppels natuurlijk.
Eergisteren hebben wij dit verzuim rechtgezet.
We gingen langs de UPC-winkel.
Wat klantvriendelijkheid betreft heeft UPC blijkbaar inmiddels z'n lesje geleerd, want wij werden geholpen door een zeldzaam lieve mevrouw.
Zo'n mevrouw waar alle vrouwen meteen vriendinnen mee willen zijn.
Zo'n mevrouw waar alle mannen onmiddellijk mee zouden willen trouwen.
Maar daar kwamen wij niet voor, dus beperkten wij ons tot het High Definition abonnement en de bijbehorende decoder.
Zo'n decoder heet een mediabox.
Maar dan ben je er natuurlijk nog niet.
UPC zegt met zoveel woorden (maar wel netter) dat iedere boerenlul de boel kan aansluiten. Maar ik wil natuurlijk altijd weer nét iets meer dan de gemiddelde boerenlul.
Zul je altijd zien.
De aanwijzingen gaan als volgt: haal de antenne uit je tv en stop hem in de mediabox. Verbind vervolgens de HDMI-kabel tussen mediabox en tv.
Inderdaad, kan het simpeler?
Helaas is de werkelijkheid weerbarstiger.
Mijn eigen dvdharddiskrecorderdinges stond er namelijk ineens heel zielig alleen en buitengesloten bij. Die wilde er ook nog tussen.
Volgens mij heeft iedereen minstens één apparaat dat 'er nog tussen moet'. Of het nu een ouderwetse videorecorder is of een moderne dvdharddiskrecorderdinges.
Mag dat dan? Of is dat niet goed voor de digitale signaaltjes? Worden ze daar misschien minder HD van?
Je weet het niet. Maar daarover gaf de kabelgigant geen uitsluitsel.
Laat de mensen maar weer aanmodderen.
In mijn wijsheid besloot ik toch maar om de boel eerst zonder de dvdharddiskrecorderdinges aan de praat te brengen.
Dat bleek al moeilijk genoeg.
Er kwam geen beeld en de mediabox bleef steken in de mededeling: Init.
De techniek heeft zich de afgelopen decennia tot fantastische hoogten ontwikkeld, maar het onderdeel 'foutmelding' is toch nog ergens in de prehistorie blijven steken.
Want zeg nu zelf, zo'n mededeling zegt toch nauwelijks meer dan een haperende vuursteen of een gebroken vuistbijl.
Ik belde de helpdesk en kreeg ook hier weer een bijzonder vriendelijke mevrouw aan de lijn.
Zij klonk Surinaams.
Bij vriendelijke Surinaamse mevrouwen krijg je meestal toch het geruststellende idee dat het linksom of rechtsom helemaal goed gaat komen.
Ik confronteerde haar voorzichtig met de cryptische Init-mededeling.
Zij begon met zich omstandig te verontschuldigen voor het ongemak dat UPC mij hiermee had bezorgd.
Vervolgens verzekerde zij mij dat zij het probleem voor mij helemaal ging oplossen.
Vanaf haar werkplek kon zij precies zien hoe het ervoor stond met mijn mediabox.
Even schoot de gedachte door mij heen dat zij vanaf daar ook precies kon zien hoe ik ervoor stond.
Zij verzocht mij een aantal handelingen te verrichten.
Allereerst moest ik aan de achterkant van de mediabox de stroomkabel lostrekken terwijl ik aan de voorkant een knop ingedrukt moest houden.
Gezien de plek waar dit soort apparatuur altijd staat opgesteld, komt dit neer op een variant van het spelletje Twister.
De mediabox bleef volharden in zijn standpunt: 'Init'.
Daarna werd ik naar mijn gevoel onderworpen aan een soort Winti-ritueel. Dit om mijn geloof in de UPC-Mediabox te versterken.
Op de afstandsbediening zat een prominente knop met het opschrift 'UPC'.
Daar moest ik vijftien keer op drukken.
Ik verzin dit niet.
De Surinaamse mamma telde hardop mee, want hierbij mochten geen fouten worden gemaakt.
Waarschijnlijk moest voorkomen worden dat wij de kabelgeesten kwaad maakten.
Onderwijl ontdekte ik op de afstandsbediening van mijn televisie een knop die mij nog niet eerder was opgevallen.
Die heette Source.
Op het gevaar af de geesten te provoceren drukte ik daar op.
Heel gek, maar ineens kwam alles vanzelf in orde. De mediabox kwam tot leven alsof er een deur voor hem werd opengezet.
Samen met het almachtige UPC begon de mediabox geheel automatisch van alles te installeren en in te stellen.
Aan de andere kant van de lijn klonk triomfantelijk gejuich van de Surinaamse mamma.
Volgens mij riep ze bijna halleluja en wilde zij uitbarsten in gospelgezang.
Wij hebben nu prachtig beeld.
Het enige probleem dat overblijft is mijn trauma over 1974. Dit speelt nog dusdanig op, dat ik zondag niet naar die finale durft te kijken. Want reken maar het ons een kwart eeuw later nog wordt ingepeperd als we verliezen. Net als de eerste keer...
Klik voor vergroting
| Tweet |
